Toen Bernardus van Quintavalle en Petrus Catani zich in 1208 bij Franciscus wilden aansluiten, raadpleegden zij gezamenlijk het evangelieboek van de kerk van Sint Nicolaas om te ontdekken hoe hun leven eruit moest zien. Zij stuitten daarbij op drie teksten:

• "Als je volmaakt wil zijn, ga heen, verkoop al je eigendommen en geef het aan de armen en je zal een schat in de Hemel hebben. Kom dan naar Mij en volg Mij." (Mt. 19,21).
• "Hij zei tot hen: neem niets mee voor onderweg, geen staf, geen reiszak, geen brood en geen geld, en ook moet je geen twee hemden hebben." (Lc. 9,3).
• "Als iemand echt Mij wil volgen, moet hij zichzelf verloochenen en zijn kruis dragen, en zó Mij volgen!" (Mt. 16,24).

Dat is wat zij vervolgens naar vermogen deden, en daarmee was de Franciscaanse beweging begonnen. Kort nadien sloot Egidius van Assisi zich bij hen aan. In hetzelfde jaar 1208 gaf de abt van het Benedictusklooster op de Monte Subasio het kerkje van Portiuncula in het dal bij Assisi in bruikleen aan Franciscus om het tot het centrum van zijn nieuwe beweging te maken.

Dienst aan de vrede

Ten tijde van Paus Innocentius III, die een theologische visie bezigde op "Christus als Koning der Koningen, met Jeruzalem als Zijn stad en het Heilig Land als Zijn erfdeel", dat met kruistochten heroverd moest worden op de moslims, verraste Franciscus ieder door "voor God" te kiezen door in dienstbaarheid te verblijven onder de Saracenen. Hij ging mee met de 5^e Kruistocht maar bewandelde een andere weg. Volgens de Fioretti benaderde hij in 1219 sultan Al-Kamil om hem te bekeren, wat deze laatste hoffelijk afwees. Franciscus' vreedzame benadering van de islam, dialogisch avant la lettre, geeft een volstrekt ander beeld van God: de God van de nederige dienstbaarheid, die uitnodigt om in een geest van vrede en geweldloosheid onder andere mensen te gaan, hun werk en leven te delen en zo te midden van hen Zijn aanwezigheid te ontdekken.

Een belangrijke regel van Franciscus in de omgang met andersdenkenden en andersgelovigen was onder andere de afwijzing van woordenstrijd. Armoede, dienstbaarheid, geweldloosheid zonder wapenen, zelfs zonder het wapen van het woord, gingen voor hem hand in hand en in dit perspectief ondernam hij in 1219 tijdens de kruistocht zijn persoonlijke vredesmissie naar de sultan van Damiate, waar hij hoffelijk werd ontvangen en spirituele gesprekken voerde.

Persoonlijke vroomheid

Franciscus was de belichaming van een nieuw persoonlijk gekleurd soort vroomheid binnen het christendom, waarbij de ontwikkeling van het individu en diens persoonlijke gaven en talenten van grote betekenis waren. Tegelijk hechtte hij grote waarde aan het behoren tot een groep gelijkgezinde gezellen, een broederschap, waarin men in elkaars noden en behoeften kan voorzien.

Franciscus schreef aan het einde van zijn leven een lofzang op de natuur, het Zonnelied. Hierin bezingt hij 'de dingen van de hemel' - broeder zon en zuster maan en de sterren -, 'de dingen van de aarde' of de vier elementen - broeder wind en zuster water, broeder vuur en zuster aarde -, en ten slotte de levensweg van de mens.

Franciscus zag het op zich nemen van wat het leven te dragen geeft als een van de manieren om dichter bij Christus te komen. Wanneer hij opmerkte 'draag uw kruis', bedoelde hij 'neem uw lot op u', 'draag uw deel van het lijden'. Franciscus wees niet alleen het lijden niet af, hij hechtte ook grote waarde aan de natuur, die hij een prachtige weergave vond van hoe de Schepper voor de mens wil zijn, en de mens draagt en in leven houdt. Dat gebeurt volgens Franciscus' lied door de afwisseling in het weer.

Franciscus' laatste jaren en overlijden

Rond 1219-1220 ontstonden er problemen in de broederschap. Franciscus, die in het Midden-Oosten verbleef, keerde daarom terug naar Italië en legde het ambt van minister-generaal van de broederschap neer. Petrus Catani volgde hem op, en na diens dood broeder Elias Bombarone. Franciscus schreef intussen een nieuwe regelredactie, waarbij hij naar eigen zeggen van de vele kruimels één hostie wilde maken. Op 29 november werd de nieuwe orderegel door Paus Honorius III met een Pauselijke Bul bekrachtigd.

de stigmata van de H. Franciscus

Op 24 september 1224 zou Franciscus de stigmata hebben ontvangen die Jezus aan het kruis droeg. In de winter of lente daarna zong hij voor het eerst zijn bekende Zonnelied. Hij stierf op de avond van 3 oktober 1226.

Na zijn dood

Op 4 oktober werd het lichaam van Franciscus in een processie door de stad gevoerd, naar de kerk van San Giorgio in Assisi, alwaar hij begraven werd. In dezelfde kerk sprak Paus Gregorius IX twee jaar later zijn heiligverklaring uit. Op verzoek van de paus begon Elias van Cortona met de bouw van de Sint-Franciscusbasiliek boven zijn graf. (wikipedia)

Aartsbroederschap van het Koord van de H. Jozef

De wonderbaarlijke genezing van een Augustijner non te Antwerpen in 1657 van een ernstige ziekte, door het dragen van een koord ter ere van de H. Jozef, leidde tot de gewoonte om het te dragen om de genade van zuiverheid te verkrijgen door zijn voorspraak. De toewijding verspreidde zich al snel over vele landen van Europa. Paus Pius IX keurde in een rescript van 19 september 1859 een speciale formule goed voor de zegening van het koord van Sint-Jozef.

H. Jozef

In 1860 werden verschillende nieuwe aflaten verleend aan de broederschap die was opgericht in de kerk van St. Nicolaas in Verona en in 1862, werd de Broederschap van het Koord van de H. Jozef verheven tot een Aartsbroederschap.

De leden zijn verplicht een koord te dragen met zeven knopen, en worden aangespoord om dagelijks zeven Glorie zij-gebeden te bidden ter ere van de H. Jozef. Het witte koord van Sint-Jozef kan rond de middel worden gedragen voor zuiverheid of rond de schouders voor gehoorzaamheid. De Broederschappen van het Koord van de H. Jozef zijn onder de hoede van het Aartsbroederschap in de Sint-Rochuskerk te Rome.

Dit zijn de gunsten verbonden aan het Koord:

·         De bijzondere bescherming van de H. Jozef

·         De genade van kuisheid

·         Standvastigheid in geloof tot het einde

·         Bijzondere bijstand van de H. Jozef in het stervensuur

Het koord zelf is gewoon een wit koord van katoen, geknoopt op 7 plaatsen - één knoop voor elk van de 7 smarten van de H. Jozef en hun verwante vreugden. De Koord moet gezegend worden door een Priester. Iemand die het Koord van de H. Jozef draagt, moet dagelijks een ‘Glorie zijÿ bidden op elk van de 7 knopen, tijdens het mediteren op elk van de 7 Smarten van de H. Jozef, en een gebed tot de H. Joseph om zuiverheid. Dit is het gebed:

Glorie zij en een Gebed tot de H. Jozef voor kuisheid: Roemrijke H. Jozef, vader en beschermer van maagden, trouwe bewaarder, aan wie God het Kind Jezus, de onschuld zelf, en Maria, de Maagd der maagden, toevertrouwde. Ik bid en smeek U, door Jezus en Maria, het dubbele pand dat U zo dierbaar is, mij van alle zonden te bevrijden, mij een zuiver hart en een rein lichaam te geven, te zorgen dat ik Jezus en Maria standvastig dien in een volkomen zuiverheid. Amen.

Jezus, Maria, Jozef, ik geef U mijn hart, mijn geest en mijn leven.

Jezus, Maria, Jozef, sta mij bij in mijn doodsstrijd.

Jezus, Maria, Jozef, laat mij in Uw heilig gezelschap in vrede sterven.

Goede H. Jozef, onze begeleider, bescherm ons en bescherm de H. Kerk.

De zegen van de Priester over het Koord