Tekst voor de begrafenis van mijn schoonmoeder: kort en bondig.

We kijken naar de branding. Met een zilveren rand komen de golven het goudgele strand raken.

F., je hebt ons onuitwisbaar geraakt met je liefde, goedheid, genegenheid en wilskracht. Je voedde 3 kinderen op volgens de gouden regel: eerlijk delen met elkaar. Kortom je had een hart als een kostbare edelsteen. Als echtgenote, was je de steun en toeverlaat van M. Twee handen op een buik. Als moeder wist je als geen ander ons te doorgronden. Er waren geen woorden nodig. Een blik was voldoende. Je zalfde onze lichamelijke en geestelijke wonden van het leven. Als grootmoeder, keek je uit naar het bezoek van je kleinkinderen. Je luisterde aandachtig naar hun verhalen. Hoewel je een fragiele gezondheid had, was je levenskracht als een krachtig vuur.

Maar onherroepelijk trekken de golven zich terug in de zee. We blijven achter met onze voeten in het natte zand. De golf overspoelde eventjes onze voeten, net zoals de tijd dat je bij ons was. Het was te kort. Maar net als de zee blijft een goede herinnering oneindig lang in ons hart geprent.

Moeke, het ga je goed in je nieuwe oneindigheid, waar tranen worden gewist en geen dood of ziekte meer heerst. Bedankt!