Sprinkhanenplaag, zonsverduistering en een bloedmaan: bewijs van de Eindtijd? door Ricky Scaparo_ EndTimeHeadlines 15/6/2020

Zijn sprinkhanenplagen, zonsverduisteringen en bloedmanen allemaal indicatoren van de eindtijd? Volgens een evangelist zijn ze dat zeker. Volgens Express gelooft Paul Begley, een Christelijke evangelist uit West Lafayette in Indiana, dat al deze dingen die tegelijkertijd gebeuren, tekenen zijn van de Eindtijd.

Hoewel de Bijbel niet specifiek is wanneer de Eindtijd zal plaatsvinden, geeft hij de volgelingen van Christus de opdracht aandacht te schenken aan tekenen aan de hemel en op aarde. In het Evangelie van Matteüs sprak Jezus over oorlogen en geruchten over oorlogen en koninkrijken die opkomen tegen andere koninkrijken en landen die opkomen tegen andere landen in het boek Openbaring, en sprak over de maan die in bloed verandert terwijl natuurrampen de wereld verwoesten.

Volgens Begley ontvouwen sommige van deze profetische tekenen zich al en hebben bevestigd dat we in de Eindtijd leven bij talloze eerdere gelegenheden, en hij gelooft dat het lot van de wereld nu bezegeld is. Onlangs vertelde hij op YouTube dat zijn meer dan 335.000 abonnees plagen van 'Bijbelse proporties' de wereld nu al beïnvloeden.

Hij zei: “Jongens, we zitten in de Eindtijdplagen. Sprinkhanen van Bijbelse omvang vernietigen landen als Jemen, Ethiopië, Kenia, Somalië, Soedan, nu worden Pakistan en India overspoeld. Het is gewoon waanzinnig wat er aan de hand is. Het wordt niet beter, het wordt erger. Nu komt er een tweede golf van sprinkhanen."

Veel delen van de wereld worstelen met voortdurende sprinkhanenzwermen die hele gebieden met gewassen vernietigen. Volgens Express waarschuwde de Uitkijkdienst van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) op 13 juni voor de vorming van een tweede generatie woestijnsprinkhanen in het noordwesten van Kenia. Deze dodelijke zwermen zullen naar verwachting nog vier weken blijven groeien voordat ze naar verder migreren.

Deze sprinkhanenzwermen kunnen tot 80 miljoen insecten per vierkante kilometer vervoeren en kunnen op een dag dezelfde hoeveelheid voedsel eten als een half land. Volgens de FAO-groep "kan een volwassen woestijnsprinkhaan ongeveer zijn eigen gewicht aan vers voedsel per dag consumeren, dat is ongeveer twee gram per dag." Begley is echter van mening dat de dreiging van deze sprinkhanen Bijbels van aard is.

Hij bracht hun aankomst onlangs in verband met andere veronderstelde profetische tekenen, zoals een ringvormige zonsverduistering op 21 juni en een penumbrale zonsverduistering op 4 juli. Begley verklaarde: “Er zijn drie belangrijke tekenen in de hemel die zullen gebeuren tussen nu en het einde van het jaar. De eerste is op 21 juni. We krijgen een zonsverduistering die het hele Heilige Land zal doorkruisen.

Het zal zes uur boven Israël zijn. De zon wordt zes uur donker. Er zal een ring van vuur rond de zon zijn.” Volgens Paul Begley is het tweede profetische teken de verduistering van 4 juli, die toevallig samenvalt met de Amerikaanse viering van de Dag van Onafhankelijkheid. Pastor Begley zei: "We gaan een Bloedmaan boven Amerika krijgen die om middernacht begint. Het begint om 23.07 uur oostelijk en zal ons naar de vroege ochtenduren van 5 juli brengen. De middernacht Bloedmaan over Amerika op 4 juli is zeker een profetisch teken.

Wikipedia : De woestijnsprinkhaan (Schistocerca gregaria) is een insect uit de familie Veldsprinkhanen (Acrididae). Vanwege zijn vermogen tot het vormen van zwermen, die leiden tot sprinkhanenplagen, wordt hij gerekend tot de treksprinkhanen. Plagen van deze sprinkhaan hebben de landbouw in Afrika, het Midden-Oosten en zuidelijk Azië eeuwenlang bedreigd. De middelen van bestaan van ongeveer een tiende van de wereldbevolking kunnen door dit vraatzuchtige insect aangetast worden. De uitbraak van 2004 veroorzaakte grote oogstverliezen in West-Afrika en had een negatieve invloed op de voedselveiligheid in deze regio. Het was een van de belangrijkste factoren die bijdroegen aan de hongersnood in Niger.

Woestijnsprinkhanen zijn geschikt voor menselijke consumptie.

De woestijnsprinkhaan leeft een solitair leven, totdat het regent. Regen doet de vegetatie groeien en maakt de ontwikkeling mogelijk van de eieren die in de zandige grond zijn gelegd. De nieuwe vegetatie biedt voedsel en beschutting aan de nieuw uitgekomen nimfen (de larven van de sprinkhaan) tijdens hun ontwikkeling tot gevleugelde volwassenen.

Jonge Woestijnsprinkhanen. Boven de solitaire vorm, onder de zwermfase.

Als de vegetatie, en met name de favoriete voedselplanten, niet aaneengesloten is maar uit geïsoleerde lapjes bestaat, en er voldoende nimfen (ook wel hoppers genoemd) zijn, komen deze vanzelf in groepjes terecht. Bij een bepaalde dichtheid stoten ze voortdurend hun achterpoten tegen elkaar aan. Dit veroorzaakt een cascade van metabolische en gedragsveranderingen die het insect van de solitaire naar de gregaire vorm doen overgaan (fasetransitie). Ze beginnen een feromoon af te scheiden om elkaar aan te trekken, hun lichaam wordt korter en de kleur verandert van groen naar geel en zwart. De hoppers vormen groepen van honderden tot vele duizenden individuen, die honderden vierkante meters kunnen bedekken. Wanneer ze volwassen worden, vormen de sprinkhanen zwermen die vele vierkante kilometers kunnen beslaan en miljarden insecten kunnen bevatten.

Nimfen scheiden een ander feromoon af dan de volwassenen. Als hoppers aan het volwassen feromoon worden blootgesteld, raken ze verward en gedesoriënteerd, omdat ze kunnen elkaar dan kennelijk niet meer “ruiken”, hoewel de visuele en tactiele stimuli blijven. Na enkele dagen vallen de hoppergroepen uiteen en de hoppers die aan predatie ontkomen, worden weer solitair. Misschien kan dit effect in de toekomst bij de sprinkhanenbestrijding helpen.

Tijdens rustige periodes, die recessies genoemd worden, is het verspreidingsgebied van de woestijnsprinkhaan beperkt tot een band van 16 miljoen vierkante kilometer die zich uitstrekt van de Atlantische Oceaan via de Sahara en het Arabische Schiereiland tot aan noordwest India. Wanneer de omstandigheden gunstig zijn, vliegen zwermen de landen aan alle kanten van het recessiegebied binnen. Tot aan 60 landen kunnen getroffen worden.

Zwermen kunnen gemakkelijk de Rode Zee tussen Afrika en het Arabische Schiereiland oversteken. Ze hebben zelfs enige keren de Atlantische Oceaan overgestoken, de laatste keer in 1989 toen honderden sprinkhanen op verschillende Caribische eilanden werden aangetroffen. Een enkele vliegende zwerm kan honderden vierkante kilometers groot zijn en kan tot 80 miljoen sprinkhanen per vierkante kilometer bevatten. Een roestende zwerm is veel kleiner en dichter.

Tijdens de zwermfase leven volwassen woestijnsprinkhanen ruim een maand tot enkele maanden afhankelijk van hoe snel zij een nieuw broedgebied vinden. Solitaire sprinkhanen daarentegen kunnen tot 9 maanden in leven blijven, als de omstandigheden niet gunstig zijn voor eierleggen. Bij voldoende regenval en dus genoeg voedsel voor de hoppers nemen de aantallen sprinkhanen rond de tien keer toe tussen twee generaties.

Woestijnsprinkhanen kunnen per dag ongeveer hun eigen gewicht (±2 g) aan voedsel eten: bladeren, bloemen, bast, stengels, vruchten en zaden. Bijna alle gewassen en veel wilde planten lopen risico, inclusief gierst, rijst, mais, sorghum, suikerriet, gerst, katoen, fruitbomen, dadelpalmen, groenten,  acacia’s, naaldbomen en bananenbomen.

Schade aan de oogst is al in de Bijbel en de Koran beschreven. Tijdens de twintigste eeuw kwamen plagen van de woestijnsprinkhaan voor in 1912-19, 1926-34, 1940-48, 1949-63, 1967-69 en 1986-89. Sindsdien zijn er belangrijke uitbraken geweest in 1994, 2004 en 2020. De grote oogstverliezen veroorzaakt door woestijnsprinkhanen verergeren voedseltekorten en vormen een bedreiging voor de voedselveiligheid.

De Woestijnsprinkhaan is lastig te bestrijden vanwege de omvangrijke (16-30 miljoen km²) en dikwijls verafgelegen gebieden waar sprinkhanen kunnen voorkomen. Met behulp van satellieten kunnen zwermen gelokaliseerd worden. Sprinkhanenzwermen worden vooral bestreden door het toedienen van chemische insecticiden in geconcentreerde doses door middel van sproeiers op vrachtwagens of vliegtuigen. Er wordt ook wel gebruik gemaakt van biologische bestrijdingsmiddelen, gebaseerd op een natuurlijk voorkomende schimmels.

In 2004 stond West-Afrika tegenover de grootste sprinkhanenuitbraak in 15 jaar. De bestrijding hiervan heeft volgens de FAO meer dan $60 miljoen gekost en de oogstverliezen zijn geschat op $2,5 miljard, hetgeen een rampzalige invloed op de voedselzekerheid heeft gehad. Onvoldoende regen en lage temperaturen in het winterbroedgebied van Noordwest Afrika hebben de ontwikkeling van de sprinkhanen vertraagd en de bestrijdingsdiensten de kans gegeven de cyclus te stoppen. In 2005 zijn slechts enkele zwermen de Sahel binnengevlogen. Hoewel tijdens de zomer grote aantallen sprinkhanen uit hun eieren zijn gekomen in het grensgebied van Tsjaad en Soedan, lijkt de situatie nu voorlopig onder controle te zijn.

De landen die door de uitbraak van 2004 getroffen zijn, waren Algerije, Burkina Faso, de Canarische Eilanden, Kaapverdië, Tsjaad, Egypte, Gambia, Guinee, Libië, Mali, Mauritanië, Marokko, Niger, Saoedi-Arabië, Senegal, Tunesië en Jemen.

Sprinkhanen blijven plaag, Pakistan maakt er kippenvoer van – NOS 11/6/2020

De sprinkhanen die gebieden in Oost-Afrika, Pakistan en India al maanden teisteren, zijn nog altijd niet verdwenen. Doordat er de afgelopen tijd veel meer regen is gevallen dan normaal, planten de insecten zich 400 keer zo snel voort als normaal. Volgens correspondent Aletta André in Delhi wordt gevreesd dat de plagen nog maanden aanhouden, want komende tijd begint in India en Pakistan de moesson, het regenseizoen.

De sprinkhanen hebben in de getroffen landen al tienduizenden hectare landbouwgrond verwoest, waardoor veel boeren hun oogst verloren zagen gaan. Bestrijdingsmiddelen helpen niet voldoende, zegt André in het NOS Radio 1 Journaal. In Pakistan kijken ze daarom naar alternatieve oplossingen. Zo wil de Pakistaanse premier Khan inwoners stimuleren om zelf sprinkhanen te vangen en in te leveren.

Pakistan pakt sprinkhanen aan met lawaai, bestrijdingsmiddelen en vergoeding

In Punjab, de belangrijkste agrarische regio van het land, gebeurde dat al. "De bevolking kreeg omgerekend iets meer dan 10 eurocent per kilo ingeleverde sprinkhanen", vertelt André. Van de insecten werd kippenvoer gemaakt. "Het was een groot succes, er waren mensen die hun verloren inkomsten deels wisten te compenseren. Op een gegeven moment was het geldpotje zelfs leeg en moesten ze ermee stoppen."

Toch wil de Pakistaanse regering het initiatief nu dus in het hele land invoeren. "We moesten de boeren eerst leren hoe zij de sprinkhanen kunnen vangen", zegt een van de bedenkers. De makkelijkste manier blijkt: wachten tot het nacht wordt, want dan zitten de insecten opeengepakt en stil op struiken en bomen.

Voedseltekorten

De Pakistaanse regering heeft begin februari al de noodtoestand uitgeroepen vanwege de sprinkhanenplaag. De miljoenen insecten verslinden dagelijks zo'n 200 ton voedsel. Volgens de FAO, de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN, lijdt Pakistan 5 miljard dollar schade als een kwart van de gewassen beschadigd raakt.

Het land kampte al met voedseltekorten: ongeveer een vijfde van de bevolking is ondervoed. "En de coronacrisis is ook al slecht voor de economie", voegt correspondent André toe. "De sprinkhanenplaag komt daarbovenop. Het is echt een ramp."