4/1 Gods verborgen leger, de oudere gelovigen

Vrienden, ik post dit artikel van een paar jaar geleden opnieuw, omdat ik denk dat het een nieuwe betekenis heeft gekregen in deze pandemie. Moge het alle oudere gelovigen aanmoedigen om Gods krachtigste wapens van lijden en verlatenheid te blijven gebruiken om zielen naar de Hemel te brengen.

1 Tessalonicenzen 1:2-3: Wij danken God altijd voor u allen: wij noemen u onophoudelijk in onze gebeden en gedenken dan voor onze God en Vader hoeveel uw geloof tot stand brengt, hoe krachtig uw liefde is en hoe standvastig u blijft hopen op de komst van Jezus Christus, onze Heer.

Het is mijn gewoonte, als ik tijd heb, een half uur vroeger naar de Zondagsmis te komen. Het was niet mijn gebruikelijke parochie omdat ik niet thuis was, maar ik vond een bank dicht bij het tabernakel en knielde neer om te bidden. Na een poosje naderden twee oudere vrouwen, die de pensioengerechtigde leeftijd ver voorbij waren, bij de kaarsstand bij het tabernakel om kaarsen te aansteken voor hun dierbaren. Ik merkte de kleur van hun haar op - sneeuwwit - toen ik deze woorden innerlijk hoorde: "Alle sneeuw ligt op de top."

Ik dacht erover na en herinnerde me opnieuw dat Gods wegen niet onze wegen zijn en dat Gods gedachten niet onze gedachten zijn. In het verleden werden de ouderen in onze samenleving geëerd en gerespecteerd. Tegenwoordig is het heel anders; zo vaak worden ouderen als een last gezien. Maar in de ogen van onze Heer is de realiteit heel anders.

Dit deed me denken aan iets dat enkele jaren geleden op Witte Donderdag in mijn eigen parochie gebeurde. Na de Mis bleef ik om onze Heer te aanbidden in de aanbiddingskapel. Verscheidene andere parochianen bleven ook, onder wie een paar mensen van eind tachtig. Stijf liepen ze, maar eerbiedig, zoveel buigend als ze de aanwezigheid van de Heer konden erkennen. Ze bleven ongeveer 15 minuten, stonden toen op om te vertrekken, opnieuw buigend zoveel als ze konden. Op dat moment hoorde ik deze woorden innerlijk: "Goed gedaan, goede en trouwe dienaar." Naast de woorden voelde ik in mijn hart het absolute respect van de Heer voor de oudere trouwe gelovige. Het bracht me tot tranen en hielp me de ouderen te zien, niet zozeer met nieuwe ogen, maar met een nieuw hart.

Soms denk ik dat ouderen zelf het gevoel hebben dat ze hun nut hebben overleefd, maar niets is minder waar, zelfs niet bij een pandemie! Want, zoals de H. Paulus ons vertelt, "Gods kracht wordt volmaakt gemaakt in zwakheid." Als we jong en bekwaam zijn, wordt een groot deel van de tijd die we voor de Heer werken besteed aan de tijd die we over hebben. Er is de verleiding om te voelen dat we het op eigen kracht doen en vaak hebben we onze eigen agenda. Als we ouder worden, doet Hij een riem om onze middel en leidt ons naar een plek waar we liever niet heen willen. Door dit kruis op te nemen en Hem te volgen, is Hij eindelijk in staat om in ons het grootste werk van ons leven te volbrengen - als we Hem dat toestaan.

En wat is het voor werk? De H. Franciscus beschouwde zichzelf niet als een vriend van Christus tenzij hij de zielen liefhad die Christus liefhad. Hij zei altijd dat niets belangrijker is dan de redding van zielen. Dit is het werk dat ouderen op zich moeten nemen. Het aansteken van votiefkaarsen is een uiterlijk teken van een innerlijke houding van gebed voor de zielen.

Toen ik de woorden hoorde: ´Alle sneeuw ligt op de top¡, probeerde onze Heer me te vertellen dat deze ouderen met Hem samenwerkten om het grootste werk van hun leven te volbrengen: de redding van zielen. Dit is een grote geestelijke strijd. De wapens die God verschaft om de strijd te voeren - namelijk lijden en vernedering - zijn niet de wapens die we noodzakelijkerwijs zouden willen opnemen. Maar bedenk dat dit dezelfde wapens zijn die Christus zelf aan het Kruis gebruikte. Deze wapens zijn onoverwinnelijk, zoals Christus zelf heeft bewezen. Een ziel die elk moment van schande, pijn of overgave aan de Vader aanbiedt, is aan het Kruis samen met Christus en vergiet bloed voor de redding van zielen. Niets is belangrijker of dringender - vooral niet bij een pandemie, wanneer velen onvoorbereid sterven.

Een oudere trouwe gelovige die elke ochtend een gebed van overgave doet in de Goddelijke Wil, ter wille van de zielen, en elke vernedering en medische behandeling, elke traan en pijn, elk moment van eenzaamheid en gevoel van verlatenheid doorstaat in, met, door en voor Jezus wordt door God op een krachtige manier gebruikt om zielen te redden. Alles op aarde zal vervagen, en ouderen voelen dit scherper dan de rest van ons, maar wat zal het een vreugde zijn om voor altijd de dankbaarheid te kennen van de zielen die we hebben bijgestaan ​​met onze gebeden en offers. Wat een onvoorstelbare vreugde zal het ons geven om de woorden van de Heer te horen: "Goed gedaan, goede en trouwe dienaar."

Gebed:  O Jezus, in de Goddelijke Wil, door het Onbevlekt Hart van Maria, bied ik U mijn gebeden, werken, vreugde en lijden van deze dag aan, in vereniging met het Heilig Misoffer dat over de hele wereld wordt aangeboden. Ik bied ze aan in, met, door en voor U, tot Uw glorie, de redding van zielen, als eerherstel voor zonde en voor de reiniging van Uw Heilige Bruid, de Kerk. Ik aanvaard alle dingen van Uw liefdevolle hand voor Uw goede en mysterieuze doel, en moge Uw Heilige Wil geschieden op aarde zoals in de Hemel. Amen. Fiat!