Hoe in God vertrouwen als je verstijfd bent door angst 27/3/2020 Edifa - Aleteia

"Wees niet bang!" komt overal in de H. Schrift voor, maar het kan moeilijk zijn om op die manier te leven, vooral als je met een bedreiging wordt geconfronteerd.

Als de toestand in je leven goed gaat, is het veel gemakkelijker om met vertrouwen te leven. Het is een ander verhaal wanneer beproevingen en onzekerheden zich voordoen, vooral als je al een nerveus temperament hebt of lijdt aan een angststoornis.

Vertrouwen is niet iets dat je kunt afdwingen. Op de een of andere manier dringen duistere gedachten, zorgen en angsten ons binnen, vooral 's nachts, en nemen ze wilde proporties aan. We zouden echt niet meer bang willen zijn, maar we voelen ons zo vreselijk machteloos. De verleiding is dan groot om toe te geven aan ontmoediging, zelfs aan wanhoop: “Onvoorwaardelijk vertrouwen? Dat is voor Heiligen, niet voor mij “, zeggen we tegen onszelf. We voelen ons mijlenver verwijderd van die vreugdevolle zorgeloosheid waartoe Jezus ons roept, en niet in staat de zorgen die ons onderdrukken van ons af te schudden. En toch gaat Jezus' oproep om onszelf over te geven aan de liefde van de Vader niet slechts enkelen van ons aan. Het is een oproep aan iedereen, wat onze zorgen ook zijn.

Vertrouwen is een tocht: om vooruit te komen, is het voldoende om de ene voet voor de andere te zetten. Met andere woorden, om in vertrouwen te groeien, moeten we onze kleine daden van afstand doen van onze zorgen verdubbelen, zonder ontmoedigd te raken. Zelfs als we het gevoel hebben dat we alleen maar kleine stapjes maken, maakt het niet uit, want duizend kleine stapjes zijn meer waard dan af en toe een grote stap, en ook omdat we totaal niet in staat zijn om onze eigen vooruitgang te beoordelen - een kleine daad van afstand nemen in de donkerste tijden kan, ondanks de schijn, een gigantische stap betekenen.

Een gebed van afstand doen van onze zorgen om in vertrouwen te treden:

We zijn allemaal in staat tot afstand te doen van onze zorgen door het eenvoudigweg te verlangen. Door te besluiten al onze zorgen aan God over te dragen. Door ervoor te kiezen ons vertrouwen in Hem te stellen. Hoewel we dit gevoel van vertrouwen niet kunnen afdwingen, kunnen we er wel naar verlangen. Concreet betekent dit dat we, zelfs als we door angst worden aangegrepen, we nog steeds tot de Heer kunnen bidden:

Ik verlang ernaar om in U te geloven.

Ik verlang ernaar om op U te vertrouwen.

Ik verlang om genoeg geloof en hoop in U te hebben en mij in Uw handen toe te vertrouwen. Amen.

Dit zeer nederige gebed is een grote daad van vertrouwen. Wie op deze manier tot de Heer roept, roept nooit tevergeefs. Zonder het te weten, zonder iets te merken, ben je al in Gods armen; je bent al in Zijn vertrouwen gesteld.

Vertrouwen is een geschenk van God. En zoals elk geschenk van God, wordt het aan iedereen aangeboden, onvoorwaardelijk en zonder beperking. Maar we moeten het nog steeds verlangen en erom vragen om het te ontvangen. Als we door middel van trots proberen om onszelf een weg te banen, maken we vertrouwen onmogelijk. Maar het is niet beter als we door bescheidenheid ("Ik ben geen Heilige!") tegen onszelf zeggen: "Vertrouwen is te veel voor mij." Ja, het is te veel, maar wat als God het ons wil aanbieden? Een klein kind dat een prachtig cadeau krijgt aangeboden, weigert het niet omdat het kind het niet verdient. Het kind grijpt het cadeau verrukt met beide armen vast! Dat is hoe Jezus ons vraagt ​​om de gaven van zijn Vader te ontvangen; dat is hoe Hij ons roept om in vertrouwen te treden.