Deel 23 : De gelijkenis van 'De heer en zijn knecht' .

Gebaseerd op: www.holyhome.nl van Simon J. Stamhuis, preek van John Lowe, voorganger

Lucas 17:1-11 : Nog sprak Hij tot zijn leerlingen: Het is onvermijdelijk, dat er ergernissen komen; maar wee hem, door wie ze komen. Het ware hem beter, dat hem een molensteen om de hals werd gehangen, en hij zó in de zee werd geworpen, dan dat hij aan een dezer kleinen ergernis geeft. Neemt u in acht. Als uw broeder zondigt, berisp hem; en als hij tot inkeer komt, vergeef hem. En als hij zevenmaal daags tegen u misdoet en zevenmaal tot u terugkeert, en zegt: Het spijt me: dan moet ge hem vergeven. En de apostelen zeiden tot den Heer: Vermeerder ons geloof. En de Heer sprak: Zo gij een geloof hadt als een mosterdzaadje, dan zoudt gij tot deze moerbei zeggen: Trek uw wortels uit, en plant u in zee; en hij zou u gehoorzamen.

Wie van u, die een knecht heeft, ploeger of veehoeder, zal tot hem zeggen. Wie van u, die een knecht heeft, ploeger of veehoeder, zal tot hem zeggen. als hij thuis komt van het veld: Kom gauw hier aan tafel? Neen; zal hij niet tot hem zeggen: Maak mijn eten klaar; omgord u, en bedien me, totdat ik klaar ben met eten en drinken; daarna kunt ge zelf eten en drinken? Is hij de knecht soms dankbaar, omdat hij deed wat bevolen was? Zo moet ook gij, wanneer gij alles gedaan hebt wat u bevolen is, nog zeggen: We zijn onnutte knechten; we hebben alleen maar gedaan, wat we moesten doen.

Uitleg

Eerste luik: Jezus zegt Zijn Discipelen vergeving te schenken. Jezus’ tijd naderde om te sterven op het Kruis. Hij sprak rechtstreeks tot Zijn discipelen. De Farizeeërs behandelden de tollenaars en zondaars die rond Jezus hingen met minachting. Hij waarschuwt Zijn discipelen niet dezelfde houding aan te nemen en te zorgen dat deze verschoppelingen welkom zouden zijn. Ze moesten ervoor zorgen dat deze zondaars niet terug in zonde vervielen. Zij mochten niet de hindernis vormen voor hun hervallen in zonde. Het waren de “kleinen” en zij moesten toegang krijgen tot Jezus.

Tweede luik: Let op jezelf. Als je broeder je beledigt, berisp hem dan. Als hij zich bekeert, vergeef hem dan. De discipelen moesten ook blijven vergeving schenken, hoe dikwijls ze ook zondigden. Daarom vroegen de apostelen om hun geloof te vermeerderen. Als de ene gelovige zondigde tegen een andere gelovige, moest de gelovige die tekort was gedaan de andere vergeven en geen wrok koesteren. De apostelen konden niet geloven dat een blijvende zondaar kon vergeven worden. Vergeven zoals Christus zegt vraagt kracht van boven. En geloven dat zo’n kracht zal gegeven wroden als antwoord op hun gebeden, vraagt meer geloof dan dat de discipelen nu hebben. Daarom vroegen zij om hun geloof te vergroten. Ze wisten dat ze nooit zo’n vergeving konden schenken, tenzij ze meer geloof hadden. Christelijk geloof is Gods gave, en de kern is Christus, geloof dat Gods Woord in Hem zal vervuld worden. Geloof in Gods vergeving zal ons in staat stellen om de grootste moeilijkheden te overwinnen dat ligt in de manier van onze vergeving van onze naaste. Wanneer mensen herhaaldelijk zondigen, is het hen opgeven gemakkelijk. Maar we moeten hen vergeven en erop vertrouwen dat God in hun leven werkt. We moeten stapstenen zijn en geen hindernissen.

Het vraagt geloof om je missie te voltooien, of het nu zorgen is voor een ziek familielid, of het bereiden van een maaltijd. Het vraagt geloof om het buitengewone te doen, zoals het verzetten van bergen. Het vragen van God om iets, zelfs om een moerbeiboom om zich te verplaatsen en in de zee te werpen, zal gebeuren, op voorwaarde dat het Gods wil is. We mogen nooit iets vragen dat buiten Gods wil ligt (1 Joh 5:14). Bidden in Gods wil vraagt dat Zijn Woord in ons woont (Joh 15:7), omdat enkel Zijn Woord ons met zekerheid zegt wat Zijn wil is. Met God is niets onmogelijk, en daarom zijn alle dingen mogelijk voor hem die gelooft.

Derde luik: Jezus roept Zijn discipelen op tot trouw en dienstbaarheid. Deze korte parabel van dienstbaarheid, die gericht is aan Zijn discipelen, openbaart wat onze houding moet zijn wanneer we alles hebben gedaan wat God heeft bevolen te doen. In plaats van trots te zijn, moeten we nederig genoeg zijn om als onwaardig te beschouwen, omdat we gewoon gedaan hebben wat we moeten doen. Vergelijk wat we moeten zeggen bij onszelf in vergelijking met wat Christus zegt aan Zijn trouwe dienaren op de Dag des Oordeels: Heel best, goede en trouwe knecht; over weinig zijt ge getrouw geweest, over veel zal ik u stellen; ga binnen in de vreugde uws heren. (Matt 25:21) Dit komen we niet tegen nu op aarde. De kern van de parabel wordt gevonden in vers 9. De slaaf die enkel de orders van zijn meester uitvoert heeft geen recht verdient op dank. Het verhaal is een middel tegen zelfmedelijden, onze trots en denkbeeldige eigen verdienste. We moeten er rekening mee houden dat Gods Wet navolgen een PLICHT is, geen verdienste.

Het is onze taak en plicht om God en onze naaste te dienen in dit leven. Maar in dit leven ontvangen we de genade en goedheid van God, geen beloningen. De beste dienaren van Christus zijn nog steeds onverdienstelijke dienaren genoemd.