Deel 24 : De gelijkenis van ‘de Akker’

Gebaseerd op :  www.holyhome.nl van Simon J. Stamhuis en preek van Claude Alexander, voorganger

Mattheüs 13:3-23 (ook Markus 4:3-20 en Lukas 8:5-15): En Hij sprak hun in gelijkenissen over vele dingen. Hij zeide: Zie, de zaaier ging uit om te zaaien. En onder het zaaien viel

·        een gedeelte langs de weg; en de vogels uit de lucht kwamen, en pikten het op.

·        Een ander gedeelte viel op de steengrond, waar het niet veel aarde had. Aanstonds kwam het op, omdat het geen diepe aarde had; maar toen de zon was opgegaan, werd het verschroeid en verdorde, daar het geen wortel geschoten had.

·        Een ander gedeelte viel tussen de doornen; de doornen schoten op, en verstikten het.

·        Een ander gedeelte viel op de goede aarde; en het droeg vrucht: honderd- zestig- dertigvoud.

Wie oren heeft om te horen, hij hore. Nu kwamen de leerlingen naar Hem toe, en zeiden: Waarom spreekt Gij tot hen in gelijkenissen? Hij antwoordde hun: U is het gegeven, de geheimen van het rijk der hemelen te kennen; hun echter niet. Want wie heeft, hem zal gegeven worden en hij zal overvloed hebben; maar wie niet heeft, hem zal ook ontnomen worden, wat hij bezit.

Daarom spreek Ik tot hen in gelijkenissen; omdat ze ziende zijn en toch niet zien, horende en toch niet horen noch verstaan. In hen wordt de voorzegging van Isaias vervuld: Met de oren zult gij horen, en niet verstaan, En scherp zult gij zien, en niet inzien. Want verstokt is het hart van dit volk, Hun oren zijn hardhorig, En hun ogen gesloten; Opdat ze niet zouden zien met de ogen, En horen met de oren, En verstaan met het hart; Opdat zij zich niet zouden bekeren, En Ik hen zou genezen. Maar gelukkig zijn uw ogen, omdat ze zien; en uw oren, omdat ze horen. Voorwaar, Ik zeg u: Vele profeten en rechtvaardigen wensten te zien wat gij ziet, en ze zagen het niet; te horen wat gij hoort, en ze hoorden het niet. Hoort gij dus, wat de gelijkenis van de zaaier betekent:

·        Als iemand het woord over het koninkrijk hoort en het niet wil verstaan, dan komt de boze en rooft weg, wat in zijn hart is gezaaid; dat is wat langs de weg is gezaaid.

·        En wat op de steengrond gezaaid werd is hij, die het woord verneemt en het terstond met vreugde aanvaardt; hij heeft echter geen wortel geschoten, maar is onstandvastig; en als er verdrukking of vervolging ontstaat om wille van het woord, is hij aanstonds geërgerd.

·        Wat in de doornen gezaaid werd, is hij, die wel luistert naar het woord; maar de beslommering van de wereld en het bedriegelijke van de rijkdom verstikken het woord. en het blijft zonder vrucht.

·        Maar wat op de goede aarde gezaaid werd, is hij, die het woord verneemt en begrijpt, en die ook vruchten draagt; bij den een geeft het een honderd-, bij een ander een zestig-, bij een derde een dertigvoud.

Uitleg

Wanneer het Nieuwe Testament werd geschreven, waren de gemeenschappen gebaseerd op landbouw. Een familie kreeg een stuk land toegewezen om aan landbouw te doen. Elk stuk land lag naast elkaar, en er waren geen schuttingen om de verschillende stukken land af te bakenen. Om bij de velden te geraken, gingen de boeren langs de grenzen van elk veld om niet op de groeiende planten te stappen. Daarom gebruikten alle boeren het “pad”. In de loop van het gebruik van het pad verhardde het pad en werd het een “voetpad”.

In de eerste hoofdstukken van Mattheüs kunnen we zien hoe sterk de tegenstand tegen Jezus was gegroeid en hoe Jezus het volk waarschuwde tegen het gevaar als ze Hem, hun Messias, verwierpen. Nu dat hun verwerping officieel was, begon Jezus het volk door middel van parabels te leren. De leerlingen kregen de betekenis van de parabels te horen, maar de mensen niet. Het verschil was het geloof in Christus dat de leerlingen hadden, maar de mensen niet. De leerlingen hadden Jezus als de Messias ontvangen, en omwille van hun geloof in Hem als hun Koning waren ze in staat om de mysteries van het Koninkrijk te begrijpen. Ze hadden misschien niet alles begrepen wat Jezus zei en deed, maar ze vertrouwden Hem als hun Koning.

De mensen hadden Jezus als hun Messias verworpen en daarom kon Hij hen de mysteries van het Koninkrijk niet geven, ze zouden het niet begrepen hebben. Ze waren niet in staat te zien, of het Koninkrijk binnen te gaan. En omdat ze Christus niet ontvingen, waren ze in gevaar om al wat ze bezaten te verliezen: hun religieuze erfenis en voorbereiding.

Daarom gebruikte Jezus een andere manier om hen de mysteries van het Koninkrijk bij te brengen: beelden uit hun dagelijks leven. Jezus had zelfs een tijdje parabels gebruikt voor Zijn leerlingen, en legde het uit aan hen, want ze waren nog niet helemaal ontwikkeld in hun geloof en begrip van de boodschap van het Koninkrijk. Hier vertelde Jezus de parabel aan de menigte, maar legde de dingen aan de leerlingen uit. De menigte is “deze generatie” die Jezus reeds heeft verworpen, ze krijgen niet de geheimen van het Koninkrijk.

Wat geopenbaard werd aan de leerlingen is niet de persoon van Jezus of de natuur van God, maar de komst van het Koninkrijk in de geschiedenis. Het was algemeen geweten dat God Zijn glorierijk Koninkrijk zou brengen door bovennatuurlijke manifestaties en oordelen. Maar het mysterie van het Koninkrijk wat niemand verwachtte is dat het Koninkrijk dat uiteindelijk in grote kracht zal komen reeds begonnen is op voorhand in de wereld te komen in een verborgen vorm om in het geheim in de mensen te werken. Al de parabels hebben het over met deze huidige vorm van het Koninkrijk, dat Jezus uitlegde aan de leerlingen, maar niet uitlegde aan de menigte, die een dramatische bevrijding verwachtten. Zelfs de parabels leren een ethische waarheid en moeten begrepen worden in het licht van de huidige vorm van het Koninkrijk.

Mattheüs toont wat er plaatsgrijpt: aan de ene kant de vervulling van de profetie en de bekrachtiging van Gods wil, en aan de andere kant een grote opstand van ongeloof en geestelijke onwetendheid van de menigte. Hun ongeloof is hun eigen schuld. Het doel van Jezus was ‘Zijn parels niet voor de zwijnen gooien.’ De parabels verharden degenen die reeds verhard waren tegen Hem, en verlichtten degenen die geϊnteresseerd waren om de waarheid te kennen over het Koninkrijk. De parabels daagden de luisteraars uit in geloofszaken.

De parabels bevatten geen waarheden dat enkel de verlichte mensen konden begrijpen – ze waren duidelijk genoeg. Maar ze presenteerden ook de vereisten van de huidige vorm van het Koninkrijk op een zodanige manier dat enkel degenen die Jezus vertrouwen de nieuwe richting in het plan van God begrijpen. Jezus kondigde een verschillende vorm van Koninkrijk aan dan wat de menigte had verwacht. Hij vertelde aan Pilatus “Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld. Als Mijn Koninkrijk van deze wereld was, zouden Mijn dienaren vechten, zodat Ik niet zou overgeleverd worden aan de Joden. Maar Mijn Koninkrijk heeft hier zijn oorsprong niet .”

De parabels dagen de luisteraars uit te reageren met geloof. Ook nu nog.

De parabel van de zaaier vereiste dat de luisteraars de waarheid zagen dat het Koninkrijk traag vooruitgang boekt, en met dat in het achterhoofd, uit te maken uit wat voor bodem ze bestonden. Voor degenen die verhard waren zoals de rotsbodem, is het een boodschap van het oordeel. Voor degenen die open staan voor Jezus’ woorden, zal hun “bodem” reageren op het “zaad” of boodschap van het Koninkrijk. Jezus’ verkondiging slaagt erin de spirituele betekenis voor diegenen die zelfingenomen zijn of zich niet aan het woord houden, te verduisteren, omdat ze zich niet willen bekeren - ze willen gewoon de beloning van een glorieus koninkrijk - maar het slaagt er ook in 'vrucht voort te brengen' onder hen die zich onderwerpen aan Gods Wil.

De leerlingen volgden Jezus door geloof in Hem, zelfs al begrepen ze niet alles en hadden ze vragen. De menigte volgde niet door geloof, ze wilden mirakels zien gebeuren. Ze durfden Hem zelfs beschuldigen van Satanische werken te doen en ze verwierpen Zijn Woord. Daarom werd er geen verdere openbaring gegeven aan hen. Ze hadden reeds een idee in gedachten hoe het Koninkrijk zou zijn. De Verlosser was nochtans onder hen, en ze konden Hem volgen en Hem vertrouwen. Maar God kende de harten van de mensen, en als ze niet geloofden in de woorden en werken van Jezus midden onder hen, werd hen geen verdere openbaring gegeven.

De leerlingen geloofden wel in de persoon en het werk van Jezus en daarom kregen ze de nodige uitleg, in de voortdurende leringen van Jezus, en in het feit dat de Geest hun “ogen” en “hart” opende zodat ze het begrepen. Openbaring van de Geest was nodig opdat de mensen Hem zouden kennen en de Vader zouden kennen. De Joden weigerden de spirituele zaken te onderscheiden en dat zou leiden tot het Oordeel. En een deel van het Oordeel was hun koppigheid in ongeloof. Dat zorgde ervoor dat God zich tot de Heidenen wendde met het Evangelie (Paulus in Romeinen 11) en een volk deed opstaan die Israel jaloers zou maken.

De leerlingen geloofden echt in Jezus en accepteerden wat Hij zei, nl. dat de boodschap van het Koninkrijk op een keerpunt was gekomen. Jezus geeft geen uitleg over elk detail, maar over het algemeen punt dat het zaad de boodschap is van het Koninkrijk. Het ontvangt verschillende reacties van de mensen, en het zal tijd in beslag nemen om zich te ontwikkelen omwille van de moeilijke tijden en moeilijke mensen. Maar met tijd zal de boodschap een oogst voortbrengen. Dat is ook nu het geval.

De Israelieten begrepen landbouw omdat het hun cultuur was en begrepen wat Jezus zei. Ze hadden het moeten begrijpen omdat het reeds in het Oude Testament werd gebruikt. Psalm 125:5-6 sprak reeds van het doorzettingsvermogen van de zaaier met tranen en moeite, en gaf aan dat hij uiteindelijk zijn shoven zou binnenhalen.

Ps 125:5-6: Die nu zaaien met tranen, Laat ze maaien met jubel! Met geween trekt men op, Om het zaad uit te strooien: Maar met gejuich keert men terug, Met schoven beladen!

De psalm werd geschreven bij het herstel van Israel toen ze terugkeerden uit ballingschap. Het ging niet over landbouw, maar over de boodschap verkondigen van het Koninkrijk in die fase van Gods plan – het overtuigen van het Joods volk om het oosten te verlaten en terug te keren naar het land van Belofte en Gods plan te helpen bouwen. Het was moeilijk omdat ze nu hun huis en zaken in Babylonie-Perzie hadden gevestigd. Maar het principe was als ze bleven zaaien, als ze bleven inspanningen leveren voor de grotere zaak, er resultaat zou zijn, en er mensen zouden terugkeren uit het oosten naar Israel.

Het zaad dat gezaaid wordt is de boodschap van het Koninkrijk. De bodem zijn de mensen, de menselijke harten, die een keuze maken voor de boodschap. De goede grond ontving het zaad, het woord, het schoot wortel en groeide, in de betekenis dat het werd geloofd en vruchten van gerechtigheid en gehoorzaamheid voortbracht. De leerlingen waren geschokt toen Jezus rechtstreeks antwoordde dat zij de mysteries van het Koninkrijk van de Hemel uitgelegd kregen, maar niet de menigte. Degenen die buitenstaanders zijn, krijgen alles in parabels. Dat wil zeggen dat degenen die buitengesloten zijn van het Koninkrijk, degenen die niet geloven in Jezus Christus de parabel niet kunnen weten of begrijpen.

Waarom ze buitengesloten werden? Jezus openbaart dat de menigte een spiritueel probleem had en er een spiritueel principe is dat er meer informatie wordt verleend aan degene die reeds spiritueel begrip en inzicht hebben. Degenen die geen deel uitmaken van Gods spirituele familie zullen uiteindelijk het kleine spirituele begrip verliezen dat ze hebben. Degenen die een diepere relatie met God hebben zullen nog meer groeien. Degenen die geen relatie hebben zullen nog verder verwijderd raken van God. Bovendien zegt Jezus dat ze zien maar blind zijn, en dat ze horen maar niet luisteren, en ook niet begrijpen. De menigte had Jezus al verschillende keren gehoord, maar toch konden ze de spirituele waarheid niet begrijpen. Ze konden het niet begrijpen omdat ze geestelijk dood waren. De spirituele waarheid is dwaasheid voor degenen die spiritueel dood zijn. Zij hebben niet het vermogen het te begrijpen. En degene die hen kan helpen, Jezus, die geloofden ze niet.

De man die de eigenaar is van de akker die het goede zaad zaaide, dat is Jezus. En de akker, het land, dat is de wereld. En het goede zaad, dat is de boodschap van het Koninkrijk van de Heer.

In deze parabel is voor de eerste keer dat de boze, satan wordt genoemd in de parabels. Hij is degene die voorkomt dat de mensen het woord begrijpen en accepteren. Hij verschijnt ook in de parabel van het koren en het kaf als de zaaier van het slechte zaad of kaf. Als mensen het woord niet met geloof ontvangen en erop reageren, zal hun kans gestolen worden door de boze. Het is ook duidelijk dat er niet veel goed opgeschoten koren is om te oogsten.

Over het onkruid

Verlossing kan enkel in een hart gebeuren als de wereldse zaken zijn ‘omgeploegd’. Onkruid kan water en voedingselementen uit de bodem trekken, zodat het koren niet kan overleven. Bovendien is onkruid door de erfzonde in onze ziel aanwezig. Wij moeten onze ziel ontwieden en zorg dragen voor het goede zaad. We moeten ervoor zorgen dat de zonde geen wortel schiet in onze ziel, dat we geen slechte gewoonten kweken, dat we altijd het goede doen. Ieder draagt vruchten naar zijn vermogen, maar we moeten allemaal vruchten dragen. Dat is het onderscheid tussen gelovigen en de rest.

Jezus wil ons waarschuwen. Want op een dag zal deze wereld voorbij zijn. Dan is het tijd voor de oogst. Dan komt de oordeelsdag. Dit betekent dat de Heer dan terug zal komen op de aarde. Weet je nog hoe de gelijkenis afliep? Als het tijd voor de oogst zou zijn dan zou eerst al het onkruid verzameld worden, om te worden verbrand. En de goede tarwe werd verzameld en in de schuren van de man gebracht. Zó zal het met ons als mensen gaan op de dag dat Jezus terug komt: eerst zullen alle mensen die de Heer niet hebben willen dienen, verzameld worden. Om in de Hel te worden geworpen, waar eeuwig vuur zal branden. Dan zal de Heer al Zijn Kinderen verzamelen: ieder kind, elke man of vrouw, die van de Heer houden mogen dan bij Hem in de hemel komen wonen. Daar zal iedereen die bij Hem hoort, voor altijd God mogen zijn. Nooit zal daar meer verdriet, of pijn of ziekte zijn. Dan mag je altijd bij Hem horen!