De duivel bij de menswording van Jezus door Maria

Toen Maria begreep dat Haar allerheiligste Zoon wenste dat Zij de eer van de Allerhoogste zou verdedigen, werd Zij zo door goddelijke liefde ontvlamd, en vervuld van zulk een onoverwinnelijke kracht dat de hele Hel met alle woede van alle duivels als de kracht van een paar mieren geweest zou zijn in vergelijking met de onvergelijkelijke sterkte van onze heldhaftige Gidse. Zij zou allen overwonnen en vernietigd hebben door het kleinste deel van haar deugden en van haar ijver voor de eer en de glorie van de Heer. En haar goddelijke Beschermer en Helper beschikte deze eervolle triomf van Zijn allerheiligste Moeder over de hel, opdat de arrogantie van zijn vijanden niet langer de overmacht over ons zou behouden en niet verzekerd zou zijn van de mogelijkheid de wereld te vernietigen. Hij wenste slechts de Verlossing van de wereld te bespoedigen en ons stervelingen niet slechts aan de onschatbare liefde van zijn allerheiligste Zoon te verplichten, doch eveneens aan Maria, onze hemelse Verdedigster en Reparatrice. Zij zou de strijd aanbinden, de optrekkende duivels tegenhouden, hen overwinnen en onderdrukken en de mensheid in het juiste vlak plaatsen voor de ontvangst van haar Verlosser.

O zonen der mensen, lauw en traag van hart! Hoe komt het toch, dat gij geen oog hebt voor deze bewonderenswaardige zegeningen? Wat is de mens, dat Gij hem zo eert en met zulke weldaden overlaadt (Ps 8:5), O Allerhoogste Koning! Gij zendt Uw eigen Moeder en onze Meesteres uit om voor ons te zwoegen en ter onzer verdediging de strijd aan te binden! Wie hoorde ooit van een dergelijk gebeuren? Wie vertoonde ooit zulk een kracht en vernuftige liefde? Waar is ons verstand? Wie heeft ons van het gebruik der rede beroofd? Wat is dat voor een ongevoeligheid des harten? Wat heeft ons tot zulk een lage ondankbaarheid gebracht? Welk een beschamend gedrag vertonen de mensen, die terwijl zij voorgeven Haar zo zeer te vereren en te beminnen, schuldig bevonden worden aan lage en schadelijke ondankbaarheid, omdat zij deze verplichting vergeten? De ware adel en eer van de zonen van Adam zou veeleer moeten bestaan uit het onophoudelijk dank brengen aan Haar en het offeren van hun levens uit dankbaarheid.

De gehoorzame Moeder beantwoordde Zijn bevel door Zich aan te bieden om te strijden voor de eer van Haar allerheiligste Zoon, van de H. Drie-eenheid en de onze en sprak:

Mijn Heer en hoogste Goed, van Wie ik mijn wezen en alle genade en licht, welke ik de mijne mag noemen, ontvangen heb; aan U behoor ik geheel toe, en Gij, Heer, hebt U verwaardigd mijn Zoon te zijn. Doe met Uw dienares wat tot Uw grotere glorie en welbehagen strekken kan. Want indien Gij in mij zijt, en ik in U, wie zal er dan sterk genoeg zijn Uw wil te weerstaan? Ik zal het instrument zijn van Uw machtige arm; geef mij Uw sterkte en sluit U bij mij aan, laat ons optrekken naar de draak en al zijn trawanten.

Intussen vertrok Lucifer uit de bijeenkomst in de hel, geheel vervuld met haatdragende kwaadaardigheid tegen Haar. Hij beschouwde de ondergang van alle andere zielen, in vergelijking met die van Haar, als van zeer weinig betekenis. Indien wij de woede van satan in werkelijkheid zouden kennen, dan konden wij beter begrijpen, wat God tot Job zegt: dat hij staal als stro en brons als rottend hout beschouwt (Job 41:18). Van die aard was de woede van de draak jegens de allerheiligste Maria; en zo is ze ook nu nog jegens de zielen; want als hij de allerheiligste, de onoverwinnelijke en sterkste Vrouw niet meer achtte dan een dor blad, hoe zal hij dan optreden tegenover de zondaren, die hem even weinig kunnen weerstaan als voze en rottende rietstengels? (Efez 6:16) Slechts levend geloof en nederigheid van hart vormen het dubbele harnas, dat hen in staat stelt eerbolle overwinningen te behalen.

Bij aanvang van het gevecht bracht Lucifer de zeven legioenen met hun zeven bevelvoerders mee in de strijd. Hij had hen na de verjaging uit de hemel aangesteld om de mensen te verleiden tot de zeven hoofdzonden (Openb. 12). Elk van deze zeven eskadrons kreeg de opdracht hun uiterste krachten in te spannen tegen de onbevlekte Prinses. De onoverwinnelijke Vrouwe was in gebed verzonken, toen de Heer het eerste legioen duivels toestond de strijd te beginnen, door Haar te verleiden tot de zonde der hoogmoed, een taak waarvoor zij in het bijzonder waren aangewezen. Zij trachtten de hemelse Koningin te benaderen door in Haar driften en neigingen veranderingen te bewerkstelligen, want dit is de normale weg, welke de duivels een inkom geeft in de andere stervelingen; en zij dachten dat Zij op dezelfde wijze als andere mensen besmet was met door de zonde ongeregeld geworden hartstochten. Zij konden Haar echter niet zo nabij komen als zij wensten, want zij werden teruggedreven door de geur van haar deugden en heiligheid, welke hen meer kwellingen veroorzaakte dan het vuur waardoor ze verteerd werden. Ondanks deze hinderpaal en hoewel alleen reeds het aanschouwen van de allerheiligste Maria voor hen een ware kwelling was, negeerde zij hun pijnen en zweepten zij zich op tot woedende en onbeheerste toorn bij hun vasthoudende pogingen Haar meer te benaderen en hun vervloekte en verdoemenswaardige invloed uit te oefenen.

De allerheiligste Maria, geheel alleen en overgelaten aan Haar natuurlijke krachten, was gereed voor de aanval van deze ontelbare duivels; maar Zij op Zichzelf was voor hen even ontzagwekkend en geducht (Hoogl 6:3) als vele legers in slagorde. Zij vertoonden zich aan Haar (Ps 118:85) onder de meest afzichtelijke vermommingen en met allergemeenste leugens. Maar de oppermachtige Koningin, ons onderrichtend hoe wij overwinnen moeten, veranderde haar houding niet en werd noch innerlijk noch uiterlijk bewogen, noch vertoonde Zij enige aandoening van vrees in Haar gelaat. Zij nam geen notitie van hen en gaf hun niet meer aandacht dan aan het kleinste miertje zou toekomen. Zij verachtte hen met een onoverwinnelijk en grootmoedig hart; want dit soort strijd is een veldslag van deugden en gaat niet gepaard met uitbundig misbaar en opwinding; hij wordt gevochten in alle rust, in uiterlijke en innerlijke vrede en nederigheid. Precies even weinig werd Zij geraakt door de hartstochten en driften; want deze waren in onze Koningin niet dienstbaar aan de duivel. In Haar werden ze geregeerd door het verstand en dit was onderworpen aan God, want geen Harer vermogens was door de erfzonde in het ongerede geraakt, zoals dit het geval is in alle andere kinderen van Adam. Daarom zegt David, dat de pijlen van deze vijanden als die van kleine kinderen waren (Ps 63:8) en hun bewapening was gelijk aan degenen, die geen ammunitie hebben. Zij waren slechts schadelijk voor zichzelf, want hun zwakheid alleen al bracht hen in verwarring. Hoewel ze niet op de hoogte waren van de onschuld en de oorspronkelijke rechtvaardiging van de allerheiligste Maria en zodoende niet begrepen, dat ze door de gewone bekoringen niet geraakt kon worden, konden zij toch uit de Majesteit van Haar gedrag en Haar onwankelbaarheid hun falen afmeten, evenals hoe Zij hen verachtte. Hun pogingen hadden niet het minste effect; want zoals de Apostel in de Apocalyps zegt (Openb 12:18) hielp de aarde de Vrouwe, Die bekleed was met de zon, toen de draak over Haar de vloedgolf van zijn onstuimige bekoringen uitstortte; waarmee hij wilde zeggen, dat het aardse lichaam van deze Vrouwe niet bedorven was in zijn vermogens en driften, zoals dat van anderen, die beroerd zijn door de zonde.

De duivels namen daarna lichamelijk vormen van de meest vreselijke en afzichtelijke soort aan; en zij begonnen schrikwekkende geluiden uit te stoten, brullend met angstaanjagende stemmen, zij gaven voor zich op Haar te storten en dreigden met haar vernietiging; zij deden de aarde en Haar huisje schudden en trachtten door allerhande aanvallen de Prinses dezer wereld te verontrusten en in verwarring te brengen, om dan tenminste daarin en in het Haar doen afzien van het gebed als overwinnaars naar voren te treden. Maar het onoverwinnelijke en grootmoedige hart van de allerheiligste Maria raakte niet het minst in verwarring en werd niet geraakt. Het dient in herinnering gebracht dat de Heer Haar bij het aangaan van deze strijd helemaal deed terugvallen op de hulpbronnen van Haar eigen geloof en deugd. Hij schortte de werkingen van de andere gaven en voorrechten, welke Zij bij andere gelegenheden genoot, op. De Allerhoogste beschikte dit zodanig, opdat de triomf van Zijn Moeder rijk aan glorie en eer zou zijn; daarnaast waren er nog andere redenen, welke God heeft, indien Hij toelaat, dat de zielen op deze wijze beproefd worden. Zijn raadsbesluiten zijn ondoorgrondelijk en onbegrijpelijk (Rom 11:33). Bij tijden herhaalde de grote Vrouwe: Wie is er gelijk aan God, Die leeft in den Hoge, en zorgt voor de nederigen in de Hemel en op aarde? (Ps 112:5). Door deze woorden bracht Zij de heirscharen, welke Haar bestreden, de nederlaag toe.

Toen schudden deze hongerige wolven de afzichtelijk makende vormen van zich af; zij vertoonden zich in schaapsklederen door zich om te toveren in engelen van licht, stralend en schoon. Zij naderden de hemelse Vrouwe en spraken: Gij hebt overwonnen, Gij hebt overwonnen, zij zijn gekomen om U te dienen en om Uw sterkte en onoverwinnelijke moed te belonen! Zij omringden Haar en gaven in vleiende en misleidende woorden blijk van hun vriendschap. Maar de allervoorzichtigste Vrouwe trok zich in Zichzelf terug. Zij schorste haar zintuigelijke werkingen en verhief Zich boven Haarzelf door middel van de ingestorte deugden, terwijl Zij de Heer in geest en waarheid aanbad (Joh 4:23). Onder verachting van alle valstrikken en bedrieglijke leugens van deze zondige tongen sprak Zij tot Haar allerheiligste Zoon:

Mijn Heer en Meester, licht van het licht, en mijn Sterkte, in Uw hulp alleen stel ik geheel mijn vertrouwen en de verheffing van Uw heilige Naam. Allen die iets anders uitspreken, zweer ik af, verafschuw ik en verfoei ik.

Maar zij die uitsluitend slechte daden konden bedrijven volhardden in hun onzinnige pogingen tegen de Moeder der wijsheid en zij bleven Haar prijzen boven de hemelen, Haar Die zichzelf lager schatte dan het laagste der schepselen. Zij schreeuwden het uit, dat zij Haar wensten te verheffen boven alle vrouwen en Haar een zeer bijzondere gunst zouden toestaan: zij zouden Haar uitroepen in Gods naam tot Moeder van de Messias en zij verzekerden Haar, dat haar heiligheid groter zou zijn dan ooit Patriarchen en Profeten bereikt hadden.

De schepper van dit nieuwe complot was Lucifer zelf en zijn boosaardigheid wordt hier bekend gemaakt als een waarschuwing voor andere zielen. Maar het was belachelijk om Maria, de Koningin des Hemels, een waardigheid aan te bieden, welke Zij reeds bezat. Zij zelf raakten in hun eigen net verward, niet alleen door het aanbieden van iets, dat zij niet kenden en zeker nooit zouden kunnen geven, maar ook omdat zij onbekend waren met het sacrament des Konings, dat zo innig met de meest gezegende aller vrouwen, die zij vervolgden, verbonden was. Toch was de zondigheid van de draak wel zeer groot, want hij wist dat hij nooit zou kunnen vervullen, wat hij beloofde. Hij probeerde er echter achter te komen of wellicht onze gezegende Vrouwe deze waardigheid bezat, of dat Zij hem bepaalde tekenen zou geven waaruit hij zou kunnen afleiden, dat dit zo was. De allerheiligste Maria kende Lucifers dubbelhartigheid en kwam haar bewonderenswaardig met rustige kracht tegemoet. Zij beantwoordde de misleidende vleierijen door in alle rust haar gebed te vervolgen en de Heer te aanbidden. In het stof geboden vernederde Zij Zichzelf, Zij erkende Zichzelf als het meest verachtelijke schepsel, verachtelijker nog dan het stof onder haar voeten. Door dit deemoedig gebed en haar houding weerstond Zij de arrogante trots van Lucifer voor zolang de bekoring duurde. Er gebeurde nog veel meer, maar het scheen mij toe, dat ik noch de sluwheid van de duivels, noch hun leugenachtig bedrog, noch hun wreedheden in volle omvang mag beschrijven, noch moet uitweiden over al datgene wat mij werd getoond.

Verslagen en overwonnen dropen de eerste vijanden af en maakten plaats voor de tweede bende. Deze zou Haar, Die het armste onder de mensen was, trachten te bekoren met de zonde der hebzucht. Zij boden Haar grote rijkdommen aan, goud, zilver, en kostbare edelstenen, en opdat dit geen ijdele beloften zouden zijn, plaatsten zij voor Haar een grote hoeveelheid van deze schatten, hoewel ook dit alles schijn was, want zij dachten, dat zij grotere invloed op haar wil zouden kunnen uitoefenen door deze voorwerpen in feite voor Haar uit te stallen. Zij begeleidden dit aanbod met bedrieglijke woorden en zeiden Haar, dat God Haar dit alles had geschonken om aan de armen uit te delen. Toen zij zagen dat dit alles geen effect op Haar had, veranderden zij van tactiek en trachtten Haar ertoe te bewegen in te zien, dat het voor Haar, die zo heilig was, toch een groot onrecht was zo arm te blijven. Het zou veel juister zijn, dat Zij deze schatten bezat dan dat ze in handen van verstokte zondaren bleven, want zou dit niet een onrechtvaardigheid zijn en een frustreren van de goddelijke Voorzienigheid als de rechtvaardigen gestraft zoude worden door armoede en Gods zondige vijanden zich zouden baden in overvloed en rijkdommen.

De wijze man zegt: het net wordt tevergeefs uitgespreid voor de ogen van een vogel in zijn vlucht. Dit was waar voor alle verleidingen van onze oppermachtige Koningin; maar de boosaardigheid van de slang was nog veel ongerijmder bij deze bekoring met hebzucht, want deze Phoenix van armoede was zo ver verwijderd van aardse zaken en strekte haar vluchten zelfs hoger dan die der serafijnen, dat deze lage en verachtelijke valstrik totaal tevergeefs gespannen was. De allervoorzichtigste Vrouwe probeerde nimmer, hoewel Zij de goddelijke wijsheid bezat, met deze vijanden te redetwisten en dat is in waarheid ook niemand aan te raden, want zij vechten tegen de geopenbaarde waarheden en zullen ooit hun nederlaag toegeven, ook al zie ze haar uitwerking. De allerheiligste Maria gebruikte enige woorden van de H. Schrift en herhaalde deze met grote nederigheid. Bij deze gelegenheid nam Zij daartoe de woorden van de 118^e psalm: Mijn rijkdommen, O Heer, bestaan uit het onderhouden van Uw getuigenissen en Uw wetten (Ps 118:112). Zij gebruikte vele andere teksten, waaruit haar dankbaarheid en lof voor de Heer sprak, voor Haar schepping en instandhouding zonder haar verdiensten. Op deze zeer wijze manier overwon Zij de tweede bekoring, tot verwarring en kwelling van deze afgezanten der zonde.

Daarna kwam het derde legioen naar voor, geleid door de prins der onzuiverheid, die tot taak had de zwakheden van het vlees uit te buiten. Zij spanden zich des te meer in, omdat ze de onwaarschijnlijkheid van een overwinning voorzagen; en zowaar, zij wonnen nog minder veld dan de anderen, als zij al kunnen spreken van min of meer bij deze verschillende bezoekingen van de Maagd Maria. Zij probeerden Haar walgelijke beelden op te dringen en voor haar ogen onuitsprekelijke monsterlijkheden op te voeren. Maar al hun pogingen waren evenzoveel lucht, want zodra de allerzuiverste Maria de eerste tekenen van deze zonde aanschouwde, trok Zij Zich in Zichzelf terug en schorste de activiteit van haar zinnen. Zo kon zelfs geen zweem van een inblazing of van een onwelvoeglijk beeld haar gedachten binnendringen, omdat geen van haar vermogens werkte. Met het meest vurige verlangen hernieuwde Zij vele malen haar gelofte van zuiverheid in de aanwezigheid van de Heer en Zij verdiende bij deze gelegenheid meer dan alle maagden, die ooit bestaan hebben en nog zullen bestaan in deze wereld. De Almachtige schonk Haar een dusdanige deugd, dat de kracht waarmee deze vijanden werden teruggeslagen en uit de aanwezigheid van de allerheiligste Maria geslingerd werden, in vergelijking met de kracht, waarmee een kogel de kanonloop verlaat, oneindig veel malen groter was.

Het vierde legioen trachtte Haar zachtzinnigheid en Haar geduld op de proef te stellen en Haar tot toorn te bewegen. Deze bekoring bezorgde veel overlast, want de duivels haalden het hele huis omver: zij braken en verspreidden alles, wat het huis bevatte, op een dusdanige wijze, dat de allergeduldigste Vrouwe daar de meeste last van ondervond, maar Haar heilige engelen snelden Haar te hulp en repareerden alle schade. Toen ook deze poging faalde, namen de duivels de gedaante aan van enige vrouwen, die de serene Prinses kende. Deze kwamen op Haar af in grote woede en razernij, erger dan ooit gewone vrouwen zouden kunnen opbrengen. Zij overlaadden Haar met vergaande beledigingen, schrokken niet terug voor bedreigingen en namen enige noodzakelijke gebruiksvoorwerpen weg. Maar dit waren evenzovele verachtelijke streken in de ogen van Haar, die hen doorzag; want geen van hun aanvallen en capriolen ontsnapten aan Haar scherpzinnigheid. Zij sloeg er geen acht op en had daar slechts minachting voor, zonde ook maar in het minst enig teken te geven daardoor geschokt te zijn. Toen kozen de duivels een echte vrouw uit, wier instelling overeen kwam met hun doeleinden en die zij met hun duivelskunsten tegen de Prinses van de Hemel hadden opgezet. Om dit te bereiken had een der duivels de gedaante aangenomen van een kennis van deze vrouw en had haar verteld, dat deze Maria, de vrouw van Jozef, haar in haar aanwezigheid belasterd had en haar van verschillende grote fouten, welke hij op dat moment verzon, beticht had.

De misleidde vrouw, die van nature zeer snel boos werd, haastte zich haar deze zachtaardig Lam en slingerde Haar de gemeenste aantijgingen en beledigingen in het gezicht. Zij stond de woedende vrouwe toe uit te razen en sprak haar toen toe in zachte, deemoedige en minzame woorden, welke de vrouw deden veranderen, haar rust brachten en haar hart verzachtten. Toen Zij de verandering zag, troostte Zij haar en waarschuwde haar voor de duivel. Aangezien deze vrouw arm was, schonk Maria haar enige aalmoezen en zond haar heen. Zo was dan ook deze poging ongedaan gemaakt evenals vele andere, waarmee Lucifer trachtte onze zachte Duif te prikkelen en Haar in diskrediet te brengen. De Allerhoogste verdedigde immer de eer van Zijn allerheiligste Moeder en maakte daarbij gebruik van haar eigen volmaaktheid in de deugd, haar voorzichtigheid en haar deemoed, zodat de duivel er nimmer in slaagde haar goede naam te schaden. Zij handelde steeds zo voorzichtig en met zult een grote zachtheid en wijsheid, dat de veelvuldige pogingen van de hel steeds weer zonder uitwerking bleven.