De angstaanjagende verhalen van 5 Heiligen die met demonen hadden af te rekenen - TLDM 10/6/2016

Efeziërs 6:11-12: Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.

1 Petrus 5:8: Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi.

De spirituele wereld bestaat echt, en er is een strijd gaande.

Hoewel Satan en zijn demonen zich zelden aan gewone mensen openbaren, plegen demonen soms openlijke aanvallen als het gaat om degenen die sterk zijn in de Heer zijn geworteld, zoals  Heiligen.

Natuurlijk heeft Jezus Satan en alle kwade machten van deze wereld al overwonnen. Hoewel Satan rondgaat, op zoek naar zielen om samen met hem naar de Hel te sleuren, kan elke persoon die in Jezus verblijft, niet van God gescheiden worden.

Laat je dus niet afschrikken door deze verhalen. Laat deze verhalen er eerder aan herinneren dat Satan en zijn bekoringen tot zonde echt zijn - zelfs als je hem niet ziet zoals deze Heiligen.

1) De H. Antonius de Grote: "De leeuw brulde en wilde aanvallen"

De H. Antonius, de woestijnmonnik uit de 3e-4e eeuw kennen we door een  biografie die werd geschreven door de H. Athanasius. Er staat dat wanneer mensen de H. Antonius bezochten in de woestijn ze ‘tumult, veel stemmen en als het ware wapengekletter’ hoorden. 's Nachts zagen ze de berg vol wilde beesten komen te staan, en hij vocht ook als tegen zichtbare wezens en bad om ze te verdrijven.

In een verhaal besloot de H. Antonius om een ​​nacht alleen door te brengen in een groot graf. Een enorme groep demonen daalde op hem neer en viel zijn lichaam aan. De duivel geselde hem zo met striemen dat hij op de grond lag van overweldigende pijn. Want hij bevestigde dat de martelingen zo buitensporig waren dat geen enkele door de mens toegebrachte slag hem ooit zo'n kwelling had kunnen veroorzaken.

De volgende dag vond een vriend hem en bracht hem terug naar het nabijgelegen dorp. Maar die avond kwam hij weer bij bewustzijn en vroeg aan zijn vriend hem terug naar het graf te brengen. Nadat zijn vriend hem weer in het graf had opgesloten, riep de H. Antonius: 'Hier ben ik, Antonius,  ik vlucht niet voor uw striemen, want zelfs als u meer toebrengt, zal niets mij scheiden van de Liefde van Christus. ‘ De demonen keerden terug, en de H. Athanasius beschrijft wat er daarna gebeurde:

In die nacht maakten ze zo'n kabaal dat de hele plaats leek te worden geschokt door een aardbeving, en de demonen drongen door de vier muren van de plaats. Ze leken op beesten en kruipend gedierte.

En de plaats werd plotseling gevuld met gedaanten van leeuwen, beren, luipaarden, stieren, slangen, adders, schorpioenen en wolven, en elk van hen bewoog overeenkomstig zijn aard. De leeuw brulde en wilde aanvallen, de stier leek met zijn horens te woelen, de slang kronkelde maar kon niet naderen, en de wolf terwijl hij voortsnelde, werd tegengehouden. Al met al waren de geluiden van de verschijningen, met hun woedend kabaal, vreselijk.

Hoewel hij vreselijke pijn had, reageerde hij moedig op de demonen:

“Als er enige kracht in u was geweest, zou het voldoende zijn geweest als een van u was gekomen, maar aangezien de Heer u zwak heeft gemaakt, probeert u mij bang te maken door in grote getale op te dagen: en een bewijs van uw zwakheid is dat u de gedaante aanneemt van brute beesten.

Als u in staat bent en macht tegen mij hebt ontvangen, stel het dan niet uit en val mij aan; maar als u dat niet kunt, waarom zou u mij dan tevergeefs lastig vallen? Want Geloof in Onze Heer is voor ons een zegel en een muur van veiligheid.”

Plots ging het dak open en vulde een helder licht het graf. De demonen verdwenen en zijn pijn hield op. Hij realiseerde zich dat God hem had gered, en bad: “Waar was U? Waarom bent U niet in het begin verschenen om mijn pijnen te laten ophouden?" En God antwoordde hem: “Antonius, Ik was hier, maar Ik wachtte om je strijd te zien; aangezien je hebt volgehouden en niet bent bezweken, zal Ik je altijd te hulp komen en zal Ik je naam overal kenbaar maken.”

De H. Athanasius schrijft verder: Nadat hij dit hoorde stond Antonius op en bad, en ontving zoveel kracht dat hij merkte dat hij meer kracht in zijn lichaam had dan voorheen. En hij was toen ongeveer 35 jaar.

2) De H. Padre Pio: "Deze duivels houden niet op mij te slaan"

De H. Padre Pio, geboren eind 19e eeuw, woonde en stierf in Italië, maar werd pas bekend en vereerd over de hele wereld toen hij in 1968 stierf. De H. Padre Pio, een heilige Priester, die wonderen bewerkte en de stigmata droeg, werd ook regelmatig aangevallen door demonen.

Volgens de overleden Pr. Gabriele Amorth, die een vooraanstaande exorcist was van het Vaticaan, waren Padre Pio's echte vijanden demonen die hem belegerden. […] De grote en constante strijd van Padre Pio's leven was met Gods vijanden en menselijke zielen. Duivels probeerden zijn ziel te veroveren. Zelfs in zijn jeugd had de H. Padre Pio ongelooflijke Hemelse visioenen, maar onderging hij ook demonische aanvallen.

Pr. Amorth legt uit:

De duivel verscheen hem als een lelijke zwarte kat, of in de vorm van een echt weerzinwekkend dier. De voor de hand liggende bedoeling was om hem met angst te vervullen. Andere keren kwamen demonen als jonge meisjes, naakt en provocerend, terwijl ze obscene dansen uitvoerden om de kuisheid van de jonge Priester te testen. Maar Padre Pio voelde zijn grootste gevaar toen de duivel hem probeerde te misleiden door de vorm aan te nemen van een van zijn superieuren (zijn provinciale overste of zijn spirituele leider) of in een heilige vorm (de Heer, de Maagd of de H. Franciscus).

Deze laatste tactiek - waarbij de duivel verscheen als iemand die goed en heilig was - was een bijzonder probleem. Hier is hoe de H. Padre Pio de duivels onderscheidde:

Hij merkte een zekere verlegenheid op toen de Maagd of de Heer voor het eerst verscheen, gevolgd door een gevoel van vrede toen het visioen eindigde. Aan de andere kant veroorzaakte een duivel in heilige vorm een ​​onmiddellijk gevoel van vreugde en aantrekkingskracht, dat later veranderde in wroeging en verdriet.

Soms viel Satan de H. Padre Pio zelfs fysiek aan. Hij beschrijft dit in een brief die hij aan een vertrouwde Priester schreef:

“Deze duivels blijven me slaan, ze laten me zelfs van mijn bed vallen. Ze scheuren zelfs mijn hemd om me te verslaan! Maar nu maken ze me niet meer bang. Jezus houdt van me, Hij tilt me ​​vaak op en legt me weer op het bed.”

Inderdaad, als we dicht bij de Heer zijn, zouden we niet bang moeten zijn voor demonen.

3) De H. Gemma Galgani: "Zijn brute klauwen"

De H. Gemma Galgani was een Italiaanse mystica uit het einde van de 19e eeuw die ongelooflijke spirituele ervaringen had.

In een brief aan een Priester schreef ze:

“De afgelopen twee dagen heeft Jezus me na de communie gezegd: ‘Mijn dochter, de duivel zal spoedig een grote oorlog tegen je voeren.’ Deze woorden hoor ik voortdurend in mijn hart. Alstublieft bid voor mij…”

Ze besefte al snel dat gebed de beste verdediging was. Als reactie gaf Satan haar gewelddadige hoofdpijn om het haar moeilijk te maken om te slapen. Haar vermoeidheid maakte het toen moeilijker om te slapen - maar ze hield vol:

Hoeveel moeite doet die ellendeling niet om het bidden voor mij onmogelijk te maken! Gisteravond probeerde hij mij te vermoorden, en dat zou zijn gelukt als Jezus mij niet snel te hulp was gekomen. Ik was doodsbang en hield het beeld van Jezus in mijn gedachten...

Op een gegeven moment, terwijl ze een brief aan het schrijven was, "griste de duivel de pen uit haar hand en scheurde het papier, sleepte haar van de tafel en greep haar met zoveel geweld bij het haar dat het in zijn brutale klauwen losliet". Ze beschrijft een andere aanval in een van haar geschriften:

De demon kwam voor me uit als een reus van grote hoogte en bleef tegen me zeggen: “Voor jou is er geen hoop op redding meer. Je bent in mijn handen! ”. Ik antwoordde dat God barmhartig is en daarom ben ik nergens bang voor. Toen gaf hij me in woede een harde klap op mijn hoofd en zei: "Vervloekt ben je!" en toen verdween hij.

Ik ging toen naar mijn kamer om uit te rusten, en daar vond ik hem. Hij begon me weer te slaan met een geknoopt touw en wilde dat ik naar hem luisterde terwijl hij goddeloosheid suggereerde. Ik zei nee, en hij sloeg me nog harder en sloeg mijn hoofd met geweld tegen de grond. Op een gegeven moment kwam het bij me op om Jezus’ Vader te aanroepen: "Eeuwige Vader, bevrijd mij door het Kostbaarste Bloed van Jezus!"

Daarna weet ik niet meer wat er allemaal is gebeurd. Dat verachtelijke beest sleepte me uit mijn bed en wierp me met zo’n kracht met mijn hoofd tegen de vloer dat nog steeds pijn doet. Ik werd gevoelloos en bleef daar liggen tot ik lang daarna tot mezelf kwam. God zij dank!"

Ondanks alles bleef ze in Jezus geloven. Ze gebruikte zelfs humor tegen de duivel. Ze schreef dit aan een priester:

Als je hem zou hebben gezien toen hij vluchtte en gezichten trok, zou je in lachen uitbarsten! Hij is zo lelijk!…. Maar Jezus zei me niet bang voor hem te zijn.

4) De H. Jean Baptiste Marie Vianney of Johannes Maria Vianney: "Het is omdat ik zielen tot de goede God bekeer"

De H. Johannes Maria Vianney woonde in het begin van de 19e eeuw in Frankrijk. Hij wordt zodanig gerespecteerd voor zijn heilig werk als Priester dat hij de patroonheilige van Priesters is. En blijkbaar vocht hij regelmatig met de Boze.

Eens bracht zijn zus de nacht door in zijn woning naast zijn parochiekerk. Ze werd gewekt door een vreemd kloppend geluid op haar muur en tafel. Ze ging naar de H. Johannes Maria Vianney, die tot ’s nachts de biecht hoorde, en hij legde uit:

Oh, mijn kind, je had niet bang moeten zijn: het is de Grappin ["hooivork"; zijn bijnaam voor Satan]. Hij kan je geen pijn doen. Wat mij betreft, hij kwelt me ​​op verschillende manieren. Soms grijpt hij me bij mijn voeten en sleept me door de kamer. Het is omdat ik zielen tot de goede God bekeer.

In een ander geval was Vianney in zijn parochiekerk om de biecht te horen toen iemand hem vertelde dat zijn slaapkamer in brand was gestoken. Zijn antwoord?

De Grappin is erg boos. Hij kon de vogel niet vangen, dus heeft hij de kooi verbrand. Het is een goed teken. We zullen vandaag veel zondaars hebben.

5) De H. Teresa van Avila: "Hun hoorns [waren] rond de keel van een Priester terwijl hij de Mis opdroeg"

De H. Teresa van Avila was een 16e-eeuwse Spaanse mystica en wordt vandaag geëerd als kerklerares vanwege haar ongelooflijk inzicht in het spirituele leven. En in haar gebeden en meditaties kwam ze regelmatig in contact met de duivel.

'Een afschuwelijke vorm', schrijft ze, 'zijn mond was verschrikkelijk. Uit zijn lichaam scheen een grote vlam te komen, die geen schaduw wierp.’ Ze zag eens ‘met de ogen van de ziel twee duivels met een afschuwelijke uitstraling die hun horens om de keel van een Priester leken te hebben terwijl hij de Mis opdroeg.’

Maar zelfs voor haar waren deze visuele manifestaties zeldzaam. 'Ik heb hem zelden in lichamelijke vorm gezien', schrijft ze, 'maar ik heb hem vaak zonder enige vorm gezien, zoals in het soort visioen dat ik heb beschreven, waarin geen vorm wordt gezien, maar het bekend is dat het object er is.’

Wat waren haar wapens tegen deze kwade krachten? Gebed, nederigheid en wijwater, waarvan ze uit ervaring zei dat het een bijzonder effectief wapen was.