Advent week 2 : Toevertrouwd aan onze zorg

Een eeuwige God is de Heer, Schepper van de einden der aarde. Hij wordt niet moe, Hij raakt niet uitgeput, Zijn wijsheid is niet te doorgronden. (Jesaja 40:28)

De Advent is een liturgische tijd waarin we ons voorbereiden om het Christuskind met Kerstmis te verwelkomen. Een vraag die de moeite waard is, is: zal Gods zoon, Christus Jezus, de wereld herkennen die Zijn Vader, de Schepper, voor ons allemaal heeft geschapen?

Paus Franciscus daagt ons in zijn encycliek Laudato Si uit om ons gemeenschappelijke thuis, dat wil zeggen de planeet aarde, die God ons heeft geschonken en aan onze zorg heeft toevertrouwd, te beschermen en oprechte bezorgdheid te tonen. Het is God die onze wereld tot bestaan ​​heeft geroepen en diezelfde God, zoals Jesaja ons eraan herinnert, 'schiep de grenzen van de aarde'. Paus Franciscus, roept dan voor ons enkele woorden van de H. Franciscus op; ‘De H. Franciscus, getrouw aan de Schrift, nodigt ons uit om de natuur te zien als een prachtig boek waarin God tot ons spreekt en ons een glimp geeft van Zijn oneindige schoonheid en goedheid.'

De Advent is een tijd voor overweging en gebed. Het is ook een goed moment om na te denken over de wereld waarin we leven en hoe we voor onze wereld zorgen.

De H. Augustinus geeft ons in het volgende citaat misschien wat stof tot nadenken:

"Mensen reizen om zich te verbazen bij hoge bergen, bij de enorme golven van de zee, bij de lange loop van de rivieren, bij het enorme kompas van de oceaan, bij de cirkelvormige beweging van de sterren, en toch gaan ze zichzelf voorbij zonder zich te verbazen."

Mogen deze woorden van Augustinus ons ertoe brengen te stoppen en na te denken over ons eigen leven en de wereld waarin we leven;

'Want de Heer is een eeuwige God, Hij heeft de grenzen van de aarde geschapen.¡ - Fr Ian Wilson, 

9/12 Evangelie van de H. Matteüs 11:28-30: Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven. Neem Mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.

Zalige Jan van Ruusbroec (1293-1381), Reguliere Canon
Die gheestelike brulocht

De derde komst van Christus, onze Bruidegom, die nog in de toekomst ligt, is die welke zal plaatsvinden bij het Oordeel of op het uur van de dood.

De gerechtigheid van de Rechter ligt in het feit dat het Christus is aan wie het oordeel en het vonnis toebehoren, want Hij is de Mensenzoon en de wijsheid van de Vader, een wijsheid aan wie alle oordeel toebehoort. Voor deze wijsheid zijn ​​alle harten open en openbaar, of ze nu in de Hemel, op aarde of in de Hel zijn. De middelen waarmee Christus, onze Bruidegom en Rechter, bij dit oordeel gebruikmaakt, bestaan erin te belonen en te straffen met gerechtigheid, want Hij geeft aan allen naar hun verdiensten. Aan het goede, en voor elke goede daad die in God wordt verricht, schenkt Hij de onmetelijke beloning van Zichzelf, die geen enkel schepsel verdient. Want inderdaad, aangezien Hij het is die meewerkt aan elk van de werken van het schepsel, is het allemaal dankzij Zijn kracht dat het schepsel Christus Zelf verdient als beloning in alle gerechtigheid.

De eerste komst, namelijk toen God mens werd, nederig leefde en stierf uit liefde voor ons, is er een die we uiterlijk moeten navolgen door de perfecte beoefening van de deugden en innerlijk door naastenliefde en echte nederigheid. De wederkomst, die in het heden is en die plaatsvindt wanneer Christus met Zijn genaden in elk liefdevol hart komt, is er een die we elke dag moeten verlangen en waar we voor moeten bidden, zodat we kunnen volharden en vorderingen maken in nieuwe deugden. De derde komst, bij het Oordeel of op het uur van onze dood, is er een waarop we met verlangen, vertrouwen en ontzag moeten wachten, zodat we van deze huidige ellende kunnen worden verlost en het paleis van glorie kunnen betreden.