Droom van mijn Opname 9/2/2017 Tony Lamb

Ik had een droom van de Opname op 9 februari 2017 en het was de meest ongewone droom die ik ooit heb gehad. Deze droom was gevuld met veel emotie, kleuren, beelden en geluiden, maar wat ik me het meest herinner was de pure vreugde, vrede en liefde die ik voelde tijdens die droom. Ik hield van die droom en ik heb het gevoel dat ik echt weet en voelde hoe het zal zijn om in een oogwenk getransformeerd te worden bij de Opname.

De droom begon toen ik alleen in een veld stond en het donker was, maar er was wat licht, dus het was geen totale duisternis. Er waren mensen om me heen, maar niet te dicht bij me. Het volgende dat ik wist, was dat ik werd omhuld door een schitterend zuiver wit licht.

Het was alsof een schacht of buis van schitterend licht me verlichtte. Het volgende dat ik me realiseerde, was dat ik me buiten de straal van wit licht bevond en ernaar keek vanaf een paar meter afstand. Het leek zo helder als de zon en het was slechts ongeveer 1 meter diameter. Ik werd me er ook van bewust dat mijn opname-gebeurtenis voor mij werd vertraagd, zodat ik kon zien en voelen wat er met me gebeurde.

Toen zag ik rechts en links van mij, voor en achter me andere lichtstralen die andere mensen omhulden. Sommige van deze mensen waren meters bij mij vandaan en sommigen waren ¼ mijl of ½  mijl verwijderend en anderen mijlenver. Ik realiseerde me dat wat ik zag honderden, misschien wel duizenden lichtstralen waren die andere mensen om me heen omhulden.

Wat ik me realiseerde was dat het in een oogopslag gebeurde. Als je niet op het juiste moment met je ogen knipperde, zou je het missen, het was zo snel, alsof het allemaal in een 1/10 seconde sneller gebeurde dan de bliksem. Maar op de een of andere manier werd deze ervaring voor mij vertraagd.

En toen was ik terug in mijn straal van schitterend wit licht en ik keek omhoog en ik zag wat leek op Jezus, maar Hij ging langzaam omhoog en kwam niet naar mij toe.

Ik hief mijn armen naar Hem op en riep uit: ‘JEZUS, ALSTUBLIEFT, LAAT MIJ NIET ACHTERÿ.

Toen kwam Hij langzaam naar me toe en sloeg Zijn armen om me heen, en toen Hij dat deed, voelde ik me onmiddellijk getransformeerd. Ik was jonger en ik had geen pijn, mijn ogen waren weer scherp, op dat moment was ik getransformeerd. Toen voelde ik een vreugde, een vrede, een liefde die ik nooit zou kunnen beschrijven, het was totale Vrede en Liefde. De zorgen van deze wereld smolten weg, de dingen die nog maar een paar minuten geleden zo belangrijk leken, zelfs zaken over leven en dood smolten weg, alsof ze GEEN BETEKENIS hadden en hier geen plaats hadden. Er was op die plaats geen zonde en zelfs geen woord voor zonde.

Ik zou mijn hele leven kunnen proberen te beschrijven wat ik zag en voelde en tenslotte kan ik alleen maar zeggen dat er in alle eerlijkheid gewoon GEEN woorden zijn om de pure Liefde en vreugde die ik voelde te beschrijven. NIETS anders deed er toe, alleen zuiver vreugde en Liefde. Zelfs als je kanker had, een hersentumor, ZELFS als je op je sterfbed lag, zou dat allemaal gewoon wegsmelten en NIETS betekenen, want NIETS van deze wereld betekent DAAR iets. (HOOR JE WAT IK ZEG ????)

Ik zag iets anders in ZIJN ogen alsof ze tegen me zeiden, niet alleen dat Hij zoveel van me hield, maar ze leken ook te zeggen: ‘Welkom thuis, Ik hou van je en Ik heb je zo erg gemistÿ.

Weet iemand echt hoe het voelt om in Jezusÿ armen te zijn? Ik denk dat ik weet hoe het voelt. Het is onvoorstelbaar het gevoel van Liefde, vrede en vreugde om in de armen van de schepper te zijn en echt door Hem geliefd te zijn. Geen woorden konden dit beschrijven, geen woorden konden de vreugde en zuivere Liefde die ik voelde beschrijven. Ik was terug bij de Maker waar ik vandaan kwam en terug naar huis waar ik hoorde. Thuis een plek die je kent, een plek waar je thuishoort, een plek waar je vrede, rust, vreugde en Liefde kunt vinden. Thuis een plek waar je vandaan kwam en een plek waar je ook terugkeert. Een plek genaamd Thuis!

Dus, JA, ik weet hoe het zal voelen om in Gods armen te zijn!

Sinds die droom had ik het gevoel dat God me precies liet zien hoe het zal zijn, hoe het zal voelen om in een oogwenk veranderd te worden. En geloof me, dat gevoel van pure genade en liefde is een toestand dat als je het eenmaal voelt, als je het eenmaal ervaart, je ernaar zult verlangen, en het de rest van je leven nodig hebt.

En je zult de rest van je leven proberen terug te keren naar DIE STAAT van ZUIVERE LIEFDE, VREDE en GENADE.

Ik probeerde dit gevoel aan mijn kerk uit te leggen, maar mijn woorden waren niet toereikend, ze waren hol omdat echt GEEN woorden ooit mijn Opname recht kunnen doen. Ik heb gehoord van andere opname-dromen, maar ik heb nog nooit gehoord van een zo dramatisch en betrokken als de mijne.

En dit is waarom ik naar elke altaar-oproep gal, omdat ik dit gevoel nodig heb en weer naar dat gevoel verlang. Dit is hoe het zal voelen in de Hemel voor altijd en NIET voor slechts een kort moment, MAAR VOOR ALTIJD en ALTIJD, eeuwig, zonder einde.

Oh Heer Alstublieft, is mijn gebed, ALSTUBLIEFT, ALSTUBLIEFT, KOM ALSTUBLIEFT HEER JEZUS

God zegene je

Mijn tweede droom van de Opname 5/8/2020 Tony Lamb

De droom begon toen ik helemaal alleen in een hoge stoel op een kleine open plek midden in het bos zat. Dit leek me om de een of andere reden niet vreemd, het voelde natuurlijk en normaal dat ik helemaal alleen in deze stoel midden in het bos zat.

Plots zei de Heilige Geest dat ik moest bidden. Dus ik sloot mijn ogen en vouwde mijn handen en ik begon te bidden. Het leek alsof ik maar 30 seconden in gebed was.

Ik voelde me alsof ik uit een kanon werd geschoten, ik ging recht omhoog, omhoog en omhoog en omhoog en ik ging sneller en sneller totdat ik het gevoel had dat ik duizenden mijlen per uur bewoog en toen ging ik nog sneller. Toen dit me voor het eerst overkwam, hapte ik naar lucht, maar onmiddellijk na die eerste hap naar lucht voelde ik me vredig, op mijn gemak, alsof niets me pijn kon doen en het begon zelfs op een vreemde manier normaal te voelen. Ik had geen idee hoe lang ik naar boven reisde, ik opende nooit mijn ogen en de tijd ontging me omdat ik geen idee meer had van tijd, tijd had geen betekenis voor mij.

Toen merkte ik dat ik niet meer op reis was, maar ik stond en hoorde andere mensen om me heen praten. Ik opende langzaam mijn ogen in de verwachting dat mijn ogen zich zouden moeten wennen aan het licht in de kamer. Maar dat was niet het geval, toen ik mijn ogen opendeed, merkte ik dat ik in deze enorme kamer was meer als een gigantische hal met veel andere mensen. Deze mensen waren allemaal onder elkaar aan het praten. Wat me opviel was dat alle mensen in de kamer in de twintig leken te zijn. Iedereen leek jong, ikzelf ook. We waren allemaal gekleed in schitterende witte gewaden. Ik begon een heel echte opwinding te voelen die in mij opwelde en ik begon de mensen bij mij in de buurt te vragen: BEN IK GEWOON OPGENOMEN? IK WEET DAT IK PAS OPGENOMEN WERD, IK BEN REEDS OPGENOMEN VOORDIEN EN HET VOELDE NET ZOALS NU'.

Maar om de een of andere vreemde reden leek iedereen het druk te hebben en niemand antwoordde me. Ik keek de kamer rond (het leek meer op een grote zaal) en ik merkte dat het duidelijk was dat de kamer uit een massief stuk steen was gehouwen. De muren waren enkele meters dik. Er was een trap die omhoog en naar buiten ging en het was allemaal uit één stuk steen gehouwen.

Ik moet uitleggen dat ik op dit punt zo opgewonden was. Ik was als een kind in een snoepwinkel en de eigenaar was er niet meer. Ik had de grootste glimlach op mijn gezicht en iemand merkte op dat mijn glimlach van oor tot oor ging. Ik voelde me eindelijk rust, comfortabel en eindelijk thuis. Een plek waar ik zonder verstand of begrip werd geliefd, waar Liefde met geen woorden te beschrijven is en ik een vreugde, onbeschrijfelijke vreugde en Liefde voelde.

De zorgen van deze aarde smolten eenvoudig weg tot niets. En als je op je sterfbed op deze aarde lag, had dat op deze plek geen betekenis.

Toen begonnen de mensen te praten over het binnengaan van de binnenplaats om Jezus te zien en toen raakte iedereen erg opgewonden om Jezus eindelijk te zien en we begonnen allemaal de met de hand uitgehouwen trap op te gaan naar de binnenplaats. Maar toen ik de trap opliep, werd ik wakker.

Thuis een plek die je kent, een plek waar je thuishoort, een plek waar je vrede, rust, vreugde en Liefde kunt vinden. Thuis een plek waar je vandaan kwam en een plek waar je ook terugkeert. Een plek genaamd Thuis!

ALS ik deze Opname-dromen blijf hebben, zal ik op een dag echt opgenomen worden, en zal het tenminste geen nieuwe ervaring voor mij zijn.

Als je ooit bent opgenomen zoals ik werd opgenomen, zal je de rest van je leven proberen om terug te gaan naar DIE STAAT van ZUIVERE LIEFDE, VREDE, GENADE en RUST, veilig en zeker.

Ik probeerde deze Opname-droom aan mijn kerk uit te leggen, het voelde hol aan, aangezien werkelijk GEEN woorden ooit mijn Opname-droom recht kunnen doen. Ik heb gehoord van andere opname-dromen, maar ik heb nog nooit gehoord van een zo dramatisch en betrokken als de mijne.

En daarom moet ik denken aan deze passage in de Bijbel: Mattheüs 24:22 dat de dagen verkort worden, ALSTUBLIEFT, KOM HEER JEZUS

God zegene je