Het bijzonder verhaal van Samuel Alexander Armas

Dit is de foto van een ongeboren baby in de 21ste week.

Samuel Alexander Armas werd geopereerd door chirurg Joseph Bruner. Bij de baby was een open ruggetje vastgesteld, maar het kindje zou een operatie buiten de baarmoeder nooit overleven. Zijn moeder, Julie Armas is een kraamverpleegster had gehoord van de opzienbare prestaties van Dr. Bruner. In het UMC in Nashville voert hij operaties uit op babies in de baarmoeder. Gedurende deze operatie haalt hij de baarmoeder met een keizersnee uit de buik en maakt een kleine snede om de baby te kunnen opereren.

Toen hij de operatie beëindigde, kwam het kleine, maar volmaakte handje van de kleine uit de incisie en greep de vinger van de chirurg stevig vast. Dit was het meest emotionele moment in het leven van dr. Bruner. De fotograaf heeft deze gebeurtenis perfect op de gevoelige plaat kunnen vastleggen en de krant, die de foto publiceerde, noemde het "De hand van Hoop" als het ware om God te bedanken voor het redden van dit jonge leventje. Zijn moeder zegt hierover: "Zwangerschap eindigt niet bij gehandicapt of ziek zijn, het gaat om een mens." Samuel kwam perfect gezond ter wereld, de operatie slaagde voor 100%.

Het was de "Hand van de Hoop", een foto van de hand van een ongeboren kind, die de wereld rondging, nadat deze in USA Today was verschenen. De foto, die genomen werd door Michael Clancy, toonde Samuels kleine hand dat de vinger vastgreep van de chirurg tijdens een operatie in de baarmoeder. 

Getuigenis van Samuel’s vader : Alex Armas

De eerste woorden die mijn dokter zei waren: "Dit is heel erg." In zijn getuigenis zei Alex: "We werden door elkaar geschud. Het is de ergste nachtmerrie van elke ouder om te vernemen dat er iets heel erg aan de hand is met hun kind. De dokter legde ons een gruwelijk beeld voor en stopte juist voor het voorstel tot abortus." Zoals Alex, na het gehoor, mededeelde aan NRL News: "Ons standpunt was dat, na jaren van diverse pogingen, dit het kind was dat God voor ons had uitgekozen. Julie en ik zijn beide christenen en de Schrift is duidelijk over de heiligheid van het leven in de schoot. Het beëindigen van de zwangerschap was dus geen optie voor ons."

Spina bifida is een soms ernstige en fatale hersen- en ruggengraatanomalie, wat resulteert in slecht sluitende ruggenwervels rondom het ruggenmerg, vooral tijdens de eerste maand van de zwangerschap. Als het kind overleeft, laat spina bifida dikwijls slopende gebreken achter, zoals een groeiende vochtophoping in de hersenen (hydrocephalus) en een aantal ernstige bijkomende gebreken.

Julie, een verloskundige verpleegster, besloot, na het horen van de diagnose, om behandelingen om te zoeken en ontdekte een pas in de schoenen staande behandeling van een operatie tijdens de zwangerschap [in utero] van spina bifida in het Medisch centrum van de Vanderbilt Universiteit in Nashville. Na intensieve raadplegingen met de medische staf, gaven Julie en Alex niet enkel hun akkoord voor de operatie van de 21 weken oude Samuel, maar ze lieten ook toe dat USA Today de operatie mocht filmen en fotograferen, zodat de wereld meer kennis zou krijgen van deze nieuwe behandeling.

USA Today duidde fotojournalist Michael Clancy aan om alles vast te leggen op film. Michael had geen idee dat deze opnamen zijn leven voor altijd zouden veranderen. Hij legt uit aan NRL News: "Voor de foto, had ik als man geen mening over abortus. Mannen kunnen geen kinderen krijgen en zo was het niet aan mij om te beslissen of abortus goed of slecht is. Ik was onverschillig."

Michael beschreef voor de Senaatscommissie gedetailleerd zijn ervaringen tijdens de operatie: "De spanning kon worden gevoeld in de operatiekamer, toen de operatie begon. De operatie zou plaatsvinden binnen de baarmoeder en men zou niets van de kind kunnen waarnemen door de opening. De volledige operatie duurde 1 uur en 13 minuten. Toen alles gedaan was, waren zowel ik als het medische team heel erg opgelucht. Toen de dokter me vroeg wat soort film ik had gebruikt, zag ik buiten mijn ooghoek de schoot van de moeder schudden, maar niemand was nabij. Ik beefde van binnen. Plots kwam er een hele arm uit de opening en trok zich terug tot juist de kleine hand nog zichtbaar was. De dokter boog zich voorover en hief het handje op, dat plots reageerde en de vinger van de dokter omarmde. En alsof het was om de sterkte van te testen, schudde de dokter het kleine vuistje. Samuel hield stevig vast. Ik nam de foto. Wow!"

Toen de fotobewerker van USA Today later Michael opbelde om de publicatie te bevestigen, verklaarde de uitgever: "Het is de meest ongelofelijke foto die ik ooit heb gezien." De foto verscheen in de krant in september 2000 en verspreidde zich vliegensvlug over de hele wereld. Vandaag wordt er nog dikwijls naar verwezen als "de hand van de foetus die de wereld in beroering bracht."

Ondertussen bleek dat de dokter de resultaten had behaald waarop de ouders hadden gehoopt en waarvoor ze hadden gebeden. "Onmiddellijk na de operatie," zegt Alex "stopte de vochtophoping en begon zelfs te dalen. Tegen dat de kleine Samuel, 15 weken later, moest worden geboren, was de hersenbeschadiging hersteld en de vochtophoping grotendeels verdwenen."

Alex en Julie deelden met NRL News de impact die de operatie en de foto later hadden op hun eigen levens: "De opeenvolgende beproevingen van onvruchtbaarheid, gevolgd door Samuels spina bifida en de baarmoederoperatie zorgde bij ons voor het gevoel dat men in een achtbaan leeft, maar dat ons huwelijk en ook elk van ons individueel bijzonder heeft gesterkt," vertrouwde Alex toe. "Wij hebben op twee manieren Gods hand aan het werk gezien. Eerst en vooral heeft Samuel duidelijk voordeel gehaald uit de operatie, en daarna waren we dankbaar voor zijn vooruitgang en de afwezigheid van de vele problemen die normaal gepaard gaan bij kinderen met spina bifida. Ten tweede, zijn we nederig gemaakt door Gods gebruik van de foto van de hand om deze bekend te maken, omdat deze op grote schaal is gebruikt voor de voorstanders van het leven en Christelijke organisaties om het leven binnen de schoot aan te tonen."

Sinds de publicatie van Samuels "Hand van de Hoop", dagen recent gemaakte beelden van een lachende foetus de wereld opnieuw uit om de ogen te openen voor het wonder en de werkelijkheid van het ontluikende menselijk leven. De verbazingwekkend gedetailleerde vierdimensionale foto’s, die zijn genomen door een uiterst nieuwe scanner, onthullen foetussen die lachend opgroeien in de moederschoot, of die zuigen aan hun vingers, wenen of aan hun neus krabben.

Zoals Senator Brownback zei tijdens het verhoor: "Er loopt een debat over het feit of een foetus leven is, of het kind al dan niet moet worden beschermd. Door te getuigen van de goddelijke wonderen in de moederschoot, daagt de moderne wetenschap velen uit om de vraag opnieuw in overweging te nemen.

Bijna 10 jaar nadat de prachtige foto van het kleine handje de wereld rondging, heeft Samuel Alexanders een duidelijke mening over wat de "Hand van de Hoop" voor hem betekent. "Als ik de foto zie, is het eerste waar ik aan denk is aan hoe gelukkig ik mag zijn omdat God mij op deze wijze heeft aangewend," vertelt Samuel aan Fox News. "Ik ben heel dankbaar dat ik het was op de foto."

"Het is gewoon een mirakelfoto, een mirakelmoment," vertelt Clancy aan Fox News, "het toont de vroegste menselijke reactie die ooit werd opgenomen."

Armas draagt nu een beugel rond de kuiten van zijn benen, als gevolg van spina bifida, waardoor de ruggenwervels niet goed rondom het ruggenmerg sluiten tijdens de eerste maanden van de zwangerschap. Bij een lange afstand gebruikt hij een rolstoel, maar Julie, zegt dat Samuel voor de rest "goed kan stappen en heel gelukkig is dat de prenatale ingreep heel wat latere operaties heeft vermeden."

30/5/2016 ACI Prensa – El asombroso cambio de Samuel Armas en 11/5/2019 The Christian Index – Choosing to be a victor instead of a victim

In 2016 : Samuel A. Armas is 16 jaar en leeft in Douglas County, in de nabijheid van Atlanta, in de staat Georgia (VS). Hij werd geboren op 2/12/1999, maar tegen die tijd had hij reeds een wereldwijde bekendheid wegens “de hand van hoop”, een foto dat de icoon werd voor de verdediging van het leven in de moederschoot.

Op 7/9/1999 publiceerde het Amerikaans nieuwsblad USA Today de foto van Samuel die de hand van zijn chirurg, Dr Joseph Bruner vasthield. De chirurg had net een historische ingreep uitgevoerd op een baby van 21 weken. De fotograaf Michael Clancy legde deze vertederende foto vast. Clancy herinnert zich nog levendig het moment: “de dokter vroeg mij welke film ik gebruikte, en in mijn ooghoek zag ik de uterus bewegen, maar er was geen hand van een verpleegkundige in de nabijheid. Plotseling kwam een volledig armpje door de opening, en er was een klein handje zichtbaar. De dokter stak zijn hand uit en het armpje reageerde en greep de vinger van de dokter.”

“Alsof de dokter de kracht wilde testen, schudde hij de kleine vuist. Samuel hield het stevig vast en ik nam de foto!”

Michael herinnerd zich dat het allemaal heel snel gebeurde en dat een verpleegster die naast hem stond hem vroeg wat er gebeurde. Ik legde uit dat de baby zijn kleine hand reikte en ze zei dat baby’s dat dikwijls doen.

Zestien jaar later volgt Samuel de Alexander middelbare school en maakt hij deel uit van de Atlanta Junior Rolstoel Hawks, een basketbalteam. Hij heeft twee broers: Ethan 5 jaar jonger dan Samuel, en Zachary 7 jaar jonger dan Samuel.

Zachary heeft ook spina bifida, maar het kon niet geopereerd worden omdat de experimentele ingreep die ontwikkeld werd door de Vanderbilt Universiteit nu in handen is van het Nationaal Instituut van Gezondheid, en de kleine niet geselecteerd was onder de gelukkigen.

Voor de jonge Samuel maakt God een belangrijk deel uit van zijn leven. “Ik voel dat Ik sterke beslissingen neem, omdat Ik sterk ben in God,” vertelde hij recent aan het Atalanta Nieuwsblad.

“Ik denk dat het belangrijk is, als je een handicap hebt. Ik realiseer mij hoe slecht het had kunnen aflopen, en ik weet hoezeer God mij heeft gezegend,” zei hij.

Samuel zei dat “zonder de spina bifida, ik niet zoveel mensen zou kennen zoals nu en ik zou geen rolstoel basketbal hebben kunnen spelen, wat mij volledig heeft veranderd in de persoon die ik nu ben. Je denkt misschien dat spina bifida een nadeel is, maar ik dank God elke dag ervoor.”

Rolstoel basketbal is een snel groeiende sport met meer dan 100.000 deelnemers. De sport is inbegrepen in de Paralympische Spelen.

De Christelijke ingesteldheid van Samuel

Samuel Armas is gemotiveerd door deze Bijbeltekst:

1 Korintiërs 9:24-25: Weet gij niet, dat de wedlopers in het renperk wèl allen lopen, maar dat slechts één de prijs behaalt. Loopt dan zó, dat ook gij hem moogt winnen. En hij, die in het worstelperk optreedt, legt zich een volkomen onthouding op. Zij doen het, om een vergankelijke kroon te ontvangen, wij om een onvergankelijke.

Het belangrijkste dat Samuels vastberadenheid heeft aangewakkerd is zijn geloof en leven met Christus. Hij werd een Christen op 7 jarige leeftijd toen hij in de Bijbelschool tijdens de vakantie tot geloof kwam onder invloed van zijn lerares, Anita Stone.

Samuel voegt eraan toe: “Ik heb verschillende beproevingen meegemaakt in verband met mijn geloof, maar ze hebben mij sterker gemaakt in mijn relatie met de Heer. Christus heeft mij werkelijk geholpen met mij spina bifida te geven omdat Hij mij heeft doen inzien hoe zeer een zegen het is als ik het gebruik om de juiste reden.”

“Ik ben bijvoorbeeld in een nieuwe gemeenschap opgenomen van gehandicapte personen, die ik anders nooit had ontmoet. Ik heb dus vele kansen om met mensen te praten, die de meesten niet hebben. Ik heb in de loop der jaren spina bifida steeds meer beginnen bekijken als een zegen in plaats van een beperking. Ik dank God om dit inzicht omdat zonder Hem, mijn ingesteldheid en levensstijl helemaal anders zouden zijn geweest. Voor degenen die geconfronteerd worden met fysieke uitdagingen is het belangrijk te begrijpen dat er een reden is waarom je deze uitdagingen ervaart. Het maakt deel uit van een meesterlijk plan dat groter is dan elk van ons.

Zoek het goede in je omstandigheden. Zit niet thuis te klagen en kijk naar je beperkingen, kom naar buiten en vorm die beperkingen om in zegeningen en gebruik ze voor Gods glorie. Ongeacht van de uitdaging kun je alles doen, als je maar je gedachten erop zet.”

Samuel gaat voor kinesiologie aan de universiteit van Auburn.

Verdedigen van het leven

Het gezin Armas dat toen vastberaden Samuel’s abortus verwierp, is een sterke verdediger geworden van het leven. Julie Armas, Samuel’s moeder, stelt duidelijk dat de foto een groot impact heeft gehad om het leven te verdedigen en abortus te verwerpen. “We wilden de kostbaarheid van het leven van onze zoon tonen, met of zonder handicap, en dat we alles zouden eraan doen om hem te helpen omdat we hem koesteren. We hebben bereikt wat we wilden bereiken,” zei ze.