Ik beschouw mezelf als de meest ellendige van alle mensen, stinkend en bedekt met zweren, en als iemand die allerlei misdaden tegen zijn koning heeft begaan. Overweldigd door wroeging, beken ik al mijn goddeloosheid aan Hem, vraag Zijn genade en geef me volledig aan Hem over om met mij te doen wat Hij wil. Maar deze Koning, vervuld van goedheid en genade, is ver om mij te kastijden, hij omhelst me, laat me aan zijn tafel eten, bedient me eigenhandig, geeft me de sleutels van zijn schatten en behandelt me ​​als zijn gunsteling. Hij praat met mij en is op duizend en één manieren verheugd met mij. Hij vergeeft me en bevrijdt me van mijn slechte gewoonten zonder erover te praten. Ik smeek Hem om mij gelijkvormig te maken met Zijn hart. Hoe zwakker en verachtelijker ik mijzelf zie, hoe geliefder ik ben voor God.

Ik kan me niet voorstellen hoe religieuze personen tevreden kunnen leven zonder de aanwezigheid van God. Wat mij betreft blijf ik mezelf zoveel mogelijk terugtrekken in het diepste van mijn ziel; en terwijl ik zo bij Hem ben vrees ik niets; maar het minste wat zich van Hem verwijdert, is ondraaglijk.

De moeilijkheden in het leven hoeven niet ondraaglijk te zijn. Het is de manier waarop we het bekijken - door geloof of ongeloof - waardoor ze zo lijken. We moeten ervan overtuigd zijn dat onze Vader vol liefde voor ons is en dat Hij alleen beproevingen toestaat om onze weg naar redding te vervolgen.

We moeten ons vestigen in een gevoel van Gods aanwezigheid door voortdurend met Hem te praten. Het is een schande Zijn gesprek te beëindigen door te denken aan kleinigheden en dwaze zaken.

Hoe blij zouden we zijn als we de schat vonden waarover het Evangelie spreekt; al het andere zou niets betekenen. Hoe meer je ernaar zoekt, hoe groter de rijkdom je zal vinden, want het is overvloedig. Laat ons onophoudelijk ernaar zoeken en niet stoppen tot we het hebben gevonden.

Laten we dus dikwijls eraan denken dat de enige belangrijke zaak in dit leven het behagen van God is, de rest is alleen maar dwaasheid en ijdelheid.

De totale overgave aan God moet gepaard gaan met de volledige aanvaarding van Zijn wil in berusting. Ongeacht welke problemen en moeilijkheden we ondervinden, we moeten ze gewillig en met berustende vreugde verdragen omdat ze van God komen, en God weet wat Hij doet.

Heer van alle potten en pannen en andere dingen, maak mij een Heilige door maaltijden te halen en borden af ​​te wassen!

Broeder Laurentius zag in de winter een kale boom, en overwoog dat de boom binnen enkele tijd terug bladeren zou hebben, en daarna bloemen en vruchten. Hij zag een visioen van de Voorzienigheid en Kracht van God, die hem altijd bijbleef in zijn ziel. Dit visioen had hem van het wereldse onthecht, en in hem zo’n liefde voor God ontstoken dat hij niet kon zeggen of deze liefde nog was toegenomen in de veertig jaren dat hij nog leefde.

God weet het beste wat wij nodig hebben, en alles wat Hij doet is voor onze bestwil. Als we wisten hoeveel Hij van ons houdt, zouden we altijd klaar zijn om zowel het zoete als het bittere uit Zijn Hand te ontvangen: het zou ons allemaal aangenaam zijn. De meest ernstige aandoeningen lijken nooit ondraaglijk, behalve als we ze in het verkeerde licht zien.

Broeder Laurentius had zo dikwijls de directe hulp van Gods genade meegemaakt in alle gelegenheden dat hij vanuit deze ervaring God vond op het moment zelf en op dat moment wist wat hij moest doen.  

Ken je verplichting om God in alle dingen lief te hebben. Daar heb je geen leidsman voor nodig om advies te geven, maar eerder een biechtvader om je te behoeden. Wees zeer gevoelig voor je fouten, maar raak er niet door ontmoedigd, belijd ze aan God en probeer je fouten niet te verontschuldigen. Hervat daarna je gebruikelijke praktijk van liefde en aanbidding.

Dank Hem samen met mij, als je wilt, voor Zijn grote goedheid voor mij, die ik nooit voldoende kan prijzen, voor de vele gunsten die Hij heeft gegeven voor een ellendige zondaar zoals ik. Moge alle dingen Hem prijzen. Amen.

Ik geloof dat een remedie is om onze fouten te belijden en onszelf voor God te vernederen. Ik raad je niet aan om meerdere woorden in gebed te gebruiken: veel woorden en lange verhandelingen zijn vaak gelegenheden om verstrooid te raken. Houd jezelf in gebed voor God, als een verlamde bedelaar bij de poort van een rijke man. Laat het jouw zaak zijn om je geest in aanwezigheid van de Heer te houden. Als je geest soms afdwaalt en zich van Hem terugtrekt, maak je daar dan niet al te veel zorgen over: problemen en onrust dienen eerder om de geest af te leiden dan je te concentreren. Je wil moet je geest in rust terugbrengen. Als je op deze manier volhardt, zal God medelijden met je hebben.

Nutteloze gedachten bederven alles. Het kwaad begint daar, maar we moeten deze gedachten verwerpen van zodra we bemerken dat ze irrelevant zijn voor onze redding en terugkeren naar onze vereniging met God.

Wanneer Broeder Laurentius zijn geest met diepe gevoelens van God had gevuld, ging hij terug zijn werk in de keuken verderzetten, want hij was de kok van de gemeenschap. Als hij alles wat zijn werk betrof had gedaan, bracht hij de rest van zijn tijd door in gebed.

Als er velen zijn die geen vooruitgang boeken op Christelijk gebied is omdat ze in boetedoening blijven steken, en in bijzondere oefeningen, terwijl ze nalatig zijn in liefde voor God dat het uiteindelijk doel is. Dat laat zich duidelijk zien in hun werken, en dat is de reden waarom we zo weinig krachtdadige deugd zien.

Zoals God de zaken ziet tellen gedachten weinig, maar is liefde alles.

Onze heiliging hangt niet af van het veranderen van onze werken, maar in het doen van werken omwille van God, in plaats van voor onszelf. Het is betreurenswaardig om te zien hoe mensen werken doen voor menselijke of zelfzuchtige doelstellingen en daar door zeer onvolmaakt waren. Maar de meest uitstekende manier is ons tot God wenden, onze gewone dagelijkse dingen doen zonder de mensen te willen plezieren, en alles doen uit liefde voor God.

Hoe hoger de perfectie de ziel verlangt, hoe meer ze afhankelijk is van Goddelijke Genade.

We moeten van ons hart een geestelijke tempel maken, waarin we Hem onophoudelijk aanbidden. We moeten voortdurend over onszelf waken, dat we niets doen, zeggen of denken wat Hem onaangenaam is. Wanneer we ons verstand op die manier gebruiken voor God, zal ons lijden vol zegening en troost zijn. Ik weet dat deze praktijk in het begin erg moeilijk is, want we moeten puur in geloof handelen. Maar hoewel het moeilijk is, weten we ook dat we alle dingen kunnen doen met behulp van Gods genade, die Hij nooit weigert aan hen die er oprecht om vragen.

Om er een gewoonte van te maken om voortdurend met God te praten, en alles wat we doen naar Hem te doen verwijzen, moeten we dit toepassen met enige ijver. Na een tijdje zullen we ondervinden dat Zijn liefde ons innerlijk genoegen doet zonder enige moeite.

Als we eens wisten hoeveel we Gods genade nodig hebben, zouden we nooit het contact met Hem verliezen. Geloof me. Maak een voornemen om nooit opzettelijk van Hem af te dwalen, de rest van je leven in Zijn heilige aanwezigheid te leven. Doe dit niet in afwachting van het ontvangen van Hemelse gunsten; doe het gewoon uit liefde voor Hem.

Alle mogelijke soorten van versterving kunnen geen enkele zonde uitwissen, als ze de Gods liefde ontbreken. We mogen zonder angst de vergeving van onze zonden verwachten van het Bloed van Jezus Christus, als we maar proberen Hem lief te hebben met heel ons hart. God heeft de grootste gunsten aan de grootste zondaars verleent, als tekenen van Zijn genade.

Dat wat betreft de ellende en zonden waarover hij dagelijks in de wereld hoorde, hij was zo ver van zich af te vragen, dat hij integendeel verrast was dat er niet meer waren, gezien de kwaadwillende zondaars in staat waren; dat hij van zijn kant voor hen bad; maar wetende dat GOD de kattenkwaad kon verhelpen die zij deden toen Hij het behaagde, gaf hij zichzelf geen verdere problemen.

Dit deed me besluiten om alles voor alles te geven; dus nadat ik mijzelf geheel aan GOD had gegeven, opdat Hij mijn zonde zou wegnemen, deed ik afstand van de liefde voor Hem, alles wat Hij niet was; en ik begon te leven alsof er niemand anders was dan Hij en ik in de wereld.

Die GOD gaf ons altijd licht in onze twijfels, toen we geen ander ontwerp hadden dan vragen om Hem te behagen.

We zouden met GOD in de grootste eenvoud moeten handelen, openhartig en duidelijk tot Hem spreken en zijn hulp smeken in onze zaken, net zoals ze gebeuren. Die GOD heeft het nooit nagelaten het toe te kennen, zoals hij vaak had meegemaakt.

Hij is goed wanneer Hij geeft, uiterst goed. Niet minder wanneer Hij het niet doet. Verdrukkingen uit Zijn soevereine hand zijn verhulde zegeningen.

God is geest, dus we moeten we Hem aanbidden in geest en waarheid, dat wil zeggen door een nederige en ware aanbidding van geest in het diepste van onze ziel.

Ik verlang alleen naar Hem en ben geheel de Zijne.

Mijn God, omdat U bij me bent en omdat ik door Uw wil te volgen me bezig moet houden met dingen van buitenaf, verleen mij alstublieft de genade om bij U te blijven, in Uw aanwezigheid. Werk met mij samen, zodat mij werk het allerbeste is van mijzelf. Ontvang mijn werk als een offer van liefde, net zoals al mijn bekommernissen, vreugden en verdriet.

Geloof mij, elke dag dat je niet gebruikt hebt om God lief te hebben is een verloren dag.

Het vertrouwen in God moet onvoorwaardelijk blijven zonder aan beloning te denken, maar onvermijdelijk zal God de persoon die gelooft en verdraagt, belonen met genaden en schatten die alle offers die hij of zij heeft gebracht ver te boven gaan, omdat Hij oneindig goed is. Ook beproeft God ons nooit boven onze draagkracht, en in feite schenkt Hij ons genaden die ons in staat stellen te volharden als we onze aanvaarding tonen van hetgeen Hij ons stuurt.

God laat soms toe dat lichamelijke ziekten de ziekte van de ziel genezen. Maak dan een deugd van deze noodzakelijkheid: vraag aan God niet de verlossing van je pijn, maar draagkracht, uit liefde voor Hem, en alles wat Hij wil en zolang Hij het wil.

Een kleine verheffing van het hart volstaat, een kleine herinnering aan God, een innerlijke daad van aanbidding, een kort gebed is zeer aangenaam voor God. Wen aan deze kleine maar heilige oefening. Niemand merkt het en niets is eenvoudiger dan deze kleine handelingen van innerlijke aanbidding dikwijls te herhalen gedurende de dag.

Dit deed me besluiten om alles te geven; dus nadat ik mijzelf geheel aan God had gegeven, opdat Hij mijn zonde zou wegnemen, deed ik afstand van alles wat niet van Hem kwam uit liefde voor Hem, en ik begon te leven alsof er niemand anders was dan Hem en ik in de wereld.

Broeder Laurentius hoorde dagelijks de miserie en zonden in de wereld en hij was verbaasd dat er niet meer waren, als hij de kwaadwillige zondaars beschouwde die het kwaad konden bewerken, en van zijn kant bad hij voor hen in de wetenschap dat God een remedie had tegen de wandaden dat ze pleegden wanneer Hij het wilde, en hij bekommerde zich er niet verder om.

We kunnen niet ontsnappen aan de vele gevaren in het leven zonder de daadwerkelijke en voortdurende hulp van God: laten we dan voortdurend tot Hem bidden. Hoe kunnen we tot Hem bidden zonder bij Hem te zijn? We kunnen bij Hem zijn, door dikwijls aan Hem te denken. We kunnen dikwijls aan Hem denken door deze heilige gewoonte in praktijk te brengen. Dit is de beste en eenvoudigste methode die ik ken, en aangezien ik geen andere gebruik, adviseer ik de hele wereld het te doen.

Laat ons dikwijls God zoeken met geloof. Hij is in ons, zoek Hem niet ergens anders.

Het gebed van Broeder Laurentius was niets anders dan een gevoel van aanwezigheid van God, zijn ziel was ongevoelig voor alles behalve voor Goddelijke liefde: en zijn gebedstijden waren niet anders dan zijn werk omdat hij bleef God prijzen en zegenen uit alle macht, zodat hij zijn leven leidde in voortdurende vreugde. Hij hoopte dat God hem iets te lijden zou geven, zodat hij sterker kon worden.

God geeft ons altijd licht in onze twijfels, en wanneer we geen ander doel voor ogen hebben moeten we Hem vragen om Hem aangenaam te zijn.

Ik weet niet hoe God over mij zal beschikken: ik ben altijd gelukkig: de hele wereld lijdt; en ik, die de strengste discipline verdient, voel voortdurend een vreugde, die zo groot is dat ik ze nauwelijks kan bevatten. Ik zou God graag een deel van jouw lijden vragen. Ik ken mijn zwakheid, die zo groot is dat als Hij mij een moment alleen laat, ik de meest ellendige mens op aarde zou zijn. En toch weet ik niet hoe Hij mij alleen kan laten, omdat het geloof mij een sterke overtuiging geeft dat Hij ons nooit in de steek laat, tot we Hem eerst in de steek laten. Laat ons vrezen Hem te verlaten. Laat ons altijd bij Hem zijn. Laat ons leven en sterven in Zijn aanwezigheid. Bid voor mij, zoals ik voor jou bid.

We moeten altijd aan ons geestelijk leven werken, omdat geen vooruitgang boeken in het geestelijk leven terugvallen is.

Het is niet nodig om altijd in de kerk te zijn om bij God te zij. We kunnen een gebedsruimte van ons hart maken, waarin we ons van tijd tot tijd terugtrekken, om met Hem te praten in zachtmoedigheid, nederigheid en liefde. Iedereen is in staat tot zo'n vertrouwd gesprek met God, sommigen meer, sommigen minder: hij weet wat we kunnen doen. Laat ons beginnen.