|
Het Heilige Land is een
gecompliceerde plek. Veel (vaak concurrerende) groepen hebben daar belangen en de
diplomatie is ingewikkeld. Er is bijvoorbeeld ook een Kerk van de Dormition in
het Heilige Land waar wordt gezegd dat Maria in slaap viel en ten hemel werd
opgenomen. Dit staat in schril contrast met de populaire devotie rondom het
huis in Efeze, waar wordt aangenomen dat Maria tot haar Tenhemelopneming daar
woonde. Ingewikkeld. Ja.
Abdij van de Dormition (Ontslaping van Maria) is een abdij en de naam van een Benedictijnse
gemeenschap in Jeruzalem op de berg Sion, net buiten de muren van de oude stad
nabij de Zionpoort. Tussen 1998 en 2006 stond de gemeenschap bekend als de
abdij van Hagia Maria Sion, verwijzend naar de basiliek van Hagia Sion die op
deze plaats stond tijdens de Byzantijnse periode, maar het kreeg de oorspronkelijke
naam tijdens de viering van het 100-jarig bestaan van het klooster in 2006.
Hagia Maria Sion is nu de naam van de stichting die de gebouwen, het
gemeenschaps- en academisch werk van de abdij ondersteund.
De Byzantijnse basiliek Hagia
Sion werd gebouwd onder John II, bisschop van Jeruzalem in het begin van de 5e
E. Relikwieën toegeschreven aan de H. Stefanus werden op 26 december 415 naar
de kerk overgebracht. De kerk werd verwoest tijdens de plundering van Jeruzalem
in 614 door de Sassanische koning Khosrau II. De fundamenten werden hersteld in
1899, toen de architect en bouwmanager van het bisdom Keulen, Heinrich Renard
de locatie onderzocht.
Tijdens zijn bezoek aan
Jeruzalem in 1898 voor de inwijding van de Protestantse Kerk van de Verlosser,
kocht keizer Wilhelm II dit stuk land op de berg Zion van sultan Abdul Hamid II
en schonk het aan de ´Duitse vereniging van het H. Land¡. Volgens de lokale
traditie was het op deze plek, vlakbij de plaats van het Laatste Avondmaal, dat
de H. Maagd Maria stierf, of in ieder geval een einde maakte aan haar wereldse
bestaan. Zowel in de orthodoxie en het katholicisme, als in de taal van de
Bijbel, wordt de dood vaak een slapenÿ of in slaap vallenÿ genoemd, en dit
gaf het oorspronkelijke klooster zijn naam. De kerk zelf wordt Basiliek van de
Tenhemelopneming (Dormition) genoemd. In het katholieke dogma van de
Maria-Tenhemelopneming werd de Moeder van Christus met lichaam en ziel naar de
Hemel gebracht.
Renard leverde de ontwerpen en
plannen voor de abdij, de bouw werd toevertrouwd aan architect Theodor Sandel,
een lid van de Temple Society en een inwoner van Jeruzalem. De eerste steen
werd gelegd op 7 oktober 1900. De bouw was in slechts 10 jaar voltooid, de
basiliek werd op 10 april 1910 ingewijd door de Latijnse patriarch van
Jeruzalem.
Het Huis
van de Maagd Maria is
een Katholiek en Islamitisch Heiligdom gesitueerd op de berg Koressos
in de nabijheid van Efeze, in modern Turkije.
Paus Paulus VI bezocht het
huis op 26 juli 1967 en bevestigde "onofficieel" de authenticiteit.
De paus gaf een bronzen beeld van de Maagd Maria als geschenk.
Er zijn geen bewijzen dat Maria ooit
in Efeze gewoond heeft. De Bijbel zegt er niets over. Volgens een
overlevering heeft Maria, na uit Jeruzalem vertrokken te zijn, haar
laatste jaren in Efeze doorgebracht, samen met de Apostel Johannes. Ze zou
op 59-jarige leeftijd zijn gestorven en, volgens de katholieke leer, ten
Hemel zijn opgenomen.
De Duitse non Anna Catharina
Emmerick had in een visioen het sterfhuis van Maria gezien.
Emmerich beschreef het huis en de plek waar het gelegen had nauwkeurig, hoewel
ze zelf nooit buiten Duitsland was geweest. Ze werd in 2004 zalig verklaard.
Op 18 oktober 1881 (her)ontdekte
de Franse priester Abbé Julien Gouyet uit Parijs de ruïnes van een huis
op een plek die overeenkwam met de beschrijvingen van Emmerich. Het huis werd
herbouwd op basis van Emmerichs beschrijvingen. Tegenwoordig is het een
bedevaartsplaats voor zowel christenen als moslims, omdat Maria ook vijf keer
in de Koran genoemd wordt.
De Belgische Rosalie Put
uit Lummen werd gekoppeld aan het huis van Maria via een inscriptie op haar
lichaam waar de exacte plaats van het huis getekend is. Rosalie Put vertoonde
de stigmata van Christus tijdens haar leven.
***
Het is goed om deze plaatsen te
goeder trouw te vereren. Zoals elke toewijding of sacramentele zijn ze alleen
goed als ze ons op God wijzen. Wat mij betreft, toen ik in Nazareth was en naar
beneden keek naar de kleine deuropening op de foto, kon ik me gemakkelijk
voorstellen dat de H. Familie me uitnodigde. Het hielp me om me dicht bij hen
te voelen, zowel geestelijk als geografisch. Als ik Loreto zou bezoeken, zou ik
ze daar waarschijnlijk ook op een andere, maar even opbouwende manier ervaren.
Ik weet zeker dat God dit
allemaal in het nieuwe tijdperk zal rechtzetten. Moge zijn koninkrijk komen en
zijn wil geschiede op aarde als in de hemel. Fiat!
|
