Bergoglio ontkent de Medeverlossing door de H. Maagd Maria 16/12/2019

Hoewel Bergoglio een grote devotie veinst voor de H. Moeder van God, heeft hij veel haat en minachting voor haar net als voor haar Goddelijke Zoon, Onze Heer en Redder Jezus Christus. Op 12 december, het Feest van OLVrouw van Guadalupe kon hij zich niet inhouden: niet alleen ontkende hij de doctrine van Medeverlossing van de H. Maagd Maria, maar deed hij het af als “dwaasheid”:

“Zij wilde nooit iets voor zichzelf wat van haar zoon was,” zei Bergoglo. “Ze introduceerde zich nooit als medeverlosseres. Nee. Discipel,” zei hij, in de overtuiging dat Maria zich zag als discipel van Jezus. Maria “stal niets voor zichzelf dat van haar zoon was,” maar “diende hem. Omdat zij moeder is. Zij geeft leven.” “Wanneer ze tot ons komen met het verhaal van haar dit uit te roepen, of dat dogma af te roepen, laten we niet in dwaasheid vervallen,” zei hij.

Het is een tragikomedie dat hij dit zei op dezelfde dag dat Life Site een open brief publiceerde van leken en hem “verzochten om de afgoderij van moeder aarde (Pachamama) te veroordelen dat recent plaatsvond in het Vaticaan en te bevestigen in het eren van Maria als Moeder en Koningin.”

Maria als Medeverlosseres?

Vele zielen hebben het verkeerd voor: het betekent niet dat Christus’ Moeder gelijkwaardig is aan God en dat ze goddelijk is, dat Christus niet onze enige Verlosser is, of dat aan Zijn Verlossing iets ontbrak dat louter een schepsel moest voorzien.

Het woord Co-Redemptrix komt van het Latijnse woord cum, en betekent gewoon “met”. Wanneer we zeggen dat de H. Moeder Co-Redemptrix is, bedoelen we dat zij is verenigd met de Verlossing van Christus door eraan deel te nemen in een unieke maar duidelijk ondergeschikte manier. Het is precies op welke manier dat de inhoud van de doctrine van de Co-verlossing over gaat.

God laat Zijn schepselen toe te delen in zowel Zijn natuurlijk als Zijn bovennatuurlijk werk. Bv. Hoewel God de enige Schepper is, laat Hij toch ouders toe om mede-scheppingswerk met Hem te doen. Elke priester is een alter Christus (“een andere Christus”) – hij celebreert de H. Mis, vergeeft zonden, doopt enz. in de persoon van Christus (2 Korintiërs 2:10). De toediening van sacramenten is een duidelijk voorbeeld waar God mensen toelaat te deel te nemen in Zijn werk van het redden van zielen, maar het is niet het enige, want de H. Paulus zegt, dat in zekere zin alle Katholieken Gods assistenten zijn. (1 Korintiërs 3:9)

Weweten uit de Goddelijke Openbaring dat Jezus Christus onze ene en enige Middelaar is (zie 1 Timoteus 2:5) Toch weten we ook dat dit Middelaarschap van Christus geen ander in de weg staat, middelaars die ondergeschikt, en volledig afhankelijk zijn van de Goddelijke Middelaar. Onder hen bevindt zich de eerste en belangrijkste, de H. Maagd, die de Middelares is van Alle Genaden, en dan alle andere Heiligen. Zelfs de laatste onder ons die bidt om voorspraak deelt in een zeer ongeschikte manier in het Middelaarschap van Christus, gewoon omdat God het gewild heeft in de Gemeenschap van Heiligen. Het neemt niets weg van Christus’ Middelaarschap, maar toont zijn grote efficiëntie aan.

Het is duidelijk dat God het gewild heeft dat de H. Maagd meewerkte in het werk van de Menswording (Lukas 1:26 en verder), waarom zou Hij haar dan niet toelaten om mee te werken in het werk van de Verlossing, die de reden is dat Onze Heer mens werd in de eerste plaats? Zij die al deze woorden bewaarde in haar hart en overwoog (Lukas 2:19)?

De medewerking van de H. Maagd in de Verlossing van Onze Heer wordt geleerd in de Goddelijke Openbaring en door het magisterium van de Katholieke Kerk.

In de Bijbel : Genesis 3:15 Dat een vrouw zou toegelaten worden om mee te werken in de Verlossing van de mensheid is zeer gepast, omdat het door de medewerking van een vrouw is dat de man in zonde viel (Genesis 3:1-6). En als Jezus Christus de Nieuwe Adam is (1 Korintiërs 15:22), zo is ook Maria de Nieuwe Eva.

Wij als leden van Jezus’ Mystieke Lichaam zijn vereist en geboden door de wijsheid, de wil en de gerechtigheid van Jezus Christus om metgezellen te zijn van zijn lijden, zoals we verwacht worden metgezellen te zijn van zijn glorie. (Haydock Commentary)

Als die waar is voor alle leden van Christus’ Lichaam, voor alle Katholieken, zou het dan niet toegepast worden op de H. Maagd Maria, het enige lid van de Kerk die nooit onder de heerschappij van Satan viel of zonde, en wiens individuele lijden werd geprofeteerd door de H. Simeon met de woorden “uw eigen ziel zal doorboord worden door een zwaard” (Lukas 2:35)?

Brief Paus Pius VII 9/1/1801 : De Maagd van Smarten stond aan de voet van het Kruis en offered deze smarten aan de Eeuwige Vader voor onze redding.

Paus Pius IX, Ineffabilis Deus : Net als Christus, de Middelaar is tussen God en mens, de menselijke natuur aannam, en het besluit dat tegen ons gevestigd, triomferend op het Kruis vastgemaakt, zo heeft de H. Maagd in vereniging met hem door een zeer intieme en onverbreekbare band, met hem en door hem, eeuwig in vijandschap met het duivels serpent, compleet over hem gezegevierd, en zijn hoofd met haar onbevlekte voet verpletterd.

Paus Leo XIII encycliek Iucunda Semper : Maria kende op voorhand al deze kwellingen die Jezus onderging, ze kende ze en zag ze. Wanneer ze zich de dienstmaagd van de Heer uitriep voor haar moederschap, en wanneer ze aan de voet van het altaar stond, offerde ze haar helemaal met haar Kind Jezus – dan en erna nam ze haar deel in de uitboeting die door haar Zoon werd uitgevoerd voor de zonden van de wereld. Het is daarom zeker dat zij leed in de diepten van haar ziel met Zijn zeer bitter lijden en met Zijn kwellingen. Bovendien was het voor de ogen van Maria dat het Goddelijk Offer werd beëindigd waarvoor ze het Slachtoffer had gedragen en opgevoed. (…) Bij het Kruis van Jezus stond Zijn Moeder die in een mirakel van naastenliefde ons ontving als haar zonen, haar eigen Zoon met mildheid offerde aan de Goddelijke Gerechtigheid, en stierf in haar hart met Hem, doorboord met het zwaard van smart.

Paus Leo XIII encycliek Supremi Apostolatus : De Onbevlekte Maagd, die gekozen werd om de Moeder van God te zijn en daarbij verbonden is in het werk van de redding van de mens, is begunstigd en heeft macht bij haar Zoon die groter is dan enige mens of Engel ooit heeft verkregen of ooit kan verkrijgen.

Paus Pius X encycliek Ad Diem : Wanneer het laatste uur van de Zoon kwam stond Maria, Zijn Moeder naast het Kruis van Jezus, niet louter het wrede spektakel beschouwend, maar zich verheugend dat haar Enige Zoon werd geofferd voor de redding van de mensheid, en zo volledig deelnemend in Zijn Lijden, dat als het mogelijk was geweest zij graag al de kwellingen had gedragen die haar Zoon droeg. En uit deze vereniging van wil en lijden tussen Christus en Maria, verdiende ze om waardig de Reparatrix van de verloren wereld te zijn en Dispensatrix van alle gaven dat Onze Redder voor ons heeft verkregen voor ons door Zijn Dood en door Zijn Bloed.

Paus Pius XII encycliek Ad Caeli Reginam : De H. Maagd Maria moet daarom Koningin genoemd worden, niet alleen omwille van haar Goddelijk Moederschap, maar ook omdat God gewild heeft dat zij een bijzondere rol had in het werk van onze eeuwige redding…In de voltooiing van dit verlossingswerk was de H. Maagd zeer nauw verbonden met Christus… Vanuit deze beschouwingen ontwikkelt zich het bewijs: als het Gods plan was dat Maria actief deel nam aan het reddingswerk, in vereniging met Jezus Christus, de bron van redding, op een manier vergelijkbaar met dat waarin Eva verbonden was met Adam, de bron van dood, zodat men kan zeggen dat het werk van onze redding werd voltooid door een soort herhaling, waarin een maag als instrument diende in de redding van het menselijk ras, net zoals een maagd nauw verbonden was met zijn dood.

Bovendien kan evenzeer gesteld worden dat deze glorierijke Vrouwe gekozen was om Moeder van Christus te zijn zodat ze deelgenote kon worden in de verlossing van het menselijk ras. Het was zij die vrij was van alle zondesmet  met inbegrip van de erfzonde en altijd het meest verbonden was met haar Zoon, die op Golgotha haar Zoon offerde aan de Eeuwige Vader samen met de totale opoffering van haar moederlijke rechten en moederlijke liefde, zoals een nieuwe Eva, voor al de zonen van Adam, die door de Zondeval waren getroffen. Men kan dus besluiten dat als Christus, de nieuwe Adam, een Koning moet genoemd worden, niet enkel omdat Hij de Zoon van God is, maar ook omdat Hij onze Verlosser is, en zo analoog, de H. Maagd Maria Koningin is, niet alleen omdat zij de Moeder van God is, maar ook omdat zij als de nieuwe Eva verbonden was met de nieuwe Adam.

Ketterij in de Apostolische Exhortatie Evangelii Gaudium van Bergoglio : Wat is het grootste gebod? 21/1/2020

Het zou niet juist zijn om deze oproep tot groei in Geloof exclusief of voornamelijk in termen van doctrinale vorming te zien. Het heeft te maken met het navolgen van alles wat de Heer ons heeft getoond als manier om zijn liefde te beantwoorden. Samen met de deugden, betekent dit bovenal het nieuwe gebod, het eerste en grootste van de geboden en degene dat ons het best identificeert als Christus’ discipelen: “Dit is mijn gebed, dat je elkaar liefhebt zoals Ik jullie heb liefgehad” (Johannes 15:12) Het is duidelijk wanneer de auteurs van het Nieuwe Testament het hart van de boodschap van de Christelijke moraal willen weergeven, ze de essentiële vereiste presenteren van liefde voor zijn naaste: “Degene die zijn naaste liefheeft heeft de hele wet vervuld…daarom is de naaste beminnen het vervullen van de weg” (Romeinen 13:8,10)

Matteus 22:36-42: ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’

Commentaar van Cornelius à Lapide op het H. Evangelie volgens de H. Matteus:… maar van waardigheid en perfectie, hoewel ver inferieur aan het eerste betreffende de liefde voor God. Want God is moet veel meer bemind worden dan alle Engelen en mensen, alle schepselen dus. Maar na God, is onder de schepselen moet onze naaste het meest bemind worden boven alle dingen… Inderdaad, de reden om onze naaste lief te hebben is de liefde voor God; we houden van onze naaste omwille van God, omdat God ons gebiedt onze naaste lief te hebben, het beeld van Hem.

Volgens de Catechismus van het Concilie van Trente – 4^de gebod: … de liefde voor God eindigt in God Zelf, want God moet bemind worden boven alle dingen omwille van Zichzelf; maar de liefde voor onze naaste vindt zijn oorsprong erin, en moet gereguleerd worden door de liefde voor God. …Bovendien kan geen eer, devotie voldoende aan God aangeboden worden die Hem waardig is, omdat de liefde voor Hem oneindig moet zijn. De liefde voor onze naaste heeft integendeel, zijn grenzen, want de Heer gebiedt ons onze naaste te beminnen als onszelf. Om deze begrenzing te buiten te gaan door onze naaste te beminnen zoals we God beminnen zou een enorme zonde zijn.