4/9 God waarschuwt Amerika opnieuw voor deze december en de winter 2021: Pastor Dana Coverstone (voorganger van een kleine kerk te Kentucky)

Visioenen tussen 28/8 en 4/9: ik zie steeds meer dingen in mijn dromen die apocalyptisch zijn en angstaanjagend. Ik deel deze dromen niet om angst bij de mensen te veroorzaken. Ik zag de kalender van december en een vinger traag en krachtig de naam december onderlijnen. Dan draaide de kalender naar januari en ook traag en krachtig onderlijnen. Het eerste wat ik zag waren lange voedselrijen. Ik zag mensen wachten op wat uren leek. Ze stonden in de rij, niet in auto’s. Dit zag ik over de hele natie. Ik zag schepen in de havens, aan zowel de Oost- en Westkust. Er was niets dat op zee voer. Ik zag een opschrift: ‘De Baltic Dry Index is dood.’ Er was niets dat in de handel bewoog over de hele wereld.

De Baltic Dry Index (BDI) is de belangrijkste graadmeter voor tarieven van de bulkscheepvaart. Het wordt dagelijks gepubliceerd door de Londense Baltic Exchange. De koers wordt samengesteld op basis van de tarieven die betaald worden om grondstoffen te vervoeren op de 25 drukst bevaren scheepvaartroutes.

De Baltic Dry Index is voor economen van belang, omdat deze de wereldeconomie vrijwel direct volgt zonder politieke of andere invloed. Waar andere economische indicatoren beïnvloed kunnen worden — werkgelegenheidscijfers zijn vaak schattingen, consumentenvertrouwen meet niet veel meer dan sentiment, vaak zonder link met consumentenuitgaven en het bruto nationaal product wordt regelmatig aangepast — reageert de BDI slechts op het volume van de wereldhandel. Ook het speculatieve element van de beurs ontbreekt, omdat men slechts een schip chartert als men lading te vervoeren heeft.

Elke werkdag onderzoeken de Baltic Dry Exchange handelaars over de hele wereld de kostprijs van wat het zou kosten om verschillende soorten van ruwe materialen te transporteren over verschillende routes (bijvoorbeeld 100.000 ton ijzererts van San Francisco naar Hong Kong of 1.000.000 m³ rijst van Bangkok naar Tokyo).

Het was december en ik zag geen kerstlichtjes. Er waren geen koopjes of eindejaarsvertoon. Er was geen kerstmisvertoon, geen Santa claus, niets. Er was een grote droefheid over het land. De mensen leken zeer verbijsterd en zeer verward. Maar er waren Christenen die opkwamen omdat ze geloof hadden, ze hadden hoop in Christus en ze leken als brandende kolen. Ze droegen toortsen overal waar ze gingen. Veel mensen verwierpen hun benadering, maar ze waren niet ontmoedigd en bleven mensen vertellen over Jezus. Ze bleven de mensen vertellen dat ze verschrikkelijk hard Jezus nodig hadden op dat moment. Ze zeiden: ‘Je hebt Jezus NU nodig! Je moet niet wachten, je hebt geen morgen, je hebt Jezus NU nodig!’ Velen verwierpen het, maar sommigen kwamen en gaven zich aan Jezus, baden en werden gered. Het leek dat er  shoppingcentra omgevormd waren tot schuilplaatsen. Ook voetbalstadiums. Het deed mij denken aan orkaan Katrina. De rolluiken in de zaken in de shoppingcentra waren dicht, maar ik zag mensen op veldbedden en ik zag voedselbedeling. Het was niet zoals toevluchtsoorden voor daklozen, maar het was vanwege iets dat gebeurd was en dat mensen in schuilplaatsen verbleven. Ik zag verder gesloten woningen, ik zag mensen in hun huis die vesten en mantels  droegen, hun gordijnen waren gesloten.

De mensen in mijn dromen die in hun huis zijn, kijken naar wat er gaande is. Ik kon door de opzij geschoven gordijnen precies sneeuw zien dat op de weg lag, het was vuil, het was donker, het was grijs. Het was geen witte zuivere sneeuw. Ik zag opschriften: ‘Stroomonderbrekingen in het zuidwesten.’ en een ander opschrift: ‘Amerikanen weten niet wie de schuld heeft aan de duisternis.’ Sommige duisternis in de gebieden reikte tot in Canada. Dat was in het noorden. Het was niet overal, maar ik zag Amerika met flikkerende lichten. Het was alsof ik het hele land zag, Alaska en Hawaii erbij. Het licht flikkerde en gaf een lichtflits en ging uit. Amerika was als een lichtbulb die uitging. Ik zag grote dikke gieren met vlees in hun snavel. Ze hadden rottend vlees in hun snavel. Ik zag depressie als een wezen. Het had een masker op met een glimlach. Het was mensen aan het wurgen en duwde hen op de grond. Toen zag ik de St Louis Arch. Er stonden mensen onder in zeer, zeer dure zakenkostuums. Ze droegen dure uurwerken.

De Gateway Arch is een monument van 192 m in St. Louis, Missouri. Het is bekleed met roestvrij staal en gebouwd in de vorm van een verzwaarde boog en is de hoogste boog ter wereld, het hoogste door mensen gebouwde monument op het westelijk halfrond en het hoogste toegankelijke gebouw van Missouri. Gebouwd als een monument voor de westelijke uitbreiding van de VS en officieel opgedragen aan 'het Amerikaanse volk', wordt de boog, gewoonlijk aangeduid als 'The Gateway to the West', het is uitgegroeid tot een internationaal erkend symbool van St. Louis, evenals een populaire toeristische bestemming.

De boog werd in 1947 ontworpen door de Fins-Amerikaanse architect Eero Saarinen; de bouw begon op 12 februari 1963 en werd voltooid op 28 oktober 1965 voor een totaalbedrag van $ 13 miljoen. Het monument werd op 10 juni 1967 voor het publiek geopend. Het is gelegen op de plaats van de oprichting van St. Louis op de westelijke oever van de Mississippi-rivier.

Aan hun voeten stonden grote aktentassen, net als nucleaire aktentassen (draagbare atoombommen waar ze in de jaren ’80 over spraken).

Opeens weerklonk hun alarm op hetzelfde moment. Ze grepen de aktentassen en stapten in zwarte SUV’s. Natuurlijk gaat de Mississippi-rivier in bochten en het verdeelt het land.

Ze reden verspreid over het hele gebied. Elk had een Wall Street Journal, een krant onder de arm en droegen zonnebrillen. Het volgende opschrift ging over ineenstortingen van de beurs, rendement (zoals dividenden) dat was ingestort. Een van de opschriften verkondigde sympathie te hebben voor de swastika. Ik zag vermoeide menigten, vermoeide mensen. Ik zag mensen die hun voornemen om te vechten verloren waren wegens een emotionele druk over het land.

Ik hoorde Christenen die rondgingen en hoop hadden. Ik herinner mij dat zeiden: Onthoud wat Jezus heeft gezegd over de winter, en te moeten vluchten in de winter. Ze bleven elkaar aanmoedigen in geloof. Ik zag lichten over het hele land. Ik weet dat deze lichten kerken waren. Of het nu gewone kerken of huiskerken waren. Ik voelde dat deze keren de warmte en hoop in hun gemeenschap behielden. Er verrees een witte figuur uit een van deze lichten en hij zei: ‘Zet jullie schrap, zet jullie schrap en steun op Mijn Woord en Mijn Beloften. Vertrouw niet op je eigen kracht.’

Een ander visioen was zoals een filmtrailer, het was in fragmenten. Het ging over scènes van mensen in de schuilplaatsen, de voedselrijen, de baltic dry index dat dood was. Dat is mij bijgebleven. Deze dingen waren schokkend. Ik zeg dit aan de mensen zodat ze zich kunnen voorbereiden, spiritueel en lichamelijk. Degenen die over gezondheid en welvaart praten (het Evangelie van welvaart) zullen geconfronteerd worden met de realiteit in ons land. Bid en bereid je voor!