Jezus trok weer verder. Bij het Meer van Galilea ging Hij de berg op; daar ging Hij zitten. Er kwamen grote mensenmassa’s op Hem af. Men had verlamden, blinden, kreupelen, doofstommen en vele anderen meegebracht, die men aan Zijn voeten legde, en Hij genas hen allen. De mensen zagen vol bewondering hoe doofstommen gingen spreken, kreupelen beter werden, verlamden gingen lopen en blinden weer konden zien, en ze brachten hulde aan de God van Israël.

Nadat Jezus Zijn leerlingen bij zich had geroepen, zei Hij: ‘Ik heb medelijden met al die mensen, want ze zijn nu al drie dagen bij Me en ze hebben niets meer te eten. En hen met een lege maag naar huis sturen wil I niet, want dan zouden ze onderweg bezwijken.’ De leerlingen antwoordden: ‘Maar waar halen we in deze verlatenheid genoeg brood vandaan om al die mensen te voeden?’ Jezus vroeg hun: ‘Hoeveel broden hebben jullie?’ Ze zeiden: ‘Zeven, en wat visjes.’ Hij gaf de mensen opdracht op de grond te gaan zitten.

Toen nam Hij de zeven broden en de vissen, sprak het dankgebed uit, brak de broden en deelde ze uit aan de leerlingen, en de leerlingen gaven ze aan de mensen. Iedereen at en werd verzadigd, en toen ze de stukken brood die over waren ophaalden, hadden ze zeven manden vol. Er hadden ongeveer vierduizend man gegeten, vrouwen en kinderen niet meegeteld.

Zalige Jan van Ruusbroec (1293-1381):

De wederkomst van Christus, onze Bruidegom, vindt dagelijks plaats in goede mensen; het vindt inderdaad dikwijls en herhaaldelijk plaats, met nieuwe gaven en genaden, bij al diegenen die zich er zo goed mogelijk op voorbereiden. We zijn niet van plan hier te spreken over iemands aanvankelijke bekering of over de genaden die hem voor het eerst werden verleend toen hij zich van zonde in deugd veranderde. We willen eerder spreken over een dagelijkse toename van nieuwe gaven en nieuwe deugden en over een huidige, dagelijkse komst van Christus, onze Bruidegom, in onze ziel. (…)

Dit is [een] komst van Christus, onze Bruidegom, die dagelijks plaatsvindt met een toename van genaden en nieuwe gaven, want wanneer iemand één van de Sacramenten ontvangt met een nederig hart en zonder enige hindernis voor de uitwerking van het Sacrament te plaatsen, dan ontvangt hij nieuwe gaven en een toename van genade vanwege zijn nederigheid en vanwege de mysterieuze werking van Christus in de Sacramenten. (…) Het is dan steeds opnieuw een komst van Christus, onze Bruidegom, die elke dag bij ons aanwezig is. We moeten erover nadenken met een hart vol verlangen, zodat de komst in onszelf kan plaatsvinden, want deze komst is nodig als we standvastig willen blijven of voorwaarts willen gaan naar het Eeuwig Leven.