DAG 23 : Maria's Maagdelijkheid zoals voorzegd door Jesaja

OLVrouw van Guadalupe

Artikel: Fr. Félix López, S.H.M.

De H. Augustinus zei dat het Nieuwe Testament verborgen is in het Oude Testament en dat het Oude Testament wordt geopenbaard in het Nieuwe Testament. Zo weet de Kerk hoe ze de boeken van het Oude Testament in een steeds toenemend Licht moet lezen. De openbaring van God is progressief geweest tot haar hoogtepunt in Christus. Maar zelfs na Christus groeit de Kerk, verlicht door de Heilige Geest, tot de volle waarheid. Zo ontdekt de Kerk, Bruid van Christus, de inhoud van alle verlossende waarheden die opgesloten zaten in de Schrift en de traditie van de Kerk.

Het Tweede Vaticaans Concilie zegt: "De boeken van het Oude Testament beschrijven de heilsgeschiedenis, waarmee de komst van Christus in de wereld langzaam werd voorbereid. Deze vroegste documenten, zoals ze worden gelezen in de Kerk en worden begrepen in het licht van een verdere en volledige openbaring, breng de figuur van de Vrouw, de Moeder van de Verlosser, geleidelijk in een duidelijker daglicht."(LG, 55).

Een van de bekendste teksten is de profetie van Emmanuel, zoals vermeld in Jesaja 7:14: "Daarom zal de Heer zelf u een teken geven: een maagd is zwanger, zij zal spoedig een zoon baren en hem Immanuel noemen."

De historische situatie waarin de profeet dit orakel uitsprak, is dramatisch. De koninkrijken Israël (Efraïm) en Syrië (Aram) hebben de oorlog verklaard aan het koninkrijk Juda, geregeerd door Jotham, wiens opvolger Achaz zal zijn. Juda wilde geen bondgenootschap sluiten met deze twee koninkrijken in het noorden uit angst voor het mogelijke gevaar van een invasie van Assyrië, geregeerd door Teglat-Phalasar III. Achaz, in het openbaar verslagen door Israël en Syrië, zocht zijn toevlucht in de vestingwerken van de hoofdstad. Toen vroeg Achaz, in plaats van naar de Heer te gaan en zijn wanordelijke gedrag te veranderen, hulp van Teglat-Phalasar III. De prijs van dit bondgenootschap was een slechte actie van Achaz: hij leverde het goud en zilver uit de tempel van Jahweh, en hij onderwiep het koninkrijk van Juda aan Assyrië. Deze alliantie resulteerde in de scheiding van de religie en doctrine van de ware God, vanwege religieus syncretisme dat de acceptatie van de Assyrische religie teweegbracht.

De tekst van Jesaja 7:1-9, beschrijft de eerste ontmoeting van Jesaja en Achaz.

Jesaja 7:1-9: In de tijd dat Achaz, de zoon van Jotam, regeerde over Juda, trok koning Resin van Aram samen met koning Pekach van Israël, op naar Jeruzalem. Hij belegerde de stad, maar slaagde er niet in haar in te nemen. Toen het koningshuis van David het bericht kreeg dat Aram en Efraïm de krachten gebundeld hadden, sloeg de koning en zijn volk de schrik om het hart, en zij beefden als bomen in de storm. Toen zei de Heer tegen Jesaja: ‘Ga samen met je zoon Sear-Jasub op weg om Achaz te ontmoeten. Zeg hem: ´Houd het hoofd koel, laat u geen schrik aanjagen door die twee smeulende stukken hout, Resin van Aram en de zoon van Remaljahu (Pekach), hoe hoog hun woede ook oplaait.

Aram mag dan kwaad tegen u in de zin hebben, net als Efraïm met die zoon van Remaljahu, en zeggen: ‘Laten we tegen Juda ten strijde trekken, het verscheuren en overmeesteren, en dan stellen we de zoon van Tabeal aan als koningÿ – maar dit zegt God, de Heer: Het zal niet gebeuren, het zal niet zo gaan. Immers, het hoofd van Aram is Damascus, en het hoof van Damascus is die Resin. – Nog 65 jaar en het volk van Efraïm bestaat niet meer. – Het hoofd van Efraïm is Samaria, en het hoofd van Samaria is die zoon van Remaljahu. Alleen als jullie vertrouwen hebben, houden jullie stand.'

De Syriërs en Israëli's richtten zich tegen Jeruzalem. De Joodse koning beeft, en met hem heel zijn volk, vanwege de onmiddellijke dreiging van vernietiging. Jesaja moedigt koning Achaz aan en verzekert hem dat de plannen van zijn vijanden niet zullen worden vervuld omdat ze indruisen tegen de Goddelijke plannen. De Profeet verzekert de koning dat de oplossing is om hulp te vragen aan God. Hij alleen kan de continuïteit van het uitverkoren volk garanderen.

In Jesaja 7:10-13 geeft God via de profeet een nieuwe kennisgeving aan Achaz door middel van een teken dat de Goddelijke hulp bekrachtigt.

Jesaja 7:10-13: De Heer liet verder tegen Achaz zeggen: ´Vraag om een teken van de Heer, uw God, hetzij uit de diepte van het dodenrijk, hetzij uit de hoge Hemel.' Maar Achaz antwoordde: ´Nee, ik zal geen teken vragen, ik zal de Heer niet op de proef stellen.'

In ongeloof verwerpt de koning het idee om een ​​teken van Jahweh te vragen, en probeert hij zichzelf te rechtvaardigen met hypocrisie, bewerend dat het verkeerd is om God te verzoeken. Jesaja kondigt het Goddelijke teken aan, waarmee hij de valsheid van de koning blootlegt.

Toen antwoordde Jesaja: ´Luister, huis van David. Is het niet genoeg de mensen te tergen? Moet u nu ook mijn God tergen? Daarom zal de Heer u een teken geven:

Vers 14 toont de inhoud en vervulling van het teken dat God aan de koning zal geven. Het is de directe tussenkomst van God.

Zie, de maagd is zwanger, zij zal spoedig een zoon baren en hem Immanuel noemen. Boter en honing zal hij eten, totdat hij in staat is om het kwade te verwerpen en het goede te kiezen…

De kern van de profetie wordt gegeven in vers 14. Als de geboren persoon, Immanuel, de Messias is, is de tekst zowel Messiaans als Mariaal, omdat het expliciet Zijn moeder noemt, die maagd (almah) werd genoemd. In Jesaja 9:5 worden de titels Wonderbare Raadsman, Goddelijke held, Eeuwige Vader, Vredevorst toegepast op Immanuel. Er staat dat "zijn heerschappij groot is en dat er geen einde komt aan de Vrede van Davids troon en zijn koninkrijk" – Jesaja 9:6. Deze titels identificeren Immanuel met de Messias. Zo wordt in Jesaja 11:1-4 ook over Immanuel gezegd: de "Geest van de Heer zal op hem rusten, een geest van wijsheid en inzicht, een geest van kracht en verstandig beleid, een geest van kennis en ontzag voor de Heer." Deze krachten stellen hem in staat het Koninkrijk van waarheid en gerechtigheid te vestigen, een taak die alleen door de Messias kan worden gedaan.

Gebed van toewijding