2/2 Wetten en Koningen

Maar dit is het verbond dat Ik in de toekomst met Israël zal sluiten – spreekt de Heer: Ik zal Mijn wet in hun binnenste leggen en hem in hun hart schrijven. Dan zal Ik hun God zijn en zij Mijn volk. Men zal elkaar niet meer hoeven te onderwijzen met de woorden: ´leer de Heer kennen¡, want iedereen, van groot tot klein, kent Mij dan al – spreekt de Heer. Ik zal hun zonden vergeven en nooit meer denken aan wat ze hebben misdaan. – Jeremia 31:33-34

Wetten en Koningen maakten geen deel uit van Gods oorspronkelijke plan voor de mensheid. Het intense verlangen van Gods Hart zoals uitgedrukt in de bovenstaande schriftgedeelte (en herhaald in Jes 42:6, Jes 54:10, Jer 32:40, Ez 37:26, Hebr 8:8-12 en Hebr 10:16-17) was dat Zijn wet in ons hart zou worden geschreven, dan zouden wij Zijn volk zijn en zou Hij onze God zijn. Hij schiep ons voor intimiteit met Hem, dezelfde intimiteit die Hij en Adam deelden vóór de zondeval. De Bijbel zegt dat ze in de koelte van de avond samen in de tuin liepen in perfecte eenheid en harmonie. Het Paradijs.

In het Boek van de Hemel, vertelt Jezus Luisa Piccarreta dat toen Adam in zonde verviel het van zo'n grote hoogte was dat het een wonder was dat hij het overleefde. Sindsdien streven we ernaar om daar weer bovenop te komen. Als het beklimmen van de Everest gemiddeld twee maanden duurt, hoe hoog moet de klim dan zijn die de mensheid 6000 jaar heeft gekost! Adam viel inderdaad van een GROTE hoogte en het verhaal van de heilsgeschiedenis gaat over de lange tocht terug naar de top, een top zo ver boven ons dat we het ons nauwelijks kunnen voorstellen. Hoe gemakkelijk is het om op een zijspoor te komen, onderweg te stoppen en alles over het doel te vergeten tijdens zo'n lange trektocht. Er is een Goddelijke Geest voor nodig om millennia lang gefocust te blijven. Dank aan onze liefdevolle Vader, die ons niet in de steek heeft gelaten.

Adam mag dan de zondeval hebben overleefd, maar hij was zwaar gebroken. Zijn ongehoorzaamheid bracht chaos, verdeeldheid, zware arbeid, ziekte, zonde en dood met zich mee. Zijn grote val rechtvaardigde een zeer harde straf. Gelukkig is de Goddelijke Gerechtigheid niet alleen volkomen rechtvaardig, maar ook volkomen barmhartig. God was niet bereid de gevallen mensheid op te geven. Niettemin zou de tocht terug naar het Paradijs onvoorstelbaar verraderlijk zijn, een reis dat buiten Gods genade geleid gedoemd zou zijn te mislukken. Voor de mens was het onmogelijk, maar voor God zijn alle dingen niet alleen mogelijk, maar als Hij er eenmaal toe beslist, is het zo goed als gedaan. Daarom zou God zelf onze terugkeer naar het Paradijs moeten volbrengen, maar het zou een paar duizend jaar geduld vergen, een paar basiskampen en een aaneengesloten rij sherpa's - de Priesters en Profeten. Koningen ook, maar niet zoals de mens zich had voorgesteld.

Na de zondeval raakten de bovennatuurlijke wet en de natuurwet omhuld door zonde; de mens neigde naar opstandigheid en wetteloosheid. God wist dat als we de lange reis terug naar het Paradijs zouden overleven, we wetten nodig zouden hebben. Hij koos een nederige man, Mozes, om de 10 Geboden te ontvangen, het eerste Basiskamp van waaruit we onze geestelijke voorraden konden aanvullen. Hij koos een nederig volk, Israël, om de schat naar het Beloofde Land te brengen. Uit dat nederige volk zouden Priesters en Profeten komen, de eerste sherpa's. Hij was zelf van plan de Architect van de trektocht te worden, de leider van zijn uitverkoren volk. Maar dit gevallen ras verloor vaak hun doel uit het oog en op een gegeven moment, toen ze zagen dat alle heidense naties aardse koningen hadden, smeekten ze er ook om.

1 Sam 8:4-22: De oudsten van Israël kwamen daarom bij elkaar en gingen naar Rama, naar Samuel. ‘U bent oud gewordenÿ, zeiden ze, ‘en uw zonen volgen uw voorbeeld niet na. Benoem liever een koning om ons te besturen, zoals alle andere volkeren er een hebben.ÿ Samuel vond het ontoelaatbaar dat ze om een koning vroegen. Daarom richtte hij een gebed tot de Heer, maar die antwoordde: ‘Geef gehoor aan de stem van het volk, aan alles wat ze je vragen. Jou verwerpen ze niet. Ze verwerpen juist Mij als hun Koning. Zo is het altijd gegaan, vanaf de dag dat Ik hen uit Egypte heb geleid tot nu toe. Ze hebben Mij de rug toegekeerd en andere goden gediend, en zo vergaat het nu ook jou. Geef dus gehoor aan hun verzoek, maar waarschuw hen door uitdrukkelijk te wijzen op de rechten die aan het koningschap verbonden zijn.ÿ

Samuel vertelde alles wat de Heer had gezegd aan het volk, dat om een koning vroeg. Toen zei hij: ‘Dit zijn de rechten die aan het koningschap verbonden zijn: de koning zal uw zonen van u afnemen en ze indelen bij zijn strijdwagens, zijn ruiterij of zijn persoonlijke escorte, of ze aanstellen als bevelhebbers over duizend man of over vijftig. Hij zal ze zijn akkers laten ploegen, zijn oogst laten binnenhalen en zijn wapens en strijdwagens laten maken. Hij zal uw dochters van u afnemen om ze zal te laten bereiden en te laten koken en bakken. Hij zal uw vruchtbaarste landerijen, wijngaarden en olijfgaarden van u afnemen en toewijzen aan zijn hovelingen. Van de opbrengst van uw akkers en wijngaarden zal hij een tiende deel opeisen en dat aan zijn hovelingen en hoge ambtenaren geven. Hij zal uw beste slaven en slavinnen en uw sterkste arbeidskrachten van u afnemen om ze voor zichzelf te laten werken, en ook uw ezels. Hij zal een tiende deel opeisen van uw schapen en geiten en ook uzelf zult hem moeten dienen. En wanneer u dan de Heer te hulp roept tegen de koning die u zelf hebt gewild, dan zal Hij u niet verhoren.ÿ

Het volk trok zich niets van Samuels woorden aan en zei: ‘Nee, we willen een koning en anders niet! Dan pas zullen we gelijk zijn aan alle andere volken. We willen dat een koning ons bestuurt en recht over ons spreekt, voor ons uittrekt en ons voorgaat in de strijd.ÿ Samuel hoorde aan wat het volk te zeggen had en bracht het over aan de Heer. Toen zei de Heer tegen Samuel: ‘Geef gehoor aan hun verzoek en stel een koning over hen aan.ÿ En Samuel zei tegen de Israëlieten dat iedereen naar zijn eigen stad moest terugkeren.

Je kunt de diepe zucht horen in de laatste woorden van de Heer. Onze God zal nooit de menselijke wil terzijde schuiven, zelfs niet wetende welk verdriet en ongeluk het zal brengen. Maar ondanks de ontrouw en aanhoudende opstandigheid van de mens, namen Gods barmhartigheid en genade toe. Hij verloor nooit het doel uit het oog, sterker nog, hoe dichter we bij het doel kwamen, hoe overvloediger de barmhartigheid en genade. Gods glorierijke Verlossingsplan kwam naar voren, een onvoorstelbaar plan om Zijn eigen geliefde Zoon te sturen om op een Goddelijke manier de ultieme prijs voor onze zonden te betalen.

Zo ging de tocht terug naar het Paradijs door de schoot van een nederige Maagd, Maria. Deze nieuwe Eva zou de nieuwe Adam, Jezus Christus, baren, wiens volmaakte gehoorzaamheid, zelfs tot de dood, de dood aan het Kruis, de gevallen mens zou verlossen en zou leiden tot de oprichting van de Kerk, het tweede basiskamp, ​​hogerop. De spirituele voorraden van dit basiskamp waren buitengewoon. God gaf ons de Koning die we niet hadden verwacht, noch verdienden en ging veel verder: Hij gaf zijn eigenzinnige, koppige kinderen de onvoorstelbare gave van de Heilige Geest en zalfde alle gedoopten als Priesters, Profeten en Koningen!

Genade en barmhartigheid namen nog meer toe naarmate we de top naderden. We zouden elke heilige ademtocht ervan nodig hebben, want hoe hoger we klommen, hoe dunner de lucht werd en hoe ijziger de wind. Gedurende de volgende 2000 jaar bleven de leringen van de Kerk en de verdiensten van de Heiligen onze tanks vullen met rijke, gezuiverde lucht, zolang we trouw bleven. Het voedsel van de Sacramenten, vooral de Eucharistie, gaf ons nieuwe kracht voor dit meest veeleisende laatste deel van de reis.

En hier zijn we, nog steeds aan het klimmen, maar steeds meer uitgeput, soms zelfs ontmoedigd. Zijn we er al?

Het valt niet te ontkennen dat we aan de vooravond staan ​​van gebeurtenissen van kosmisch belang. Onze barmhartige Vader heeft onze Gezegende Moeder gestuurd om haar voeten nogmaals op de aarde te bevuilen, om ons herhaaldelijk te waarschuwen door middel van goedgekeurde verschijningen om berouw te hebben over onze zonden en de Rozenkrans te bidden. Ze is de ultieme sherpa, ons toevluchtsoord van veiligheid totdat uiteindelijk haar Onbevlekt Hart triomfeert zoals ze beloofde in Fatima. God bewaart altijd het beste voor het laatst.

Ik werd onlangs getroffen door de volgende tekst uit het Boek van de Hemel van Luisa Piccarreta, vol 30. Hoewel het werd geschreven voor de Tweede Wereldoorlog, lijkt het nog duidelijker te spreken over onze tijd - en onze plaats in de tocht. Jezus spreekt tot Luisa:

"Arme volkeren, Mijn arme kinderen - onder het regime van mensen zonder medelijden, zonder hart en zonder de genade om als gids voor hun onderdanen op te treden. Inderdaad, het tijdperk van het Joodse volk wordt herhaald, aangezien zij zonder koning bleven toen Ik bijna op aarde kwam, en onder de heerschappij stonden van een vreemd rijk, van barbaarse afgodendienaars die hun Schepper niet eens kenden. Toch was dit het teken van Mijn naderende komst in hun midden. Dat tijdperk en dit tijdperk hebben op veel vlakken gelijkenissen, en het verdwijnen van tronen en rijken is de aankondiging dat het Koninkrijk van Mijn Goddelijke Wil niet veraf is. Het moet een Universeel Koninkrijk van Vrede zijn. Er zullen geen koningen nodig zijn om over het Rijk te heersen - ieder zal koning zijn voor zichzelf. Mijn Wil zal voor hen Wet, Gids, Ondersteuning, Leven en Absolute Koning van allen en van elk zijn; en alle willekeurige en rechteloze leiders zullen als stof in de wind worden verbrijzeld.

De naties zullen tegen elkaar blijven vechten (tot Gods Rijk komt) - sommigen door oorlog, sommigen door revolutie, onder elkaar en tegen Mijn Kerk. Ze hebben een vuur in hun midden dat hen verslindt, dat hun geen vrede geeft, en ze kunnen geen vrede vinden. Het is het vuur van zonde en het vuur van handelen zonder God dat hun geen vrede geeft; en ze zullen nooit vrede vinden als ze God niet in hun midden roepen, als regime en band van Eenheid en Vrede. En Ik laat ze het doen, en Ik zal ze met hun eigen handen laten treffen en zien wat het betekent om zonder God te handelen.

Maar dit belet niet dat het Koninkrijk van Mijn Allerhoogste Fiat komt. Dit zijn allemaal zaken van mensen, van de lage wereld, dat Mijn Kracht neerhaalt en verspreidt wanneer het maar wil. Mijn Kracht laat de meest serene Lucht en de meest stralende Zon opkomen uit de storm. Het Koninkrijk van Mijn Goddelijke Wil komt van omhoog, uit de Hemel, gevormd en verordend temidden van de Goddelijke Personen - niemand kan het raken of verspreiden... Wees er zeker van, maak je geen zorgen omdat het kwaad erger wordt. Onze Kracht, onze winnende Liefde die de deugd heeft van altijd te winnen. Onze Wil die alles kan en, met onoverwinnelijk geduld, zelfs eeuwenlang weet te wachten - maar wat Onze Wil wil en moet doen, is meer waard dan al het kwaad van mensen - in het licht van Zijn onoverwinnelijke kracht en zijn oneindige waarde, zal het kwaad van mensen als kleine waterdruppels zijn, zoals vele kleinigheden die zullen dienen voor de triomf van Onze Liefde en voor de meerdere Glorie van onze Vervulde Wil." (Luisa Piccarreta, Boek van de Hemel, Vol 30, 3/1/1932)

God doet iets nieuws. We kunnen het misschien niet zien, maar schep moed! De top is net boven die laatste hoge wolk. Na de Triomf van de Onbevlekte, zullen we echt begrijpen wat de H. Augustinus bedoelde toen hij zei: "Bemin en doe wat je wilt." Want dan zullen wij eindelijk Zijn volk zijn en zal Hij onze God zijn. Fiat!

Baruch 5:5-6: Sta weer op Jeruzalem, en sta op de hoogte, en zie rondom naar het Oosten; en zie uw kinderen verzameld van west en oost, door het woord van de Heilige, die zich verheugen dat God aan hen heeft gedacht. Want ze zijn van U uitgegaan, ze zijn te voet weggeleid door de vijanden; maar God brengt ze terug tot u in heerlijkheid als kinderen van het Koninkrijk.