OLVrouw riep ons op door Marcos Tadeu dit hoofdstuk te lezen:

De Barmhartigheid van God – De weg naar Verlossing – H. Alfonsus van Liguori hoofdstuk 16

Zo groot is het verlangen dat God Zijn genaden ons wil schenken dat –zoals de H. Augustinus zegt- Hij meer verlangt om ze aan ons te geven dan we ze van Hem ontvangen. En de reden hiervan is dat goedheid zoals filosofen zeggen van nature uit zichzelf verspreid; het wil zich met aandrang uitstorten ten gunste van anderen. God die oneindig goed is bezit daarom een oneindig verlangen om zich aan ons, Zijn schepselen, mee te delen en ons te laten delen in Zijn gaven.

Vandaar het grenzeloze mededogen die de Heer heeft met onze ellende. David zei dat de aarde vol van de Goddelijke Barmhartigheid is. Het is niet vol van Goddelijke gerechtigheid, voorzover God Zijn gerechtigheid niet uitoefent in het straffen van kwaaddoeners, behalve wanneer het noodzakelijk is. En Hij is als het ware genoopt om het in werking te stellen. Aan de andere kant is Hij vrijgevig in ruime mate om Zijn Barmhartigheid ten allen tijde aan iedereen te tonen. Vandaar dat de H. Jacobus zegt: Barmhartigheid is verheven boven gerechtigheid. Barmhartigheid houdt dikwijls de slagen tegen van de hand van gerechtigheid die voor zondaars worden voorbereid, en verkrijgt hun vergeving. Daarom noemt de Profeet God: Mijn God, mijn Barmhartigheid! En om dezelfde reden zegt hij: Omwille van Uw naam, O Heer, wees mij zondaar genadig. Heer, vergeef mij omwille van Uw naam, want het is de Barmhartigheid zelf.

Jesaja zei dat kastijding een werk is die Gods Hart niet aangenaam is, maar Hem vreemd en ver van Zijn geneigdheid: De Heer zal opstaan zoals destijds op de Perasim, Hij zal grote beroering veroorzaken zoals in de vlakte bij Gibeon: Hij zal iets tot stand brengen, iets bijzonders, Hij gaat iets buitengewoons volbrengen. (Jes 28:21) Zijn Barmhartigheid was zijn drijfveer dat Hem ertoe bracht Zijn enige Zoon naar de aarde te zenden en Mens te worden, te sterven op een Kruis om ons te bevrijden van de eeuwige dood. Daarom riep Zacharias uit: Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God zal het stralende licht uit de Hemel over ons opgaan. (Lukas 1:78)  De uitdrukking die hier werd gebruikt in de grondtekst betekent een barmhartigheid die voortkomt uit de diepte van Gods Hart, waardoor Hij de voorkeur gaf dat Zijn eigen Zoon zou sterven dan dat wij zouden verloren gaan.

Om te zien hoe groot Gods goedheid voor ons is, en het verlangen dat Hij heeft om ons Zijn zegeningen te geven, is het genoeg om deze paar woorden uit het Evangelie te leven: Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. (Matt 7:7) Wie zou meer kunnen zeggen tegen een vriend om hem zijn genegenheid uit te drukken? Toch is dit wat God zegt tot elk van ons. Hij ziet onze ellende en nodigt ons uit om naar Hem te komen, en Hij belooft om ons te verlichten: Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven. (Matt 11:28) De Joden beklaagden zich op een keer over God en zeiden dat ze niet langer Zijn genaden zouden zoeken; en God zei tot Jeremia: Was Ik voor jullie een onvruchtbaar land, of een land vol duisternis? Waarom zegt Mijn volk: “Wij willen niet gebonden zijn, wij komen niet meer naar U toe”? (Jeremia 2:31) Tegelijk wilde de Heer het slechte gedrag uitleggen die de Joden Hem hadden aangedaan, terwijl Hij altijd klaar staat om iedereen te troosten die naar Hem komt, zoals Hij zei bij monde van Jesaja: Volk van Jeruzalem, dat op de Sion woont, je hoeft geen tranen meer te storten. Want Hij zal zich over je ontfermen als je weeklaagt, Hij zal antwoorden zodra Hij je hoort. (Jesaja 30:19)

Ben je een zondaar en wil je vergeving krijgen? “Twijfel niet” zei de H. Johannes Chrysostomus, “ dat God je meer wil vergeving schenken dan jij moet vergeving krijgen.” Als God dan iemand ziet die koppig in zonde blijft steken wacht Hij om hem met Barmhartigheid te overladen. En daarom wijst Hij op de kwelling dat hem wacht, om te zorgen dat hij wijsheid kan leren. Geef een teken aan wie ontzag hebben voor U, laat hen ontkomen aan de pijlen van de boog. (Psalm 60:6) Nu staat Hij voor de deur van ons hart en klopt zodat we zouden opendoen voor Hem: Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij. (Openbaring 3:20) En opnieuw verzoekt Hij dringend Zijn volk en zegt: Breek met het zondige leven dat jullie hebben geleid, en vernieuw je hart en je geest. Dan hoeven jullie niet te sterven, Israëlieten! (Ezechiël 18:31) Het is alsof Hij vol medelijden verzoekt : “O mijn zoon, wil je verloren gaan?”. De H. Dionysius de Areopagiet schrijft: “God smeekt zelfs degenen die zich hebben verwijderd van Hem als een beminde, en smeekt hen om niet verloren te gaan.” En dit werd reeds eerder door de H. Apostel Paulus beschreven toen hij zondaars smeekte door Jezus Christus om zich te verzoenen met God: Wij zijn gezanten van Christus, God doet door ons zijn oproep. Namens Christus vragen wij: laat u met God verzoenen. (2 Kor 5:20) waarbij Chrysostomus opmerkt: “Christus Zelf smeekt je en vraagt je dat je je zou verzoenen met God.”

Als iemand dan koppig beslist in zonde te blijven, wat kan God nog meer doen? Hij maakt allen duidelijk dat wie naar Hem komt in boete, Hij niet zal weigeren: Iedereen die de Vader Mij geeft zal bij Mij komen, en wie bij Mij komt zal Ik niet wegsturen. (Johannes 6:37) Hij zegt dat Hij klaar staat om ieder te omhelzen die zich naar Hem keert: Keer terug naar Mij, dan zal Ik naar jullie terugkeren zegt de Heer van de Hemelse machten. (Zacharia 1:3) Hij belooft aan elke goddeloze mens dat als hij berouw heeft en zich bekeert dat Hij deze mens zal vergeven en zijn zonden vergeten: Wie goddeloos leeft, maar zich afkeert van de zonden die hij heeft begaan, zich houdt aan al Mijn geboden, Mij trouw is en het goede doet, zal zeker in leven blijven en niet sterven. (Ezechiël 18:21) Hij zegt zelfs: Laten we zien wie er in zijn recht staat. Al zijn je zonden rood als scharlaken, ze worden wit als sneeuw, al zijn ze rood als purper, ze worden wit als wol. (Jesaja 1:18) Het is alsof Hij zou zeggen: “Kom naar Mij, boeteling, en als Ik je niet omhels, berisp mij dan als iemand die zijn woord niet is nagekomen.”

Nee, de Heer weet niet hoe een berouwvol hart te verachten: Het offer voor God is een gebroken geest; een gebroken en verbrijzeld hart zult u, God, niet verachten. (Psalmen 51:19)  We lezen in het Evangelie van de H. Lucas met welke vreugde Hij het verloren schaap omhelsde, en met wat een liefde Hij de verloren zoon verwelkomde toen hij op zijn stappen terugkeerde. (Lukas 15:5-20) En God Zelf zegt: zo zal er in de Hemel meer vreugde zijn over 1 zondaar die tot inkeer komt dan over 99 rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben. (Lukas 15:7) De H. Gregorius legt de reden hiervan uit en zegt dat zondaars zeer dikwijls, wanneer ze zijn vergeven, vurig zijn in liefde voor God terwijl de anderen die vergeving nodig hadden lauw zijn geworden in hun gevoel van veiligheid.

O mijn Jezus! Net zoals U zo’n groot geduld met mij hebt gehad door op mij te wachten, en zo’n grote liefde door mij te vergeven, en vertrouw ik erop opdat ik U met heel mijn hart zou liefhebben, dat U mij deze liefde schenkt. Geef ze mij! O mijn Heer! En het zou maar van weinig eer getuigen dat ik, een zondaar die zo begunstigd werd door U, U maar in kleine mate zou liefhebben. O mijn Jezus! Wanneer begin ik met U dankbaar te zijn, omdat U zo genadevol bent geweest voor mij? In het verleden heb ik U beledigd en veracht, in plaats van U dankbaar te zijn. Zou ik dan, na dit leven voor eeuwig leven afgescheiden van U leven? U die geen enkele moeite hebt gespaard om mijn liefde te winnen? Nee, mijn Redder! Ik wil U liefhebben met heel mijn hart – ik wil U nooit onaangenaam zijn. U gebiedt mij om U lief te hebben en ik wens niets liever dan U lief te hebben. U zoekt mij, en ik zoek niets anders dan U. Geef me Uw hulp, want zonder Uw hulp kan ik niets. O Maria, O Moeder van Barmhartigheid! Trek mij tot God.