De truc van de H. Theresia van Lisieux om
geduldig om te gaan met lastige mensen – Mathilde De Robien 24/10/2020 (Uit:
Aleteia)
Het is bijna
onmogelijk om frustrerende acties van andere mensen te vermijden, maar deze
momenten kunnen ons helpen groeien in heiligheid.
Het
zesde werk van barmhartigheid roept Christenen op om "geduldig onrecht te
verdragen". Laten we deze maand, wanneer we het feest van de H. Theresia
van Lisieux hebben gevierd, van de gelegenheid gebruik maken om te ontdekken
hoe de H. Karmelietes erin slaagde haar 'gewaad van geduld' aan te trekken toen
een van de zusters van haar gemeenschap haar diep irriteerde.
In jaar
2015 werd uitgeroepen tot het Jaar van Barmhartigheid, en paus Franciscus herinnerde
ons aan de werken die de Kerk ons allemaal voorstelt om onze naasten te
helpen in hun materiële en spirituele behoeften. De zeven lichamelijke Werken
van Barmhartigheid komen voort uit de gelijkenis van het Laatste Oordeel (Mt
25:31), terwijl de andere zeven, de geestelijke werken van barmhartigheid,
werden doorgegeven door een traditie die zijn oorsprong vindt in de geschriften
van de Kerkvaders.
Het is
mijn brandende verlangen dat het Christelijke volk tijdens dit jubeljaar kan
nadenken over de lichamelijke en geestelijke Werken van Barmhartigheid ...
Laten we deze lichamelijke werken van barmhartigheid herontdekken:
de
hongerigen voeden,
de
dorstigen te drinken geven,
de
naakten kleden,
de
vreemdeling verwelkomen,
de
zieken verzorgen,
de
gevangenen bezoeken en
de
doden begraven.
En
laten we de geestelijke werken van barmhartigheid niet vergeten:
1. De onwetenden
onderrichten
2. In moeilijkheden goede
raad geven
3. De bedroefden troosten
4. De zondaars vermanen
5. Het onrecht geduldig
lijden
6. Beledigingen vergeven
7. Voor de levenden en
overledenen bidden
de
onwetenden onderrichten,
in
moeilijkheden goede raad geven,
de
bedroefden troosten,
de zondaars
vermanen,
het
onrecht geduldig verdragen, en
bidden
voor de levenden en de doden.
(Paus
Franciscus, Misericordiae Vultus, 2015).
Trek de mantel van
geduld aan
De H.
Paulus schreef: "Omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent
en Hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid,
bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld.” (Kolossenzen 3:12) Geduld als
kledingstuk dat we moeten aantrekken, is een prachtig beeld dat “in onze geest
kan wortelen als we te maken hebben met een bijzonder moeilijk persoon”, zegt
Fr. Ludovic Frère: "Beeld je in dat je op dat moment de mantel van geduld
aantrekt, en bid tot de Heer om alle andere gevoelens die je domineren met Zijn
zachtheid te bedekken: woede, onverschilligheid of misschien een afkeer."
Het
was deze mantel van geduld die de H. Theresia tijdens het avondgebed aantrok om
de irritatie over het gefriemel van een van de Karmelietenzusters te dragen. Ze
vertelt deze aflevering in Geschiedenis van een Ziel:
Lange
tijd was mijn plaats bij de meditatie in de buurt van een zuster die
voortdurend friemelde met haar rozenkrans, of iets anders; mogelijk, zoals ik
heel graag hoor, heb ik alleen haar gehoord, maar ik kan je niet vertellen hoezeer
het me op de proef stelde. Ik had me graag willen omdraaien, en door naar haar te
kijken, haar het lawaai laten stoppen; maar in mijn hart wist ik dat ik het
rustig moest verdragen, zowel uit liefde voor God als om pijn te vermijden. Dus
hield ik me stil, maar de inspanning kostte me zoveel moeite dat ik soms in het
zweet baadde, en mijn meditatie alleen bestond uit lijden met geduld.
Na een
tijdje probeerde ik het in vrede en vreugde te verdragen, tenminste diep in
mijn ziel, en ik streefde ernaar om werkelijk plezier te beleven aan het
onaangename kleine geluid. In plaats van te proberen het niet te horen, wat
onmogelijk was, zette ik mezelf aan het luisteren, alsof het een heerlijke
muziek was geweest, en mijn meditatie - wat niet het 'gebed van de stilte' was
- werd doorgegeven door deze muziek aan Onze Lieve Heer aan te bieden.
Een pad van
heiliging
"De
kleine Thérèse bekleedde haar gebed met zachtheid en geduld, waardoor het diep
Christus-achtig werd", zegt Fr. Ludovic Frère. Geduld wordt dan een daad
van naastenliefde en een moment van bekering. Het is een daad van naastenliefde
zoals Jezus waarschijnlijk deed tijdens zijn tocht op aarde, en Hij heeft
vandaag nog steeds geduld met ons.
"We
zijn bezig met een geloofstocht waarin we Jezus steeds meer ontdekken als
Degene die geduld met ons heeft!" zegt Fr. Emmanuel Coquet. "Je kunt
je de irritante mensen voorstellen die Hij tijdens zijn openbare bediening moet
hebben ontmoet en van wie Hij zich nooit heeft afgewend... We
hadden één van hen kunnen zijn."
In de beschrijving
van naastenliefde door de H. Paulus, staat geduld op de eerste plaats. "Liefde
is geduldig" (1 Korintiërs 13:4), en probeert hij uit te leggen wat
naastenliefde is. Geduld is veel meer dan een deugd; het leidt naar een pad van
heiliging. Fr. Emmanuel Coquet legt uit dat het behandelen van ergernissen met
liefdadigheid ons tot betere mensen maakt.
Het
naleven van dit zesde Werk van Barmhartigheid heeft een veel groter impact dan
we aanvankelijk hadden kunnen denken, als een bijna heroïsche neiging om de
lasten van onze dierbaren te dragen. We worden in een staat van bekering
gebracht om te leven volgens de Geest van naastenliefde, waardoor we kunnen
verifiëren of we onszelf niet voor de gek houden over ons vermogen om lief te
hebben. Geduld biedt ons kansen voor bekering en stelt ons in staat om deze
moeilijkheden in een relatie te beleven als een pad naar heiliging.
Naast
haar manier van omgaan met degenen die haar irriteerden, had de H. Theresia
vele andere strategieën om op kleine manieren naar heiligheid te zoeken. Hier
zijn enkele wijze woorden die ze schreef over hoe je van anderen kunt houden:
·
In liefde leven is voor eeuwig te zeilen, en de zaden van vreugde en
vrede in de harten te verspreiden.
·
Mis geen enkele kans om kleine offers aan te bieden, hier door een
glimlachende blik, daar door een liefdevol woordje; altijd het kleinste goede
doen en allemaal uit liefde.
·
Goedheid is mijn enige leidende ster. In zijn licht zeil ik een rechte
weg, ik heb mijn motto op mijn zeil geschreven: “leven in liefde”.
·
Je weet goed genoeg dat onze Heer niet zozeer kijkt naar de grootsheid
van onze daden, zelfs niet naar hun moeilijkheid, maar naar de liefde waarmee
we ze doen.
·
Laat ons liefhebben, omdat dat hetgeen is waarvoor onze harten werden
geschapen.
·
Liefde kan alle dingen verwezenlijken. Dingen die het meest onmogelijk
zijn worden eenvoudig waar liefde aan het werk is.
·
Ik heb begrepen dat liefde alle roepingen omvat – dat liefde alles is,
en omdat het eeuwig is, omvat het alle tijden en plaatsen.
·
Ik ben het kleinste van alle wezens en ik erken mijn nietigheid, maar
ik weet ook hoe harten die grootmoedig zijn ervan houden om goed te doen.
·
Zonder liefde, tellen werken, zelfs de meest briljante, als niets.
·
Wanneer iemand liefheeft, telt men de liefde niet.
·
Ik weet nu dat ware naastenliefde bestaat in het verdragen van alle de
tekortkomingen van de naaste – en niet verbaasd te zijn over hun zwakheden,
maar gesticht door hun kleinste deugden.
·
Moge je die gaven gebruiken die je hebt gekregen en de liefde doorgeven
die je hebt gekregen.
|