9-10/1 De schietlood-droom

Dana Coverstone vertelt over zijn jeugd: hij is patriottisch opgevoed, Amerikaanse geschiedenis enz. Hij vraagt de mensen te bidden. Hij kreeg de volgende droom:

Nogmaals zet jullie schrap. Ik probeer wanhopig de Kerk te vertellen dat er harde tijden komen. Er komt censuur. Houd dit in gedachten. Bid over de dromen. Ik vraag de Kerk standvastig te blijven, de Heer te vertrouwen in alles waarmee we zullen geconfronteerd worden.

Ik zag een wolkenloze hemel en ik zag de man die ik dikwijls zie in mijn dromen. Hij liep in de straten van New York. Ik zag de traditionele skyline en zelfs de Empire State building. De man was gekleed in een gewaad van de 1st eeuw, zoals elke Joodse man droeg in het openbaar en hij had een gebedsjaal over zijn hoofd. Hij had een vaste stap en de mensen wandelden Hem voorbij, letten niet op het feit dat hij een touw vast had dat tot op de grond hing. Aan het einde van het touw hing een grote tablet uit steen dat leek op deze van de 10 Geboden. Het touw met de steen bewoog niet. In de droom liep ik naast hem en ik keek naar het touw en de tablet. Ik vroeg hem waarom het touw en de tablet nooit bewogen. Waarom ze niet bewogen ondanks het feit dat hij wandelde. Hij zei duidelijk: Mijn schietlood beweegt nooit. Ik vroeg hem waar we heen gingen en hij zei gewoon: We gaan zaken doen. Dan passeerden we een straatbord waarop Wall Street stond.

We gingen in de straat en toen stopte hij en keek naar een groot gebouw. Hij hield van in de verte zijn schietlood naast het gebouw om te zien op het recht stond. Het was duidelijk dat het gebouw afweek van het schietlood dat hij vasthield. Hij ging naar het gebouw en hield zijn handen op het gebouw en begon het te schudden van voor naar achter. Het bleef nog verder schudden zelfs nadat hij zijn handen van het gebouw had laten zakken. Sommige van de ramen begonnen plotseling zich te openen en ik zag bureaumeubilair. Ik zag mensen uit deze ramen vallen. Er waren files, folders te zien en er waren allerlei bankbiljetten te zien, niet alleen Amerikaanse, die naar beneden vlogen. Ik zal waardevolle metalen (goud, zilver) naar beneden vallen. Maar vooral munten en bankbiljetten.

Van zodra ze op de grond vielen was er een hevige wind die ze wegveegde in de lucht en ze kwamen niet meer naar beneden. De mensen op de grond waren gekwetst en ze hadden het moeilijk om recht te staan. Het waren mannen en vrouwen die allen gekleed waren in maatpakken. Ze waren bedekt met pek en teer en het was alsof ze vastgelijmd waren aan de grond. Ze bleven vaststaan op deze plaats en konden niet weggaan. Het pek zal er olieachtig uit. Ik volgde de man verder.

Ik kon het Capitool zien aan de horizon. We wandelden er snel heen. De man stond aan de voet van de trap van het Capitool en hij hield het schietlood vast in zijn rechterhand. En het Capitool was net zoals het gebouw van Wall Street ver van de rechte lijn verwijderd. Toen hief de man zijn rechtervoet in de lucht en hij nam zijn sandaal af en zette hard zijn voet op de eerste trede van het Capitool. Het gebouw begon te schudden van voor naar achter, en spoedig vielen mensen uit de ramen en deuren. Er vielen ook documenten en naamplaten uit het gebouw. Ze landen allen op hard op hun knieën. Je kon de harde val op hun knieën horen. Ze schreeuwden het uit van pijn. Deze mensen waren bedekt met een kleverige donkerpaarse siroop. Ze probeerden weg te lopen, maar het lukte niet. En als ze toch konden recht geraken, gleden ze uit en vielen terug in de siroop. De helft van de mensen waren op de grond aan het wenen, de andere helft lag in een foetuspositie en kreunden van intense pijn. Sommigen staken hun vuist uit naar de man, maar zeiden niets en hielden hun hoofd naar beneden. De man zei me opnieuw hem te volgen.

In de volgende scene was het zonsondergang en het was donder. Het was nacht. Ik zag een kerkgebouw. Het was van moderne architectuur. Op de top stond er een groot kruis in groen neonlicht. Het scheen in de duisternis. Het licht ging steeds van wit naar groen, en terug van wit naar groene schijn. De man ging naar het kerkgebouw en deed zijn buitenste gewaad af en ook zijn gebedssjaal. Hij werd veel groter dan de kerk en hij plaatste beide handen op de kerk en tilde de kerk op in de lucht. Hij gebruikte niet eerst zijn schietlood. Hij greep ineens de kerk vast. Hij keek naar mij en zei: Ik heb hen gewaarschuwd.

Toen schudde hij op hevige en agressieve wijze de kerk, enige momenten lang. Hij schudde zodanig dat de lichten en het kruis uitgingen en de ramen opengingen, de buitenmuren scheurden. Toen zette hij de kerk hard op de grond. De voordeuren braken open en de deuren vielen uit hun hengsels. Ik zag mensen uit deze kerk strompelen alsof ze draaierig waren. Ze liepen zo snel mogelijk weg. Toen ze wegrenden gooiden ze hun bijbels op de grond en renden zo vlug mogelijk weg zonder om te kijken. Ik zag voorgangers die hun gezicht in hun vest verborgen en wegrenden.

Ik zag voorgangers die hun gezicht in hun vest verborgen en wegrenden. Ik zag mannen die ik kon identificeren. Het was een groep mensen die ik niet kon identificeren, maar als ze wegliepen uit de kerk ontkende ze zelfs wie Jezus was: “Ik heb Hem nooit gekend, dat was niet mijn kerk.” Ze waren beschaamd dat ze deel hadden uitgemaakt van de kerk die werd geschud. Daarna kon ik in de kerk kijken en ik zag schade en verwoesting. Ik zag kerkstoelen die waren omvergeworpen en die gebroken waren. Ik zag een eiken preekstoel vooraan de kerk maar die was nog intact. De man had structurele schade veroorzaakt. Daarna zag ik de plaats van het altaar en er waren honderden mensen die aan elkaar hingen met touwen en zelfs kettingen. Ze hingen niet alleen aan elkaar vast maar vooral aan het altaar.