Vastentijd 2021

18/3 Evangelie volgens H. Johannes 5:31-47

Jezus zei tot de Joden: “Als Ik nu over Mijzelf zou getuigen, dan was Mijn verklaring niet betrouwbaar, maar iemand anders getuigt over Mij, en Ik weet dat Zijn verklaring over Mij betrouwbaar is. U hebt boden naar Johannes gestuurd en Hij heeft een betrouwbaar getuigenis afgelegd. Niet dat Ik het getuigenis van een mens nodig heb, maar Ik zeg dit om u te redden. Johannes was een lamp die helder brandde, en u hebt zich een tijd in zijn licht verheugd. Maar Ik heb een belangrijker getuigenis dan Johannes: het werk dat de Vader Mij gegeven heeft om te volbrengen. Wat Ik doe getuigt ervan dat de Vader Mij heeft gezonden. De Vader die Mij gezonden heeft, heeft dus Zelf een getuigenis over Mij afgelegd. Maar u hebt Zijn stem nooit gehoord en Zijn gestalte nooit gezien, en u hebt Zijn Woord niet blijvend in u opgenomen, want aan degene die Hij gezonden heeft, schenkt u geen geloof.

U bestudeert de Schriften en u denkt daardoor eeuwig Leven te hebben. Welnu, de Schriften getuigen over Mij, maar bij Mij wilt u niet komen om leven te ontvangen. Niet dat de mensen Mij moeten eren, maar Ik ken u: u hebt geen Liefde voor God in u. Ik ben gekomen namens Mijn Vader, maar u accepteert Mij niet, terwijl u iemand die namens zichzelf komt, wel zou accepteren. Hoe zou u ooit tot geloof kunnen komen? Van elkaar wilt u wel eer ontvangen, maar u zoekt niet de eer die de enige God u kan geven. U moet niet denken dat Ik u bij de Vader zal aanklagen; Mozes, op wie u uw hoop hebt gevestigd, klaagt u aan. Als u Mozes zou geloven, zou u ook Mij geloven, hij heeft immers over Mij geschreven. Maar als u niet gelooft wat hij geschreven heeft, hoe zou u dan geloven wat Ik zeg?’

H. Jacobus van Sarug (of Mar Jacob) (c.449-521), Syrische monnik en Bisschop

Jacobus was afkomstig uit gebied van Eufraat. Hij bezocht de toen bekende school van Edessa (het huidige ªanlıurfa) en werkte er nadien Priester. Later werd hij Bisschop van Batna bij Damascus.

Exodus 4:10-12: Mozes zei tot God: Neemt u mij niet kwalijk, Heer, maar ik ben geen goed spreker. Dat is altijd al zo geweest, en daar is geen verandering in gekomen nu U tegen mij, Uw dienaar, gesproken hebt. Ik kan nooit de juiste woorden vinden.’ De Heer zei: ‘Wie heeft de mens een mond gegeven? Wie maakt iemand stom of doof, ziende of blind? Wie anders dan Ik, de Heer? Ga nu, Ik zal bij je zijn als je moet spreken en je de woorden in de mond leggen.’

Exodus 34:29-35: Mozes daalde de Sinaï af, met de twee platen van het Verbond bij zich. Hij wist niet dat zijn gezicht glansde doordat hij met de Heer had gesproken. Toen Aäron en de andere Israëlieten de glans op Mozes’ gezicht zagen, durfden zij niet naar hem toe te gaan, maar Mozes riep hen bij zich. Aäron en de leiders van het volk kwamen bij hem en Mozes sprak met hen. Daarna kwamen ook de andere Israëlieten. Hij droeg hun op zich te houden aan alles wat de Heer hem op de Sinaï gezegd had. Toen hij uitgesproken was, bedekte hij zijn gezicht met een doek. Steeds wanneer Mozes voor de Heer verscheen om met Hem te spreken, deed hij de doek af, totdat hij weer naar buiten kwam. Als Mozes de Israëlieten dan zei wat hem opgedragen was, zagen zij hoe zijn gezicht glansde. Daarna bedekte hij zijn gezicht met de doek, totdat hij opnieuw met de Heer ging spreken.

2 Korintiërs 3:10-18: De luister van toen is niets in vergelijk met de overweldigende luister van nu. Wanneer wat verdwijnt al luister bezit, geldt dat des te meer voor wat blijft. Dit is onze hoop, en daarom handelen we in alle openheid en zijn we niet als Mozes, die zijn gezicht met een sluier bedekte, zodat de Israëlieten niet konden zien dat de glans verdween. Hun denken verstarde, en dezelfde sluier ligt tot op de dag van vandaag over het oude verbond wanneer het voorgelezen wordt. Hij wordt alleen in Christus weggenomen. Tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen. Maar telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen. Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid. Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer aanschouwen, zullen meer en meer door de Geest van de Heer naar de luister van dat beeld worden veranderd.

Het verborgen mysterie was verborgen achter gestamel en het niet vinden van woorden en de sluier (Ex 34:29-35; 2 Kor 3:10-18) zolang het uur van de openlijke manifestatie nog niet was aangebroken.

Mozes had gevraagd om de Vader te zien (Ex. 33:18), want hij had een voorgevoel dat de Zoon openlijk in de wereld zou komen.

Exodus 33:18-23: ‘Laat mij toch Uw majesteit zien,’ zei Mozes. Hij antwoordde: ‘Ik zal in Mijn volle luister voor je langs gaan en in jouw bijzijn de naam Heer uitroepen: ik schenk genade aan wie Ik genade wil schenken, en Ik ben barmhartig voor wie Ik barmhartig wil zijn. ‘Maar’, zei Hij, ‘mijn gezicht zul je niet kunnen zien, want geen mens kan Mij zien en in leven blijven.’ Toen sprak de Heer: ‘Er is een plaats op de rots waar je dicht bij Mij kunt komen staan. Als dan Mijn majesteit voor je langs gaat, zal Ik je in een kloof laten schuilen en Mijn hand beschermend voor je houden tot Ik voorbij ben. Als Ik Mijn hand weghaal, zul je Mij van achteren zien; Mijn gezicht mag niemand zien.’

Foto’s van Scott Parvi van de originele Sinaï-berg in Saoedi-Arabië. Deze locatie werd ontdekt door Ron Wyatt:

 De plaats Jabel El Lawz ligt in het binnenland. 

 De Sinaiberg ligt uiterst links en heeft een donkere piek.

 70 meter van de top van de berg is zwartgeblakerd.

 Van boven heb je een zicht op de gebouwen die door bedoeinen werden opgetrokken.

 Het altaar van Mozes, getrokken met een drone.

 De foto hierhierboven toont het altaar waar het gouden kalf werd aanbeden, errond zijn er rotsblokken te vinden met rotsschilderingen van de stier die werd aanbeden, een afgod uit die tijd.

 Deze locatie is de opening van de grot van Elia op de Jabal El Lawz of Sinaiberg. 

 Uitleg van de site van de Sinaiberg en de plaats waar het altaar van Mozes en het altaar van het Gouden Kalf zich bevinden.

God wilde Mozes leren dat Zijn Zoon in menselijke gelijkenis zou komen. Hij maakte een onderscheid tussen Zijn aangezicht en de achterkant ervan zodat Mozes zou begrijpen dat de aarde Zijn Zoon in menselijke gedaante zou aanschouwen (...) Hij was het naar wie Mozes keek en Hij was het van wie de glans voortkwam waarmee zijn gezicht straalde (Ex 34:29). De straling van de Zoon overschaduwde de hele profetie toen Mozes sprak en het was Zijn Zoon die door Mozes’ mond sprak, want Hij is het Woord dat alle woorden van Profetie inspireerde. Naast Hem is er geen Woord of Openbaring mogelijk voor de Profeten, aangezien Hij de Bron van Profetie is. Maar toen de Gekruisigde, de Bruidegom, kwam, openbaarde de Profetie haar gezicht en verhief haar stem temidden van de samenkomst. De Zoon van de Maagd hief de sluier op voor het Hebreeuwse volk. Alles werd helder, duidelijk en gemakkelijk te begrijpen.

Overweging

Jesaja 49:15: Maar kan een vrouw haar zuigeling vergeten of harteloos zijn tegen het kind dat zij droeg? Zelfs al zou zij het vergeten, Ik vergeet jou nooit.

Het hele dorp was volledig in puin achtergelaten en er was overal rook. De overgebleven dorpelingen kwamen samen en zeiden dat het beter was om ons geloof in God op te geven. Als we dat hadden gedaan, we nog steeds onze bezittingen zouden hebben en onze gezinnen nog steeds zouden samen zijn. De mensen waren boos en overstuur. Het enige dat restte was verlatenheid, pijn, verraad.

Een oudere vrouw stond op en vatte moed en zei: Je vraagt waar mijn geloof is, waar mijn God is? Waarom Hij me in de steek heeft gelaten? Vandaag ben ik alles kwijt, mijn kinderen, mijn levensonderhoud, mijn kleine huis, maar ik weet waar mijn God is. Mijn God is bij mij in mijn lijden, Hij heeft evenveel geleden als ik heb geleden.

Pijn, ziekte, dood, verlatenheid zijn enkele woorden die emoties oproepen die pijnlijk en moeilijk te hanteren zijn. Ons rusteloze mensenhart verlangt naar Vrede en rust. Ons hart verlangt naar Liefde en zorg.

Tegenwoordig leven we echter in moeilijke tijden waarin die woorden vrij algemeen zijn om ons heen. Vanuit het diepst van ons hart rijst dan de vraag waar is God in al dit lijden? De roep van Christus aan het Kruis in zijn eigen verlatenheid, was de kreet die we allemaal uiten. De waarheid ligt in de woorden van de wijze vrouw en zijn gevuld met een hernieuwd vertrouwen. Mijn God lijdt samen met mij.

Vandaag geeft de Profeet Jesaja een belofte aan de lijdende mens: Vergeet een  vrouw haar zuigeling of koestert ze het kind van haar schoot niet? Maar zelfs als deze vergeten, zal Ik je nooit vergeten.

Als je het zo moeilijk hebt en tot God roept in je lijden, bedenk dan dat God er is, zelfs in die diepte van pijn en duisternis. God lijdt daar met jou. God weet dat alleen Hij je kan genezen en je met Zijn Liefde kan omarmen.

Laten we in al ons lijden ons alleen aan Hem vastklampen. De Vastentijd is zo'n tijd om die overtuiging te versterken dat God met ons is en onophoudelijk in ons leven aan het werk is door Zijn troostende en genezende aanwezigheid te vernieuwen. Laten we op Hem vertrouwen, zoals de H. Augustinus zegt, in het licht van zijn eigen ervaring: "De Heer is dichter bij ons dan wij bij onszelf: hoger dan mijn hoogste en meer in mijn binnenste dan mijn diepste zelf." (Belijdenissen III, 6, 11).