Het gevangenschap van Paus Benedictus XVI 8/7/2019

Tijdslijn van gebeurtenissen:

2012

In maart 2012 stichtte Paus Benedictus XVI een Commissie van Kardinalen om de vertrouwelijke documenten te onderzoeken op uitgelekte informatie op tv, nieuwsbladen en in andere media (Vatileaks schandaal). De eerste bijeenkomst was op 24 april 2012. Kardinaal Herranz was voorzitter, en werd vergezeld door Kardinalen Jozef Tomko en Salvatore De Giorgi.

Vatileaks is de populaire benaming van een schandaal ingevolge het lekken van vertrouwelijke documenten uit het Vaticaan in 2011 en 2012, waarin corrupte transacties aan de kaak werden gesteld. De term "Vatileaks" zou afkomstig zijn van de Vaticaanse perssecretaris Frederico Lombardi, die daarbij verwees naar de klokkenluiderssite WikiLeaks.

Sedert 2011 werden een tijd lang interne documenten van het Vaticaan naar de media gelekt. Dit zou aanvankelijk gebeurd zijn door de pauselijke butler Paolo Gabriele. In de documenten is sprake van corruptie, wanbeheer en nepotisme. Daarnaast werd kritiek geuit op de werking van de Vaticaanse bank, het Instituut voor Religieuze Werken (IOR). Bovendien raakte bekend dat er binnen de Romeinse Curie een geheim homoseksueel netwerk actief zou zijn, met als gevolg mogelijke chantage. Een aantal documenten vond zijn weg naar de Italiaanse journalist Gianluigi Nuzzi, die een en ander in 2012 publiceerde in zijn boek Sua Santità. Le carte segrete di Benedetto XVI (Zijn Heiligheid. De geheime briefwisseling van Benedictus XVI).

Op 25 mei 2012 werd Paolo Gabriele gearresteerd, later in beschuldiging gesteld en veroordeeld. In december 2012 verleende paus Benedictus hem echter gratie, en werd hij vrijgelaten. Gabriele was echter niet de enige bron van vertrouwelijke documenten. In een vervolgproces veroordeelde de Vaticaanse rechter Giuseppe Dalla Torre enkele Vaticaanse insiders, maar verklaarde hij geen jurisdictie te hebben over de Italiaanse journalisten Gianluigi Nuzzi en Emiliano Fittipaldi, die bijgevolg werden vrijgesproken.

Val

Iemand laat de resultaten van de Vaticaanse Commissie uitlekken over Homo’s in het Vaticaan aan het Team Bergoglio, die als reactie koortsachtig activiteiten in Rome doet. Deze activiteit heeft als doel de gedwongen afzetting van Benedictus.

Begin November: De staatsgreep wordt gepland. Het team Bergoglio vraagt het ontslag van Paus Benedictus om te voorkomen dat de openbaringen van het dossier kenbaar worden gemaakt door de Vaticaanse Commissie over Homo’s in het Vaticaan. De inhoud van het dossier zal als gevolg hebben dat al de sleutelleden van het Team Bergoglio en alle krachten moeten gebruikt worden om de publicatie te stoppen.

De samenzwering betreft niet alleen het Team Bergoglio, maar al deze die genoemd worden in het dossier, de namen die aan het Team Bergoglio worden gegeven door iemand die in de Commissie werkt.

De voorwaarden van de staatsgreep zijn de volgende:

• Paus Benedictus zal ontslag nemen
• Paus Benedictus zal de inhoud van het dossier niet publiceren
• Paus Benedictus zal blijven getuigen dat hij uit vrije wil ontslag heeft genomen

Als Paus Benedictus weigert, dreigt het Team Bergoglio de Paus met moord, volgens een gepubliceerde getuigenis van een Italiaanse journalist op 11 februari 2012 die zegt dat de moord binnen het jaar zal gebeuren. De datum 11 februari wordt gekozen als ontslagdatum als teken voor de Lavendel Maffia over de hele wereld, dat de afzetting werd gedwongen om hun kwade wil te verdedigen.

Paus Benedictus heeft aan niemand raad gevraagd, omdat hij niemand vertrouwde en hij beslist toe te stemmen maar hij laat tekenen na voor de Katholieke wereld zodat elke intelligente mens ziet wat er gaande is. Hij breidt de voorwaarde uit tot de promotie van zijn persoonlijke secretaris naar de positie van Pauselijke Huishouding, en gelooft dat dit hem zal veiligheid zal bieden en dat hij na zijn ontslag nog steeds de enige ware Paus zal zijn.

33 November:  James Michael Kardinaal Harvey, die Prefect was van de Pauselijke Huishouding onder Benedictus wordt Kardinaal Priester van H. Paulus buiten de Muren benoemd, als een beloning voor zijn rol toe te laten dat Benedictus werd verraden in het Vatican Leaks schandaal en de weg te effenen voor Gänswein.

7 december:  Priester Georg Gänswein, de prive-secretaris van Paus Benedictus vanuit de tijd dat hij Kardinaal was, wordt benoemd tot Prefect van de Pauselijke Huishouding.

17 december: De Paus ontvangt een rapport over “Lobby’s in het Vaticaan” voorbereid door Kardinalen Julian Herranz, Salvatore De Giorgi, een voormalige aartsbisschop van Palermo en Jozef Tomko. Dezelfde dag beslist de Paus ontslag te nemen. Deze beslissing is gedwongen en het is Benedictus’ teken aan Team Bergoglio dat hij de voorwaarden heeft aanvaard van de staatsgreep.

2013

6 januari:  Het Feest van Driekoningen. Priester Gänswein wordt gewijd tot Aartsbisschop van Urbs Salvia. Hij wordt de enige houder van het ambt van Prefect van de Pauselijke Huishouding om ooit de waardigheid van een Aartsbisschop te ontvangen. Een ander Pauselijk teken is dat de verwerping ongeldig zou zijn en dat Benedictus de ware waardigheid van Paus zou behouden. De keuze van de titulaire Stoel, Urbs Salvia, die het centrum was van de Keizerlijke Cultus van Augustus, Pontifex Maximus, is nog een teken vaan de Katholieke wereld dat Benedictus’ ontslag ongeldig zou zijn, want als Prefect zal hij zorgen voor de Pontifex Maximus. (Dat Bergoglio geen officier van de Pauselijke

11 februari 2013:  Paus Benedictus XVI, in zijn status als Bisschop van Rome en Opvolger van de H. Petrus geeft ontslag uit de “bediening die hij heeft ontvangen door de handen van de Kardinalen” en roept op tot een Conclaaf om een nieuwe Paus te verkiezen. Het wisselend gebruik van titels van Opvolger van de H. Petrus voor zichzelf en Paus voor degenen die hem zou opvolgen is een ander teken aan de Katholieke wereld van de staatsgreep en gedwongen ontslag. Maar zijn ontslag door het ministerium en niet de munus op te geven maakt zijn ontslag canoniek ongeldig en zendt een GROTE CANONIEKE BOODSCHAP naar de Kerk en waarschuwt hen over wat er gaande is (Canon 332§2). De tekst bevat ook verschillende fouten in het Latijn waarover gesproken werd om aan te tonen wat complot er werd gepleegd en dat het niet uit vrije wil was.

Nadat Benedictus het document Non Solum Propter gelezen had staat Kardinaal Sodano recht en roept: Dit verrast ons, zoals een bliksemschicht uit de Hemel. Hij beveelt al degenen in het Vaticaan niets te zeggen over wat de Akte van Paus Benedictus betekent, omdat hij bemerkt dat het ontslag ove de bediening gaat (ministerium) en niet over het ambt (munus), zoals werd afgesproken.

Hij wilde niet tonen dat hij een lid van de staatsgreep is en zegt niets over het ontslag van Benedictus. Hij beveelt Pr Lombardi om met de journalisten te spreken en niemand denkt dat het betekent dat hij werd afgezet. Lombardi geeft Giovanna Chirri de toestemming om het valse nieuws te verspreiden , en nadat de journalisten in de wereld (voorbereid door Team Bergoglio) het tot feit maken, bevestigt de Vaticaanse Persdienst het valse nieuws in de namiddag. Dit is de communistische tactiek om het ‘horen zeggen’ te gebruiken om de waarheid te verdringen.

26 februari: Paus Benedictus XVI heeft gisteren (25 februari) de drie kardinalen ontmoet die een geheim onderzoek voerden naar machtsmisbruik, corruptie en seksnetwerken binnen het Vaticaan. De drie – de kardinalen Julian Herranz, Jozef Tomko en Salvatore De Giorgio – bezorgden de paus vorige week een geheim rapport van 300 pagina's dat ze opstelden in de nasleep van VatiLeaks, maar dat vooral draait rond seksfeesten van een ondergronds homonetwerk. Een aantal leden van de Romeinse Curie zou met die ‘onzuivere invloeden' gechanteerd worden. Het Vaticaan benadrukte dat het rapport niet openbaar gemaakt zou worden, dat alleen de paus de inhoud ervan kent en dat die het document zou overhandigen aan zijn opvolger.

28 februari: Paus Benedictus is verontrust dat niemand de tekenen die hij heeft gegeven begrijpt, en vertelt expliciet dat hij uit de actieve bediening heeft ontslag genomen, maar niet de munus, in een laatste wanhopige poging om het gedwongen ontslag te stoppen. Het gebrek aan respons van de Kardinalen leidt Benedictus te geloven dat hij geen vrienden onder hen heeft en dat ook zij deel uitmaken van de Lavendel Maffia. Hij vlucht naar Castel Gandolfo waar hij hoop om gered te worden door de Katholieke Krachten die erkennen dat zijn ontslag ongeldig is.

19 maart – Feest van de H. Jozef, beschermer van de Kerk: Bij de pauselijke inwijdingsplechtigheid van Paus Franciscus, was Kardinaal Tomko, een lid van de Commissie van Homo’s in het Vaticaan, een van de zes Kardinalen die de publiekte akte van gehoorzaamheid deed wegens het College van Kardinalen aan de nieuwe paus bij zijn pauselijke inwijdingsplechtigeid.—  In een daad van klaarblijkelijk akkoord met de staatsgreep. Waarschijnlijk een teken dat hij degene was die informatie had verstrekt over het onderzoek aan het Team Bergoglio op het eind van de zomer in 2012. De datum 19 maart werd gekozen om aan de Lavendel Maffia te tonen dat de staatsgreep hun boosaardig instituut had beschermd.

23 maart:  Bergoglio, waarschuwde dat het verblijf van Benedictus in Castel Gandolfo misschien was om de voorwaarden van de staatsgreep te ontvluchten, en ontmoet hem daar en beveelt hij terugkeer naar het Vaticaan als gevangene.

2014

12 juni:  Bergoglio beloont Kardinaal Herranz voor zijn zwijgzaamheid door hem te bevorderen van Kardinaal Deken tot Kardinaal Priester.

2016

April: Paus Benedictus geeft goedkeuring aan Aartsbisschop Gänswein voor een voordracht aan de Pauselijke Universiteit van St Gregorius de Grote, waar de Aartsbisschop bevestigt dat Benedictus de petrine munus behoudt en het ambt, als een wanhopige poging om de Katholieken ertoe te brengen de tijdslijn van gebeurtenissen te bestuderen. Bergoglio antwoordt krachtdadig en beveelt hem beiden om te zwijgen over deze zaken.

2019

Februari tot mei: Benedictus heeft een canonieke brief ontvangen waarin aangetoond is dat zijn ontslag ongeldig was betreffende de petrine munus, en aanvaard het stilzwijgend om canoniek aan te tonen dat hij weet dat hij nog steeds de Paus is, en politiek , dat hij onder druk staat te zwijgen.