Boodschap aan Marcos Tadeu

5/11 Maria: Lieve kinderen, blijf elke dag mijn Tranenrozenkrans bidden, want daardoor zullen vele plannen van Satan worden verslagen en vernietigd.

Verlies de hoop niet, want ik ben bij je en zoals ik al zei: ‘Mijn rozenkrans is sterker dan Satan’. En daarmee, zelfs als Satan sommige veldslagen wint, kun je later deze overwinningen van Satan terugdraaien in triomfen van de Heer, in triomfen van mijn Zoon.

Daarom: bid, bid, bid!

Lees hoofdstuk nr. 9 van het boek ‘De Weg van Redding en Perfectie’ van mijn zoon Alfonsus Liguori. (zie hieronder)

Ik zegen jullie allemaal, vooral jullie mijn kleine zoon Marcos: rust, jullie hebben de afgelopen dagen veel geleden, maar ik ben bij jullie en ik zal jullie nooit verlaten.

Bid elke dag mijn Rozenkrans!

Ik zegen jullie allen vanuit Lourdes, vanuit Pellevoisin en vanuit Jacareí.

Hoofdstuk 9 : de leegheid en eindigheid van het Menselijk Leven

1.H. David zei dat het geluk in dit leven is zoals de droom van iemand die ontwaakt uit zijn slaap: als de droom van hen die ontwaken. Al de grootsheid en glorie van deze wereld zullen niets meer zijn voor de arme stervelingen, in het stervensuur, dan als een droom van iemand die ontwaakt, die ondervindt dat het geluk dat hij had bereikt in zijn droom eindig bij het ontwaken. Vandaar dat iemand die niet bedrogen was met wijsheid op de schedel van een dode schreef “Cogitanti omnia vilescunt” (Hij die denkt, onderwaardeert alle dingen). Ja, aan hem die nadenkt over de dood, lijken alle goederen van dit leven hem zoals ze zijn: armoedig en tijdelijk. Noch kan deze mens zijn genegenheden op aarde vaste vorm doen aannemen als hij overweegt dat in korte tijd hij ze voor altijd moet achterlaten.

Ah, mijn God, hoe dikwijls heb ik Uw genade veracht voor de ellendige goederen van deze wereld! Vandaar dat ik verlang om aan niets anders te denken dat lief te hebben en U te dienen. Sta mij bij met Uw heilige Genade.

2. “En is het daarom dan dat wereldse grootsheid en soevereine macht moeten eindigen?” Zo was de uitlating van de H. Franciscus Borgia, toen hij het lichaam van Keizerin Isabella zag, die stierf in het bloei van haar leven. Hij overwoog wat hij zag en nam zich voor om de wereld adieu te zeggen en zich volledig aan God te geven. Hij zei: “Ik zal van nu af aan een meester dienen die mij nooit in de steek laat.” Laat ons onthechten van tegenwoordige goederen voor de dood ons ervan wegrukt. Wat een dwaasheid is het ons bloot te stellen aan het gevaar onze ziel te verliezen omwille van enige gehechtheid aan deze ellendige wereld, die we spoedig zullen verlaten, want spoedig zal ons door de dienaar van God gezegd worden: “Ga, Christen ziel, uit deze wereld!”

O mijn Jezus, had Ik U maar altijd liefgehad! Hoe vele belediging waar ik schuldig aan ben tegen U! Leer mij hoe mijn ongeordend leven te corrigeren, want ik wil alles doen om U aangenaam te zijn. Accepteer mijn liefde, accepteer mijn berouw waarin ik U meer liefheb dan mijzelf en hunker naar Uw barmhartigheid en medelijden.

3. Overweeg dat je niet voor altijd in deze wereld kunt blijven. Je moet op een dag het land verlaten waar je nu verblijft; je moet op een dag uit het huis waarin je nu vertoeft om er nooit meer naar terug te gaan. Denk eraan dat velen voor jou dezelfde kamer bewoonden waarin je nu aan het lezen bent; dat ze sloepen in hetzelfde bed waar je nu gaat slapen; en waar zijn zij? Naar de eeuwigheid vertrokken. Hetzelfde zal gebeuren met jou.

Maak mij bewust, O God, van de ongerechtigheid waar ik schuldig aan ben door U, mijn soevereine goed, de rug toe te keren; en verleen mij de smart te bewenen van mijn ondankbaarheid zoals ik zou moeten. O dat ik maar eerder was gestorven dan U te beledigen! Laat mij niet lijden om nog langer in ondankbaarheid te leven omwille van de liefde die U mij hebt betoond. Mijn lieve Verlosser, ik hou van U boven alles, en ik verlang om U met al mijn krachten lief te hebben gedurende de rest van mijn leven. Sterk mijn zwakheid door Uw genade, en U, Maria, Moeder Gods, spreek voor mij ten beste.