Franciscus’ laatste encycliek: abortus staat niet op de lijst waar de politiek zich zorgen hoeft over te maken – LifeSiteNews.com 5/10/2020 -  John-Henry Westen

 In Fratelli Tutti, de nieuwe encycliek van paus Franciscus die gisteren werd vrijgegeven, worden pro-life Katholieken geconfronteerd met een politieke nadruk waar abortus wordt genegeerd. In lijn met Amerikaanse bisschoppen die de strijd voor het recht op leven van ongeboren kinderen hebben geschuwd, heeft paus Franciscus abortus expliciet uitgesloten van de politieke bekommernissen die in zijn nieuwste encycliek uiteengezet worden.

In paragraaf 188 van Fratelli Tutti zegt paus Franciscus dat “de grootste zorg van politici niet zou moeten gaan over een daling van de peilingen, maar over het vinden van effectieve oplossingen voor het fenomeen van sociale en economische uitsluiting, met zijn rampzalige gevolgen: mensenhandel, marketing van menselijke organen en weefsels, seksuele uitbuiting van jongens en meisjes, slavenarbeid, waaronder prostitutie, drugs- en wapenhandel, terrorisme en internationale georganiseerde misdaad."

Het feit dat abortus niet op deze waslijst staat, is schandalig. Vooral omdat hij deze lijst volgt door te zeggen: "Zodanig is de omvang van deze situaties, en hun tol in onschuldige levens, dat we elke verleiding moeten vermijden om te vervallen in een declaratief nominalisme dat ons geweten zou kalmeren."

Er waren nog twee andere keren in de encycliek waarin ik dacht dat hij zichzelf op zijn minst op dat punt zou kunnen verlossen, alleen om mijn hoop staande te houden.

Paragraaf 255 begint: “Er zijn twee extreme situaties die in bijzonder dramatische omstandigheden als oplossingen kunnen worden gezien, zonder te beseffen dat het valse antwoorden zijn die de problemen die ze moeten oplossen niet oplossen en uiteindelijk niet meer doen dan nieuwe elementen van vernietiging introduceren in het weefsel van de nationale en globale samenleving." Hier zou de paus toch abortus noemen? Nee. "Dit zijn oorlog en de doodstraf", schrijft hij.

Ten slotte is er nog een andere plaats in het 194 pagina's tellende document waar het erop lijkt dat het recht op leven voor ongeboren kinderen een vanzelfsprekendheid zou zijn. Er staat in paragraaf 279. "Een fundamenteel mensenrecht mag niet worden vergeten in de tocht naar broederschap en vrede", schrijft de paus. "Het is religieuze vrijheid voor gelovigen van alle religies", is de onwelkome verklaring.

Degenen die consequent de geschriften van paus Franciscus hebben gelezen, vooral omdat ze de politiek raken, zijn niet verrast door zijn benadering. In zijn exhortatie uit 2018 maakte hij de Katholieke opvatting van migratie belachelijk als 'ondergeschikt' aan abortus. "Sommige Katholieken beschouwen [immigratie] als een ondergeschikte kwestie vergeleken met de ‘ernstige’ bio-ethische vragen,” zei hij.

"Dat een politicus die stemmen zoekt, zoiets zou zeggen, is begrijpelijk, maar een Christen niet." Sprekend over abortus en immigratie, bekritiseerde hij degenen die immigratie als ondergeschikt beschouwen, "alsof er andere belangrijkere zaken zijn, of het enige wat telt een bepaalde ethische kwestie of zaak is die zij zelf verdedigen."

Het schrille contrast met de vorige pontificaten over de kwestie toont een breuk met het verleden die niet over het hoofd mag worden gezien. Paus Johannes Paulus II schreef in zijn apostolische exhortatie uit 1988, Christifideles Laici: “de algemene verontwaardiging, die terecht wordt geuit namens de mensenrechten - bijvoorbeeld het recht op gezondheid, thuis, werk, gezin, cultuur - is vals en illusoir, als het recht op leven, het meest fundamentele recht en de voorwaarde van alle andere persoonlijke rechten, niet met maximale vastberadenheid wordt verdedigd."

Voordat Paus Benedictus XVI in 2004 Paus werd, schreef hij aan de bisschoppen van de VS: "Niet alle morele kwesties hebben hetzelfde morele gewicht als abortus en euthanasie." In zijn brief "Waardigheid om de H. Communie te ontvangen" schreef de toenmalige Kardinaal Joseph Ratzinger (Paus Benedictus XVI) toen hij nog steeds het hoofd van de Leer van de Kerk was: “Als een Katholiek in conflict zou zijn met de Heilige Vader over de toepassing van de doodstraf of over het besluit om oorlog te voeren, zou hij om die reden niet als onwaardig worden beschouwd om zich aan te melden voor de H. Communie. "

"Er kunnen zelfs onder Katholieken legitieme meningsverschillen bestaan ​​over het voeren van oorlog en het toepassen van de doodstraf, maar niet over abortus en euthanasie", vervolgde Ratzinger.

Er zijn twee symbolische verwijzingen naar abortus in de tekst van Fratelli Tutti. Een daarvan is  in de context van mensenhandel. De paus noemt het "[een] perversie die alle grenzen overschrijdt wanneer het vrouwen onderwerpt en hen vervolgens dwingt tot abortus." Als hij dan over onze "wegwerpcultuur" spreekt, heeft hij het ook over "de ongeborenen", terwijl hij betreurt dat delen van de menselijke familie "gemakkelijk opgeofferd kunnen worden voor het belang van anderen".

Het contrast in de geschriften van paus Franciscus en zijn voorgangers is zo opvallend dat het moeilijk te zien is als iets anders dan een breuk met het verleden, een verandering van wat altijd als onveranderlijk werd beschouwd. Na het lezen van zijn geschriften vanaf het begin van zijn pausdom en gebombardeerd te zijn met de realiteit van een breuk met het verleden, zelfs als een eenvoudige leek, moet men Franciscus met voorzichtigheid lezen, zelfs met het vermoeden dat Katholieke opvattingen verdraaid worden om een ​​ander evangelie te suggereren.

 Voor een aanstaande conferentie over Katholiek onderwijs waar ik spreek, las ik encyclieken van Paus Leo XIII uit de late jaren 1800. Ik werd getroffen door de ongelooflijke helderheid, het geloof gepresenteerd in zijn ongehinderde eenvoud, de stralende waarheid van Christus die duidelijk blijkt uit het schrijven van de Plaatsvervanger van Christus. Ik voelde me vrij om mijn geest, hart en ziel voor de waarheid te openen zonder bang te hoeven zijn om op een dwaalspoor te worden gebracht en echt onderwijs, opheldering en verlichting te krijgen.

We moeten de Hemel smeken om de Kerk te herstellen.