God zij geprezen, er zijn veel Heilige en vrome zielen in de Kerk, maar Heer, heb medelijden! Er zijn veel leken en religieuzen die dat niet zijn, inclusief mijn zondige zelf. Als we zien dat kerken gesloten zijn, moeten we dan niet mediteren over de spirituele redenen waarom God het heeft toegestaan? En Hij heeft het toegestaan, daar kunnen we zeker van zijn. Waarom?

Het bovenstaande fragment laat duidelijk zien dat wanneer God niet tevreden over ons is, Hij het recht heeft om onze offers en feesten - onze liturgieën - weg te nemen. Er zijn veel precedenten in de H. Schrift en we passen ontegenzeglijk in het patroon. Maar voordat we iemand anders aanklagen, moeten we ons eigen geweten onderzoeken en ons afvragen hoeveel persoonlijke offers we hebben gebracht voor de geestelijkheid, de Paus en de Kerk als geheel. De H. Maagd Maria spoort ons al decennialang aan tot boete. Waarom? Omdat het helpt! We moeten ons afvragen hoe hard we hebben gewerkt, niet door bedieningen, maar door opoffering. Hebben we bijgedragen aan de opbouw van het Mystieke Lichaam van Christus, of breken we het voortdurend af, één lid tegelijk, te beginnen bij de Paus?

Dit zijn vragen die we zullen moeten beantwoorden als de tijd daar is. (in de Waarschuwing) Het zou beter zijn om ze nu eerlijk te beantwoorden en te herstellen in de Goddelijke Wil voor onze eigen tekortkomingen en die van anderen, verleden, heden en toekomst. Dit zal oneindig veel meer doen dan enig protest of daad van ongehoorzaamheid. God kan dit in een oogwenk oplossen als Hij ziet dat we het genoeg willen om zelfs onze eigen wil op te geven, die de wortel is van zonde en lijden in de wereld.

Wee het pad dat niet wordt bewandeld, of waarlangs de stemmen van mensen niet worden gehoord, want dan wordt het de verblijfplaats van wilde dieren. Wee de ziel als de Heer er niet in wandelt om met Zijn stem de geestelijke beesten van de zonde te verdrijven. Wee het huis waar geen meester woont, het veld waar geen boer werkt, het onbemande schip, door de storm heen en weer geslingerd en zinkend. Wee de ziel zonder Christus als zijn ware piloot; drijvend in de duisternis, geteisterd door de golven van hartstocht, stormachtig overgeleverd aan boze geesten, het einde is vernietiging. Wee de ziel die Christus niet heeft om haar met zorg te cultiveren om de goede vrucht van de Heilige Geest voort te brengen. Aan zichzelf overgelaten, wordt ze verstikt door doornen en distels; in plaats van fruit produceert ze alleen wat geschikt is om te verbranden. Wee de ziel die Christus niet in zich heeft; verlaten en vervuild door de smerigheid van hartstochten, wordt het een toevluchtsoord voor alle ondeugden.

Ik durf te zeggen, een betere beschrijving van de menselijke wil zullen we niet vinden! Elke keer dat we handelen in onze menselijke wil, handelen we “zonder Christus als onze ware piloot, zwevend in de duisternis”. We moeten onze menselijke wil, dat stinkende centje, elke keer dat we eraan ruiken, onmiddellijk terzijde schuiven.

Als je een meer concrete beschrijving van de menselijke wil wilt, definieert Fr. Celso het als zorgen, angst, bezorgdheid, geklaag, negativiteit en zonde. Dat is een redelijk goede lijst. Zoals de H. Franciscus van Assisi tegen het einde van zijn leven zei: "Broeders, laten we opnieuw beginnen, want tot nu toe hebben we weinig of niets gedaan." Amen!

Wanneer een boer zich voorbereidt om de grond te bewerken, moet hij geschikte kleding aantrekken en het juiste gereedschap gebruiken. Daarom kwam Jezus Christus, onze Hemelse Koning, om de door zonde verwoeste bodem van de mensheid te bewerken. Hij nam een ​​lichaam aan en gebruikte het Kruis als Zijn ploegschaar en cultiveerde de onvruchtbare ziel van de mens. Hij verwijderde de doornen en distels die de boze geesten zijn en trok het onkruid van de zonde eruit. Hij wierp het stro van goddeloosheid in het vuur. En toen hij de ziel met het hout van het Kruis had geploegd, plantte hij daarin een zeer lieftallige tuin van de Geest, die voor Zijn Heer en God de zoetste en meest aangename vrucht van elke soort kon voortbrengen.

Zie je wat Christus in onze tijd doet? Hij trekt het onkruid uit zodat Hij een zoete en vruchtbare tuin kan aanleggen waarin we samen met Hem kunnen wandelen zoals Adam deed. Maar wat een proces - en we zitten er ongetwijfeld in! De beste manier om Jezus bij dit proces te helpen, is niet door het onkruid van ongehoorzaamheid en protesten te cultiveren, maar door gewoon met Jezus in de zoete tuin te wandelen, in de Goddelijke Wil te leven, onze daden te verrichten, onze rondes te doen, eerherstel te brengen, opnieuw te doen, te herstellen. . Dat is het plan van de Hemel, en het is het enige dat zal werken.

Gigantische spirituele problemen vragen om gigantische spirituele oplossingen. Laten we daarom, mijn vrienden, onze hooivorken wegleggen en onze daden en gebeden in de Goddelijke Wil ophalen. En zoals Fr. Celso zegt: In de goddelijke wil is het altijd Fiat - wat er ook gebeurt. Dus fiat!