Vastentijd 2021

24/2 Evangelie volgens H. Lucas 11:29-32

Toen er steeds meer mensen toestroomden, zei Hij: ‘Dit is een verdorven generatie! Ze verlangt een teken, maar zal geen ander teken krijgen dan dat van Jona. Zoals Jona een teken was voor de inwoners van Nineve, zo zal de Mensenzoon een teken voor deze generatie zijn. Op de dag van het oordeel zal de koningin van het Zuiden samen met de mensen van deze generatie opstaan en hen veroordelen, want zij was van het uiteinde van de aarde gekomen om te luisteren naar de wijsheid van Salomo, en hier zien jullie iemand die meer is dan Salomo! Op de dag van het oordeel zullen de Ninevieten samen met deze generatie opstaan en haar veroordelen; want zij hadden zich bekeerd na de prediking van Jona, en hier zien jullie iemand die meer is dan Jona!

H. Ireneüs van Lyon (c.130-c.208), Bisschop, theoloog en martelaar

God toonde geduld ondanks de zwakheid van de mens, omdat Hij van tevoren de overwinning zag die Hij hem uiteindelijk zou geven door Zijn Woord. Want toen "kracht werd volmaakt in zwakheid" (2 Kor 12:9), zorgde het Woord ervoor dat Gods goedheid en enorme kracht openbaar werd gemaakt.

Inderdaad, het was hetzelfde met de mens als met de Profeet Jona. God stond toe dat Jona door een zeemonster werd opgeslokt, niet om hem helemaal te laten verdwijnen en te sterven, maar zodat hij, wanneer hij door het monster was uitgebraakt, zich meer onderwierp aan God en des te meer eer zou geven aan Hem die hem deze onverwachte bevrijding had geschonken. Het was ook om de Ninevieten tot vast berouw te leiden en hen te bekeren tot Hem die hen van de dood zou verlossen, verbaasd als ze waren door het teken dat in Jona werd volbracht(...) Op dezelfde manier liet God toe dat de mens werd verzwolgen door dat grote monster, de auteur van ongehoorzaamheid, niet zodat hij helemaal zou verdwijnen en sterven, maar omdat God van tevoren de zaligheid had voorbereid die door Zijn Woord werd vervuld door middel van het "teken van Jona" (Jezus die na drie dagen verrees). Deze redding is voorbereid voor degenen die dezelfde gevoelens voor God hebben als Jona en die Hem met dezelfde woorden belijden: “Ik vereer de Heer, de God van de Hemel, de God die de zee en het land geeft gemaakt.” (Jona 1:9)

God verlangde dat de mens, door een onverwachte redding - Hem ontvangen, zou opstaan ​​uit de dood en God zou aanbidden, en met Jona zou zeggen: “In mijn nood roep ik de Heer aan en Hij antwoordt mij.” God wenste ook dat de mens altijd trouw zou blijven door Hem te aanbidden en onophoudelijk te danken voor de redding die Hij van Hem heeft ontvangen.

Overweging

‘Maak je gereed en ga naar Nineve, die grote stad, om haar aan te klagen met de woorden die Ik je zeg.’ - Jona 3:2

De lezingen van vandaag zijn een oproep tot bekering. Nineve is voor ons het symbool van de zondige plaats waarvan de burgers zich uiteindelijk bekeerden en werden gered. Maar bekering was een tijdje uit de mode. ‘Zonde’ werd gezien als een kies woord, daarom kwamen woorden als ‘tekortkomingen' of 'zwakheden' in de plaats. In een parochie waar ik assistent-priester was, kreeg ik van de parochiepriester te horen dat ik het woord ‘zonde’ niet moest gebruiken, omdat het te verontrustend was.

Maar we zijn zondaars. We hebben allemaal Gods genade nodig om anderen op de eerste plaats te stellen in plaats van onszelf. Of je het nu leuk vindt of niet, we zijn in wezen egocentrisch en daar moeten we ons van verlossen. Zoals rabbijn Jonathan Sacks dikwijls zei, en ik heb dit herhaaldelijk geciteerd, ‘religie is de verlossing van eenzaamheid '. Hij bedoelde dat religie, ware religie, ons openstelt voor God en tegelijkertijd voor anderen. Religie is geen duikexpeditie in de ziel, zoals iemand ooit zei, maar een bevrijding van onszelf zodat we voor anderen kunnen leven.

De Vastentijd herinnert ons eraan dat we ons moeten afkeren van voortdurend met onszelf bezig te zijn en te erkennen dat we Gods vergeving nodig hebben. ‘Een nederig, vermorzeld hart, O God, zult U niet afwijzen', zoals we vandaag in de psalm lezen.

God verwelkomt ons met open armen als we bij Hem terugkomen. Zonde en berouw zijn een realistische erkenning dat we Gods hulp nodig hebben. Zelfs voor de slechte Ninevieten drong die waarheid toch uiteindelijk tot hen door.