Dan zullen de H. Beschermengelen deze gezegenden feliciteren en met hen juichen over hun vreugdevolle opstanding. Op alle begraafplaatsen en op plaatsen waar veel mensen begraven liggen, zullen de gezegenden eerst opstaan ​​met schitterende verheerlijkte lichamen. Dat zij de voorrang hebben boven de anderen, kan uit Christus’ woorden begrepen worden wanneer Hij zegt: "Verwonder u hier niet over; want er komt een moment waarop alle doden zijn stem zullen horen en uit hun graf zullen komen: wie het goede gedaan heeft staat op om te leven, wie het slechte gedaan heeft staat op veroordeeld te worden.” (Joh. 5:28- 29).

En zoals op elk kerkhof zijn er veel personen die weer tot leven komen, en onder hen zal een aanzienlijk aantal mensen goed zijn en stel je de vreugde voor bij het weerzien van elkaar, en nu met stralende glorierijke lichamen.

Ik bid tot God dat ik gerekend word tot het aantal van deze gelukkige mensen! Hoe hartelijk zal ik Hem danken als Hij mijn verzoek inwilligt!

De opstanding van de goddelozen zal onmiddellijk volgen op die van de rechtvaardigen; maar hoe anders zal het zijn! In elke begraafplaats zullen alle verloren zielen zich verzamelen wiens lichamen daar zijn begraven, en ze zullen opnieuw worden gedwongen om ze aan te nemen en zich met hen te herenigen. Maar met welke tegenzin en walging zal dit zijn! Wanneer de ziel haar eigen lichaam ziet, zal ze terugdeinzen, zo afschuwelijk zal het zijn, en ze zal het gevoel hebben dat ze liever rechtstreeks naar de Hel ging dan zich terug met het lichaam te verenigen. Want de lichamen van de verworpenen zullen meer op duivels lijken dan op mensen, zo angstaanjagend, zo walgelijk, zo aanstootgevend zullen ze zijn. Maar hoe de ziel zich ook verzet tegen de hereniging met haar lichaam, dat nu zo afschuwelijk is, zal ze zich toch eraan moeten onderwerpen want God dwingt haar ertoe.

Wie kan de wanhoop inbeelden dat bezit neemt van het lichaam wanneer het terug levend wordt door de terugkeer van de ziel, en het tot het bewustzijn komt dat het voor altijd verloren is. Met een kreet van woede zal het uitroepen: "Wee mij, wee mij tot in alle eeuwigheid! Het was duizend keer beter nooit geboren te zijn geweest, dan tot deze opstanding van ellende te komen!" Dan zal de ziel zich weer verenigen: "Gij vervloekt lichaam, ik heb al enkele honderden jaren de kwellingen van de Hel moeten doorstaan, en nu moet ik met je terugkeren naar de eeuwige vuurzee. Jij bent de schuld voor al dit ongeluk; ik gaf je goede raad, maar je wilde ze niet volgen. Daarom ben je voor altijd verloren. Helaas voor mij, ongelukkige ziel! Helaas voor mij, nu en voor altijd! Je bent het middel geweest om mij naar deze eindeloze ellende te voeren. Ik vervloek het uur waarin ik voor het eerst bij jou kwam wonen." En dan zal het lichaam de ziel op deze manier antwoorden: "O verdoemde ziel, welk recht hebt je om mij te vervloeken, wanneer jij de oorzaak bent van al deze ellende? Je had mij strenger moeten aanpakken en me tegenhouden voor het kwaad, want het was met dit doel dat God je met mij verenigde. In plaats mij bij te staan in boetedoeningen, heb je me met zondige genoegens vervuld. Het behoort daarom aan mij jou te vervloeken tot in alle eeuwigheid, want jij bent degene die ons allebei tot eeuwig verderf heeft gebracht.” Zo zullen ziel en lichaam elkaar wederzijds vervloeken.

Dat zijn de ongelukkige omstandigheden die de opstanding van de lichamen van de verdoemden op alle begraafplaatsen zullen meemaken ​​wanneer ze het graf verlaten en een tweede leven beginnen.

En nu, lezer, probeert u zich de schaamte en verwarring voor te stellen die deze arme mensen tot in hun diepste zullen voelen als ze elkaar terugzien. Man en vrouw ontmoeten elkaar, broers en zussen, ouders en kinderen, vrienden en kennissen; degenen die in dezelfde stad of hetzelfde dorp hebben gewoond en elkaar al van kinds af aan kennen. Hun schaamte zal zo overweldigend zijn dat ze liever een fysieke marteling zouden ondergaan. En hun lichamen zullen zo afschuwelijk lelijk zijn, zo walgelijk van uiterlijk, dat ze huiveren bij het zien van elkaar. Wie kan de rouw en weeklacht beschrijven die zullen heersen onder deze ongelukkige mensen! Hun ellende is inderdaad onuitsprekelijk.

Bedenk welke vreselijke wanhoop je zou voelen als je onder het aantal van deze verloren zielen zou zijn. Hoe zou je jouw ellendig lot met hen betreuren: "Ach! Wat hebben wij gedaan? Wee ons meest ellendigen; het was beter geweest als we nooit geboren waren! Vervloekt zij u, mijn vrouw of mijn man, die mij heeft aangezet om te zondigen! Vervloekt zij u, mijn kinderen, die de oorzaak zijn van mijn verdoemenis! Vervloekt zij u, mijn vrienden en kennissen, want u was de gelegenheid van deze ellende die over mij is gekomen! Vervloekt voor altijd allen die partners van mijn leven zijn geweest en partners van mijn zonde! '
Denk hier eens over na, o zondaar, en laat uw stenen hart worden verzacht.

Wanneer u langs een begraafplaats komt, bedenk dan dat u misschien lang op een begraafplaats zal worden gelegd tot de algemene opstanding.

Maak daarom zo goed mogelijk gebruik van dit korte leven, dat u tot de rechtvaardigen gerekend kunt worden, en sta met hen op tot eeuwige gelukzaligheid, en niet met de verworpenen tot eeuwige kwelling. Bid vaak zo in uw hart: O meedogende Heer Jezus, ik smeek U omwille van Uw bitter lijden en dood, en omwille van het Laatste Oordeel waarin U de Rechter van de hele wereld zult zijn, mij genade te schenken om zo te leven dat ik bij de opstanding met vreugde kan opstaan en niet met schaamte. Amen.