Levend geloof 9

Totus Tuus ego sum, Maria, et omnia mea Tua sunt (Ik ben geheel van U, Maria, en alles wat van mij is, is van U).

De Goddelijke Belofte van de eindoverwinning van het Licht over de duisternis, van de Goddelijke Meester over de werken van de opstandige dienaar en zijn volgelingen, heeft voorzien dat deze Belofte in wezen haar vervulling zal vinden in drie stappen:

1. de Verlossingswerken van de Christus, die op hun beurt werden voorbereid door de Onbevlekte Ontvangenis van 'de Vrouw' (Maria) Die de afvallige eerste koningin van de mensenzielen, Eva, zou vervangen als eeuwigdurend volmaakt zuivere Koningin Die waardig zou zijn om de Christus in een menselijk lichaam ter wereld te brengen, want de Verlossing moest worden voltrokken door een alomvattend Lijden in de stoffelijke natuur;

2. de dodelijke druk van de voet van de 'Vrouw' op de kop van de slang, met andere woorden de restloze vernedering van de duisternis, al haar werken en de effecten ervan, door de volmaakt vlekkeloze Vrouw, de enige geschapen mensenziel die in elk opzicht de duisternis totaal in haar macht heeft gehad vanaf het uur van Haar Ontvangenis tot in alle eeuwigheid. De voet van de 'Vrouw' zal deze dodelijke druk voltrekken door de Goddelijke Genade die zal worden vrijgemaakt door de volmaakte versmelting van het Onbevlekt Hart van Maria met totaal en onvoorwaardelijk aan Haar toegewijde mensenzielen die hun hele leven in de innigste eenheid met Haar zullen hebben opgedragen aan de Goddelijke Meester tot eerherstel voor de onvoorstelbare schendingen van Zijn volmaakte Wet van de Liefde en tot ontsluiting van Zijn almacht, die zich reeds door de Kruisdood van de God-Mens klaar heeft gemaakt voor de voltooiing van Gods Heilsplan;

3. de definitieve troonsbestijging van Jezus Christus als bezegeling van de Hemelse Bruiloft tussen Zijn Hart en de mensenzielen die hun verlangen naar eeuwigdurende volmaakte trouw aan de Goddelijke Wet hebben beleden, in de eerste plaats dezen, die zich volmaakt hebben weggegeven aan het vlekkeloze Tabernakel dat de Verlossingswerken heeft voorbereid door Haar leven in absoluut volmaakte vervulling van de Wet van de Ware Liefde. In deze derde fase zal de Goddelijke Belofte worden voltooid door de opening van de schatkamer op grond van de volkomen versmelting van Gods Wil met de vrije wil van de mensenzielen die waarlijk verlangen, Zijn beeld en gelijkenis te zijn.

Over het begrip liefdeslaaf te zijn van Maria en zijn volledige wil aan haar te geven:

Mijn troonsbestijging in een ziel betekent het einde van haar slavernij. Slaaf zijn van Maria, betekent de totale vrijheid erven van het Rijk der Hemelen".

Zeg aan de zielen dat van hen een keuze wordt gevraagd: Blijven zij het roofdier dat hen inwendig dieper en dieper aanvreet en tot zijn slaven maakt, verdragen en dienen als hun meester, of kiezen zij voor een slavernij die hen vrij maakt en tot de kracht van de ware heiligheid zal voeren: de zoete slavernij jegens de Meesteres Die God Zelf voor hen heeft voorbestemd, Maria, de Koningin van al het geschapene?.

Met betrekking tot bovenstaande woorden liet de Meesteres mij later in een meditatietekst schrijven

"Het is opmerkelijk hoe gemakkelijk het verkeerd wordt begrepen wanneer sprake is van 'slavernij' jegens Maria. Dit begrip mag niet volgens de wereldse betekenis van het woord worden begrepen, doch volgens de louter spirituele betekenis. In spiritueel opzicht is slavernij de hoogste mate van binding jegens de ware, volmaakte Liefde. De volmaakte Liefde is in werkelijkheid het 'toppunt van de vrijheid'. De ziel die de Ware Liefde in zich naar haar volmaaktheid tracht te voeren, wordt steeds minder de gevangene van eigen zwakheden, van eigen vatbaarheid voor bekoring, van eigen verleidbaarheid. De ziel is sedert de erfzonde slavin van de verleidbaarheid, de zondigheid. Hoe meer de ziel groeit in Liefde, des te minder zal zij geneigd zijn om ten prooi te vallen aan de zonde, aangezien de zonde de absolute tegenpool is van de Ware Liefde. Elke zonde, hoe klein deze ook moge zijn, wijst op een gebrek aan Liefde jegens God. om deze reden kan men zeggen dat de ziel zal blijven zondigen tot haar Liefde volmaakt is.

De volmaakte overgave aan Maria vormt de basis van de volkomen bevrijding van de ziel uit de macht van de bekoringen. Maria is de Brug tussen de ziel en de Hemel. Wie kiest voor de slavernij jegens de Hemelse Meesteres, wordt door Haar stap voor stap bevrijd uit de eigen zondige neigingen, en wel in de mate waarin hij zijn vrije wil afgeeft aan de Hemelse Koningin. Slavin van de Koningin der volmaakte Liefde te worden, is het begin van de ware vrijheid van de ziel. De volmaakte vrijheid als ziel is de heiligheid. De taak die Maria Zich als Meesteres van alle zielen jegens de zielen heeft gesteld, is precies deze van heiliging van elke ziel die zich onbeperkt aan Haar weggeeft (totale toewijding), en die deze overgave in alle details van het dagelijks leven in toepassing brengt".

Slavernij doet, in de wereldse betekenis, denken aan kettingen en zuchten, aan de kerker der gevangenschap jegens de wil van een ander persoon. In de Hemelse betekenis echter, is de slavernij jegens de Hemelse Koningin de gouden weg naar de ware vrijheid: Zij bevrijdt de ziel uit de kettingen van de gevangenschap ten aanzien van haar zwakheden en ondeugden. 'Slavin' van Maria zijn, betekent in de ware zin van het woord: in het hart niets anders meer kunnen, dan te gehoorzamen aan de stem van de volmaakte Liefde. In werkelijkheid wordt dan de Ware Liefde tot soevereine Meesteres van de ziel. Laten wij daarbij bedenken dat de volmaakte Liefde het absolute tegendeel van de zonde is. Naarmate de ziel méér slavin van de Liefde is, wordt zij vrijer van zonde en verwezenlijkt zij in een hogere mate de beide doelstellingen van het leven van elke ziel: de eigen heiliging, en het leveren van de grootst mogelijke bijdrage tot de voltooiing van Gods Heilsplan.

Het Bruine scapulier of scapulier van de berg Karmel

Bij het zonnewonder in Fatima op 13 oktober 1917 verscheen Maria als de O.L.Vrouw van de Berg Karmel. Daarbij hield ze een scapulier in de hand. En zuster Lucia, een van de zienertjes van Fatima zei in augustus 1950 dat Maria verscheen met het H. Scapulier omdat ze wil dat wij het dragen. Mgr. Da Silva zei dat het onlosmakelijk deel uitmaakt van de boodschap van Fatima.

Wat is dan toch dit scapulier waar de Allerheiligste Maagd Maria zoveel waarde aan hecht ?

Het woord scapulier stamt uit het Latijn scapulae, dat schouders betekent. Het scapulier is een lange strook stof die de schouders bedekt; vaak voorzien van een capuchon (= kap) en van voren en van achteren neerhangend tot de voeten. Het wordt door monniken over hun tunica (of kleed) gedragen. Het scapulier van de Berg Karmel is een verkleining van dit kleed.

Ontstaan

De Karmel ! Een naam rijk aan herinneringen. De profeten bezongen destijds al de schoonheid van deze berg in Galilea, die als een voorgebergte boven de Middellandse Zee opdoemt. Vooral de profeet Elia roemde de heilige berg om haar deugden en wonderen. Daar trok hij zich in de 9^de eeuw voor Christus terug. Gedurende drie jaar heerste toen in Palestina een meedogenloze droogte, een hemelse straf wegens de trouweloosheid van de Hebreeën jegens God. Terwijl Elia aan het bidden was, zond hij zijn dienaar naar de top van de Berg Karmel met de woorden : Klim omhoog en kijk naar de zeekant ! De dienaar klom naar boven en zag niets. Hij kwam beneden met de woorden : Er is niets te zien ! Daarop liet de profeet hem zijn vruchteloze klautertocht tot zeven maal toe overdoen. Toen hij uiteindelijk terugkwam zei hij : Ik zag een heel klein wolkje. Dat wolkje was zo klein dat het bij het eerste zuchtje wind wel moest oplossen. Maar geleidelijk aan werd het groter, breidde zich uit over de hele omtrek en stortte zich op de aarde als een overvloedige, heilbrengende regen. (1 Kon. 18) Naderhand zagen veel commentatoren in die zo weldadige wolk het beeld van de Heilige Maagd, die door haar Zoon, Jezus Christus, met haar kostbare, maar verborgen deugden, de stromen van goddelijke genade over de wereld liet uitstorten.

In navolging van de profeet Elia hebben er in verschillende tijdsperioden kluizenaars op de Berg Karmel geleefd en gebeden. Zij ontvingen de Geest door hun eigen verbond met God en gaven die door net zoals Elia. Die plaatsen, geheiligd door mannen van gebed, hebben andere mannen van gebed aangetrokken. In het begin van het christelijk kloosterwezen in Palestina, ongeveer in de 4^deE, herbergde de Berg Karmel in haar rotsachtige bergwanden de Byzantijnse Lauras. Dit is een kluizenaarskolonie. Zij leidden een sober en kuis gebedsleven en kwamen samen voor bepaalde oefeningen onder de leiding van een abt. Deze sporen zijn vandaag nog te zien. In de ruïnes van die eerste kloosters zonderden zich aan het einde van de 12^de E de eerste Latijnse kluizenaars af, meegekomen met de grote kruistochten.

Die eerste Karmelieten, afkomstig uit het westen, bouwden op de Karmel op een prachtige en sierlijke plek voor Onze Lieve Vrouw een fraai kerkje, zo vermeldt een oude kroniek. Hieruit blijkt de bijzondere toewijding van de Orde, geboren uit de Moeder van God, Prinses en Moeder van de Karmel genoemd. Later zou de heilige karmelietes Teresa van Avila (16^de eeuw) over de Allerheiligste Maagd Maria zeggen : Deze Orde is de hare. Zij is onze Koningin en onze Schutspatrones.

De H. Maagd vergde heel wat van haar trouwe dienaren van de Berg Karmel : aan beproevingen en allerlei lijden ontbrak het hun niet. Maar Maria leerde hun het lijden naar waarde te schatten omdat het ons reinigt en ons tot een hostie voor zondaars maakt. De monniken ervaarden een streng maar toch diep, bovennatuurlijk geluk. Ze verzochten St.-Albert, de patriarch van Jeruzalem, om een leefregel. In 1225 vertrok een delegatie van de Orde naar Rome om de Heilige Stoel om goedkeuring te vragen. Het Vierde Concilie van Lateranen (1215) had erom gevraagd de nieuwe instellingen onder te brengen bij de reeds bestaande Orden. De goedkeuring van deze Instelling door de Paus leek twijfelachtig, maar in 1226 stemde Honorius III toch toe.

Maar de moeilijkheden waren nog niet ten einde : de vervolgingen door de islam in het Heilig Land troffen de monniken zwaar. Sommigen onder hen werden tijdens de Saraceense invallen gemarteld. Ondertussen overwogen de Karmelieten de heilige berg te verlaten. De Prior van de Berg Karmel stond een bepaald aantal broeders toe het Heilig Land te verlaten om terug te keren naar hun land van geboorte en daar kloosters van de Orde te bouwen. De laatste monniken die op de Berg Karmel waren gebleven, werden in 1291 tijdens de inname van Sint-Jan van Acre (nu Akko genoemd) vermoord of gedwongen te vertrekken.

H. Simon Stock en de schenking van het scapulier

Simon Stock werd rond 1165 in Engeland geboren. Hij was uitvoerig getuige van het onstuimige begin van de Orde dichtbij de Elia-fontein op de Berg Karmel, evenals van allerlei problemen, veroorzaakt door de overplaatsing van de Orde naar het westen. Nadat hij zich weer in Engeland had gevestigd werd hij rond het midden van de 13^de eeuw in Aylesford gekozen tot Hoofdprior van de Orde. Eerst had hij met een crisis af te rekenen ontstaan door de overgang, die een groot aantal van zijn monniken maakten, naar andere (Franciscaner- of Dominicaner) bedelorden. De Karmel werd in haar bestaan bedreigd. In uiterste nood richtte de H. Simon zich tot Maria. Was de Karmel niet door haar gewild en dus aan haar eer verbonden ? De Moeder van God beantwoordde zijn smeekbede door een verschijning die waarschijnlijk op 16 juli 1251 plaatsvond, waarbij zij hem een wonderbaarlijk geschenk gaf : het scapulier. Het verhaal van dit visioen werd ons overgeleverd via een groot aantal documenten, waarvan de oudste uit de eerste helft van de 14^de E stammen. Dit is een stuk tekst uit de Fioretti van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel: Simon, een man met grote ingetogenheid en verering voor Maria, bad vaak nederig maar aanhoudend tot de Maagd, de roemvolle Moeder Gods, Schutspatrones van de Karmelorde, opdat zij die Orde een voorrecht zou toekennen, die opviel door haar naam. Zo bad hij elke dag in zijn gebeden met een hart vol devotie tot haar: Bloeme van de Karmel, fleurige Wijnstok, Schittering des Hemels, vruchtbare Maagd, Enige, Zachte Moeder, die nooit een man bekende, Sterre der zee, schenk uw gunst aan uw Karmelieten.

En op een dag verscheen Onze Lieve Vrouw aan hem, omringd door een schare engelen, terwijl zij in haar hand het scapulier hield. Ze zei tot hem : Dit hier is een teken voor jou en een voorrecht voor alle Karmelieten : degene die in dit kleed sterft wordt gespaard van het eeuwig vuur. En dan overhandigde zij hem het scapulier.