Vastentijd 2021

6/3 Evangelie volgens H. Lucas 15:1-3;11-32

Alle tollenaars en zondaars kwamen Hem opzoeken om naar Hem te luisteren. Maar zowel de farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen.ÿ Jezus vertelde hun toen deze gelijkenis:

Iemand had twee zonen. De jongste van hen zei tegen zijn vader: ´Vader, geef mij het deel van uw bezit waarop ik recht heb.¡ De vader verdeelde zijn vermogen onder hen. Na enkele dagen verzilverde de jongste zoon zijn bezit en reisde af naar een ver land, waar hij een losbandig leven leidde en zijn vermogen verkwistte. Toen hij alles had uitgegeven, werd dat land getroffen door een zware hongersnood, en begon hij gebrek te lijden. Hij vroeg om werk bij een van de inwoners van dat land, die hem op het veld zijn varkens liet hoeden. Hij had graag zijn maag willen vullen met de peulen die de varkens te eten kregen, maar niemand gaf ze hem. Toen kwam hij tot zichzelf en dacht: De dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed, en ik kom hier om van de honger.

Ik zal naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: ´Vader, ik heb gezondigd tegen de Hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.¡ Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader. Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem. ´Vader,¡ zei zijn zoon tegen hem, ´ik heb gezondigd tegen de Hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden.¡ Maar de vader zei tegen zijn knechten: ´Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan, doe hem een ring aan zijn vinder en geef hem sandalen. Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren, want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden.¡ En ze begonnen feest te vieren.

De oudste zoon was op het veld. Toen hij naar huis ging en al dichtbij was, hoorde hij muziek en gedans. Hij riep een van de knechten bij zich en vroeg wat dat te betekenen had. De knecht zei tegen hem: ´Uw broer is thuisgekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen.¡ Hij werd woedend en wilde niet naar binnen gaan, maar zijn vader kwam naar buiten en trachtte hem te bedaren. Hij zei tegen zijn vader: ´Al jarenlang werk ik voor u en nooit ben ik u ongehoorzaam geweest als u mij iets opdroeg, en u hebt mij zelfs nooit een geitenbokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. Maar nu die zoon van u is thuisgekomen die uw vermogen heeft verkwanseld aan de hoeren, hebt u voor hem het gemest kalf geslacht.¡

Zijn vader zei tegen hem: ´Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou. Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden.¡

Overweging

Lucas 15:23: "Laten we eten en feestvieren.¡

De uitnodiging om een ​​feest te bereiden was de belangrijkste reactie van de liefdevolle vader in deze bekende gelijkenis. De verloren zoon keerde niet naar huis terug om een feestmaal te vragen. Hij bekende zijn wandaden en vroeg om behandeld te worden als een ingehuurde arbeider. In plaats daarvan was de liefdevolle vader zo dankbaar en zo vol vreugde voor de veilige terugkeer van zijn eigenzinnige zoon, dat hij onmiddellijk feest wilde vieren. De vader wilde zijn vreugde delen met de mensen om hem heen.

Dikwijls heb ik het feest geïnterpreteerd als een soort beloning voor de verloren zoon, vanwege zijn beslissing om terug te keren. De oudste zoon interpreteerde het feest ook als een beloning voor de jongste zoon. Vanwege die verkeerde interpretatie van het feest kwamen gevoelens van jaloezie naar boven omdat hij de zoon was die trouw bleef en nooit zo'n beloning ontving.

Nu zou ik een beetje van perspectief willen veranderen en het feest niet interpreteren als een beloning voor de zoon, maar eerder als een moment voor de vader om zijn vreugde duidelijker te maken. De terugkeer van de zoon naar de vader vertegenwoordigt de daad van verzoening. De H. Augustinus schrijft: ´Dat hij een liefdeskus van zijn vader verdient, nadat hij is teruggekeerd van een lange reis, betekent dat hij wordt getroost door het woord van Gods genade met de hoop op vergeving van zonden, en als lid van de Kerk , begint hij nu zijn zonden te belijden."

Door middel van een feestmaal toont de vader zijn grote vreugde en diepe liefde voor de eigenzinnige zoon en voor de rest van de familie die op het feest bijeen is. De H. Augustinus interpreteert het feest als een beeld van het Eucharistisch feestmaal met het gemeste kalf dat Christus is, die werd geofferd voor de vergeving van zonden, om de wereld met Zichzelf te verzoenen. Augustinus vervolgt: "En dit feestmaal wordt nu gevierd in de Kerk, die over de hele wereld verspreid is." (Quaestionum Evangeliorum, Bk 2)

Laten we profiteren van deze Vastentijd om na te denken over ons leven, om vergeving te vragen voor de tijden dat we gezondigd hebben, en om deel te nemen aan het feest dat voor ons werd voorbereid.