David Berkowitz (Son of Sam) – de bezeten seriemoordenaar

David Richard Berkowitz, geboren als Richard David Falco, bekend als Son of Sam en .44 Caliber Killer, (New York, 1 juni 1953) is een Amerikaanse seriemoordenaar en pyromaan.

Berkowitz terroriseerde New York gedurende de loop van een jaar van 1976 tot en met 1977. Na zijn arrestatie in '77 bekende hij zes moorden en zeven verwondingen bij acht schietpartijen. Berkowitz claimde dat hij moordde in opdracht van de hond van de buren, die bezeten zou zijn door een demon. Sinds 1977 zit hij achter slot en grendel.

Een van de honden in de buurt werd neergeschoten gedurende deze tijd, waarschijnlijk door Berkowitz. Zijn buurman, de gepensioneerde Sam Carr, had een zwarte labrador retriever die Harvey noemde, en Berkowitz geloofde dat Carr de hond gebruikte om slechte kracht door te geven. Hij zag Sam Carr ook als een krachtige demon en verwees naar hem als “Son of Sam”.

Berkowitz werd op 12 juni 1978 veroordeeld tot zesmaal levenslang, wat neerkomt op (maximaal) 365 jaar. Hij is ingesloten in de Sullivan Correctional Facility in Fallsburg (New York), na voorheen in de Attica Correctional Facility gevangen te hebben gezeten.

Son of Sam

De zaak kwam bekend te staan als de Son of Sam-moorden vanwege twee brieven, één die een politieagent vond en één die de krant New York Daily News ontving in het jaar dat Berkowitz actief was. De eerste kwam van iemand die zich in het schrijven Son of Sam noemde en ondertekende met Mr.Monster. Daarin verklaarde de schrijver dat hij deed wat hij deed vanwege Papa Sam. Later volgde de tweede brief, bekend als de 'Breslin'-brief. Deze kwam van iemand die beweerde te moorden voor Sam de verschrikkelijke en was ondertekend met Son of Sam. Daarin vertelde de schrijver nog steeds 'door de straten te schuimen' en wenste hij iedereen die naar hem op zoek was veel succes.

Bekering

Berkowitz is van Joodse komaf en werd in 1987 in de gevangenis Christen. Zijn bekering tot het Christelijk geloof vond plaats nadat hij Psalm 34:6 in een Bijbel van Gideons International had gelezen die hem door een medegevangene was gegeven. Na zijn bekering verklaarde hij dat zijn diepgaande beleving van het occulte een grote rol had gespeeld bij zijn moorddadige praktijken.

Slachtoffers

• Donna Lauria (29/7/1976) - gedood door schotwond in haar borst
• Jody Valenti (29/7/1976) - overleeft schotwond in dij
• Carl Denaro (23/10/1976) - overleeft schotwond in hoofd
• Rosemary Keenan (23/10/1976) - licht verwond door rondvliegend glas
• Donna DeMasi (26/11/1976) - licht verwond door één schot
• Joanne Lomino (26/11/1976) - overleeft schotwond, maar loopt dwarslaesie op
• Christine Freund (30/1/1977) - overlijdt aan twee schotwonden
• John Diel (30/1/1977) - licht verwond door schoten
• Virginia Voskerichian (8/3/1977) - overlijdt door schotwond aan hoofd
• Alexander Esau (17/4/1977) - twee schotwonden, overlijdt in ziekenhuis
• Valentina Suriani (17/4/1977) - twee schotwonden, overlijdt ter plaatse
• Sal Lupo (26/6/1977) - overleeft lichte verwondingen door schoten
• Judy Placido (26/6/1977) - overleeft lichte verwondingen door schoten
• Stacy Moskowitz (31/7/1977) - overlijdt aan schotwonden
• Robert Violente (31/7/1977) - overleeft schotwonden, maar verliest een oog en het ander raakt zwaar beschadigd

Zoon van Hoop: Mijn verhaal door David Berkowitz

Moge God iedereen zegenen die deze boodschap leest! Mijn naam is David Berkowitz en ik ben een gevangene die al meer dan tweeëntwintig jaar opgesloten zit. Ik ben voor de rest van mijn leven tot gevangenisstraf veroordeeld. Mijn strafzaak is bekend en werd de 'Son of Sam'-schietpartij genoemd.

Elf jaar geleden, toen ik in een koude en eenzame gevangeniscel verbleef, kreeg God mijn leven in handen. Hier is mijn verhaal van Hoop...

GEKWELD KIND

Sinds ik een klein kind was, leek mijn leven vervuld van kwelling. Ik kreeg vaak aanvallen waarbij ik op de grond rolde. Soms werden meubels omver geworpen. Toen deze aanvallen kwamen, voelde het alsof er iets in me kwam.

Mijn moeder die allang is overleden, had geen controle over mij. Ik was als een wild en destructief dier. Mijn vader moest me op de grond houden totdat deze aanvallen stopten.

Toen ik op de openbare school zat, was ik zo gewelddadig dat een leraar, die zo boos op me was geworden, me in een hoofdgreep hield en me uit zijn klas gooide.

Ik kreeg ook veel ruzies. Soms begon ik zonder reden te schreeuwen. En uiteindelijk kregen mijn ouders de opdracht van schoolfunctionarissen om me naar een kinderpsycholoog te brengen, anders zou ik uit de school worden gezet. Ik moest twee jaar lang één keer per week naar deze psycholoog. Toch hadden de therapiesessies geen invloed op mijn gedrag.

Tijdens deze periode van mijn leven werd ik ook geplaagd door aanvallen van ernstige depressie. Als dit gevoel over me kwam, verstopte ik me uren onder mijn bed. Ik sloot mij ook op in een kast en zat van 's ochtends tot' s middags in totale duisternis. Ik verlangde naar de duisternis en voelde de drang om weg te vluchten van mensen.

ER WAS EEN KRACHT AAN HET WERK

Af en toe kwam deze kwade kracht midden in de nacht op me af. Toen dit gebeurde, voelde ik de drang om het huis uit te sluipen en door de donkere straten te dwalen. Ik zwierf door de buurt als een straatkat  en kroop terug het huis in door de brandtrap te beklimmen. Mijn ouders wisten niet dat ik weg was.

Ik maakte me voortdurend zorgen en maakte mijn ouders bang omdat ik me zo vreemd gedroeg. Soms bleef ik de hele dag in huis zonder met ze te praten. Ik bleef in mijn kamer en praatte tegen mezelf. Mijn ouders konden me niet bereiken, zelfs niet met al hun liefde. Vaak zag ik ze instorten en huilen omdat ze zagen dat ik zo'n gekweld persoon was.

ZELFMOORDGEDACHTEN

Er kwamen dikwijls zelfmoordgedachten in me op. Soms zat ik op een vensterbank met mijn benen over de zijkant bungelend. We woonden op de 6e verdieping van een oud appartementengebouw. Toen mijn vader me dit zag doen, schreeuwde hij tegen me om weer naar binnen te gaan.

Ik voelde ook krachtige aandrang om voor rijdende auto's te gaan staan ​​of mezelf voor metro's te werpen. Die driften waren soms zo sterk dat mijn lichaam echt beefde. Ik herinner me dat het een geweldige worsteling voor mij was om mijn gezond verstand te behouden.

Ik had geen idee wat ik moest doen en mijn ouders ook niet. Ze lieten me praten met een rabbijn, leraren en schooldecanen, maar niets werkte.

DE DOOD VAN MIJN MOEDER

Toen ik veertien was, kreeg mijn moeder kanker en binnen enkele maanden was ze dood. Ik had geen andere broers of zussen, en dus bleven alleen ik en mijn vader over. Hij moest tien uur per dag werken, zes dagen per week. We brachten dus heel weinig tijd samen door.

Mijn moeder was voor het grootste deel mijn bron van stabiliteit. Nu ze weg was, ging mijn leven snel bergafwaarts. Ik was woedend over het verlies van mijn moeder. Ik voelde me hopeloos en mijn periodes van depressie waren intenser dan ooit. Ik werd ook nog rebelser en wilde mijn studies stoppen.

Toch probeerde mijn vader zo goed mogelijk te helpen. Hij slaagde erin me door de middelbare school te loodsen. De dag nadat ik was afgestudeerd, ging ik in het leger. Enkele weken daarvoor was ik net achttien geworden. Ik werd in zekere zin lid van het leger om een ​​nieuw leven te beginnen en te ontsnappen aan mijn problemen. Maar zelfs in het leger had ik moeite om ermee om te gaan, hoewel het me lukte om mijn driejarige inschrijving af te ronden.

DE KRACHT HAD ME IN ZIJN GREEP

Ik ben in 1974 uit de dienst gestapt om weer als burger te leven. Al mijn vrienden die ik eerder kende, waren getrouwd of verhuisd. Dus ik bevond me alleen en woonde in New York City.

In 1975 ontmoette ik echter een paar jongens op een feest die, zo ontdekte ik later, zwaar betrokken waren bij het occulte. Ik was al van kinds af aan gefascineerd door hekserij, satanisme en occulte dingen. Toen ik opgroeide, keek ik naar talloze horror- en satan-achtige films, waaronder Rosemary's Baby. Vooral deze film boeide me helemaal.

Nu was ik tweeëntwintig en deze kwade kracht had mij nog steeds in zijn greep. Overal waar ik kwam, leek er een teken of een symbool te zijn dat me naar Satan wees. Ik had het gevoel dat iets mijn leven probeerde te beheersen. Ik begon de Satanische Bijbel te lezen van wijlen Anton LaVey die in 1966 de Kerk van Satan in San Francisco stichtte. Ik begon onschuldig verschillende occulte rituelen en bezweringen te beoefenen.

Ik ben er absoluut van overtuigd dat er iets satanisch in mijn hoofd is opgekomen en dat ik, terugkijkend op alles wat er gebeurde, besef dat ik langzaam werd misleid. Ik wist niet dat dit alles slechte dingen zou opleveren. Maar in de loop van de maanden leken de dingen die slecht waren, niet langer zo te zijn. Ik was op weg naar vernietiging en ik wist het niet. Misschien was ik op een punt waar het me gewoon niet kon schelen.

DE VERSCHRIKKING BEGINT

Uiteindelijk heb ik die onzichtbare lijn waar er geen terugkeer is, overschreden. Na jaren van mentale kwelling, gedragsproblemen, diepe innerlijke worstelingen en mijn eigen rebelse houding, werd ik de crimineel die het destijds leek alsof het mijn lot was om zo te worden.

Terugkijkend was het allemaal een vreselijke nachtmerrie en ik zou er alles aan doen om het gebeurde ongedaan te kunnen maken. Zes mensen kwamen om het leven. Vele anderen leden onder mijn hand en zullen hun leven lang blijven lijden. Het spijt me zo.

In 1978 werd ik veroordeeld tot ongeveer 365 opeenvolgende jaren, waarbij ik me bijna levend achter de gevangenismuren begroef. Toen ik voor het eerst het gevangenissysteem binnenkwam, werd ik geïsoleerd. Ik ben toen naar een psychiatrisch ziekenhuis gestuurd omdat ik tijdelijk krankzinnig werd verklaard. Uiteindelijk werd ik naar andere gevangenissen gestuurd, waaronder de beruchte 'Attica'.

Zoals bij veel gevangenen is het leven in de gevangenis een strijd. Ik heb mijn deel van de problemen, gedoe en gevechten gehad. Op een keer verloor ik bijna mijn leven toen een andere gevangene mijn keel doorsneed. Maar toch, en ik besefte het pas later, had God Zijn liefdevolle handen op mij.

ER KOMT HOOP

Tien jaar na mijn gevangenisstraf, was ik moedeloos en zonder hoop. Op een dag kwam een andere gevangene naar me toe terwijl ik op een koude winternacht door de gevangenis liep. Hij stelde zich voor en begon me te vertellen dat Jezus Christus van me hield en me wilde vergeven. Hoewel ik wist dat hij het goed meende, bespotte ik hem omdat ik niet dacht dat God mij ooit zou vergeven of dat Hij iets met mij te maken wilde hebben.

Toch hield deze man vol en werden we vrienden. Zijn naam was Rick en we liepen samen de tuin op. Beetje bij beetje vertelde hij over zijn leven en wat hij geloofde dat Jezus voor hem had gedaan. Hij bleef me eraan herinneren dat Christus, ongeacht wat een persoon had gedaan, bereid was te vergeven als die persoon bereid was zich af te keren van de slechte dingen die hij had gedaan en zijn volledig geloof en vertrouwen in Jezus Christus te stellen en wat Jezus aan het kruis had gedaan met name sterven voor onze zonden.

Hij gaf me een Gideon's Pocket Testament en vroeg me de Psalmen te lezen. Ik deed het. Elke avond las ik erin. En het was in deze tijd dat de Heer stilletjes mijn steenkoude hart smolt.

ER BEGINT EEN NIEUW LEVEN

Op een avond las ik Psalm 34. Ik kwam bij het zesde vers, dat zegt: "Deze arme man riep en de Heer hoorde hem en redde hem van al zijn moeilijkheden."

Op dit moment, in 1987, begon ik mijn hart voor God uit te storten. Alles leek me tegelijk te raken. De schuld van wat ik deed ... de afkeer van wat ik was geworden ... laat die avond in mijn koude cel,  knielde ik en begon te huilen tot Jezus Christus.

Ik vertelde Hem dat ik het beu was om kwaad te doen. Ik vroeg Jezus om mij al mijn zonden te vergeven. Ik heb lang op mijn knieën gezeten om tot Hem te bidden. Toen ik opstond, voelde het alsof een zeer zware maar onzichtbare ketting die al zoveel jaren om me heen zat, was gebroken. Er stroomde vrede over me heen. Ik begreep niet wat er gebeurde. Maar in mijn hart wist ik gewoon dat mijn leven op de een of andere manier anders zou worden.

EEN DECENNIA VRIJHEID

Er zijn meer dan elf jaar verstreken sinds ik dat eerste gesprek met de Heer had. Sindsdien zijn er zoveel goede dingen in mijn leven gebeurd. Jezus Christus heeft me toestemming gegeven om hier in de gevangenis een outreach-bediening te beginnen, waar ik van gevangenisfunctionarissen toestemming heb gekregen om te werken in de "Special Needs Unit", waar mannen met verschillende emotionele problemen zijn ondergebracht. Ik kan met ze bidden terwijl we samen onze Bijbel lezen. Ik krijg de kans om hen veel broederlijke liefde en mededogen te tonen.

Ik heb gewerkt als klerk van de kapelaan en heb ook een bediening door het schrijven van brieven. Bovendien heeft de Heer wegen gemaakt om dit met miljoenen te delen, via tv-programma's zoals Inside Edition in 1993 en A&E Investigative Reporter in 1997, wat Hij in mijn leven heeft gedaan en anderen te waarschuwen voor de gevaren van betrokkenheid in het occulte.

Ik heb ook mijn getuigenis gegeven in verschillende christelijke tv-programma's zoals The 700 Club in 1997 en The Coral Ridge Hour (Dr. James Kennedy) in 1999. Voor al deze kansen ben ik zeer dankbaar en heb ik niet het gevoel dat ik dit verdien.

ER IS OOK HOOP VOOR JOU

Een van mijn favoriete passages uit de Schrift is Romeinen 10:13. Er staat: "Want wie de naam van de Heer aanroept, zal behouden worden." Hier is het duidelijk dat God geen favorieten heeft. Hij wijst niemand af, maar verwelkomt iedereen die Hem aanroept.

Ik weet dat God een genadige God is die bereid is te vergeven. Hij is perfect in staat om onze gekwetste en gebroken levens te herstellen en te genezen. Ik heb uit de Bijbel ontdekt dat Jezus Christus stierf voor onze zonden. Toch was Hij zonder zonde. Hij nam onze plaats in aan dat Kruis. Hij vergoot Zijn bloed als de volledige en volledige betaling die God verlangde voor onze fouten.

De Bijbel zegt ook: "Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid van God" (Romeinen 3:23). Verder staat er: “Want het loon van de zonde is de dood; maar de gave van God is het eeuwige leven door Jezus Christus, onze Heer ”(Romeinen 6:23).

Deze passages maken duidelijk dat iedereen heeft gezondigd. Ja, sommigen zoals ik deden dat meer dan anderen. Maar ze hebben allemaal dingen verkeerd gedaan. Daarom moeten we allemaal de beslissing nemen om onze zonden voor God te erkennen en medelijden met ze te hebben. We moeten ons afkeren van ons leven van zonde en geloven dat Christus de Zoon van God was en is.

U moet geloven dat Jezus Christus stierf en werd begraven, en op de derde dag stond Hij weer op in overwinning, want de dood kon Hem niet vasthouden. Vraag Christus om je te vergeven. Verklaar Hem als Heer van je leven en schaam je daar niet voor. Jezus Christus en Zijn werk aan het Kruis afwijzen is Gods perfecte en enige geschenk van redding en eeuwig leven afwijzen.

HIER IS JE KANS

Vriend, hier is uw kans om het goed te maken met God. De Bijbel zegt: 'Als u met uw mond belijdt dat Jezus Christus Heer is, en als u in uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u worden gered. Want met het hart gelooft de mensheid tot rechtvaardigheid, en met de mond wordt belijdenis van redding gedaan ”(Romeinen 10: 9,10). Dus geloof in je hart dat deze woorden uit de Bijbel waar zijn.

Overweeg alstublieft wat ik zeg. Ik smeek u met heel mijn hart om nu uw geloof in Christus te stellen. Morgen wordt niemand beloofd.

Zie je, ik deel deze boodschap niet om je gewoon een interessant verhaal te vertellen. Ik wil liever dat u de goedheid van God in mijn leven proeft, een man die ooit een duivelaanbidder en een moordenaar was, om u te laten zien dat Jezus Christus gaat over vergeving, hoop en verandering.

Ik was betrokken bij het occulte en ik werd verbrand. Ik werd een wrede moordenaar en gooide mijn leven weg en vernietigde het leven van anderen. Nu heb ik ontdekt dat Christus mijn antwoord en mijn hoop is. Hij verbrak de kettingen van mentale verwarring en depressie waardoor ik gebonden was. Vandaag heb ik mijn leven in Zijn handen gelegd. Ik wou alleen dat ik Jezus kende voordat al deze misdaden plaatsvonden - ze zouden niet zijn gebeurd.

God zegene je en bedankt dat je dit hebt gelezen.

Met liefde in Christus,

David Berkowitz

Maart 1999

Profetieën van Veronica Lueken - Bayside

Mijn hart is verscheurd bij de volledige versnelling van het kwaad in je land, je steden en je wereld. Mijn Moeder heeft je heel duidelijk gemaakt dat de mensheid in de greep is van satan. Het menselijk lichaam en de menselijke ziel zijn nu gecorrumpeerd door de goddeloze mens door de invloed van satan, Mijn kinderen. Jullie moeten leren het gezicht van het kwaad te vermijden, als het op je afkomt. Jullie moeten alles doen wat in jullie macht ligt met de genaden die je vrijelijk worden gegeven om de neiging tot het kwaad af te weren. - Jezus, 5 augustus 1977

Mijn kinderen, de boze, de geesten van de duisternis openbaren zich altijd met de tijd. Ze kunnen hun bedrog en leugens niet verbergen. Mijn kinderen, je zult begrijpen dat satan zijn aard en zijn wezen probeert te verbergen voor de mensheid om jullie te misleiden. Als je niet gelooft in het bestaan van Lucifer, satan en zijn agenten, de demonen, kan hij doorgaan zijn wil onder jullie ongemerkt, in het verborgene rampen en dood te creëren onder de zielen. Mijn kinderen, de man die jullie 'Sam' noemen, is satan in een menselijk lichaam. Hij heeft krachten die verder gaan dan wat de meeste mensen zouden kunnen begrijpen. - Onze Lieve Vrouw van de Rozen, 21 november 1977