Eucharistische aanbidding

Eucharistische aanbidding is een eucharistische praktijk waarin het H. Sacrament wordt aanbeden door de gelovigen, zowel als ze uitgestald is in de monstrans, of niet publiek zichtbaar omdat ze bewaard wordt in het Tabernakel van de Kerk.

Aanbidding is een teken van devotie om Jezus Christus te vereren, die aanwezig is met Lichaam, Bloed, Ziel en Goddelijkheid in de geconsacreerde hostie of sacramentele brood. Deze aanbidding gaat gepaard met Christelijke meditatie in aanwezigheid van de H. Eucharistie buiten de H. Mis. Het werd gepraktiseerd door Heiligen zoals Peter Julian Eymard, Jean M. B. Vianney en Theresia van Lisieux. Auteurs zoals de Zalige Concepcion Cabrera de Armida en de Zalige Maria Candida van de Eucharistie hebben vele boeken geschreven gebaseerd op hun Eucharistische meditaties.

H. Pierre-Julien Eymard (4 febr 1811-1 aug 1868) was een Franse Katholieke Priester en stichter van twee religieuze congregaties: Congregatie van het H. Sacrament voor mannen en de Dienaressen van het H. Sacrament voor vrouwen.

Eymard werd geboren op 4 febr 1811 in La Mure, in de Franse Alpen. Zijn vader was een smid wiens tweede vrouw Pierre-Juliens moeder was. Heel zijn leven had hij een diepe devotie voor Maria, de Moeder van Jezus. Vóór zijn eerste communie in 1823 ging hij te voet naar het heiligdom Notre-Dame du Laus. Later toen hij over de verschijning van Notre-Dame de La Salette had gehoord ging hij er naartoe evenals naar verschillende Mariale heiligdommen in Frankrijk.

Toen zijn moeder in 1828 stierf nam Julien voor in te treden bij de Oblaten van de Onbevlekte Maria en hoewel zijn vaders tegenstand, deed hij zijn intrede in juni 1829. Zijn eerste poging om seminarist te worden kwam ten einde wegens ernstige ziekte. In zijn leven leed Eymard onder een zwakke gezondheid, vooral aan zijn longen en migraine-aanvallen.

Na de dood van zijn vader in 1831 slaagde hij met de hulp van zijn vroegere overste toegang te krijgen tot het grote seminarie van Grenoble. Op 20 juli 1834 werd hij priester gewijd in de diocees van Grenoble. Hij werd toegewezen als onderpastoor in het stadje Chatte, en drie jaar later pastoor van Monteynard. De landelijke parochie had een vervallen kerk en er waren maar een paar mensen die de H. Mis bijwoonden. Er was reeds enige tijd geen vaste priester geweest. De bisschop drong aan dat Pr Eymard samen met twee zusters naar de pastorij verhuisden. Ze trokken er in en bemeubelden zelf de pastorij omdat de parochie zeer arm was. Hoewel Eymard er een nieuwe wind liet waaien was hij ontevreden met parochiaal werk, en besloot de Maristen (Sociëteit van Maria) te vervoegen. Zijn twee zusters waren er het hart van in omdat ze hun leven hadden toegewijd om hen te dienen.

Op 20 augustus 1837 ging hij in het seminarie van de Sociëteit van Maria te Lyon en legde zijn gelofte af in febr 1840. Hij werkten met lekenorganisaties die de devotie tot de H. Maagd Maria en de H. Eucharistie steunden en verspreidden, vooral de 40  uren-devotie. Hij werd er overste van de Orde in Lyon in 1844. Zijn nieuwe taken bestonden uit de leiding over de Derde Orde van Maria, een lekengroep die geestelijk toegewijd was aan de Maristen en de verspreiding van de Christelijke familie. De H. Jean-Baptiste M. Vianney was lid.

Zijn eucharistische spiritualiteit was geleidelijk aan gegroeid. Als overste reisde Eymard in Frankrijk om de verschillende Marist gemeenschappen te inspecteren. Hij kwam in contact met de praktijk van eeuwigdurende eucharistische aanbidding gedurende een bezoek aan Parijs in 1849, toen hij de leden van de Associatie van de Nachtelijke Aanbidders ontmoette die een uitstalling en eeuwigdurende aanbidding van het H. Sacrament hadden ingericht in de Basiliek van OLVrouw van Overwinning. Nadat hij had gebeden in het heiligdom van OLV van Fourvière op 21 jan 1851, richtte Eymard een Marist gemeenschap op die toegewijd was aan de eucharistische aanbidding. Hoewel het zijn verlangen was een afzonderlijk broederschap te stichtten die de aanbidding van het H. Sacrament verspreidde werd het niet als deel van de charisma’s gezien van de Maristen. Zijn oversten waren niet akkoord en verplaatsten hem naar het Maristen College in La Seine-sur-Mer. Eymard verliet de Sociëteit van Maria om zijn nieuwe congregatie te beginnen met de diocesane Priester Raymond de Cuers.

Op 13 mei 1856 stemde de Parijse bisschoppen toe met Eymards’ plannen voor de stichting van een Sociëteit van het H. Sacrament. Na vele beproevingen, richtten Eymard en de Cuers een openbare uitstalling van het H. Sacrament op in Parijs op 6 januari 1857 in een gebouw in rue d’Enfer 114. (straat van de hel, nota bene)

De Congregatie van het H. Sacrament gaf kinderen in Parijs voorbereiding op hun Eerste Communie. Ook niet-praktiserende Katholieken werden aangemoedigd om zich te bekeren en terug de H. Communie te ontvangen. Pr Eymard werkte een leefregel uit voor de leden van de congregatie en kreeg pauselijke goedkeuring. Er werd in Marseille een tweede gemeenschap opgericht in 1859, en een derde in Angers in 1862. Eymard was een onvermoeibare voorstander van veelvuldige H. Communie, een idee dat gesteund werd door Paus Pius X in 1905.

Op 10 januari 1969 vaardigde Paus Paulus VI een brief uit aan de algemene overste, Pater Roland Huot, S.S.S., van de Congregatie van het Heilig Sacrament, waarin hij de uitstekende functie van Aanbidding van het Heilig Sacrament buiten de H. Mis prees en al degenen die dit in praktijk brengen "in naam van de Kerk". Deze concessie is opgenomen in het herziene Romeinse Rituale, de H. Communie en de Aanbidding van de H. Eucharistie buiten de H. Mis. nr. 90 in de editio typica. De H. Priester Pierre-Julien Eymard werd ook opgenomen in de Algemene Romeinse Kalender.

De Franse beeldhouwer Auguste Rodin ontving raad van Eymard toen hij lid werd van de Congregatie als lekenbroeder in 1862, nadat hij het beeldhouwen had opgegeven na de dood van zijn zuster. Eymard erkende Rodin’s talent en raadde hem aan terug zijn roeping te hervatten. Rodin maakte later een buste van Eymard.

In 1858 stichtte hij samen met Marguerite Guillot de Dienaressen van het H. Sacrament op, een contemplatieve congregatie voor vrouwen.

Tijdsgenoten

Eymard was een vriend en tijdsgenoot van de HH. Jean-Baptiste Vianney, Pierre Chanel, Marcellin Champagnat, Zaligen Basil Moreau en Pauline-Marie Jaricot. Hij stierf toen hij 57 was in La Mure op 1 aug 1868, wegens complicaties van een beroerte. Zijn stoffelijke resten zijn nu in de Corpus Christi Kapel te Parijs. (Kapel van de Orde van het H. Sacrament) Hij werd eerst zalig verklaard en later als heilig door Paus Johannes XXIII op 9 dec 1962. Zijn feestdag valt op 2 aug.