Vastentijd 2021

6/4 Evangelie volgens H. Johannes 20:11-18

Maria stond nog bij het graf en huilde. Huilend boog ze zich naar het graf, en daar zag ze twee engelen in witte kleren zitten, een bij het hoofdeind en een bij het voeteneind van de plek waar het lichaam van Jezus had gelegen. ‘Waarom huil je?' vroegen ze haar. Ze zei: ‘Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze Hem hebben neergelegd.' Na deze woorden keek ze om en zag ze Jezus staan, maar ze wist niet dat het Jezus was. ‘Waarom huil je?' vroeg Jezus. ‘Wie zoek je?' Maria dacht dat het de tuinman was en zei: ‘Als u Hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u Hem hebt neergelegd, dan kan ik Hem meenemen.' Jezus zei tegen haar: ‘Maria!' Ze draaide zich om en zei: ‘Rabboeni!' (Dat betekent ‘Meester') ‘Houd Me niet vast,' zei Jezus. ‘Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader. Ga naar Mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat Ik opstijg naar Mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar Mijn God, die ook jullie God is.' Maria uit Magdala ging naar de leerlingen en zei tegen hen: ‘Ik heb de Heer gezien!ÿ En ze vertelde alles wat Hij tegen haar gezegd had.

H. Augustinus (354-430), Bisschop van Hippo en Kerkleraar

"Raak Me niet aan, want Ik ben nog niet opgevaren naar Mijn Vader." Christus wordt beter aangeraakt door Geloof dan door vlees. Christus aanraken door Geloof is Hem werkelijk aanraken. Dit is wat de vrouw die leed aan een bloedvloeiing deed: zij kwam tot Christus, vol geloof, en raakte Zijn kleed aan. En onze Heer, ingesloten door de menigte, werd door niemand anders aangeraakt dan deze vrouw omdat ze geloofde (Marcus 5:25).

Jezus is vandaag in de Hemel. Terwijl Hij onder Zijn leerlingen leefde, zichtbaar, en een lichaam had dat kon worden aangeraakt, werd Hij zowel gezien als aangeraakt. Maar vandaag zit Hij aan de rechterhand van de Vader, wie van ons kan hem aanraken? En toch, wee ons als we Hem niet aanraken. Allen die in Hem geloven, raken Hem aan. Hij is ver weg in de Hemel en de afstand die Hem van ons scheidt, kan niet worden gemeten. Maar Geloof, en je raakt Hem aan. Als je gelooft, dan heb je Hem bij je.

Weet je hoe Maria Hem wilde aanraken? Ze zocht Hem tussen de doden en geloofde niet dat Hij zou verrijzen: "Ze hebben mijn Heer uit het graf gehaald!" (Johannes 20:2). Ze huilde om een ​​mens. "Raak Me niet aan, want Ik ben nog niet opgevaren naar Mijn Vader." Je wil Me aanraken, en je ziet niet meer dan een mens in Mij. Wat zal dat soort geloof je geven? ´Laat Me opstijgen naar de Vader. Ik heb Hem nooit verlaten, maar omwille van jou zal Ik opstijgen, op voorwaarde dat je gelooft dat Ik gelijk ben aan de Vader.' Onze Heer Jezus Christus verliet zijn Vader niet toen Hij van Zijn zijde afdaalde. Hij heeft ons dus ook niet in de steek gelaten toen Hij weer van ons naar boven ging. Want op het moment dat Hij opsteeg en aan de rechterhand van de Vader zat, zei Hij tot Zijn leerlingen: "Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld." (Matt 28:20).

Overweging

Geboorte en wedergeboorte – Jerry Hoffman 13/8/2007

Nicodemus was een vooraanstaande Joodse Farizeeër en hij kwam ’s nachts bij Jezus omdat hij vreesde voor problemen als de Joden zagen dat Hij zich inliet met Jezus. (Johannes 3:1-21) Naderhand leerde hij Jezus beter kennen en kwam hij op voor Jezus in het bijzijn van andere Farizeeërs (Johannes 7:4) en hij ging het lichaam van Christus vragen toen alle leerlingen waren gevlucht en zich schuilhielden.  

Wat was zijn reden om bij Jezus te komen? Het staat niet in de Bijbel. Nicodemus vroeg Jezus nooit om de "weg van verlossing en licht", noch zegt of impliceert de Schrift dat dit zijn bedoeling was van zijn ontmoeting. In feite kunnen we uit de dialoog die volgt opmaken dat Nicodemus dacht dat hij de weg van verlossing en licht kende en er goed in thuis was.

Hij begint met een verklaring. “Rabbi, we weten dat U een leraar bent die van God gekomen is, want alleen met Gods hulp kan iemand de wondertekenen doen die U verricht.” Door deze uitspraak te doen, liet Nicodemus zien dat hij gelooft dat hij en de andere Joodse heersers een plaats van autoriteit hebben in het Koninkrijk van God. "We weten" impliceert dat de Joodse heersers in staat zijn om te bepalen wat wel en niet van God is. Hij stelt ook dat het bewijs van Christus’ die van God komt op fysiek niveau moet worden gezien: " want alleen met Gods hulp kan iemand de wondertekenen doen die U verricht."

Christus corrigeert hem eerst op beide punten. Hij zegt:”Waarachtig, Ik verzeker u: alleen wie opnieuw wordt geboren, kan het Koninkrijk van God zien.” Lid zijn van Gods Koninkrijk is niet het resultaat van fysieke geboorte, wat Nicodemus ten onrechte geloofde, het is een resultaat van "wedergeboorte". Het Woord van God zorgt er vaak voor dat we misvattingen die we ons hele leven als waarheid hebben aanvaard, opnieuw evalueren. Dat was het geval voor Nicodemus. Van kindsaf aan was hem geleerd dat het geboren worden als Jood hem het speciale geboorterecht gaf om een ​​lid te zijn van Gods uitverkoren volk. Plotseling wordt hij geconfronteerd met het Woord van God en wordt hem verteld dat zijn fysieke geboorte in de natie Israël niet voldoende is. Een nieuwe geboorte is vereist.

Zijn reactie was dezelfde als velen die de waarheid te horen krijgen na een leven lang een leugen te hebben geloofd: verwondering en een ietwat sarcastisch antwoord: “Hoe kan iemand geboren worden als hij al oud is? Hij kan toch niet voor de tweede keer de moederschoot ingaan en weer geboren worden?”

Nicodemus begreep het niet. Zijn hele leven moest worden herbekeken. Daarom neemt de Grote Leraar, de Schepper van het universum, neemt hem mee terug naar het begin om de noodzaak van wedergeboorte uit te leggen. "Waarachtig, Ik verzeker u: niemand kan het Koninkrijk van God binnengaan, tenzij hij geboren wordt uit water en Geest. Wat geboren is uit een mens is menselijk, en wat geboren is uit de Geest is geestelijk.”

Herinner je je Genesis nog? Er waren twee elementen aanwezig ten tijde van de Schepping, het fysiek geschapen element dat werd gezien in het water en de spirituele Schepper die werd gemanifesteerd in de Geest.

Genesis 1:1-2: In het begin schiep God de Hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water.

God vormde de mens van het fysiek aanwezige en blies Zijn Geest in hem en Adam werd niet alleen een levende ziel, hij werd ook een deel van Gods Koninkrijk. Hij genoot van Gods gemeenschap en het eten van de boom des levens. Toen zondigde Adam en zijn geestelijke deel stierf. Hij werd uit de tuin geworpen en verloor de gemeenschap met zijn Schepper.

De mens is nog steeds een geschapen wezen, maar onze eerste fysieke geboorte, of het nu gaat om het huis van Israël, Christelijke ouders, of een bepaalde denominatie van de Kerk, verzekert niet de toegang tot het Koninkrijk van God. Alleen degene die uit de Geest is wedergeboren, zal een hernieuwde gemeenschap met God genieten en toegang krijgen tot de boom des levens. Net als in het begin is het aan de Geest. Net als de wind, waait Hij waarheen Hij wil; je hoort Zijn geluid, maar je weet niet waar Hij vandaan komt en waar Hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is. De Geest raakt Gods kinderen aan en ze horen Zijn stem en hoewel ze niet kunnen zien waar Hij vandaan kwam of waar Hij heen gaat, weten ze dat de communicatielijn met God is hersteld en dat ze uit de Geest zijn geboren.

Heeft de Geest van God jouw hart en ziel nieuw leven ingeblazen? Ben jij een nieuwe schepping van God die in staat is om opnieuw de gemeenschap met Hem te genieten? Kun jij je weer voeden met de waarheden van het Eeuwige Leven? Als dat zo is, prijs de Heer voor Zijn redding. Als dat niet het geval is, bid dan dat Hij nieuw leven in je hart zal blazen.

Een zelfverzekerde Nicodemus kwam tot de Heer met de gedachte dat hij niet alleen reeds een lid van Gods Koninkrijk was, maar ook een leider in dat Koninkrijk. Hij kwam om Christus een plaats in het Koninkrijk van God te gunnen, maar kwam tot het besef dat zijn plaats in dat Koninkrijk twijfelachtig was. De overtuiging dat zijn fysieke geboorterecht alles wat er nodig was om de Koninklijke privileges te genieten, werd onderbroken toen hem werd verteld dat een geestelijke wedergeboorte ook noodzakelijk was.

Zijn antwoord aan Christus was: ‘Maar hoe kan dat?’ Moreel gezien behoorde Nicodemus tot de hoogste orde, de Farizeeërs in het huis Israël, Gods uitverkoren volk. Intellectueel bekleedde Hij de hoogste titel in de hiërarchie van het huis van Juda. Maar geestelijk kon hij de eenvoudige waarheid van redding niet vatten.

Christus antwoordt: "Begrijpt u dit niet,” zei Jezus, “terwijl u een leraar van Israël bent?” Iemand met de positie van Nicodemus zou zeker in staat moeten zijn de fundamentele waarheid te begrijpen dat de mens geestelijk stierf en uit Gods tegenwoordigheid werd geworpen toen hij zondigde. Deze waarheid werd door de profeten in de hele geschiedenis van Israël verkondigd. De profeten, van wie Christus er één was, spraken over wat ze wisten en hadden gezien, maar Nikodemus en anderen in het huis van Israël accepteerden deze getuigenis niet. Deze waarheid werd elke dag op fysiek niveau bekeken. Het hele weefsel van de Joodse gemeenschap was gecentraliseerd rond de tempel, wat wees op hun zonden en de noodzaak van offer en vergeving. Toch konden Nicodemus en de andere heersers van Israël het niet vatten.

Jezus: “Wanneer jullie me niet geloven als Ik over aardse dingen spreek, hoe zouden jullie me dan geloven als Ik over Hemelse dingen spreek? Er is nooit iemand opgestegen naar de Hemel behalve degene die uit de Hemel is neergedaald: de Mensenzoon?” Alleen Christus kon de waarheden van de Hemel vertellen, want Hij kwam niet alleen uit de Hemel, maar woonde ook in de Hemel. Merk op Jezus zegt: IS neergedaald. We zouden kunnen zeggen dat Christus de Hemel nooit heeft verlaten, maar Hij de Hemel naar de aarde bracht.

Hij vertelt Nicodemus om terug te gaan in de geschiedenis. Bedenk dat de kinderen van Israël zondigden in de dagen van Mozes (Numeri 21:4-9). Ze klaagden over God en Mozes, zelfs nadat de Heer hen een grote overwinning op koning Arad de Kanaäniet had geschonken. Daarom stuurde God slangen onder hen om veel mensen te bijten en doden. De kinderen van Israël bekeerden zich toen. Ze gaven God niet de schuld van de slangen, ze gaven Mozes niet de schuld, maar ze accepteerden dat zij de schuldigen waren. Ze realiseerden zich dat zij de oorzaak van het probleem waren en riepen via Mozes tot God om bevrijding. Mozes bad en God maakte een manier om hen te genezen. Let goed op dat God de slangen niet wegnam. Ze bleven als een voortdurend oordeel voor de zonde die werd begaan. In plaats daarvan zei God tegen Mozes dat hij een koperen slang moest maken en die op een paal zetten. Een gebeten Israëliet hoefde alleen maar naar de slang te kijken en hij/zij zou genezen.

Christus zegt tegen Nicodemus dat Hij op dezelfde manier ook moet worden verheven, niet voor een tijdelijke genezing, maar als de enige remedie tegen zonde.

Johannes 3:14-16: De Mensenzoon moet hoog verheven worden, zoals Mozes in de woestijn de slang omhooggeheven heeft, opdat iedereen die gelooft, in Hem eeuwig leven heeft. Want God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.