*Maken de fundamentalisten, Joden en andere monotheïsten deel uit van de oude orde die u van plan bent op te heffen wanneer uw 'Christus komt'? Ik heb gehoord dat het 'new agers'-plan erin bestaat om de fundamentalisten naar andere scheppingslagen te sturen. Met andere woorden, ben je van plan ze te doden?

Wat een bijzondere vraag. En wat een buitengewone kracht wordt mij toegeschreven. Deze vraag wijst op een absoluut onbegrip van wat new age in het algemeen dacht en ikzelf in het bijzonder. De “oude orde” waarover ik spreek of schrijf, is de beschaving van de laatste periode van het Vissenteken die meer dan tweeduizend jaar heeft geduurd. Dit eindigt nu, niet door enige actie van de Christus, “new agers” of mijzelf, maar omdat de zon zich heeft verwijderd van de invloed van de energieën van Vissen en nu, in toenemende mate, de energieën ontvangt van het nieuwe Watermantijdperk.

Het is duidelijk, niet waar, dat de instellingen, politiek, economisch en sociaal, van die oude orde aan verandering onderhevig zijn omdat ze niet langer beantwoorden aan de behoeften van de mensheid. Dit is duidelijk omdat ze ons op de rand van zelfvernietiging hebben gebracht in een verdeelde wereld. We hebben geen andere keuze dan ze te veranderen. Maar het zijn de scheidslijnen die moeten verdwijnen, niet degenen die ze handhaven. Niemand wordt bedreigd in het concept van een nieuw tijdperk gebaseerd op broederschap en rechtvaardigheid, delen en liefde.

Ik ga geen discussies aan met een 'monotheïst'. Ik ben er zelf één, evenals de meesters en de Christus zelf. Het concept van de ene God achter alle uiterlijke manifestaties is fundamenteel voor esoterie.

Neem eens een kijkje op alternatieve sites hoe de situatie in de VS is. De FEMA heeft kampen opgericht waar als de noodtoestand zich voordoet en ook in de tijd van de heerschappij van de Antichrist patriotten, Joden, Christenen, tegenstanders van de NWO zullen opgesloten worden en uiteindelijk uitgeroeid, net als het voorbeeld in Polen en Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. De Antichrist zal al deze mensen onder de noemer “het zijn fundamentalisten” doden.

*Welke invloed heeft het Christendom op iemand? Een student van mij die het afgelopen jaar behoorlijk spiritueel ontwaakte, vertelt me ​​dat de essentie van het Christendom is dat we geliefd, geaccepteerd en vergeven zijn, en dat echt geloven dat dat een enorm verschil maakt. Wat is jouw mening hierover?

Ik ben er zeker van dat als je gelooft in, of bang bent voor, God, om te geloven dat God tenslotte liefheeft, accepteert en vergeeft, je een enorm psychologisch verschil moet maken in je kijk op het leven. Mijn opmerking zou zijn dat hoewel dat ongetwijfeld waar is, het niet nodig is om in het Christendom te geloven (wat in ieder geval verder gaat dan die zekerheid) om dat geruststellende idee van Gods liefde te ervaren. Andere religies zouden hetzelfde doen. Mijn vraag zou zijn: wie heeft het gevoel van zonde ingesteld dat iemand Gods vergeving nodig heeft?

De leer van de Kerk hebben sinds het begin het idee van de erfzonde - en dus van schuld - benadrukt, waarbij de Kerkelijke autoriteiten de enige macht van absolutie hebben. Als kinderen zouden worden opgevoed in een liefdevol en vergevingsgezind gezinskader, zouden ze groeien zonder schuldgevoel en allemaal hun eigen weg naar de ‘God in ons’ vinden door vertrouwen in het leven en de moment-tot-moment-ervaring van God die in het leven wordt ervaren.

De Maitreya/Antichrist vergeet dat de duivel, waar hij onderdeel van is, de verleider was die het eerste ouderpaar tot opstand tegen God heeft aangezet. Als proto-ouders werden wij allen getroffen door de erfzonde. En juist omdat de zonde de dood als straf veroorzaakt, is vergeving van de zonden door oprecht berouw nodig om bij God, onze Schepper, een vers blad te krijgen waar alle beleden zonden werden uitgewist. Bovendien is het enkel door Jezus, de Christelijke religie, dat deze vergeving mogelijk is omdat de losprijs voor de zonden werd betaald door Jezus’ dood op het Kruis.

*Weet het Vaticaan hiervan (informatie over de aanwezigheid van Christus in de wereld)?

De Paus en anderen hebben van mijn verklaringen gehoord, maar zoals te verwachten, geloven ze deze niet.

*Wat heeft de Paus en/of het Vaticaan over de Maitreya, de Christus, gezegd?

Openbaar niets tot nu toe. Privé, nou, daar heb ik het gissen naar. Minstens twee kardinalen in de Curia, de groep van beheer rond de paus, weten zeker dat Maitreya hier en in Londen is.

*Welke plaats denkt u dat de Paus na de Dag van Verklaring van de Maitreya zal innemen? Zal hij dichtbij de Christus zijn? Zal hij Hem herkennen?

Ik verwacht dat de Paus een helper wordt van de Meester Jezus, die de leiding heeft over de Christelijke Kerk, in plaats van dichtbij de Christus te zijn, die wereldleraar is. Ik twijfel er niet aan dat de Paus uiteindelijk toch de Christus zal herkennen.

Het komt erop aan dat ieder op aarde inziet dat de Maitreya/Antichrist, de Bedrieger is, die iedereen in de hel wil doen belanden. Als de Paus de Antichrist volgt, volg de Paus dan niet en BLIJF WACHTEN OP DE TERUGKEER VAN JEZUS CHRISTUS. Jezus zegt het zelf, het staat in de Bijbel: 3.5 jaar heerschappij van de Antichrist onmiddellijk na de Waarschuwing, en dan kom Ik terug op de wolken met de Hemelse Legioenen in een tijd van uitermate harde beproevingen.

*Waar is Monseigneur Biaggi? Na het lezen van het artikel in het Amerikaanse weekblad, de National Examiner, waarin de monseigneur Biaggi van het Vaticaan citeerde dat de Christus in de wereld is, nam ik contact op met verschillende mensen in de Katholieke Kerk om te zien wat de Kerk zei over zijn opvattingen. Ik kreeg scepticisme en zelfs een ontkenning van Biaggi's aanwezigheid in het Vaticaan. Ik heb zelfs het Vaticaan in Rome gebeld en ze hebben hun computerdatabase doorzocht van alle mensen die in het Vaticaan wonen en/of werken. Geen Biaggi. Was hij verdreven?

Volgens mijn informatie was Monseigneur Biaggi (de “Monseigneur” is een hoffelijkheidstitel; hij is in feite een vrij bekende en invloedrijke priester met contacten op “hoge plaatsen” in het Vaticaan) was een van de drie gezanten die naar Londen werden gestuurd in januari van dit jaar uit de “intieme kring van de Paus zelf” (zie Share International, jan. / feb. 1990, p. 7) om discreet te informeren naar de aanwezigheid van Christus hier. Hij woont of werkt niet in het Vaticaan.

Hij had twee interviews met de Maitreya, die hem ervaringen gaven die hem ervan overtuigden dat de Maitreya de Christus is. Hij rapporteerde terug aan twee kardinalen in de Curia (de binnenste groep rond de paus), beiden bewuste discipelen van de Meester Jezus en die hem naar Londen hadden gestuurd. Het lijkt erop dat ze de paus nog steeds proberen te overtuigen van de geldigheid van Biaggi's ervaring en verslag. Ik denk dat de onderzoeker de bereidheid van de Paus overdreven heeft om een ​​verklaring af te leggen die de aanwezigheid van Christus bevestigt. Ik denk dat hij het vermogen van Monseigneur Biaggi om voor het Vaticaan te spreken overdreven heeft, maar dit kan worden opgevat als een journalistieke licentie.

Hoewel dit feit niet wordt genoemd in het artikel van de onderzoeker, was Monseigneur Biaggi volgens mijn informatie één van de vertegenwoordigers van religieuze organisaties op de conferentie die de Maitreya op 21 en 22 april 1990 in Londen had georganiseerd.

Ondanks deze overdrijvingen ben ik van mening dat de National Examiner, sensationeel zoals gewoonlijk, gefeliciteerd moet worden met de moed om zulk controversieel nieuws te publiceren. Ik zou alleen willen dat deze moed de rest van de wereldmedia voortbracht, die hun voorzichtigheid en angst verbergt in een mantel van scepsis en een cynische weigering om onderzoek te doen of bevestigende informatie te publiceren die door hun eigen journalisten is verzameld.

Jezus

*Toen Jezus een paar geselecteerde discipelen meenam naar de Berg van de Gedaanteverandering (Tabor) en hen de gedaanten van Mozes, Elia en Jezus liet zien, toonde Hij hen dan niet Zelf in Zijn drie belangrijkste incarnaties? (2) Als dit zo was en Jezus werkelijk Elia was, was Johannes de Doper Elias dan wel?

Nee. Jezus was noch Mozes noch Elia geweest. Jezus was (is) de 6e ray (straal), Elia 2e ray. (2) Ja, Johannes de Doper was Elias geweest.

De Maitreya/Antichrist zal uitpakken met een woordenschat dat bol staat van New Age begrippen.

Er bestaat geen reïncarnatie. Dit is het enige echte leven van een ziel op aarde in fysieke verpakking. Je hebt dus geen nieuw leven in een andere fysieke verpakking te verwachten. Je sterft ook maar 1 keer, niet herhaaldelijk. Jezus heeft als mens geen reïncarnaties in andere personen gehad. 

Ook over de buitenaardsen of aliens zal de Maitreya het veel hebben. Ze zullen zichtbaar zijn. Onthoud goed dat het duivels zijn!!! Ook zijn typische verhalen over buitenaards leven op de planeten, in ons zonnestelsel of in andere stelsels zijn bedrog. Laat je vooral niet misleiden : er is geen buitenaards leven, nergens. Duivels en hun UFO’s komen van BINNENIN DE AARDE. Er zijn plaatsen waar deze ‘voertuigen’ uit de aarde komen door een soort sinkholes. Dit werd reeds aan Veronica Lueken van Bayside geopenbaard. Jezus heeft het herhaaldelijk aan Pastor Enoc geopenbaard.

*Waarom probeerde Jezus kruisiging te vermijden in zijn gebeden in de hof van Getsemane? Tot wie bad Hij om uit zijn beproeving te komen?

Jezus probeerde helemaal niet “uit Zijn beproeving te komen”. Hij realiseerde zich eerder (dat wil zeggen, de Christus die door Hem werkte besefte) dat Hij Zijn missie niet alleen uit Zijn wil kon volbrengen; dat Hij het wilsaspect van God zou moeten belichamen (evenals het licht- en liefdesaspect) om de mensheid te “verlossen”. De Christus keert nu terug en belichaamt de wil van God en kan dus, door de wil van de mens in overeenstemming te brengen met de goddelijke wil en het doel, de missie voltooien die Hij 2000 jaar geleden in Palestina begon.

Nogmaals : de Maitreya is niet degene die de Christenen verwachten, integendeel. Christenen moeten wachten op Jezus’ terugkeer. Jezus bad dat de Wil van de Vader zou geschieden. En als het de Wil van God de Vader was dat Jezus op het Kruis zou sterven als losprijs voor de mensheid van alle tijden, dat Hij het aanvaardde. God de Vader had de mensen zo lief, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon Jezus heeft laten sterven aan het Kruis om hen te verzoenen met Hem en hen eeuwig leven te kunnen geven.

*Waarom noemde Jezus Maitreya niet bij naam tijdens zijn missie in Palestina?

Hij deed het, voor degenen die direct om Hem heen stonden. Dat maakte deel uit van de geheime leringen van de innerlijke groep en zou voor de mensen in het algemeen onbegrijpelijk zijn geweest.

Alles wat Jezus te zeggen had staat in de Bijbel, in de 4 Evangeliën. Er zijn geen “geheime” leringen.

*Was de kruisiging van Jezus een gebeurtenis die voorbestemd was om te gebeuren zelfs voordat Jezus werd geboren?

Men moet onderscheid maken tussen “bestemd” en “gepland”. De kruisiging van Jezus was gepland - met Zijn volledige medewerking - om de Grote Verzaking van de ingewijde van de vierde graad te symboliseren. Dat wil niet zeggen dat het “voorbestemd” was, als een soort onherroepelijke daad van het lot waar niemand de controle over heeft.

Jezus’ kruisiging was gepland, natuurlijk, omdat Hij heeft voorgesteld - als gepast zoenoffer voor Zijn Vader - namens de mensheid de zonde te verdelgen en de mensheid te bevrijden. Het is aan ons om Jezus’ Kruisoffer te aanvaarden en de enorme liefde die God voor ons heeft om dit voor ons te bewerken, in te zien.

*Wie leed aan het kruis: Jezus, de Christus of beide?

Jezus. Het was voor Hem de ervaring van de vierde inwijding, de Grote Verzaking of Kruisiging.

Jezus IS Christus.

*In de Bijbel staat dat er een aardbeving was toen Jezus aan het kruis stierf. Is dit waar?

Mijn informatie is dat het niet waar is. Het is een dramatische toevoeging aan het evenement.

Er was een grote enorme aardbeving toen Jezus aan het Kruis stierf. De doden in de wijde omgeving kwamen uit hun graf om te kunnen getuigen dat Jezus, de Redder was waar de Joden zo lang hadden naar uitgekeken, maar niet tot geloof waren gekomen.

Uit de geschriften van Anna Katarina Emmerick:

En toen was het dat de Heer zijn laatste woorden sprak en stierf met een luide en krachtige stem, die weerklonk tot in de aarde, in de hel en de hemel. De aarde beefde, de rots spleet, wijd openbarstend tussen het Kruis van Jezus en dat van de slechte moordenaar. Het goddelijke getuigenis voer vermanend en huiveringwekkend door de treurende natuur. Op het ogenblik dat Jezus zijn stervenskreet slaakte en daarop de aarde beefde en de rots barstte naast het Kruis, werden alle aanwezigen door een hevige schrik aangegrepen. Diezelfde schok en schrik voer door de gehele natuur, want in de tempel scheurde het voorhangsel midden door en vaneen, uit de graven stonden vele doden op, sommige muren van de tempel zonken, terwijl in vele wereldstreken gebouwen instortten en bergen verzakten.

*Maitreya verwees naar Jezus 'laatste woorden aan het kruis, ”Mijn Heer, mijn Heer, waarom hebt u mij verlaten?” Maar HP Blavatsky bespreekt uitvoerig in The Secret Doctrine (3e editie, p. 158) dat deze woorden werden opzettelijk veranderd door vroege kerkvaders toen ze deze vertaalden van het Hebreeuws naar het Grieks, en dat de oorspronkelijke betekenis van Jezus 'woorden “Mijn God, mijn God was, hoe verheerlijkt u mij!”. Heeft HP Blavatsky een fout gemaakt?

Ik denk van wel, ja. De Meester DK (via Alice A. Bailey) heeft de woorden 'waarom heb je mij verlaten' geïnterpreteerd als de ervaring van Jezus als ingewijde van de vierde graad wanneer er plotseling het besef is dat hij alleen is in het universum; de “goddelijke tussenpersoon”, de ziel, waarmee de ingewijde zich zo lang heeft geïdentificeerd, wordt in de nieuwe één-eenheid vervangen met de monade - de goddelijke vonk - en God en de mens (alleen nu) zijn één.

De onzin van de Maitreya/Antichrist terzijde gelaten: hier is de betekenis van de uitspraken van Jezus bij zijn Kruisoffer:

(uit Jezus geeft zelf onderricht voor deze tijd deel 3 : Maria Valtorta)

De uitleg van deze woorden moet gezien worden in het vooruitzicht van de dood. Ook Jezus ging dood op het kruis. Hij kan dus als geen ander een zicht geven op het stervensuur en de dood. Hij weet hoe angstig de mens is voor de dood.

1. Vader, laat indien mogelijk deze kelk aan Mij voorbijgaan.

Dit was mijn eerste woord van passie die Ik in de Hof van Olijven tot mijn Vader richtte. Het was de voorbereiding op alle andere stappen die tot het ultieme Offer hebben geleid. Het is een smeekbede tot de Schenker van het leven. Het is de berusting in het lot. Het is het gebed, waarin het lichaam gehoorzaamt en de ziel de kans krijgt om zich te vervolmaken.

Vader ! Dit is het uur waarin de wereld verdwijnt en het andere, onbekende leven en het daarbij horende vonnis dichterbij komt. Op dat moment zoekt de mens God. Hij wil zijn kleine handje in de Zijn hand leggen als een bang en alleen gelaten kind. Gezin, familie, vrienden betekenden voor de stervende alles in zijn leven, zolang de dood ver weg was. Maar nu de dood in de nek van de stervende blaast, verliezen al die gevoelens hun waarde. Ze vervagen in het zicht van de dood. Elke aardse zaak wordt onbelangrijk, en alles aan de andere kant wint aan belang. Bovendien is het bangelijk dichtbij en angst overvalt de stervende. Maar als de dood niet bedroevend en beangstigend zou zijn, dan zou ze ook geen laatste middel tot boetedoening en redding kunnen zijn. De stervende kan en moet dit middel gebruiken in zijn voordeel. Als er geen zonde was, dan zou er ook geen dood bestaan. Ik stierf omdat Ik beladen was met alle Zonden. Ik weet wat sterven is.

Vader ! Het is het hart van de stervende die God dikwijls als laatste bemint of zelfs niet bemint. Het hart, dat veel meer aandacht schonk aan familie en vrienden dan aan God. Het hart, dat zovele keren zijn liefde gaf aan zaken en personen die deze liefde niet waard waren. Het hart, dat bezit aanbad als god. Zo dikwijls heeft dit hart God vergeten ! God, die dit hart zelfs toeliet om Hem te vergeten ! God gaf het hart de vrijheid om Hem te vergeten en liet maar betijen. Het hart dat God dikwijls bespotte, vervloekte en deed alsof Hij niet bestond.

En nu op dit stervensuur verschijnt God dan in het menselijk denken. God laat Zijn recht met macht gelden : Ik ben ! En ook op dit moment toont God Zijn barmhartigheid. Om de stervende niet van schrik te doen sterven door het openbaren van Gods Almacht en Glorie, verzacht Hij Zijn Woord. Hij zegt : Ik ben je liefhebbende Vader ! Het is geen verschrikking meer. Het is een gevoel van beschermende liefde. Leg je hand maar in de Zijne ! Door zelf te sterven, begrijp Ik wat sterven is. Ik heb jullie voortdurend geleerd de Allerhoogste, Vader te noemen. Door mijn dood heb Ik jullie geleerd om zonder angst te sterven. In de doodstrijd leer Ik jullie God, Vader noemen.

Vader ! Mensen, wees niet bang ! Jullie, stervenden, wees niet bang voor God ! Hij is jullie hemelse Vader ! Hij komt je niet met plezier neermaaien, rukt je hart niet uit je lijf en komt niet met een cynisch lachje je op je hoogtepunt van je leven wegmaaien. Hij komt met open armen en zegt : Keer terug naar je thuis. Kom maar uitrusten. Ik zal je overvloedig vergoeden voor wat je achterlaat. Je kunt bij Mij meer doen voor hen die ginds, op aarde, in de miserie en strijd achterblijven. De dood is pijnlijk en triestig. Pijnlijk en triestig om het lichamelijk en geestelijk lijden. Maar het moet lijden zijn om als laatste middel van boetedoening te kunnen dienen. Opkomende nevels brengen angst mee voor de overkant. Deze worden afgewisseld met beleving van liefde. Deze nevels doen de ziel, het verstand en het hart gelijken op een schip die ronddobbert in de storm. Eventjes zijn de kalme zones van vrede zichtbaar in de haven waar je zult aanmeren. Eventjes is er een vrede voelbaar die zo sereen is, dat die een blij en rustig gevoel geeft. Het is alsof men al op voorhand geniet van een vermoeiend werk. Daarna wordt het schip teruggevoerd naar plaatsen waar de storm hen dooreen schudt, hen doet lijden, hun  angst aanjaagt en hen doet weeklagen. Het beeld van de kommervolle wereld verschijnt opnieuw. De situatie die de stervende niet meer in de hand heeft. Het hart ziet terug de familie en de aardse zaken. En samen met de doodsangst brengen ze de verschrikkingen mee van de laatste stap. De vraag : Wat volgt er dan ? De duisternis omhult de stervende, boezemt de stervende angst in en verstikt het licht. De stervende vraagt zich af waar de Hemel is en waarom hij moet sterven. In de keel naar lucht happend : Ik wil niet sterven !

Lieve mensen, sterven is rechtvaardig ! Sterven is heilig en door God gewild. Schreeuw toch niet zo ! Die kreet komt niet van jullie ziel. Die kreet is jullie zwakheid, jullie Duivel. Jullie verstand dat het niet wil begrijpen. Verander die laffe kreet in een kreet van liefde en vertrouwen : Vader, laat zo mogelijk deze kelk aan mij voorbijgaan ! Zoals de regenboog na de storm, brengt dit vertrouwen licht en rust terug. Richt je blik terug op de Hemel, op de heilige reden van het sterven, op de beloning van het sterven en vooral de terugkeer naar de Vader. Dan zullen jullie begrijpen dat de geest voorrang heeft op het lichaam, omdat de geest eeuwig en bovennatuurlijk is. Spreek dan het woord dat al jullie zonden van opstandigheid vergeeft : Nochtans niet mijn, maar Uw wil geschiede !

Dit is de vrede en overwinning. Gods engel drukt zich dicht tegen jullie aan en troost jullie, omdat jullie de strijd wonnen. Maak van de dood een triomf door deze voorbereiding te treffen.

2. Vader, vergeef het hun.

Dit is het ogenblik waar alle nutteloos gewicht wordt achtergelaten om met meer zekerheid naar God te kunnen vliegen. Enkel genegenheid en goede, geestelijke rijkdom kunnen meegedragen worden. Bovendien sterft geen enkele mens zonder iemand of velen vergiffenis te moeten schenken voor veel daden of intenties om die daden te stellen. Iedere mens moet, als hij sterft, lijden voor een daad van liefdeloosheid, leugen of enig ander nadeel door hemzelf begaan of begaan door familieleden, echtgenoot, echtgenote of vrienden (de levende en de gestorvenen). Dit is het uur van vergeven om zelf vergiffenis te krijgen. Voluit vergeven, niet alleen wrok laten varen, niet alleen de herinnering eraan laten varen. Zelfs de overtuiging dat onze verontwaardiging in een of ander geval juist was, laten varen. Het is het uur van de dood. Tijd, wereld, zaken, genegenheid eindigen, en worden niets meer waard. Eén echte waarde bestaat voortaan : God. En God is Liefde. Het komt er op aan te vergeven. Wie komt tot volmaakte liefde en vergiffenis zal niet meer zeggen : En toch had ik gelijk. Dit loslaten is moeilijk voor een mens. Draag jouw opdracht om vergiffenis te schenken over aan de Vader. Geef jouw vergiffenis in Zijn handen. Aan Hem die volmaakt is en goed. Hij zuivert ze in Zijn liefdesvuur, maakt het tot volmaakte vergiffenis en schenkt ze aan wie ze verdient. Vergiffenis schenken aan levenden en doden. Zelfs aan doden die het lijden veroorzaakten. Hun dood heeft de woede over hun beledigingen veel of zelfs helemaal uitgewist. Maar de herinnering blijft. Zij veroorzaakten lijden en er bleef de herinnering aan dat lijden. Die herinnering stelt altijd een grens aan onze vergiffenis. Maar op het tijdstip van de dood niet meer. Nu staat de dood op het punt alle grenzen voor de geest op te heffen. Stap de eeuwigheid binnen. Wis dus ook deze herinnering uit, die een grens stelt aan vergiffenis. Vergiffenis schenken, zodat de ziel het gewicht en de foltering van de herinnering niet zou moeten dragen. Voordat je de Vredelievende ontmoet, moet je met alle levende, dode en lijdende broeders in vrede kunnen zijn. Vader, vergeef het hun. Degene die vergiffenis vraagt voor zijn broeders, bezit heilige nederigheid en de zoete liefde van gegeven vergiffenis. Ook de vergiffenis die we vragen voor onze eigen schuld tegenover God en de evenmens is er in begrepen. Dit is een daad van liefde. In die liefdesdaad sterven is bereid zijn tot liefde. Zalig degenen die, in de boetedoening voor de hardheid van hun hart en de zonden van toorn en haat, kunnen vergeven.

3. Ziehier Uw Zoon.

Ziehier Uw zoon ! Afstand doen van alles wat je dierbaar is. Zichzelf zonder weerstand overgeven aan God. Niet jaloers zijn op degenen die in de wereld blijven. Jullie kunnen alles wat jullie dierbaar is op aarde, toevertrouwen aan God. Alles wat je achterlaat, ook je angsten, ook jullie geest zelf.

De Vader is dè Vader. Hij heeft de Vaderrol. Leg jullie geest, die terugkeert naar de bron, in Zijn handen. Zeggen : Zie, hier ben ik. Neem me met Je mee, want ik geef me aan Jou. Het is niet onder dwang, maar onder liefde dat ik met Jou meega. Ik geef mij aan Jou. Ik hou als een zoon of dochter van Jou die terugkeert naar zijn of haar vader. Zeggen : Zie, dat zijn mijn dierbaren daar op aarde. Ik geef ze aan Jou. Dat zijn mijn zaken, waar ik op aarde aan gehecht was. Dit zijn de daden die ik gesteld heb. Nu zie ik dat ik slechts een oneindig kleine schakel in het volmaakte organisme van Jouw Voorzienigheid was. Ik presteerde het vaak om als onvolmaakte schakel Uw Volmaakte Organisme te verstoren. Nu de wereld in mijn gezichtsveld aan het verdwijnen is, voel ik hoe onvoldoende en onafgewerkt mijn daden en werken waren ! Hoe schril stak het af tegenover het Goede ! Ik dacht iemand te zijn. Maar het was Jij, de Vooruitziende en Heilige. Jij verbeterde mijn werken en maakte ze nog nuttig. Ik zei wel eens, dat Je mij niet beminde, omdat ik niet slaagde zoals de anderen of alles kreeg zoals de anderen. Degenen die ik benijdde over wat ze waren of wat ze hadden. Nu zie ik de reden in waarom alles gebeurde zoals het gebeurde. Heb medelijden met mij ! Ik geef me nederig over aan Uw Voorzienigheid. Herstel mij van mijn verwaandheid, begeerte en afgunst. Herstel mijn menselijke daden, die Jou vervingen door menselijke zaken en begeerte naar verschillende rijkdommen. Kortom : Neem al het kwade van mij weg !

4. Denk aan mij.

Jullie hebben de kelk van de dood aanvaard. Jullie schonken vergiffenis en stonden af wat jullie toebehoorde tot zelfs jullie eigen leven. Jullie zijn voor een groot deel afgestorven aan het menselijk ik en jullie ziel is grotendeels bevrijd van hetgeen onaangenaam is aan God. Jullie stonden aan de Heer jullie arme leven af, de poverste gerechtigheid en de povere menselijke bezittingen. Jullie zijn als Job : wegkwijnend en naakt voor God. Dan pas kunnen jullie zeggen : Denk aan mij.

Jullie zijn niets meer. Jullie bezitten zelfs jullie zelf niet meer. Jullie zijn als een larve die tot vlinder kan overgaan, of wegteren in de kerker van het lichaam. Jullie zijn slijk dat tot slijk terugkeert of slijk dat zich in een ster verandert. Jullie kiezen of jullie afdalen in de riool van de Duivel, of opstijgen in de liefdesstroom van God. Het laatste uur beslist over het eeuwige leven. Denk daaraan en roep : Denk aan mij !

God wacht op die kreet van de arme Job, om hem in Zijn Rijk met alle goeds te overstelpen. Voor een Vader is het zoet te vergeven, in te grijpen en te troosten. Hij wacht slechts op die kreet om te zeggen : Zoon, Ik ben bij je. Wees niet bang. Spreek dat woord uit als herstel voor die vele malen dat jullie de Vader hebben vergeten, of hoogmoedig zijn geweest.

5. Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten ?

Soms lijkt het alsof de Vader ons in de steek laat. Maar Hij verbergt Zich alleen maar om de boetedoening te vergroten en om zo een grotere vergiffenis te kunnen schenken. De mens is niet in de positie om zich daarover te beklagen, want hoeveel keer heeft hij God alleen gelaten ? Als God hem eventjes op de proef stelt, moet hij dan wanhopen ?

Hoeveel dingen hebben jullie gekoesterd, die niet met God te maken hadden. Hoe dikwijls waren jullie niet werkloos voor Hem ? Met hoeveel zaken hebben jullie Hem niet afgestoten en verjaagd ? Met alles hebben jullie je hart gevuld en gesloten, bang dat Hij met Zijn komst je luiheid en rust zou verstoren. Bang dat Hij jullie hart zou zuiveren en de dooddoeners zou verdrijven. Zolang jullie gelukkig waren, hadden jullie God niet nodig.

Ik heb alles al, zeiden jullie, en ik heb het verdiend. En wanneer jullie in het ongeluk vielen, zijn jullie dan voor God gevlucht ? Hebben jullie Hem soms niet de schuld gegeven van jullie ongeluk ?

Onrechtvaardige kinderen ! Jullie nemen zelf gif in, lopen een doolhof in, dansen op de rand van een afgrond en dan zeggen jullie : God is de schuldige. Gelukkig dat God een heilige Vader is ! Jullie klagen in droevige uren en vergeten Hem in gelukkige uren. Onrechtvaardige kinderen, vol met zonden ! Jullie willen aanspraak maken op een voorkeursbehandeling waarmee zelfs Ik, als Zoon van God, niet werd behandeld in het uur van het Offer. Zeg eens, wie was het meest verlaten ? Het was Ik, Christus, de Onschuldige, die om jullie te redden de totale verlatenheid van God heb aanvaard, na Hem altijd zielsveel te hebben bemind. Jullie, die de naam ‘Christenen’ dragen, hebben de plicht jullie zelf te redden. Voor degenen, die in luie zelfgenoegzaamheid vrezen door Mijn komst gestoord te worden, is geen redding meer mogelijk !

Volg Christus na, terwijl jullie de kreet ‘Waarom heb Jij mij verlaten, Jij Die weet dat ik zonder Jou niets vermag?' slaken. Het moet op een toon van zachtmoedigheid en nederigheid gevraagd worden en niet van vloek en berisping. Kom goede en liefdevolle Vader, kom mij redden, kom en geef mij de kracht mijzelf te redden want, de dood is vreselijk en de Duivel drijft hem vol list hoger op. Hij fluistert mij toe dat Je niet meer van mij houdt. Vader laat Je voelen, niet om mijn verdiensten, maar juist omdat ik niets ben en geen verdiensten heb. Ik kan niet overwinnen in mijn verlatenheid. Nu besef ik, dat het leven werken voor de Hemel was.
Er is gezegd : Ongelukkig de verlatenen. Verscheurd en eeuwig ongelukkig zijn zij, die alleen zijn in het uur van de dood, alleen met zichzelf, alleen tegenover Satan en het vlees ! Maar wees niet bang. Indien jullie de Vader roepen, dan zal Hij komen. Roep Hem in alle nederigheid aan en dan zullen jullie je schuldige gevoelloosheid, valse vroomheid en de verlammende ongeregelde liefdes van het eigen ik, uitboeten.

6. Ik heb dorst.

De diepe dorst naar hemels water en hemelse dingen komt, wanneer men de ware betekenis van het eeuwig leven begrijpt. Men begrijpt het volledig als het eeuwig leven zich aftekent tegenover het aardse leven. Het verlangen naar welke menselijke dorst ook, is overwonnen, wanneer de zuivering van lijden en dood in heilige gehoorzaamheid is aanvaard. De bovennatuurlijke dorst komt naar boven, wanneer de geest in enkele uren of minuten naar God is toegegroeid. Dorst naar God en dorst naar liefde. Het eindresultaat is op dat moment groter dan in een heel leven bereikt wordt. De dorstige ziel snakt naar liefde. Zoals water dat op de grond viel en terug wolk wil worden in plaats van slijk. De ziel zoekt naar de plaats van haar ontstaan. Nu de vleselijke verpakking bijna is afgelegd, voelt de opgesloten ziel haar oorspronkelijk verblijf en verlangt ernaar met heel haar ‘zijn’. Het is als thuis komen. Het is als een uitgeputte pelgrim, die na jaren afwezigheid, zijn geboorteplaats nadert. Hij verzamelt al zijn krachten om vlugger en met volharding die geboorteplaats te bereiken. Hij maakt zich geen zorgen over al wat er sinds de dag van zijn heengaan allemaal is gebeurd of om het bezit dat hij achterliet. Hij is ervan overtuigd het geluk terug te vinden en er nog meer dan vroeger van te genieten. Hij heeft ervaren, dat het povere dat hij in ballingschap vond, niet gelukkig maakt.

Ik heb dorst. Dorst naar Jou, mijn God. Om bij Jou te zijn. Om Jou alles te geven. Op de drempel tussen hemel en aarde begrijpt men heel goed wat naastenliefde betekent en hoe ze moet worden beleefd. Er komt een verlangen om God te geven aan hen die op aarde achterblijven. Je wilt die boodschap aan de achterblijvers meedelen. Hen doen inzien wat werkelijk telt. Al de heiligen storten zich in liefde over hen, die nog strijden op aarde om God liefde te geven en Hem te doen beminnen. Zij zijn als zaadjes die dood zijn gegaan om daaruit boom of gewas te kunnen worden.

Ik heb dorst. Wanneer de ziel de drempel van het Leven bereikt, is er maar één water die de dorst lest namelijk het Levend Water of beter God zelf. Hij is de ware Liefde. De Liefde die de tegenpool is van egoïsme. Egoïsme is bij de rechtvaardigen reeds voor het lichaam gestorven en er heerst alleen nog liefde. Het is die liefde die roept : Ik heb dorst naar Jou en de zielen. Redden, beminnen, sterven om bevrijd, vrij te kunnen beminnen en te redden. Sterven om te worden geboren. Alles verlaten om te bezitten. Alle zoetheid en alle troost weigeren, omdat alles schijn is op aarde. De ziel wil alleen maar zich onderdompelen in de oceaan van de Godheid. Drinken van het water en er zonder dorst te blijven, want de Fontein van het levende Water zal haar hebben ontvangen. Deze dorst ondergaan, dient tot herstel van liefdeloosheid en begeerte.

7. Alles is volbracht - Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest.

Elke verzaking, alle lijden en beproevingen, strijd, overwinningen en offers : alles. Nu is de tijd gekomen om zich voor te stellen aan God. De tijd die aan de mens is toegestaan om een god te worden en aan Satan om de mens te bekoren is volbracht. Het lijden, de beproeving en de strijd eindigen. Enkel het eindrapport blijft : de liefdevolle zuivering van het vagevuur of het onmiddellijke verblijf in de Hemel. Maar alles wat aards is, samen met de menselijke wil, neemt een einde. Alles is volbracht ! Dat is het woord van de totale berusting of de diepe dankbaarheid om het einde van de beproeving en het brengen van het offer. Degenen die sterven in staat van doodzonde en waarbij duivels uitroepen dat alles is volbracht is, horen natuurlijk niet bij deze groep. Ik spreek hier van berouwvolle zondaars, goede christenen of helden van de deugd. Deze laatsten roepen : Alles is volbracht, het offer is ten einde. Neem mijn sterven aan als mijn uitboeting ! Ontvang het als mijn liefdesoffer !

Eens gekomen tot de bevrijding van de materie, leggen de stervenden hun geest op Gods boezem neer en zeggen : Vader, in Jouw handen beveel ik mijn geest.

Vermoedelijk was de incarnatie van Jezus als Apollonius wat Hij in gedachten had toen Hij zei dat Hij “binnen deze generatie zou terugkeren.”

Jezus heeft niet het exacte tijdstip van Terugkeer vermeld, alleen hoe Hij zou terugkeren, en in de vele recente boodschappen van Jezus: 3.5 jaar na de Waarschuwing, omdat dit de tijd is dat de Maitreya/Antichrist toegemeten krijgt. In het Boek Openbaring staat in grote lijnen wat te verwachten is vooraleer Jezus definitief terugkeert.