San Sebastián de Garabandal is een bergdorpje ten noorden van Spanje, bij Santander gelegen.

 Er werden hekkens geplaatst om de pijnbomen te beschermen.

 Het dorp tegenwoordig.

 De site van de pijnbomen in de jaren '60.

Het was in die tijd geïsoleerd van de buitenwereld en moeilijk te bereiken, dan enkel door een bergpad.

Volgens Conchita heeft Maria daarover o.m. het volgende gezegd als honderdduizenden  mensen op een bepaald tijdstip optrekken naar het Mirakel in Garabandal:

* Zijn alle wegen klaar

* Zijn er parkeerplaatsen aangelegd

* Zijn de weggetjes naar omliggende bergen ontsloten (van waaruit men een  uitzicht heeft op de pijnbomen)

* Is er onderkomen voorhanden (echter niet voor alle)
* Is de Spaanse noordelijke vierbaansweg (Bilbao-Oviedo) tot de dichtst mogelijke afslag (Pesues) naar Garabandal klaar

* Is er onrust in Europa

* Reist de H. Vader naar Moskou. Als hij naar Rome terugkeert heerst er een toestand van burgeroorlog in Europa.

* Heeft het Vaticaan het bezoekverbod van Priesters naar Garabandal opgeheven. (wat reeds in 1985 is gebeurd door Bisschop del Val, bisschop van Santander)

(Mededelingen van Conchita aan de Duitse uitgever Albrecht Weber.)

Er gebeurde toen zelden iets en de mensen leefden er rustig. Ze hadden het niet breed, maar waren toch gelukkig. Er stonden toen ongeveer een 70-tal huisjes.

 Het dorpje in de jaren '60.

Van links naar rechts: Mari Loli, Conchita, Jacinta en Mari Cruz.

 De calleja, verzonken pad

De namen van de meisjes zijn Mari Loli (Mari Dolores) Mazon (of Lafleur), Conchita Gonzalez, Jacinta Gonzalez en Mari Cruz Gonzalez. Ze heetten Gonzalez maar waren geen familie van elkaar. Mari Cruz was toen 11 jaar en de anderen 12.

De geschiedenis van de verschijningen begint op 18 juni 1961 te Garabandal waar 4 meisjes een paar appels hadden gepikt van een appelboom in de namiddag. Ze hadden er echter daarna spijt van. En het eindigde dat ze samen zaten en keien gooiden naar denkbeeldige duivels, die hen hadden aangezet tot kattekwaad. Op een gegeven moment zagen ze de verschijning van de H. Aartsengel Michael. Het nieuws ging als een vuurtje rond, en velen dachten dat het was ingebeeld. Maar het was het begin van een 2000-tal verschijningen van de H. Maagd Maria.

De zienertjes beschreven de H. Maagd als volgt: ze draagt een wit gewaad, een blauwe mantel en een kroon van gouden sterren, haar handen zijn uitgestrekt met een bruine scapulier, behalve wanneer ze het Kindje Jezus in haar armen houdt. Haar donker kastanjebruin haar is lang en draagt ze met een scheiding in het midden. Haar gezicht is eerder lang met een bevallige neus. Haar mond is zeer mooi, met een ietsje volle lippen. Ze ziet er ongeveer 17 uit en is groot. De vier meisje benadrukten het onmiskenbaar geluid van haar stem. Er is geen andere stem zoals de hare. Ze vertelde hen dat ze OLVrouw van de Berg Karmel was. Ze wenst ook onder deze titel aanroepen te worden: OLVrouw van de Berg Karmel van Garabandal.

De zienertjes: We zagen OLVrouw van de Berg Karmel en we hielden haar Kroon in onze handen. Als de H. Maagd het Kindje Jezus bracht, mochten ze ook Zijn Kroon vasthouden. – De meisjes merkten op dat het klein was.