Eben Alexander – een BND-ervaring

Eben Alexander gaf 15 jaar les in de neurochirurgie toen hij een bijna-doodervaring kreeg na een zeldzame vorm van hersenvliesontsteking. Zeven dagen lang was hij buiten bewustzijn, tot hij onverwacht uit zijn diepe coma ontwaakte. Hij kwam in contact met het hiernamaals en is ervan overtuigd geraakt dat er meer is na de dood. In de medische wereld denkt men dat als de hersenen niet meer in staat zijn te functioneren, dan we innerlijk niets meer ervaren. Maar Dr Eben Alexander uit Lynchburg, Virginia heeft een ander verhaal. In de vroege ochtend van 10 november 2008 werd hij om 4.30u wakker met hevige pijn in zijn rug. Hij stond op, nam een bad om wat te ontspannen, maar merkte dat de pijn alleen maar heviger werd. Toen hij terug gestrompeld was naar de slaapkamer, kon hij nog net tegen zijn vrouw zeggen dat ze geen ambulance hoefde te bellen. Daarna verloor hij het bewustzijn.

Enkele minuten later werd hij met loeiende sirenes overgebracht naar het plaatselijk ziekenhuis. In het onderzoek van zijn toestand bleek dat zijn hersenschors geen enkele activiteit meer vertoonde en dat hij aan een ernstige vorm van hersenvliesontsteking leed. Hij kreeg een behandeling met antibiotica maar deze sloeg niet aan omdat de ziekte veroorzaakt werd door een E-coli bacterie, die tamelijk resistent is tegen antibiotica. Zijn overlevingskans was nog 10 %.

Hij werd ondertussen meegevoerd naar een donkere, onderaardse wereld, alsof hij als een mol onder de grond zat, zonder enige herinnering aan wie hij was. De omgeving was schemerachtig en onheilspellend. Uit de verte klonk een kloppend geluid, alsof een leger onderaardse arbeiders monotoon in een fabriekshal stonden te werken. Ondertussen zag hij monsterachtige gezichten om hem heen die hem schrik aanjoegen. Hij wilde om hulp roepen, toen er van boven een prachtige melodie in het onderaardse rijk doordrong en een licht gaf die hem omhulde en hem optilde uit deze ondergrondse wereld.

Boven de grond gekomen vloog hij in het gezelschap van een engel over eindeloze velden, wouden en heuvels. Hij kon beneden mensen zien, waarvan hij er kon onderscheiden. De sfeer was er Hemels en rustgevend, de kleuren diep en intens. Zijn engel was een jonge vrouw die hem meedeelde dat het geestelijk universum oneindig veel groter is dan de fysieke werkelijkheid, en dat er veel meer universums zijn dat het ene dat wij kennen, in sommige staat de intelligentie ook op een veel hoger niveau. Een andere waarheid had te maken met het kwaad: dat is noodzakelijk met het oog op de vrije wil van de mens. Zonder vrije wil is er geen groei mogelijk. In onze wereld is het kwaad sterker dan elders, maar binnen het grote geheel is de liefde overheersend.

De diepste ervaring tijdens deze reis door het geestelijk rijk was toen hij samen met zijn engel doordrong tot de Kern: een enorm diepe, zwarte ruimte, die toch heel vertroostend aanvoelde. Tijdens deze momenten voelde hij de mystieke aanwezigheid van God als een wezen met een oneindig bewustzijn. Een lichtend hemellichaam was al die tijd bij hem en diende als tolk tussen zijn gedachten en de goddelijke aanwezigheid die hem aan alle kanten omringde.

Zeven dagen later kwam Dr Alexander terug bij kennis, en herstelde hij volledig.

Citaten

Communiceren met God is de meest buitengewone ervaring die je je kunt voorstellen, maar tegelijkertijd is het ook de meest natuurlijke, omdat God te allen tijde in ons aanwezig is. Alwetend, almachtig, persoonlijk en houdt van ons onvoorwaardelijk. We zijn als Eén verbonden door onze goddelijke band met God.

Liefde is zonder twijfel de basis van alles. Niet een abstracte, moeilijk te doorgronden soort liefde maar de dagelijkse liefde die iedereen kent - het soort liefde dat we voelen als we naar onze partner en onze kinderen kijken, of zelfs naar onze dieren. In zijn puurste en krachtigste vorm is deze liefde niet jaloers of egoïstisch, maar onvoorwaardelijk. Dit is de realiteit van realiteiten, de onbegrijpelijk glorierijke waarheid van waarheden die leeft en ademt in de kern van alles wat bestaat of ooit zal bestaan, en er kan geen accuraat begrip worden gegeven van wie en wat we zijn door iemand die het niet weet, en het in al zijn daden belichaamt.

Een verhaal - een waargebeurd verhaal - kan evenveel genezen als medicijnen kunnen.

Ons eeuwige spirituele zelf is reëler dan alles wat we in dit fysieke rijk waarnemen en heeft een goddelijke verbinding met de oneindige liefde van de Schepper.

Het kwaad was nodig, want zonder deze was vrije wil onmogelijk, en zonder vrije wil zou er geen groei kunnen zijn - geen voorwaartse beweging, geen kans voor ons om te worden wat God van ons verlangde te zijn. Afschuwelijk en almachtig als het kwaad soms lijkt te zijn in een wereld als de onze, op grotere schaal gezien is de liefde overweldigend dominant, en zal ze uiteindelijk zegevieren.

Mijn reis in een diepe coma, buiten dit fysieke rijk en naar de meest verheven woonplaats van de Almachtige Schepper, onthulde de onbeschrijfelijk enorme kloof tussen onze menselijke kennis en het ontzagwekkende rijk van God.

De hersenen zelf produceren geen bewustzijn. Dat het in plaats daarvan een soort filter is, die het grotere, niet-fysieke bewustzijn dat we in de niet-fysieke werelden bezitten, voor de duur van ons sterfelijk leven naar een beperktere capaciteit verschuift.

Je bent geliefd en gekoesterd. Je hoeft niets te vrezen. Je kunt niets fout doen. Als ik dit hele bericht tot één zin zou moeten samenvatten, zou het als volgt luiden: je bent geliefd. En als ik het verder zou moeten samenvatten tot slechts één woord, dan zou het (natuurlijk) eenvoudigweg LIEFDE zijn.

Maar toen ik door de poorten van de hemel wandelde, voelde ik me zo erg thuis. Toen God naar beneden keek en naar me glimlachte, zei Hij: "Dit is de eeuwigheid en alles wat ik je heb beloofd. Vandaag is je leven op aarde voorbij maar hier begint het opnieuw. Ik beloof geen morgen, maar vandaag zal altijd duren, en aangezien elke dag op dezelfde manier is, is er geen verlangen naar het verleden. Je bent zo trouw geweest, zo vertrouwend en zo waarachtig. Hoewel je soms dingen deed waarvan je wist dat je ze niet mocht doen. Maar het is je vergeven En nu ben je eindelijk vrij. Wil je niet komen en mijn hand nemen en mijn leven met mij delen?"

Er zijn twee manieren om bedrogen te worden. Een daarvan is om te geloven wat niet waar is; de andere is weigeren te geloven wat waar is.

Wij - ieder van ons - zijn complex en onherroepelijk verbonden met het grotere universum. Het is onze echte thuis en te denken dat deze fysieke wereld het enige is dat ertoe doet, is jezelf opsluiten in een kleine kast en je voorstellen dat er niets anders erbuiten is.

Er zijn eigenlijk helemaal geen "objecten" in de wereld, alleen trillingen van energie en relaties.

Wetenschap - de wetenschap waar ik zoveel van mijn leven aan heb gewijd - is niet in tegenspraak met wat ik daar heb geleerd. Maar veel, veel te veel mensen denken van wel, omdat bepaalde leden van de wetenschappelijke gemeenschap, die zich hebben verbonden aan het materialistische wereldbeeld, er keer op keer op hebben aangedrongen dat wetenschap en spiritualiteit niet naast elkaar kunnen bestaan.

Voor alle successen van de westerse beschaving heeft de wereld een hoge prijs betaald in termen van het meest cruciale onderdeel van het bestaan ​​- de menselijke geest. De schaduwkant van geavanceerde technologie - moderne oorlogsvoering, moord en zelfmoord, ecologische chaos, catastrofale klimaatverandering, polarisatie van economische hulpbronnen - is al erg genoeg. Erger nog, onze focus op exponentiële vooruitgang in wetenschap en technologie heeft velen van ons relatief beroofd op het gebied van de zin van het leven en vreugde, en te weten hoe ons leven voor eeuwig in het grote bestaansplan past.

Je familie is wie je bent.

Fysiek leven wordt gekenmerkt door defensieve ingesteldheid, terwijl spiritueel leven precies het tegenovergestelde is.

Het deel van mijn brein dat verantwoordelijk was voor het creëren van de wereld waarin ik leefde en onbewerkte gegevens verzamelde die door mijn zintuigen binnenkwamen en het vormden tot een betekenisvol universum: dat deel van mijn brein was uitgeschakeld. En toch was ik ondanks dit alles in leven, en mij van alles bewust, in een universum dat vooral gekenmerkt werd door liefde, bewustzijn en realiteit. Er was voor mij gewoon geen reden om dit feit te betwisten. Ik wist het zo volledig dat het pijn deed.

Ik geloofde niet alleen in God; ik kende God.

Die implicaties zijn onvoorstelbaar enorm. Mijn ervaring leerde me dat de dood van het lichaam en de hersenen niet het einde van het bewustzijn is, dat de menselijke ervaring verder gaat dan het graf. Wat nog belangrijker is, het gaat verder onder de blik van een God die van ons houdt en om ons geeft en waar het universum zelf en alle wezens erin uiteindelijk naartoe gaan.

Het (valse) vermoeden dat we op de een of andere manier van God gescheiden kunnen worden, is de wortel van elke vorm van angst in het universum, en de remedie ervoor - die ik gedeeltelijk binnen de poort en de kern ontving - was de wetenschap dat niets ons ooit van God kan afscheuren.