God zei: Bid voor hem en spreek hem aan als Donald J. Trump. Mijn President, Donald J. Trump. En ik vroeg: Waarom moet ik dit doen? De Heer zei: Omdat hij mijn President is, omdat ik voor jullie ga doen, wat ik niet voor hem zou doen. Jullie hebben een plaats voor mij en mijn hof. En ik kan voor jullie doen wanneer je mij hebt gevraagd, wat Ik niet voor hem zou kunnen doen, als hij iets moest vragen. Mensen begrijpen het niet: de status dat je in de Hemel hebt, heeft alles te maken met de gebeden die je verhoord kunt hebben. Daarom zei God: Ik wil dat je hem mijn President noemt. Hij zei die tijd zeiden al de profetische groepen: We willen dat hij een John (Kennedy) is. De Heer zei: noem hem Donald J. voor Mij, omdat Donald betekent wereldleider en ik heb geen lieve mijnheer nodig in het Witte Huis, ik heb een wereldleider nodig. Ik heb iemand nodig die de wereldregering gaat uitdagen die ze willen vestigen. Iemand om ze uit te dagen en deze te vernietigen. En eerlijk mensen, daarom haten ze hem.

Hij vernietigt het globalisme. Ze zullen proberen hem hoe dan ook uit te schakelen, omdat ze een wereldsysteem willen. De mensen zeggen: Hij handelt zelfs niet als een Christen. Wel ik hoop dat hij een Christen is, persoonlijk denk ik dat hij het is. Maar eigenlijk geef ik er niets om. God gebruikte een Cyrus om Zijn plan te vervullen. Cyrus was een heidense Koning. President Trump zal voor de Heer komen en rekenschap geven van zichzelf, net zoals de rest van ons wat we in onze lichamen gedaan hebben, ofwel goed of slecht, dat zal tussen hem en God zijn. Maar op dit moment rust Gods hand op hem omdat ik zelfs onze natie niet kan inbeelden, waar het anders zou staan (zonder hem). Hier is de waarheid als hij niet herverkozen wordt, de toneelschikking op dit moment is zodanig dat als de Liberalen aan de macht komen dat ze ons op een weg leiden, dat je je niet kunt inbeelden hoe het zou worden in de VS. En de vrijheden en de aanvallen tegen de Kerk dat er zouden komen. Dat zou er gebeuren.

Over Trump zeggen de mensen: hij is politieke manoeuvers aan het doen, maar morgen houdt hij een Nationale Dag van Gebed. Ik weet niet of we een President hadden die dat heeft gedaan. En ik weet dat we onze Nationale Dag van Gebed hebben, maar hier zegt hij : morgen roep ik een Nationale Dag van Gebed zodat we God zouden kunnen verzoeken om ons te helpen en ons te verdedigen tegen dit coronavirus. Ik bedoel: er is tenminste een man in het Witte Huis dat erkent dat we Gods hulp nodig hebben. Goede Heer, help ons dat te begrijpen. Vandaar mijn vurigheid. Ik was nooit geïnteresseerd in politiek, maar er is een profetisch mandaat dat in mijn leven kwam om te bidden voor President Trump en er zijn tijden - ik heb hem nooit ontmoet – dat ik verdriet heb met hem en zijn familie voor hetgeen ze moeten meemaken. Deze man was een miljardair die dit verdraaid niet nodig had. Mijn vrouw had het volgende gevoel hierover, de Heer liet haar weten: de reden waarom ik President Trump moest gebruiken is omdat degene die ik had moeten gebruiken werd jaren geleden geaborteerd. Hij was niet Mijn eerste keuze, maar Ik had iemand nodig om de natie te veranderen. Wel, dat trek ik niet in twijfel. Dat is de verschrikking van abortus en hoeveel mensen zouden goddelijke ongelooflijke lotsbestemmingen hebben gehad voor God, maar omdat ze werden geaborteerd hadden ze geen kans om hun leven te beleven. Ik geloof dat we in een kritiek seizoen leven en daarom zei de Heer: Ik wil dat je hem steunt en geestelijk meedoet. De dingen die nu gebeuren zijn veranderingen in het spel.

Cyrus II of Cyrus de Grote (wikipedia)

Hij was de zesde heerser uit de dynastie van de Achaemeniden, die het Perzische Rijk regeerden. Hij bouwde het oorspronkelijk veel kleinere oud-Perzische Rijk uit tot een wereldrijk, dat onder zijn opvolgers reikte van India tot en met het Oude Egypte. Dit rijk werd in -330 veroverd door Alexander de Grote. Cyrus wordt ook genoemd in de Hebreeuwe Bijbel.

Opkomst

Volgens Herodotus volgde Cyrus in -559 zijn vader Cambyses I op als vorst in de gebieden die door de Perzen werden bewoond, en waarover zijn familieleden vermoedelijk al een aantal generaties regeerden. Zij deden dat als vazal van het machtige rijk van de Meden.

Cyrus kwam tegen zijn leenheer Astyages in opstand en versloeg de Meden. Daardoor werd hij in -550 koning van Meden en Perzen; hij beheerste daardoor een gebied dat min of meer samenvalt met het huidige Iran en het oosten van Turkije. Cyrus maakte het zoroastrisme tot staatsreligie van het Perzische Rijk na zijn tochten in het gebied van de Meden. Dit bleef zo, met onderbrekingen, tot de verspreiding van de islam in de 7^de eeuw.

Veroveringen

Nu begon een reeks veroveringen die dit rijk deden uitgroeien tot het grootste wereldrijk tot dan. Babylon, Kanaän, Egypte, Bactrië, Klein-Azië en de Centraal-Aziatische steppenomaden moesten zijn gezag erkennen. Hij liet tevens de eerste hoofdstad van de Achaemeniden (het vroegere Perzische Rijk) bouwen, Pasargadae genaamd. Deze stad lag ongeveer 87 km ten noordoosten van de historische stad Persepolis.

In -542 overwon hij Croesus, koning der Lydiërs. De verovering van het Lydische koninkrijk bracht ook de annexatie van de Griekse steden op de kust van Klein-Azië met zich mee. Dit was het gevolg van hun opportunistische neutraliteitspolitiek: nadat ze geweigerd hadden zich bij Cyrus aan te sluiten, deden zij ook geen inspanning om Croesus te helpen. Herodotus veronderstelde dat de nederlaag van Croesus tegen Cyrus als gevolg van een doorlopende en onvermijdelijke reeks voorvallen leidde tot het grote conflict tussen Oost en West.

De veroveringen werden gevolgd door die van het Nieuw-Babylonische Rijk, dat nog steeds een ernstige bedreiging vormde voor het Perzische Rijk. Babylon, in die tijd de culturele hoofdstad van de wereld, werd verdedigd door koning Nabonidus en zijn kroonprins Belsazar. Na een jaar vol bloedige gevechten, waarvan de Naboniduskroniek verslag doet, versloeg Cyrus Nabonidus in oktober -539 bij Opis; twee weken later deed hij zijn intrede in de stad.

 Cyruscilinder

Volgens Cyrus' eigen propaganda, bekend uit de Cyruscilinder, werd hij verwelkomd door de inwoners, die ontstemd zouden zijn geweest over de religieuze politiek van de laatste Babylonische koning. De juistheid hiervan valt niet meer te achterhalen. Wel staat vast dat Cyrus sindsdien ook de titel "koning van Babylonië" voerde.

Cyrus heeft aan verschillende vijanden genade geschonken. Een van de koningen die hij versloeg, zou zelfs nog vijftien jaar zijn staatssecretaris zijn geweest. Na zijn machtsovername stuurde Cyrus onverwijld de godenbeelden en andere religieuze voorwerpen van de verschillende Mesopotamische steden terug, die door de Babylonische koningen vroeger waren geroofd en naar de hoofdstad gesleept. In de Hebreeuwse Bijbel wordt verteld dat ook de Joden de uit de Joodse tempel geroofde voorwerpen terugkregen en dat velen die destijds naar Babylonië verbannen waren, toestemming kregen om naar hun vaderland, dat ook tot het Perzische Rijk behoorde, terug te keren. Hiermee kwam waarmee een einde aan de Babylonische ballingschap.

Einde

Na de inname van Babylon trok Cyrus verder om zijn noordoostelijke grens te beveiligen. Zijn doel was het koninkrijk van de Massageten onder koningin Tomyris, een van die Aziatische nomadenstammen in de buurt van de Kaspische Zee, die een voortdurende bedreiging vormden voor de meer geëvolueerde sedentaire volkeren in het Rijk. Volgens Herodotus vond Cyrus de dood tijdens deze campagne en werd zijn afgehakte hoofd door Tomyris gedoopt in bloed; andere auteurs noemen andere doodsoorzaken. In elk geval nam zijn zoon Cambyses II in augustus -530 de macht over.

Vermelding in de Hebreeuwse Bijbel

Cyrus wordt vermeld in de Hebreeuwse Bijbel, in enkele vertalingen vertaald met Kores of Cores. Hij wordt vaak genoemd in het boek Ezra; mogelijk betreft het daar echter zijn kleinzoon en waarschijnlijk ook naamgenoot Xerxes (-485 - -465). Daarnaast wordt hij genoemd in Jesaja 44:28 en 45:1 als veroveraar van de stad Babylon, en wordt hij betiteld als herder en gezalfde des Heren. In Daniël 10:1 wordt hij genoemd als koning der Perzen (deze koningstitel werd echter pas geïntroduceerd door Xerxes), die in Babylon regeerde.

 Graftombe van Cyrus de Grote

Beoordeling

De figuur van Cyrus 'de Grote' sprak levendig tot de verbeelding van latere geslachten. Zijn uitzonderlijke bekwaamheid als legeraanvoerder én zijn veronderstelde religieuze tolerantie gaven aanleiding tot het ontstaan van een rijke legendencyclus rond zijn persoon. In het werk van Herodotus komt hij naar voren als een legendarische persoonlijkheid, van wie de historische realiteit dreigt verloren te gaan in een overvloed van volkse verhalen. In Xenophons Cyropaedia is hij zelfs geen wezen van vlees en bloed, maar een ideaalbeeld van deugdzaamheid (van Griekse deugden nog wel) en zijn (grotendeels fictieve) ervaringen leveren stof voor een (Griekse) vorstenspiegel.

Ook het Joodse beeld is positief. Zij waren hem blijvend dankbaar, omdat hij ze zou hebben toegestaan uit de gevangenschap huiswaarts te keren, en de heilige voorwerpen die Nebukadnezar II had gestolen uit de tempel te Jeruzalem mee terug te nemen.

Hij gold daardoor niet alleen als de stichter van het grootste wereldrijk van de oudheid, maar zou ook een visionair vorst zijn geweest met ideeën omtrent een ideaal bestuur, zoals de wereld nog niet eerder had gekend, en die pas weer zouden opkomen bij Alexander de Grote. Hij was zowel een organisator als een veroveraar, en hij gold als wijs en tolerant genoeg om de overwonnen volken hun eigen manier van leven en hun godsdienst te laten behouden. Deze opvattingen bezorgen hem tot heden de naam van de meest liberale vorst uit de Oudheid.