Top 10 van schokkende gebeurtenissen uit de Hel – 26/9/2018

Dit wordt een donker verhaal, maar het heeft geen zin het met suiker te bedekken want het is echt. Soms hebben mensen bijna-doodervaringen waarbij ze hangen tussen het land van de levenden en de doden - van die mensen, beweren sommigen de Hemel te hebben gezien - maar sommigen van hen beweren de Hel te hebben ervaren.

Dit zijn de mensen waar we het vandaag over hebben - dit zijn hun verhalen, kijk wat je uit hun verhalen kunt leren. Mijn naam is Danny Burke en dit is de Top 10 van schokkende boodschappen over de Hel.

Beginnend op nummer 10 we hebben Angie Fenimore. In 1991 probeerde ze zelfmoord te plegen en kreeg ze een –terugblik op haar leven-, in feite ontvouwde haar leven voor haar ogen, maar vanuit het perspectief van de mensen die ze kende en ze kreeg de ervaringen en bijhorend gevoel vanuit het standpunt van deze andere mensen. Daarna herinnerde ze zich dat ze omhuld was door een eeuwige duisternis.

Ze zag een groep mensen in de buurt en realiseerde zich dat ze onder degenen verkeerde die zelfmoord hadden gepleegd. Ze probeerde via de geest met de anderen te communiceren, maar hoe hard ze ook probeerde, ze kon het niet. Na een tijdje werd ze overgeplaatst naar een ander deel van Hel. Dit deel leek een beetje op een veld. Er zwierven verloren zielen rond.

Deze zielen waren in staat met elkaar te communiceren, maar ze weigerden iets tegen Angie te zeggen omdat ze te diep verankerd waren in hun eigen ellende om met elkaar in contact te komen, laat staan dat ze iets tegen ​​Angie zeiden. Ze werd daarna in een ander deel van de Hel gezogen en landde op de rand van een rijk met schaduw, opgehangen in de duisternis. Ze bleef verplaatst worden naar verschillende delen van de Hel en zag nog meer verlaten en verloren zielen. Toen zei ze dat God tegen haar sprak door de duisternis.

Hij vroeg haar of dit hetgeen was dat ze wilde - toen ze zei dat haar leven zo moeilijk was antwoordde God : Het is niets vergeleken met wat je te wachten staat als je je leven beneemt.

Vervolgens hebben we op nummer 9: Zushiba. Ze was een Reddit-gebruiker die een verhaal vertelde over haar tante die stierf tijdens een operatie. Ze zei dat ze boven haar lichaam op de operatietafel zweefde en zag dat de dokters haar probeerden te reanimeren. Ze voelde dat ze aan haar trokken en ze vloog de kamer uit. Plotseling merkte ze dat ze enkele centimeters boven een grond boven een grote vlakte zweefde. Voor haar was er een diepe, donkere kloof. Aan de andere kant was een prachtig veld van gras, bloemen en zonlicht . Maar waar zij zich bevond was er alleen bruin smerig vuil.

Ze begon over de kloof te zweven en voelde een kwade kracht die haar erin trok. Ze zei dat dit het ergste gevoel van pijn en afschuw was dat ze ooit had ervaren. Na wat als een eeuwigheid aanvoelde, gingen de handen weg - ze voelde zich gelukkig en warm - ze zag haar familieleden aan de andere kant - ze bewoog zich naar hen toe maar plotseling voelde ze dezelfde handen haar weer trekken, dit keer nog heviger. De handen en bijhorende koude waren er terug. Ze voelde dezelfde pijn als voorheen. Plotseling was er alleen duisternis, ze zat weer in haar kamer en zweefde aan het plafond van haar kamer in het ziekenhuis en zag haar lichaam heftige krampen ondergaan.

Ze hoorde de dokter zeggen: “Ze is terug!”. Ze werd wakker en later vertelde ze haar familie over de puinhoop en hoe ze nooit meer door deze handen wilde worden weggetrokken als ze stierf.

Verder naar nummer 8 hebben we Pater Jose Maniyangat. Hij was op dat moment – april 1985 - Katholiek Priester in Florida. Hij werd geraakt door een dronken chauffeur en stierf bijna. Hij werd vervolgens meegenomen op een reis waarin hij de Hemel, de Hel en het Vagevuur zag tijdens zijn bijna-doodervaring. Hij had iedereen iets te vertellen over de Hel.
Hij zei dat het ongeveer 1.000 graden is en gevuld met zielen die van pijn schreeuwen. Hij zei dat de Hel uit 7 niveaus bestaat en dat nieuwe zielen werden toegewezen aan een niveau gebaseerd op de ernst van de zonden die ze hebben begaan. Hij zag echter niet alleen onbekenden, hij zag ook kennissen die waren gestorven - waaronder mede-priesters en bisschoppen - hij zei dat ze daar waren omdat ze mensen hadden misleid met valse leerstellingen en door een slecht voorbeeld te geven.

Op nummer 7 hebben we Bill Wiese. Hij is een vrome Christen die een bijna dood ervaring had op 23 november 1998. Die avond zei hij dat hij met zijn vrouw in bed lag en plotseling om exact drie uur 's nachts in de Hel terechtkwam. Hij zei dat het een zeer fysieke ervaring was en dat hij gelooft dat God hem naar de Hel heeft gestuurd om een ​​levende getuige te zijn. In zijn verslag zei hij dat hij gevangen zat in een cel van 4.5 op 3m. Hij was er niet alleen, er waren 2 gruwelijke grote reuzen bij hem.

Na een tijdje kwamen er nog twee agressieve wezens de cel binnen.
Toen het licht verdween, vielen de 4 enorme reuzen hem aan. Hij werd 23 minuten aangevallen - de reden dat hij dat wist, was omdat toen hij wakker werd in zijn bed, het 3:23 uur was. Sindsdien heeft Bill als levensmissie de boodschap van de Hel te verspreiden.genomen om verspreid de boodschap van het bestaan van de Hel en zijn verschrikkingen te verspreiden.

Verder naar nummer 6 hebben we Audra. Dat is de naam die de vrouw opgaf toen ze haar verhaal vertelde, omdat ze niet verder wilde worden geïdentificeerd. Audra kreeg een aanval die haar in coma bracht.
Ze zei dat ze voelde dat ze uit een gat viel en klauterde om iets vast te houden. Het rook naar teer en ze kon niets boven of onder zien. Hoe meer ze schreeuwde dat ze niet kon ademen, hoe sneller ze viel. Een rotsachtige substantie vloog overal, vooral in haar gezicht. Alle hoop was verloren.

Toen haar aanval voorbij was, werd ze uit deze donkere plaats getrokken en weer tot leven gebracht. Maar sinds die dag voelt Audra dat ze op de een of andere manier voor de Hel was bestemd en dat de tunnel haar route daarheen was. Nu leeft ze een deugdelijk leven, doodsbang dat ze op een dag zou kunnen sterven en daar zou terugkeren. In een interview met een Britse krant zei Audra: “Ik blijf in deze slavernij leven als een op angst gebaseerde staat van alles te doen wat ik kan om mijn plaats in het hiernamaals (de Hemel) te verdienen.”

Vervolgens hebben we op nummer 5 Howard Storm. Op 38-jarige leeftijd was Howard atheist. Hij had ook een geperforeerde maag die leidde tot een bijna-doodervaring. Hij werd buiten zijn lichaam wakker en zag mensen rond zijn ziekenhuisbed, maar ze konden hem niet horen praten. Hij bleef bewegen en zag dat mensen naar hem toe liepen. Maar toen hij probeerde ze te stoppen om een ​​vraag te stellen, liepen ze dwars door hem heen - toen besefte hij dat hij een geest was Toen zag hij een groep mensen ineengedoken rond een deur die naar een gang leidde.

Om een of andere reden konden deze mensen hem zien - niet alleen dat, ze probeerden hem iets te vertellen. Toen hij naar hen toe liep, zag hij dat ze hem aanspoorden om te volgen, hij stemde toe en stapte bijna een gang in die gehuld was in een dikke mist. Hij bleef de figuren door deze mist volgen - ze plaagden hem om bij te blijven - toen het ziekenhuis achter hem verdween, werden de figuren agressief en duwden hem verder.

Uiteindelijk lieten ze zien dat ze demonen waren, ze keerden zich tegen hem en probeerden van zijn vlees te eten. Ondanks dat hij atheïst was, begon hij tot God te bidden - tot zijn verbazing werd zijn gebed verhoord en in het ziekenhuis beloofde hij Christen te worden en hij werd zelfs predikant.

Vervolgens hebben we op nummer 4 Matthew Botsford. Deze man beweert dat hij in 1992 naar de Hel ging en terug. Hij en twee collega's waren op zakenreis in Atlanta. Ze hadden net een restaurant verlaten en waren naar buiten gegaan om een ​​taxi te nemen toen, achter hen, ze ruzie kregen met een groep mannen. Drie van hen trokken hun wapen en begonnen te schieten.

Een van de vrienden van Matthew was ongedeerd, de andere kreeg een kogen in het hoofd en stief onmiddellijk ter plekke. Wat Matthew betreft: hij kreeg ook een kogel in het hoofd en belandde in een coma.

Wat er daarna gebeurde is voor vindt Matthew moeilijk te beschrijven -nadat hij in duisternis was beland had hij een ongelooflijke angst. Hij ging naar een plek waarvan hij denkt dat het de Hel is.

Er kwam een hand naar hem toe en bracht warmte, het overspoelde gewoon de kamer waarin hij zat en met dit schitterende witte licht werd hij omhoog getrokken Hij hoorde deze stem zeggen – jouw tijd is nog niet gekomen - Matthew werd ter plaatse gereanimeerd. Hij lag 27 dagen in coma in het ziekenhuis, maar verbazingwekkend genoeg overleefde hij het.

Uiteindelijk kon hij zelfs lopen zonder de hulp van een rolstoel of wandelstok. Hij en zijn vrouw begonnen naar de kerk te gaan, terwijl Matthew zijn overleving aan God toeschrijft. Hij zei: toen ik dood was, riep ik niet om God, maar Hij kwam naar beneden met Zijn hand en trok me uit de Hel. Hij is een liefhebbende God.

Volgend op nummer 3 hebben we Jennifer Perez: In mei 1997 stierf deze vrouw bijna nadat een groep vrienden haar hadden gedrogeerd met een drankje en probeerden haar seksueel te misbruiken. Perez werd drie dagen in het ziekenhuis opgenomen, terwijl ze in en uit bewustzijn glipte. Een keer beweerde ze dat ze uit haar lichaam was gedreven. Na een bezoek aan de Hemel, zag ze de Hel. Ze stond op een grote weg en wist niet waar deze heen leidde - het eerste wat ze voelde, was echter dorst – en ze vertelde het aan de engel, later besefte ze dat het een duivel was, die haar leidde, maar hij hoorde het niet.

Ze begon te huilen, en haar tranen verdampten ogenblikkelijk. Toen rook ze de geur van zwavel, als een miljoen brandende banden. Ze probeerde haar neus te bedekken, maar dat maakte het nog erger. Haar zintuigen waren verfijnder dan op aarde. Zelfs zichzelf bedekken leek niets uit te halen. De hitte brandde het haar van haar armen weg.

Uiteindelijk zag ze dat mensen werden gemarteld door demonen, maar ze kon niets doen om ze te redden. Na deze glimp van de Hel werd ze teruggeleid naar de Hemel, waar ze zegt dat God haar een tweede kans op leven gaf.

Verder naar nummer 2: de ervaring van George Ritchie. Hij stierf in 1943 tijdens de Tweede Wereldoorlog aan longontsteking. Hij werd wakker en bevond zich in een ziekenhuiskamer. Het leek op de ziekenhuiskamer waar hij naartoe was verhuisd voor zijn behandeling - maar er was iets anders. Hij merkte dat al zijn bezittingen niet meer in de kamer lagen – en wat nog vreemder was: er lag iemand anders in zijn bed - hetzelfde bed waar hij net uit opgestaan was.

​​Hij voelde zich genoodzaakt om erachter te komen wat er aan de hand was - en wist dat de antwoorden buiten deze kamer lagen. Hij stapte de gang van het ziekenhuis in en volgde die naar een reeks metalen deuren die naar buiten leidden. Hij had het gevoel dat hij moest naar zijn geboorteplaats Richmond in Virginia gaan.

Hij besloot naar daar te lopen. Hij rende sneller dan menselijk mogelijk was en stopte uiteindelijk in een kleine stad. Er was een oud rood café met een neonbord voor het raam. Hij zweefde 15m boven het gebouw. ​​Een man beneden probeerde het gebouw binnen te gaan. George probeerde zijn schouder aan te raken, maar zijn hand ging dwars door hem heen, alsof het lucht was.

Het was toen dat hij duidelijk besefte dat hij dood was en dat de vreemdeling in het bed hemzelf was. Hij haastte zich terug naar het ziekenhuis en ging naast zijn lichaam staan ​​- toen verscheen Jezus aan hem. Jezus nam hem mee op een tocht door verschillende plaatsen uit het hiernamaals. Sommigen zagen eruit als plaatsen op aarde, sommigen zagen eruit als iets dat hij geen vergelijk had. Hij zag oneindige zielen vechten op een enorme vlakte, elkaar onvoorstelbaar verminkend maar zonder dat ze lichamelijke letsels hadden. Ze ervoeren enkel de pijn van deze letsels.

En tot slot op nummer 1: het verhaal van Tamara Laroux. In september 1985 probeerde dit 15-jarige meisje zelfmoord te plegen door zichzelf in de borst te schieten. Zodra het schot afging, bevond ze zich in een vurige put - honderd zielen schreeuwden van pijn, niet in staat om met elkaar te praten. Ze zag een schepsel met een draakachtige kop die ze beschreef als - vuriger dan alles wat de aarde ooit heeft gezien - ... toen daalde een stralende hand neer en droeg haar naar de Hemel, voordat ze terugkeerde naar haar eigen huis.

Toen ze wakker werd, vertelde het medische team haar dat de kogel haar hart een halve centimeter had gemist - Tamara wijdde haar leven aan het onderwijzen van anderen over haar ervaring en hoe deze lotsbestemming te vermijden.