Romano Guardini (1885-1968) werd geboren in Verona (IT), maar leefde het grootste deel van zijn leven in Duitsland. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste theologen en godsdienstige  filosofen van de 20^ste eeuw. Hij is gekend voor zijn werken over de liturgie, waaronder ‘De Geest van de Liturgie’ geschreven in 1930. Met zijn werk over dit onderwerp, gaf hij inspiratie aan de Liturgische Beweging. Deze stroming van Katholieke hervorming kwam tot uiting midden de 19^e E en ontwikkelde zich in Duitsland na de nederlaag van 1918, toen Duitsers op zoek naar de zin van het leven, zich keerden tot het monastiek leven. Het doel van de Liturgische Beweging was een betere kennis en liefde voor de liturgie ontwikkelen, vooral voor de leken. Hij was professor van de jonge Joseph Ratzinger. Guardini’s zoektocht naar het leven en leer van Jezus, The Lord, werd gepubliceerd in het Engels in 1954.

Zijn citaten:

Degene die voortdurend praat zal nooit, of zelden de waarheid vatten.

Ascetisme betekent dat een persoon zich voorneemt te leven als een persoon.

Jezus’ vrienden zijn op geen enkele manier opmerkelijk voor hun talent of karakter. Hun uniek karakter bestaat erin dat ze gezonden zijn.

Ierse gezegdes die je doen nadenken

Jezus was geen koele superman – Hij was meer menselijk dat iemand van ons. Volledig zuiver, onverzwakt door het kwaad, was Hij liefdevol en open tot de kern.

Zonder religieus element is het leven als een motor die draait zonder olie – ze loopt vast.

Zoals een kaars wordt ontstoken van de vlam van een andere, zo wordt het geloof ontstoken door geloof.

We zijn de aartsvijand van onze eigen redding, en de Herder moet eerst en vooral vechten met ons – voor ons.