Als je wat je zegt of de manier waarop je het zegt ervoor zorgt dat de priester beledigd is, bied dan je excuses aan om hem te kalmeren en leg uit dat je enkel een leek bent die niet gewoon is over dergelijke zaken te spreken met priesters. Maak ook duidelijk dat je dit met hem onderling bespreek. Volg mij niet na in mijn gesprekken met de Curia, omdat wat ik doe te Rome voor het goed is van de hele Kerk, om iedereen op de hoogte te houden. Jullie veldslagen zijn bedoeld om jullie diocesen te overhalen en jullie tactieken moeten individuele overwinningen verzekeren. Houd je overwinningen geheim en publiceer ze niet. Het doel is dat de kerkhiërarchie in je diocees in het openbaar de kant kiest van de ware leer van de Kerk en de Paus die dit vertegenwoordigt.

Zoals ik heb gesuggereerd is het goed een lijst voor te bereiden van ernstige schandalen in de Kerk tegenwoordig. Leid het gesprek in die richting en leg de nadruk dat het voor de gelovigen verwarrend is en dat zij steeds meer redenen hebben om te stoppen met naar de Kerk te gaan en geen vertrouwen meer hebben in priesters. Laat de priester aanvoelen dat hij iets kan doen om de vertrouwensbreuk te herstellen.

Als de priester zich als een gelovige beschouwt en als iemand die bezorgd is over de waarheid en de dreigende vernietiging van de Kerk, dan kan je verder gaan en erop wijzen dat het, als Katholieken, vereist is rechtlijnig te zijn in ons geloof. We kunnen geen heidens geloof aanhangen. Dit is zeker van toepassing in de Kerk. Als we blijven doen dat de Kerk in vereniging is met degenen die Jezus’ autoriteit verwerpen, dan zullen de gelovigen vertrekken en Jezus ergens anders zoeken. Als we blijven Jezus behandelen als snoep in het H. Sacrament, of dat gegeven wordt aan iedereen ongeacht of ze Zijn vrienden zijn en zich in staat van genade bevinden, tonen we dat Jezus een klucht is en het geloof tijdverspilling.

Op dit punt zal een priester het absoluut duidelijk maken of hij het zich aantrekt of niet. Als hij het zich niet aantrekt, beëindig dan beleefd het gesprek en druk je teleurstelling uit zoals: “ik geloof in Jezus en ik wil Hem volgen, en ik weet niet waar priesters te vinden die Hem beminnen zoals ik.” Op deze manier zorg je ervoor dat misschien een ontmoeting in de toekomst nog mogelijk blijft. Voor priesters die niet om de waarheid geven, maar om gevoelens, moet je tonen dat hij heeft gefaald in zijn gesprek met jou.

Als een priester duidelijk maakt dat hij zielen wil redden, wijs hem er dan op hoe belangrijk het is dat hij in het openbaar en in zijn daden en woorden een positie inneemt. Leg hem uit dat de leken enkel priesters respecteren wanneer ze de waarheid spreken, en voor de waarheid kiezen, en hen aanmoedigen om hetzelfde te doen. Vele priesters zijn door de sleur van hun dagelijks werk vergeten dat de leken leiders wil op weg naar God.

Als hij positief reageert in dit gesprek, wijs er dan op dat in het verleden de geestelijkheid heroïsche leiders heeft gekend in tijden van crisis. Ze waren niet bang om de waarheid te spreken in het openbaar. Wijs erop hoe in de huidige wereld de strijd voor de zielen afhangt van de waarheid en dat in de media dikwijls de waarheid wordt verdraaid. Als je dikwijls genoeg leugens herhaalt begint men ze aan te nemen als waarheid.

Als hij zich daartoe niet geroepen voelt, vraag hem dan hoe hij zich voelt wanneer hij zaken vertelt die ingaan tegen de oorspronkelijke leer van de Kerk en van Jezus. Als het geen innerlijk conflict veroorzaakt om de leugens tegen het Geloof goed te keuren? Je kunt praten over de hete hangijzers zoals ecologie, vrouwelijke priesters of diakens, de ondersteuning van vijanden van de Kerk in de politiek of persoonlijk leven. Je kan hem vragen wat het uiteindelijk resultaat zal zijn van een leven van priesterschap die de leugen aanhangt, en in het openbaar valsheden promoot. Wijs erop dat het voorzichtig is om rechtlijnig te zijn en als hij wil zielen redden, hij een leider moet zijn en de waarheid prediken. Hij moet handelen en niet alleen naar woord.

Spreek over je eigen leven en hoe belangrijk God, Jezus, de Kerk, het Geloof voor je is en hoe het je van vele problemen heeft behoed, hoe het Eeuwig Leven de bekroning is die je zoekt en hoe je wilt weten welke priesters echt zielen willen redden, zodat je hen kan steunen.

Als een priester echter dwalingen, ketterijen, immoraliteit of geloofsafval verdedigt in je aanwezigheid moet je hem van antwoord dienen volgens het geloof, waarheid en geloof en hem erop wijzen dat hij verkeerd is. Het is gewoon een aanmaning, geen aanval. Let erop dat de meeste priesters het te druk hebben en dat je dan beter op een andere keer verder praat. Hij is zeker op de hoogte van deze problemen.

Als hij oprecht geïnteresseerd is om zijn mening te geven, omdat vele priesters niet met andere priesters over deze zaken spreken, kun je het hebben over het controversieel ontslag van Paus Benedictus en hoe de Katholieke Kerk lijkt te veranderen onder de leiding van “Paus Franciscus”. Als de priester Franciscus verdedigt leid het gesprek dan terug naar het ontslag. Als hij Franciscus begint te bekritiseren leid het gesprek ook dan terug naar het ontslag, en wijs op de tegenstrijdigheden.

DE OORLOG VOEREN: In de hitte van de strijd

De hoofdzaken om over te spreken in de hitte van de strijd zijn deze, met betrekking tot zijn Ontslag:

1.   Het was voor iedereen een verrassing, een schok zelfs. Het is daarom begrijpelijk dat iedereen zo geschokt was dat ze niet hebben gelet op de details van wat er is gebeurd.

2.   Het was 7 eeuwen geleden dat een paus zijn ontslag had ingediend, en daarom is het begrijpelijk dat niemand voorbereid was om gepast te reageren.

3.   Paus Benedictus is een theologisch genie, en het is niet verwonderlijk als zijn manier van spreken niet precies werd begrepen en een achterliggende reden had.

4.   Wijs erop dat de Secretaris voor het Pontificale Concilie voor Wetteksten, Bisschop Arrieta recent bevestigde da teen Pauselijk Ontslag niet door iemand kan geïnterpreteerd worden, omdat niemand het recht heeft dat te doen; dat het duidelijk een ontslag uit het ambt moet zijn (niet een stap terug uit bepaalde taken), anders is het ongeldig.

5.   Wijs erop dat in deze zaak dat de opinie van iemand niet bindend is, en wat er bindend is de vereiste van de Canonieke Wet is, omdat wanneer de man, die de paus is, ontslag indient, het de man is die zich afscheidt van de Pauselijke dienst niet het Ambt dat hem afscheidt.

6.   Wijs erop dat zelfs de H. Paus Johannes Paulus II toegaf dat een pauselijk ontslag ongeldig kan zijn, en dat de wet daarnaar verwijst in de Pauselijke Wet voor Conclaven, en dat het expliciet daarover gaat in Canon 332 paragraaf 2.

7.   Hij heeft niet gezegd wat in Canon 332 staat : “ontslag indienen” en van de “Petrine munus” (= canonieke en theologische term voor Pauselijk Ambt). Een werkwoord moet altijd betrekking hebben op een onderwerp en dat was hier niet het geval.

8.   Wanneer Paus Benedictus zei dat hij ontslag nam uit het ambt dat hij had gekregen in plaats van de zeggen dat hij de Petrine munus opgaf, is er een duidelijk probleem dat velen zijn aan voorbij gegaan, namelijk dat niemand in de Kerk het recht heeft om dit ontslag te interpreteren als een ontslag uit het ambt.

9.   Vandaar dat de principes van de wet vereisen dat de Paus ontslag indiende over (bepaalde) van Zijn taken (ministerium), maar dat dit niet betekent dat hij de Pauselijke munus of Ambt heeft verlaten.

10.               We mogen niet iemand iets in de mond leggen, dat hij niet gezegd of bedoeld heeft in de Kerk, zelfs niet een man die ontslag indient. Het zijn enkel de woorden die gezegd werden die tellen. Wij mogen er geen andere betekenis aan toekennen.

11.               In bijna 7 jaar heeft Paus Benedictus nooit gezegd dat het zijn intentie was om het Pauselijk Ambt te verlaten, zelfs hoewel hij twee keer in de Latijnse tekst verwijst naar munus in de Akte van Verzaking.

12.               Het Vaticaan kent dit probleem reeds 7 jaar, omdat ze vertalingen heeft gepubliceerd van de Akte van Verzaking die verbergen dat Paus Benedictus zowel munus als ministerium vermeldde en hij deed enkel afstand van het ministerium.

13.               Canon 41 geeft elke priester het recht om de Akte van Verzaking te onderzoeken, om te beslissen of het een akte van verzaking van de munus is, en er niet naar te handelen als het geen ontslag is van de munus. Niemand in de Kerk heeft het recht om zich op dit punt te moeien met wat een priester denkt.

14.               Er is geen oplossing voor dit probleem dan dat Katholieken erkennen dat de Akte van Verzaking niet het ontslag uit het ambt betekende. Paus Benedictus XVI kan dit niet oplossen tenzij hij de Verzaking of Ontslag op de correcte wijze doet.

15.               Omdat het Ambt van de H. Petrus niet louter nuttig is, maar noodzakelijk voor de redding van zielen en omdat degene die paus is de kern van de Vereniging van de Kerk is, zijn degenen die niet in vereniging zijn met de man die het Petrine Munus uitoefent in een formeel schisma van de Paus, van Christus en van de Kerk.

16.               Het teken van vereniging en de praktijk van vereniging bereiken hun hoogtepunt in de Mis wanneer de priester de man die Paus is vernoemd die in vereniging is met hij die het Offer aanbiedt. Dit is de grootste en belangrijkste taak van een priester.

17.               Een priester kan deze controverse niet vermijden zonder te riskeren dat hijzelf en zijn hele kudde eeuwig verdoemd worden, omdat degenen die zich bewust zijn van het schisma niet kunnen gered worden, omdat zij door hun scheiding van het Mystiek Lichaam van Jezus, ze gescheiden zijn van de Enige die hen kan redden!

18.               De zonde van Schisma bestaat er niet in de verkeerde man als paus in de Canon van de Mis te benoemen, omdat jullie werden misleid, maar het bestaat in het benoemen van de verkeerde man als Paus in de Canon van de Mis EENS JE OP DE HOOGTE BENT VAN DEGENE DIE NOG STEEDS DE MUNUS (het Ambt)  BEHOUDT.

19.               Er kan geen canonieke straf opgelegd worden aan een priester die Benedictus in de Canon van de Mis benoemt, juist omdat ieder die dit zou willen doen zich formeel en openbaar manifesteert dat hij in een schisma verkeert van Christus, van de Katholieke Kerk en van de man die nooit de Petrine munus heeft opgegeven volgens Canon 332 §2.

20.               Er is geen redding mogelijk voor iemand die de onderwerping verwerpt aan de ware Paus (zie Paus Bonifatius VIII, Unam Sanctam).

Een trouwe, moedige en voorzichtige priester zal geen advies nodig hebben wat hij dan moet doen. En het zou niet beleefd zijn advies daaromtrent te geven. Het is alleen een jonge priester die misschien wat raad nodig heeft.

De beste manier dat een priester kan reageren is te onderzoeken of hetgeen je hebt gezegd waar is en de feiten bestuderen, samen met de authentieke documenten en de canonieke wet. Als hij overtuigd is van de waarheid, er een preek aan wijdt op zondag en uitlegt hoe een Katholiek zich moet gedragen in zo’n controverse en Benedictus als Paus te vernoemen. Dan zullen de trouwe gelovigen hem steunen en kan hij Benedictus vermelden zonder schandaal.

Maar een priester die niet de moed heeft om de waarheid te prediken, kan voordeel halen als je hem de raad heeft gewoon de Paus te vermelden zonder zijn specifieke naam, omdat niemand er echt zal op letten.