Je kunt niet naar de Hemel als je iemand haat. Vergeef nu. Wees nu meedogend. Wees nu geduldig. Wees nu dankbaar. Bemin nu Jezus en Maria. Accepteer nu Gods Wil.

Degen die de Waarheid vertellen houden van je. Degenen die vertellen wat je wil horen houden van zichzelf.

Waar de meeste mensen werken om titels na hun namen te hebben, werken wij voor een titel voor onze namen ‘H.’. Het is meer veel moeilijkere graad om te halen. Er is een leven voor nodig, en je krijgt je diploma niet tot je dood bent.

Gewoon geloven in het bestaan van God is niet exact wat ik een engagement zou noemen. Uiteindelijk gelooft zelfs de duivel dat God bestaat. Geloven moet onze levensweg veranderen.

Tenzij je het absurde wilt doen, zal God niet het miraculeuze doen. Wanneer je God hebt, moet je niet alles erover weten: doe het gewoon.

God wil dat je in de wereld bent, maar zo verschillend van de wereld dat je de wereld zal veranderen. Laat het knallen.

We worden opgeroepen om God lief te hebben met heel ons hart, geest, ziel en kracht en onze naast als onszelf op dezelfde manier dat God van ons houdt – het is dezelfde liefde die stroomt tussen God en de ziel – de ziel en zijn naast. Het is moeilijk, maar de last van het kruis is licht in vergelijking van het kruis van ongebreidelde emoties, woede, vasthoudendheid aan zijn eigen mening, de frustratie om te proberen anderen te veranderen in plaats van zelf te veranderen, wrok, spijt en schuld. Het accepteren van het huidig moment zoals Jezus deed, is zeker en vast een lichtere last.

Geloof is een voet op de grond, een voet in de lucht en een misselijk gevoel in de buik.

Als je iets wilt doen voor de Heer, doe het dan. Wat je ook voelt dat er moet gebeuren, zelfs al ben je bang, doodsbang – zet de eerste stap voorwaarts. De genade komt met deze eerste stap en je krijgt genade als je stapt. Bang zijn is geen probleem, het is niets doen wanneer je bang bent.

Ik ben niet bang om te falen… ik ben doodsbang te sterven en dat de Heer zegt tot mij: ‘Angelica, dit kon je doen als je meer vertrouwen had gehad.’

We zijn allen geroepen om grote heiligen te worden, mis de kans niet.

Stel geen beperking op God. Je kunt God een vingerhoedje geven en vragen dat hij je een liter geeft. Het zal niet werken. Je plannen, je projecten, je dromen moeten altijd groter zijn dan jezelf, zodat God ruimte heeft om te werken. Ik wil dat je goede ideeën hebt, gekke ideeën, extravagante ideeën. Niets is teveel voor de Heer om uit te voeren – met de nadruk op ‘de Heer’.

God vergeeft altijd wanneer je volledig berouw hebt en je jouw leven wilt bekeren. Hij vergeeft… en Hij wordt het nooit moe om te vergeven. Nooit. Jij kunt moe worden om het te vragen. Ik hoop van niet. Hij wordt het nooit, nooit moe om te vergeven. Nooit.

God is geen pinautomaat. We gaan niet naar God om iets te krijgen; we gaan om iets te geven.

We zijn niet toevallig hier gekomen-we zijn gekozen door God om te bestaan.

Jezus geeft je zo’n kans om heilig te zijn, heiliger dan al de heiligen die ooit hebben geleefd, omdat de wereld zo’n nood heeft aan stralende levens, bakens om te volgen.

God houdt het hele Universum in orde, en vindt nog altijd de tijd om een persoonlijke interesse in jou en mij te stellen.

Ik denk dat sterven zo is: op het einde zijn en in staat zijn om terug te blikken op de worstelingen in het leven, en weten dat God je voortdurende metgezel was.

Onthoud, stem voor het leven. Het kan het jouwe zijn!

Jezus vertelde ons te leren van Hem hoe zachtmoedig te zijn en nederig van hart. We moeten naar Zijn leven kijken als we willen weten waar nederigheid om gaat.

Nederigheid is wordt gekoesterd wanneer ik degene krediet geef waar krediet gepast is: aan God.

Ik vraag niet dat rijkdom verloren gaat of dat roem wegdeemstert zoals een ochtendnevel.

Wanneer ik probeer geduldig te zijn uit mijzelf, is mijn geduld gemaakt en van korte duur. Het is duidelijk voor iedereen dat ik wanhopig probeer om geduldig te zijn.

De dood ziet er soms uit als een donkere tunnel waar men door moet, en de toekomst ziet er somber uit.

Mijn leven is zo’n contradictie. Mijn ziel hunkert naar heiligheid en vlucht dan voor de versterving die nodig is om het te bereiken.

Mensen doen aan bergbeklimming, gaan op grote hoogten, gaan het onbekende exploreren om te bewijzen aan andere mensen dat het kan gerealiseerd worden.

Het religieuze leven is een ontmoeting met de levende God. Soms wordt die ontmoeting voorafgegaan door een soort van zielzoekende angst die wanhopig probeert niet te horen, zich in de tegengestelde richting te begeven, verwoed te proberen onder de uitnodiging te geraken.

Elke Christen die streeft naar heiligheid in het leven ervaart een dorheid van de ziel. Het is voor de meeste mensen een hartverwarmende ervaring. Het is een paradox, want de ziel wordt verward wanneer het zich realiseert dat hoe harder het probeert, hoe verder Jezus lijkt verwijderd te zijn.

We zijn zo gewoon aan liefde op een menselijk niveau dat we vinden dat God Zelf liefhebben ofwel onmogelijk is of ons vermogen te boven gaat. We neigen ertoe degenen lief te hebben die we graag hebben, die ons een dienst bewijzen of die goed zijn voor ons. In de mate dat ze deze verschillende zaken doen, houden we van hen.

Het is goed een intellectueel bewustzijn te hebben van onze afhankelijkheid van God – te begrijpen hoe groot Hij is en hoe klein we zijn in Zijn ogen.

Elk ziet Jezus op een verschillende manier. Voor sommigen was Hij een profeet, want ze wilden weten of het Koninkrijk op handen was. Maar het meest was Hij de Zoon van God, en Hij kwam om de gevolgen van de vloek dat de Vader op de mensheid had gelegd wanneer Adam en Eva ongehoorzaam waren, te ervaren.

We moeten kijken naar de persoonlijkheid van Jezus en Hem onder verschillende omstandigheden bekijken – omstandigheden niet anders dan de onze – en Hem dan prijzen door Hem na te volgen naar best vermogen.

Jezus was trouw aan zijn apostelen, in de volle wetenschap van hun lafheid. Hij was trouw aan de armen en aanvaardde de kritiek van de Farizeeën, zodat de verworpenen zich nooit in de steek zouden voelen. Hij was trouw aan Zijn Vader, en voltooide Zijn Wil, zelfs tot de dood toe.

Jezus stelde Zich beschikbaar voor iedereen. Niet zoals vroegere profeten en religieuzen van Zijn tijd, die zich dikwijls op een afstand hielden, was Jezus gemakkelijk om te benaderen en altijd stond Hij klaar om Zijn hulp te bieden.

Het huwelijksleven is voor velen een noodzakelijk kwaad geworden, en een dat zeer gemakkelijk wordt weggegooid.

We leven in een tijdperk dat de nadruk legt op persoonlijke doelstellingen, carrières, geluk, werk en religie. De nadruk ligt op het individu en hoe het individu het best voldoening kan krijgen.

Een familiegeest is niet altijd synoniem voor gezinsleven. Gebeente van ons gebeente en vlees uit ons vlees maakt van ons tot broeders, zusters en familieleden, die even ver kunnen leven als vreemden in het buitenland.

Buren zijn concurrenten in plaats van partners, wantrouwend in plaats van vertrouwend, onverschillig in plaats van behulpzaam, koel in plaats van liefdevol, hebzuchtig in plaats van vrijgevig. We beschouwen onszelf niet meer in een buurt te leven, maar alleen op een geografische plaats.

God kent Zichzelf en elk geschapen ding perfect. Geen grassprietje of het kleinste insect ontsnapt aan Zijn blik.

Geen schepsel, zelfs niet de meest verheven engel, kan God begrijpen of een perfecte kennis hebben over Hem.

Gods woord is altijd effectief en brengt voort wat het ook uitdrukt. Mijn woorden kunnen in tegenstelling niets scheppen, ik kan enkel veranderen wat reeds bestaat in iets anders.

Ik mag niet toelaten dat de slechte vermogens van mijn menselijke natuur mijn geloof verzuren in het enorme goede dat mogelijk is ondanks de zwakheid van deze natuur.

Zelfs als mijn naaste steeds weer toont dat hij ongelovig is, is het minste dat ik kan doen hoop koesteren dat hij zal verbeteren, bidden voor hem, en goeds denken over hem zonder frustratie en teleurstelling.

Mijn mislukkingen kunnen mijn grootste successen zijn. Het is in mislukking dat ik dikwijls dichter tot God nader, leer meer op Hem te steunen dan op mijzelf, zelfkennis krijg, en de dingen zie in hun juiste perspectief.

Sedert de tijd van Adam en Eva, heeft de mens geprobeerd te ontsnappen aan alle soort lijden.

De zondaar die plotseling Gods liefde voor hem beseft en dan kijkt naar zijn verwerping van deze liefde, voelt een verlies dat gelijkaardig is aan de dood van een geliefde. Een diepe leegte dat gecreëerd is in de ziel en een eenzaamheid vergelijkbaar met doodsangst.

Een vriend zien herbeginnen met vertrouwen en liefde, die geleden heeft doordat hij alles was verloren, geeft ons de kracht om verder te doen.

Genezing en mirakels zijn een mysterie geweest voor mensen van alle tijden. Voor sommigen is het fenomeen beangstigend, terwijl het anderen blij maakt.

God heeft altijd wonderen bewerkt door zijn profeten om het geloof van Zijn uitverkoren volk te vermeerderen of hun ongehoorzaamheid te corrigeren.

De Christen ervaart en beleeft een paradox. Hij bezit vreugde in verdriet, vervulling in ballingschap, licht in duisternis, vrede in beroering, troost in dorheid, tevredenheid in pijn en hoop in troosteloosheid.

Wanneer we beginnen muren van vooroordelen, haat, trots en zelfgenoegzaamheid te bouwen rond onszelf, dan zijn we zeker meer gevangen dat enige gevangene achter betonnen muren en ijzeren tralies.

Wat Jezus ook deed, sommigen vonden er altijd iets slechts in.

God is een geest en spreekt met ons in een stille atmosfeer omdat onze geest niet in staat is te luisteren naar Zijn stem wanneer ze gevuld zijn met lawaai en verwarring.

Niemand kan God zien in dit leven omdat Zijn glorie onze arme, zwakke menselijke natuur zou teniet doen.

Mensen leven, werken, lopen, spelen, winkelen, studeren, en eten met andere mensen. Er zijn maar een paar woestijnmensen die alleen leven zonder op enige manier afhankelijk te zijn van mensen.

Heiligheid van leven is niet het voorrecht van een paar uitverkorenen – het is een plicht, een oproep en Gods wil voor elke Christen.

Heiligen zijn gewone mensen die Jezus liefhebben, proberen zoals Hij te zijn, trouw te zijn aan de taken van hun levensstaat, hen opofferen voor hun naaste en hun hart en geest vrij van deze wereld te houden.

Mensen zijn geen geboren heiligen met bijzondere gaven en voorrechten. Ze vechten tegen de wereld, het vlees en de duivel en als ze overwinnen, begint de geest van Jezus in hen te schijnen met meer helderheid.

Dertig jaar lang, heeft Jezus nooit toegelaten dat Zijn goddelijkheid zich manifesteerde. Hij was oneindig superieur aan iedereen maar toonde het nooit.

Jezus was gelukkig wanneer de mensen Zijn waardigheid erkenden en droevig wanneer ze dit niet deden, maar Hij zocht nooit hun waardering of aanzien.

Jezus toonde mij wat het betekent om heilig te zijn – Hij deed Zijn Vaders wil ongeacht hoe moeilijk het was om te vervullen.

Er zijn er velen die niet schuldig zijn om iets slechts te hebben gedaan, maar zeer schuldig aan zonde van nalatigheid, goede zaken die ze nagelaten hebben te doen – de goede, bedachtzame woorden, meedogende gedachten en hoopvol gedrag dat ze konden tonen aan hun naaste.

De mens van de wereld verkondigt tegenwoordig dat zonde en zijn ondernemingen in zonde, een deel uitmaken van het moderne leven, maar het is niet modern. Het gaat terug tot Adam en Eva – het verlangen en de bekoring te weten – om het kwaad te ervaren.

Verstandelijk lijken we op computers, en emotioneel op dieren.

De mens rationaliseert zijn zonden. Hij vindt redenen voor al zijn zwakheden, bedenkt excuses die eerst zijn geweten kalmeren en dan doden. Hij geeft God de schuld, de maatschappij, de opvoeding, en de omgeving voor zijn slechte daden.

God kan geen zondaar vergeven, die zijn zonde niet erkent.

Gods genade is op zijn best in zwakheid, en daarom moeten we nooit onze zwakheden vrezen. In feite zullen deze zwakheden bepalen op welke manier we God voor eeuwig zullen verheerlijken.

We vergeten dikwijls dat alles wat we zien, levend of levenloos, een visuele manifestatie is van het werk van onze onzichtbare God. We zijn zo gewoon geraakt aan bomen, bergen, lucht, water, bloemen, dieren, planten en mensen dat we niet langer stilstaan voor wat ze zijn: Gods werk.

Redding brengt de ziel tot een diep bewustzijn van Gods liefde. Het leven heeft meer zin, want nu heeft het een doel.

Er is geen Christen die zich moet eenzaam of nutteloos voelen.

Elke Christen is belangrijk – belangrijk voor God, voor de wereld en voor het Koninkrijk.

Ik kan Christus niet naar mijn naaste brengen en naar de wereld, als Ik Hem niet eerst naar mijn gezin gebracht heb.

In het Doopsel ontving ik genade – deze kwaliteit zorgt ervoor dat ik kan deelnemen aan Gods natuur.

Wanneer iemand mij kwaad maakt, zal ik onmiddellijk bidden voor hem en mijn zielsrust terugvinden.

Voor een ongelovige, is er geen doel in het lijden. Met als gevolg dat hij een leven van eenzaamheid en frustratie beleeft.

Elk moment in het leven is zoals een sacrament waarin we God kunnen ontvangen. Het is een kanaal waardoor God tot ons spreekt, ons vormt, en ons begeleidt.

Ik moet luisteren als God spreekt tot mijn ziel door goede gedachten, inspiraties, en intuïtie.

Elke lichamelijke of geestelijke gehandicapte, die werd gedoopt, is een krachtcentrale voor het goede in een goddeloze wereld door de genade van God dat in zijn ziel vertoeft.

Onze herinneringen zijn de onze en we kunnen niets of niemand beschuldigen in het verleden voor pijn dat er aanwezig is. Als we de deur openen voor hen of blijven struikelen over voorbije incidenten in onze geest, moeten we enkel onszelf beschuldigen.

Een sacrament is een zichtbaar teken van een onzichtbare werkelijkheid.

Er zou in het leven van elk gehuwd paar een voortdurend opbouw van het sacrament moeten zijn.

Ik met niet zoals een kei op het strand – een zandkorrel op de kust of een van de miljoenen mensen uit het verleden, heden en toekomst. Nee, ik ben een unieke persoon die geliefd is door God als was ik een enig kind – de enige vrucht van zijn scheppende macht.

God heeft elk van ons een groter gave gegeven dan 1000 IBM computers. Het is geheugen genoemd, en alles wat onze vijf zintuigen passeert wordt opgeslagen door dit vermogen.

Ons gebrek aan vergeving doet ons haten, en ons gebrek aan mededogen maakt ons hard van hart. Trots in ons hart maakt ons rancuneus en houdt ons geheugen in een constante wervelwind van hartstochten en zelfmedelijden.

Zoals Jezus, heeft elke mens genoeg herinneringen in zijn verleden om voortdurend zijn tijd en gedachten ermee te vullen. Het is niet de herinnering aan deze incidenten maar het herbeleven van deze incidenten dat onze ziel vernielt.

Het gezinsleven is de ruggensteun van de mensheid, en dat leven is afhankelijk van wederzijds geven, delen en ontvangen van elkaar. Het omvat het juiste gebruik van elkaars successen en mislukkingen voor een wederzijdse opbouw.

De vrouw is een tedere, liefdevolle band die aanmoedigt, troost, bouwt, verzoent en alle dingen nieuw en levend maakt. De vrouw is de kracht in tijden van lijden, moedig in tegenslagen, intuïtief in tijden van gevaar. Een vrouw is ingenieus wanneer alles mislukt, vindingrijk in tijden van nood, en een ware hulp voor de man.

Het hart van Jezus is meedogend en begripvol. Het heeft de prikkel van ondankbaarheid gevoeld, en wanneer mijn hart lijdt onder dezelfde belediging, kan ik mij tot Hem richten en Hij begrijpt mijn gevoelens.

Als je ademt en je hebt twee benen, dan ben je geroepen tot heiligheid.

Gehoorzaamheid is een sterke deugd, in staat om mij meester over mijn emoties te maken door mij meer kracht te geven om mijn trots te overwinnen als ik mij onderwerp aan degen boven mij, uit respect voor hun door God gegeven autoriteit en degenen onder mij uit liefde.

De H. Paulus wilde niet dat het leed dat hij ondervond als christen iemand zou ontmoedigen. Hij besefte dat wanneer een Christen de zegeningen en genade zag die hem na zijn beproevingen overstroomde, hij de moed zou krijgen om op zijn beurt te lijden.

Ieder van ons heeft een bepaalde deugd en tekortkomingen die het proces om zoals Jezus te worden anders maken.