Naar aanleiding van de gebeden voor Heilige Priesters:

Zalige Edward Poppe (18/12/1890 in Temse – 10/6/1924 in Moerzeke)

Leven van Edward Poppe : samenvatting naar het werk van broeder Pierre van de Transfiguratie & redactie KCR -Hij is verrezen ! nr. 86, maart-april 2017

·        Hij groeit op in een gezin met 11 kinderen, waar er 8 overleven, 6 meisjes en 2 jongens, hij is de derde in de rij.

·        Het is een voorbeeldig Katholiek bakkersgezin.

·        Later nemen 7 de geestelijke staat aan, behalve Marie die zorgt voor haar bejaarde moeder Jozefa, maar wijdt zich aan God door de geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid.

·        Zijn ouders staan bekend om hun naastenliefde. Vader Desiré is een bewonderaar van priester Daens, voorvechter van de arbeidersklasse.

·        Edward helpt in de bakkerij en brengt het brood aan huis. Zo leert hij de wereld kennen.

·        Als hij 14 is wordt zijn roeping duidelijk. Op 15 jarige leeftijd volgt hij het seminarie van St-Niklaas in 1905. Twee jaar later sterft zijn vader. Hij mag van zijn moeder verder studeren.

·        Hij is een Vlaamsgezinde die de miserie van de armste sociale klasse inziet.

·        Hij wil naar de abdij van Dendermonde en daar intreden in het kloosterleven. Maar na een retraite in 1909 ziet hij in dat hij liever het arme volk bijstaat en hen tot geloof brengt als priester.

·        Hij neemt de legerdienst aan.

·        Hij ontdekt in 1911 een werk dat zijn leven zal beïnvloeden: Geschiedenis van een ziel door de H. Theresia van Lisieux. Hij onthoudt er een grote les: “De vernedering is de enige weg die heiligen maakt en elke beproeving is een goudmijn om te ontginnen.”

·        Na zijn legerdienst in 1912, trekt Edward naar het grootseminarie in Leuven. Daar vindt hij een vurige priester die zijn geestelijk leidsman wordt: Abel Brohée. Daar leest hij ook de Ware Godsvrucht van Louis-Marie Grignion de Montfort. Vanaf dan wijdt hij zich vurig aan de H. Maagd Maria: “Gedenk dat ik mij gans aan U heb gegeven met al wat ik heb. Hart en hoofd, ze horen U toe. Welaan dan, liefste Moeder, bedek mij met uw wijde mantel. Laat mij opgroeien aan uw zijde. Maak van mij, spijts mijn gebreken, uw volmaakt kind, een nieuwe Christus. Totus tuus ego sum et omnia mea tua sunt! Rustend op uw hart zal ik gehoorzaam luisteren en zal ik leren hoe ik lijdend moet liefhebben. Ik heb het lijden aanvaard.

·        Hij richt ook “Temsche voorwaarts” op “Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus”. Hij is de leider.

·        In 1913 haalt hij zijn doctoraat in de filosofie. Tijdens de vakantie gaat hij op bedevaart naar Lourdes: een prachtige tijd.

·        In september 1913 trekt hij naar het grootseminarie van Gent met les van de beste theoloog van dat moment kanunnik Kamiel Van Crombrugghe over mariale godgeleerdheid. In Gent wordt hij lid van de beweging “Filioli caritatis”, een vereniging van seminaristen die elkaar helpen om volmaakte priesters te worden. Hij leert er een medeseminarist kennen die de stichter is, Robrecht Messiaen waarmee hij een goede vriendschap heeft. Ze helpen elkaar en de andere volgelingen voor zelfheiliging en de heiliging van andere seminaristen. Op geregelde tijdstippen doen ze aanbidding in de kapel, elke vrijdag ontvangen ze Jezus in de communie. Zijn vriend overlijdt echter in 1917 en Edward neemt de Filioli over.

·        In WO I wordt Edward gemobiliseerd als brancardier. Hij wordt naar Namen gestuurd als begeleider van de voerman van een paardenwagen voor gewonden. Op 23 augustus wordt zijn compagnie de pas afgesneden door de Duitsers. Ze vluchten in de richting van Philippeville, daarna Chimay en Bourlers waar hij totaal uitgeput ineen zakt. Hij wordt bij de plaatselijke zusters ondergebracht en neemt daarna zijn intrek in de pastorie van Bourlers bij de goede pastoor Castelain. Hij krijgt een boek van het leven van Z. Antoine Chevrier (1826-1879) te lezen, een Franse priester en die de grootste armoede beoefende. Hij bereidt de kinderen van Bourlers voor op hun plechtige communie. Eind november 1914 moet hij terug vertrekken voor de Duitse bezetting en keert hij terug naar Temse.

·        In januari 1915 neemt hij zijn intrek in het grootseminarie van Mechelen voor zijn derde jaar theologie, omdat het Gentse seminarie wegens de oorlog gesloten is. Hij aanvaardt het lijden en verlangt vurig om arm te zijn en volgens het Evangelie te leven. Met Lichtmis vraagt hij zijn Hemelse Moeder: “O Moederke, ik weet dat de volmaaktheid van mijn leven moet steunen op de geest van armoede. Leer me de ware Christus aan de wereld tonen. Bevrijd mij van de berusting die ik zou vinden in een leven van onvolmaaktheid, bewaar mij voor halfslachtigheid. Geef mij de kracht om de volmaaktheid te blijven nastreven en laat niet toe dat uw kind in verderfelijke onbenulligheid zou vervallen.”

·        In april 1915 opent het seminarie van Gent terug zijn deuren. Hij ziet er verschillende vrienden gezond en wel terug. Bij een van de eerste conferenties wordt de priester een andere Christus genoemd. Het maakt een diepe indruk op Edward en geeft zich onmiddellijk en volledig over aan de voorbereiding op een heilig priesterschap.

·        Op 29 mei wordt Edward tot subdiaken gewijd, waarbij hij de eed tegen het modernisme aflegt, die door H. Pius X werd verplicht tegen de grote ketterij van de 20^ste eeuw.

·        In de studentenbond waarvan Edward nog altijd voorzitter is waait er een nieuwe wind, deze van activisme om de Vlaamse politiek aan te wakkeren via een samenwerking met de Duitse bezetter. Maar Edward onderstreept op 20 augustus 1915 dat de beweging in de eerste plaats de Vlaamse vorming moet bewerken op taalkundig, cultureel en godsdienstig gebied, los van haat tegen het Waalse, tegen alles wat Belgisch is en tegen de regering. Maar de maand daarop wordt Flor Dierckx, een bewonderaar van Dr. Borms, tot leider van de studentenbond. Hij roept meteen op tot actieve deelname aan de politieke strijd. Edward waarschuwt dat de Vlaamse Beweging ook katholiek moet zijn, maar hij vindt geen gehoor. Hij zal kort na zijn priesterwijding zijn ontslag als leider indienen omdat het ideaal van de verdediging van een Katholieke samenleving verwatert.

·         Begin 1916 maakt Edward op spiritueel vlak een moeilijke tijd door omdat zijn geestelijke leiders hem van zijn devotie tot OLVrouw willen afhelpen. Maar hij volhardt en hij begrijpt dat Maria de weg is die naar Jezus leidt, de band die ons met Hem verbindt en in Hem met de H. Drie-eenheid. Daarom kan men zijn Moeder vereren en ondertussen de meest intieme vereniging met Jezus hebben.

·         Vlak voor zijn priesterwijding wordt zijn drang naar de Evangelische armoede nog sterker en wil hij leven zoals priester Chevrier en de pastoor van Ars. Hij mijdt het kruis niet en wijdt zich toe aan Maria voor altijd. Op 1 mei 1916 wordt hij in de Gentse St-Baafskathedraal tot priester gewijd. Hij is dan 25 jaar.

·         Zijn eerste ambt is onderpastoor in de parochie St-Coleta, een zeer arme socialistische arbeiderswijk aan de zuidrand van Gent. Hij verzorgt er huisbezoeken en catechismuslessen en vult het aan met het lof, en de biecht. Het is een succes. Er komen 200 kinderen op af. Hij sticht met de toelating van zijn pastoor een communiebond, een keurkorps van kinderen die Jezus beminnen en heilig willen worden door dikwijls te communiceren, door elkander te steunen en door overall het voorbeeld te geven. Er heerst veel armoede, er zijn veel alleenstaande vrouwen waarvan de man in de oorlog is gestorven, het leven is peperduur en er heerst bittere koude.

·         Hij treedt in de voetsporen van de H. Paus Pius X en geeft dagelijks de communie aan de kinderen.

·         Edward volgt de radicale Jezuiet Pater Maurits Claeys-Bouuart om de harde weg van de ascese te volgens zoals de H. Ignatius, en de geest van armoede te beoefenen. Dat in tegenstelling met de pastoor van de parochie. Zijn motto is: “Sacerdotium crux et martyrium, pax et gaudium” (28/12/1916) Kruis en martelaarschap, waar hij vrede en vreugde vindt. Hij voegt aan zijn voorbeelden Allemand toe.

·         Ondertussen is de universiteit van Gent Vlaams met de uitdrukkelijke steun van de Duitse bezetter en heeft ze op 24/10/1916 de deuren geopend. August Borms is het boegbeeld van het activisme en propagandist van de Vlaamse universiteit en “Temsche voorwaars”. Er zijn veel spanningen: Belgische unitaristen tegen Vlaamse nationalisten, en binnen de flaminganten acitvisten tegen passivisten. Er zijn er die zelfs meeheulen met de Duitsers. De Belgische overheid heeft de vrijmetselarij een dikke vinger in de pap gekregen sinds socialisten en liberalen zijn toegetreden tot de oorspronkelijk homogeen-katholieke regering en tegen de flaminganten ingaan en een geheime antikatholieke agenda volgen. Maar Edward wil Vlaanderen katholiek.

·         In de zomer van 1917 krijgt hij van de dokter te horen dat hij wegens oververmoeidheid en zenuwverzwakking een maand rust moet nemen op de buiten. Hij gaat naar Melle, een psychiatrisch instituut van zusters van Liefde.

·         Ondertussen is Edward zijn meisjescommuniebond ontnomen door de pastoor. En op 13/2/1918 wordt hij op het bisdom ontboden, en Mgr. Seghers ontneemt hem het catechistenwerk en krijgt juffrouw Elvire Branquaert, een vrome 40-jarige dame de leiding. Edward gehoorzaamt de Mgr. en aanvaard het kruis.

·         Edward Poppe beseft de ernst van de toestand: de Kerk verliest elke dag terrein aan de ongelovigheid, wegens te weinig radicale, heilige priesters die zelf beleven wat ze prediken. Edward heeft het altijd bij het rechte eind gehad. Ook nu!!!

·         Met Edwards gezondheid gaat het zo bergaf dat hij in de herfst van 1918 benoemd wordt tot rector van een kleine communauteit: de zusters van de H. Vincentius a Paulo in Moerzeke bij Dendermonde. Op 7 oktober vertrekt hij voorgoed uit de parochie. Een vertrek met stille trom. Maar in Moerzeke wordt hij heel hartelijk verwelkomd. Hij moet zich bekommeren om een 12-tal zusters en om de kleine groep van bejaarden en wezen. Bovendien zal moeder Poppe de toelating krijgen om bij hem haar intrek te nemen. De overste van de communauteit beseft onmiddellijk dat de nieuwe rector een heilige is. Tot zijn grote vreugde vindt Edward een medeziel in de jonge onderpastoor van Moerzeke, Leo De Keukelaere, die bij hem in het rectorshuis komt wonen. Hij is lid van de Filioli caritatis en ze besluiten hun leven broederlijk te delen, samen te bidden, elke avond bij elkaar te biechten, te ijveren voor het ideaal van het heilig priesterschap.

·         Er komt een einde aan de Grote Oorlog, maar zijn goede vriend Leo wordt zwaar ziek en sterft op 5/1/1919. Hij roept nog op een dag tot Edward: “Het geheim van Maria! Maria, dat is alles! Maria beminnen, dat is alles! De liefde tot Maria is als een vlam die aangestoken wordt. Aangezien wij daartoe bestemd zijn, wat kunnen we beter doen dan ons geheel in haar handen geven? Zij is de liefde zelf… in Haar hebben wij alles.”

·        In Moerzeke vindt hij rust en kan hij de werking van Filioli nieuw leven inblazen. Hij begint een drukke briefwisseling.

·        In een brief aan een seminarist schrijft hij: Gij hebt te Gent gezien wat godsdienstige ellende daar heerst bij rijk en arm. Gij zult overal zien, tot in kloosters en gestichten toe, hoe weinig, hoe bitter weinig Jezus bemind wordt... De onverschillige mensen zakken met ganse steden, met ganse landen naar socialisme en heidendom weg. Een schoon sermoen over hel of hemel houdt die massa niet meer tegen. Ze groeien aan en zakken weg... Die ontaarde zinkende massa wordt maar tot zien en tot staan gebracht door de komst van een heilige (priester die het voorbeeld geeft door een eenvoudig en heilig leven).

·        In een bijeenkomst in Gent roept Edward op dat de priesters een diep innerlijk leven cultiveren, vurigheid en versterving. Hij schildert het portret van een waarachtig priesterleven, het enige dat redding kan brengen: een leven van armoede, van gebed en geloof, van vertrouwen en blinde gehoorzaamheid.

·        Edward brengt in het diepste geheim een offer. Uit liefde voor zijn priesterideaal en om de juiste opvatting ervan te redden aanvaard hij een langdurig martelaarschap door trage uitputting en heeft hij zichzelf opgedragen. Op 11 mei 1919 krijgt hij een zware hartaanval. Op het hoogfeest van Pinksteren krijgt hij een tweede hartaanval. Zo gaat het de laatste 5 jaar van zijn korte leven. Opflakkeringen en terug zwaar lijden. Hij sterft op 33 jarige leeftijd.

·        Op zijn lessenaar heeft hij een donker kruis geschilder met daarvoor een kelk met een hostie. Eronder het woord Accendatur. Of volgens Lucas 12:19: Vuur ben Ik komen brengen op aard en hoe verlang Ik dat het ontstoken wordt!

·        Edward vindt veel troost in zijn devotie tot Maria, van wie hij de “slaaf” wil zijn, het gehoorzame werktuig.