“Ik zie dat wanneer de wederkomst van Christus nadert, een slechte priester [Franciscus] de kerk veel kwaad zal doen. Wanneer de tijd van de heerschappij van de Antichrist nabij is, zal een valse religie verschijnen die tegengesteld zal zijn aan de eenheid van God en zijn Kerk. Dit zal het grootste schisma veroorzaken dat de wereld ooit heeft gekend. Hoe dichter de tijd van het einde nadert, hoe meer de duisternis van Satan zich op aarde zal verspreiden, en des te groter zal het aantal afvallige kinderen zijn, en het aantal van de rechtvaardigen zal daarom verminderen ... "
“Ze bouwden één grote, extravagante kerk die alle geloofsovertuigingen met gelijke rechten moest omarmen: evangelische gelovigen, katholieken en alle andere denominaties, een ware gemeenschap van onheiligheid met één herder en één kudde. Er zou een Paus komen, een Paus in loondienst, zonder bezittingen. Alles was in gereedheid gebracht, veel zaken waren klaar; maar in plaats van een altaar was er alleen gruwel en verlatenheid. Zo was de nieuwe kerk en daarom had hij de oude in brand gestoken; maar God heeft andere plannen... "
"Ik kwam naar de kerk van St. Pieter en St Paulus (Rome) en zag een donkere wereld van ellende, verwarring en verval, daar doorheen straalden talloze genaden van duizenden Heiligen die daar rusten ..."
“Ik zag de fatale gevolgen van deze valse nagemaakte kerk: ik zag deze kerk toenemen; Ik zag allerlei soorten ketters naar de stad stromen. Ik zag de steeds groter wordende lauwheid van de geestelijkheid, de cirkel van duisternis die zich steeds verder verspreidde... "
“Opnieuw zag ik te midden van deze rampen de twaalf nieuwe Apostelen die in verschillende landen werkten, onbekend voor elkaar, en elk ontving stromen van levend water van bovenaf. Ze deden allemaal hetzelfde werk. Ze wisten niet vanwaar ze hun taken hebben ontvangen; maar zodra de ene klaar was, was de andere klaar voor hen ... "
"De Joden zullen terugkeren naar Palestina en Christenen worden tegen het einde van de wereld."

22 oktober 1822 : “Er zullen zeer slechte tijden komen waarin niet-katholieken veel mensen op een dwaalspoor zullen brengen. Er zal een grote verwarring ontstaan. Ik zag ook de strijd. De vijanden waren veel talrijker, maar het kleine leger van gelovigen hakte hele rijen vijandelijke soldaten neer. Tijdens het gevecht stond de Heilige Maagd op een heuvel, gekleed in een harnas. Het was een vreselijke oorlog. Aan het einde overleefden slechts een paar strijders voor de goede zaak, maar de overwinning was aan hen... "

De krachten van de Antikerk sloegen snel toe
Van zodra Paus Paulus II was gestorven kwam de St. Gallen maffia in de Zwitserse stad bijeen (en ze kwamen reeds enkele jaren daar bijeen) om Bergoglio op de Apostolische Troon te plaatsen in het conclaaf van 2005. Bergoglio verzamelde, zoals bekend, de meeste stemmen na Ratzinger. In zijn verkiezingscampagne beloofde hij radicale financiële hervormingen in het Vaticaan, zodat hij zich als redder en hervormer kon voordoen, hoewel zijn agenda die van kardinaal Martini was, om de kerk tot bruid van de antichrist te maken.

De St. Gallen groep was een informele groep van hooggeplaatste reformatorische geestelijken in de Rooms Katholieke Kerk die dezelfde visie hadden. Ze kwamen bijeen op verzoek van de Bisschop van St. Gallen, Ivo Fürer, die de gesprekken voorzat en ze kwamen jaarlijks bijeen in januari in of in de nabijheid van St. Gallen, Zwitserland. Ze hadden het over de situatie in de Kerk. Wanneer de groep de eerste keer bijeen kwam was dat in januari 1996 met de volgende leden: Fürer (bisschop van St Gallen), Martini (kardinaal), Paul Verschuren (bisschop van Helsinki), Jean Vilnet (aartsbisschop van Rijsel), Johann Weber (bisschop van Graz-Seckau), Walter Kasper (bisschop van Rottenburg-Stuttgart, later kardinaal), Karl Lehmann (bisschop van Mainz, later kardinaal)

De volgende jaren waren volgende nieuw leden:

1999: Godfried Danneels (aartsbisschop van Mechelen-Brussel, kardinaal) en Ad van Luyn (bisschop van Rotterdam)

2001: Cormac Murphy-O’Connor (aartsbisschop van Westminster, later kardinaal) en Joseph Doré (aartsbisschop van Straatsburg)

2002: Alois Kothgasser (bisschop van Innsbruck, later aartsbisschop van Salzburg)

2003: Achille Silverstrini, een Kardinaal van de Curie, Kardinaal Lubomyr (Hoofdaartsbisschop van Lviv en Metropolitaan van Galicia in de Oekraiense Grieks Katholieke Kerk)

2004: José Policarpo, Patriarch van Lissabon (in 2004).

De laatste bijeenkomst van de groep was in 2006 en werd enkel door 4 leden bijgewoond: Fürer, Kothgasser, Danneels and van Luyn.

Het waren geheime gesprekken waar de leden een eenvoudige regel hadden: alles kon gezegd worden, er werden geen nota’s gemaakt en alles gebeurde in uiterste discretie. In 2014 werden de bijeenkomsten onthuld, en in 2015 uitvoerig beschreven in Danneels biografie.

Allen waren akkoord dat de prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, Joseph Ratzinger een centraliserende en conservatieve invloed had in Rome, vooral toen de gezondheid van Johannes Paulus II afnam. Ze wilden niet dat Ratzinger hem zou opvolgen. De naam Bergoglio kon niet eerder ter sprake zijn gekomen dan in de bijeenkomst van 2002 omdat hij pas in februari 2001 kardinaal was geworden, en Martini die hem in 1974 had ontmoet, hem had geϊntroduceerd bij sommige leden die hem niet of nauwelijks kenden, in de bijzondere consistorie van mei 2001. Kardinaal Bergoglio was tegen de manier waarop de curie de zaken regelde en zijn rapport op de bisschoppensynode in 2001 bezorgde hem groot aanzien, ook bij de St. Gallen groep.

Voordat het pauselijk conclaaf van 2005 werd gehouden was de St Gallen groep samen. Kardinaal Lehmann en kardinaal Danneels waren de denktank van de reformatoren gedurende het conclaaf. Zij wilden niet stemmen voor Joseph Ratzinger, en probeerden zijn verkiezing te voorkomen door Jorge Mario Bergoglio al hun stemmen te geven en zo een blokkerende minderheid te vormen. Ze slaagden erin, maar Bergoglio smeekte “bijna in tranen” om niet verkozen te worden. Ratzinger werd verkozen tot Paus Benedictus XVI.

Het jaar na de verkiezing van Ratzinger kwam de groep een laatste keer samen. Drie van de overblijvende leden namen in 2013 echter deel aan het pauselijk conclaaf: Walter Kasper, Godfried Danneels and Karl Lehmann. Cormac Murphy-O'Connor was te oud om deel te nemen, maar hij was aanwezig in Rome gedurende de periode voor het conclaaf.

Volgens Rooms-Katholieke journalist Ivereigh, werkten de vier samen om de verkiezing van Jorge Mario Bergoglio te verkrijgen in het conclaaf, hopend op een modernere leider in de kerk.