VERENIGING VAN DE WIL 11/10/2019

Jezus’ gebed tot de Vader in het Laatste Avondmaal : Johannes 17:21-23:

Mogen ze allen één zijn, gelijk Gij, Vader, het zijt in Mij, en Ik in U; mogen ze ook één zijn in Ons, opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt. En de glorie, die Gij Mij hebt gegeven, heb ook Ik aan hen gegeven, opdat ze één zouden zijn, gelijk Wij één zijn: Ik in hen, en Gij in Mij. Mogen ze volmaakte eenheid bezitten, opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij hebt gezonden, en dat Gij hen hebt bemind, gelijk Gij Mij hebt liefgehad.

Jezus sprak deze woorden als deel van de toespraak in het Laatste Avondmaal, een hartverscheurend gebed tot zijn Vader. Het was zijn laatste uur, en elk woord dat Hij sprak droeg het gewicht van de eeuwigheid. Zelfs in dit korte stukje Bijbeltekst voelen we het enorme verlangen in het hart van Jezus naar eenheid onder zijn volgelingen. De woorden zelf lijken te trillen op de bladzijde.

Het is van universeel belang dat op zijn laatste nacht op aarde, Jezus het innerlijk leven van de Drie-eenheid naliet aan zijn volgelingen – een eenheid van wilsuitingen in perfecte liefde – en de weerslag in het gebed “dat ze één mogen zijn, zoals wij één zijn… zodat de wereld moge weten dat U Mij gezonden heb en hen heeft liefgehad net zoals U Mij hebt liefgehad.” Dit is het leven in de Hemel en we worden geroepen om het nu te beleven als een teken naar de wereld toe, dat God Zijn enige Zoon heeft gezonden om te sterven uit pure liefde voor ons. We moeten dit in diepte overwegen. Zonden tegen eenheid, dat is de vereniging met Gods wil, veroorzaken grote schade aan de Kerk en met als gevolg ook aan de wereld.

Laatst hebben we over een ernstige onenigheid gehoord tussen de bisschoppen van Duitsland en het Vaticaan. We horen in deze dagen te dikwijls het woord “schisma” in Katholieke kringen. Mijn vrienden, als de Kerk zelf niet in eenheid kan blijven, welke hoop is er dan voor degenen die niet in God geloven? Eenheid is essentieel, nu meer dan ooit, een eenheid dat geboren werd in de nederigheid van de kribbe.

In de Getijden is er een lezing uit een brief aan Diognetus die deze zin bevat: “…het is door de Christenen, opgesloten in de wereld als in een gevangenis, dat de wereld samen wordt gehouden.” Vereniging met Gods Wil en elkaar is een heilige plicht voor de Christenen.

Verscheidene jaren geleden bezochten onze parochiegroep een Carmelitaanse abdij in ons diocees. We werden gezegend met een korte audiëntie – door een tralies – met de heilige priores, Moeder Teresa van Jezus (moge ze rusten in vrede).

Ze sprak over het leven in een gesloten gemeenschap. Ze verbloemde het niet, en legde meer dan eens de nadruk op de uitdagingen om dag in, dag uit samen te leven met “dezelfde 10 mensen”. Toch waren ze ondanks de uitdagingen, een ware gemeenschap en een voorbeeld van een gewone vereniging. Waren ze altijd met elkaar akkoord? Zeker niet. Waren er soms strubbelingen? Heel zeker. Waren ze in een eenheid aan het leven? Absoluut! Hun eenheid hing niet af van het akkoord zijn in aardse zaken, maar in de liefdevolle gehoorzaamheid aan Gods Wil in de band van naastenliefde.

Iemand vroeg eens aan de H. Moeder Teresa van Calcutta hoe we kunnen weten wat Gods wil is in een bepaalde omstandigheid. Ze glimlachte en antwoordde “Wacht en zie wat er gebeurt.” Dat is het antwoord van iemand die leeft in de fiat van de H. Maagd Maria, altijd volgzaam in de beweging van de Geest.

Degenen onder ons die proberen te leven in Gods wil weten dat Zijn Wil niet altijd gemakkelijk is om te onderscheiden. Daarom is het goed om een geestelijke leidsman te hebben, of priester, of iemand die geestelijk rijp genoeg is om te helpen met onderscheiden. Wanneer we twijfelen, kunnen we niet dwalen door gehoorzaam te zijn aan degenen die God boven ons heeft geplaatst in autoriteit.

Vereniging met Gods Wil is hetgeen we ten allen tijde naar moeten streven. Dit is nooit gemakkelijk geweest voor ons, want de schaduw van de boze is nooit ver weg. Hij houdt ervan verwarring en chaos te zaaien, misinterpretatie en de trots van zelfgenoegzaamheid, dat verdeeldheid zaait en zoekt te overwinnen. Er is geen vrede in deze benadering, enkel verdeeldheid. Daarom moeten we zorgvuldig zijn met onze houding die we aannemen, vooral met degenen die ons vasthouden. Laten we geen slaven zijn van hen, maar altijd handelen uit liefde voor degenen die God ons zendt. Laat onze eigen gedachten en gevoelens opzij plaatsen voor de ware inspiratie van de Geest in een band van naastenliefde. Dan zullen we werken aan vrede, geen verdeeldheid.

Nooit is het zo dringend geweest dat we leren te leven in Gods Wil, en het te verlangen voor al de rest. Het is de enige manier om vrede en eenheid in de gezinnen, in de Kerk en in de wereld te verkrijgen. God heeft ons vele ongelooflijke genaden gegeven in onze tijd. We moeten onze inspanningen verdubbelen om trouw, aandachtig, en volgzaam te zijn aan de Geest. Niemand is veilig buiten de genade. Nederigheid is de sleutel; trots is onze ondergang. En wanneer we falen, laat ons dan al ons vertrouwen in God plaatsen, die door Zijn barmhartige genade zoet kan maken wat bitter is.

Waar harten niet in vrede zijn, kan er geen eenheid zijn. Waar harten niet bidden, kan er geen vrede zijn, want het ene volgt uit het andere. Vrede vindt zijn oorsprong in het hart van God, dat perfecte eenheid is. Sinds gebed vereniging is met God, zal hoe meer iemand bidt, hoe meer vruchten van vrede en eenheid eruit zullen voortvloeien.

We zijn kinderen van het Licht! We mogen niet toegeven aan de schaduw. Licht verdrijft altijd de schaduw. Laat ons stevig gegrondvest zijn in de waarheid van ons geloof dat gevonden wordt in de Goddelijke Wil, vooral zoals Jezus heeft geleerd aan Luisa Piccarreta. En in alle dingen – naastenliefde.

Hier is een artikel van Kardinaal Sarah. Hij spreekt zeer sterk over het thema van eenheid. 

Kardinaal Sarah: tegen de paus ingaan, is zich buiten de Kerk plaatsen – Cindy Wooden 9/10

ROME – De Guineese Kardinaal Robert Sarah, prefect van de Congregatie van de Goddelijke Verering en de Sacramenten, zei dat de mensen die hem afschilderen al seen tegenstander van Paus Franciscus worden misbruikt door de duivel om de Kerk te helpen verdelen.

“De waarheid is dat de Kerk op aarde wordt gerepresenteerd door de vicaris van Christus, dat is door de paus. En wie tegen de paus is, bevindt zich bijgevolg buiten de Kerk,” zei de kardinaal in een interview dat werd gepubliceerd op 7 oktober in Corriere della Sera, een Italiaans dagblad.

De 74-jarige kardinaal, die Franciscus heeft aangesteld in 2014 als hoofd van de dienst liturgische zaken, wordt dikwijls afgeschilderd als een criticus van Franciscus, vooral wegens de voorzichtige houding van de kardinaal tegenover het verwelkomen van Moslimimmigranten naar Europa, zijn bezorgdheid over de Kerk die meer handelt als een soort sociaal dienstverleningsagentschap dan als een missionaire kerk en zijn traditionele benadering van de liturgie.

Het gepubliceerde artikel viel toevallig samen met de presentatie van een nieuw boek waarin Sarah een interview gaf, The Day is Now Far Spent. (de dag is reeds ver gevorderd) De Engelse editie werd op 22 september vrijgegeven door Ignatius Press in de VS.

De kardinaal draagt dit boek op aan paus Benedictus XVI: “Voor Benedictus XVI, ongeëvenaarde architect van het heropbouw van de Kerk. Voor Franciscus, trouwe en toegewijde zoon van de H. Ignatius. Voor de priesters in de wereld als dank op de gelegenheid van mijn gouden jubileum van priesterschap,” dat op 20 juli werd gevierd.

In het interview in de Corriere werd de kardinaal gevraagd wat de “waarheid” was over zijn relatie met Franciscus.

“De waarheid is dat vele mensen schrijven, maar geen getuigenis geven van de waarheid, en enkel mensen tegen elkaar opzetten, om menselijke relaties schade toe te brengen,” zei hij. “De waarheid speelt voor hen geen rol.”

“Degenen die mij als tegenstander plaatsen tegenover de Heilige Vader kunnen geen enkel woord van mij vertegenwoordigen, nog geen zin of houding van mij om hun absurde – en ik zou eraan toevoegen, duivelse – bevestiging te ondersteunen,” zei Sarah. “De duivel verdeelt, zet mensen tegen elkaar op.”

Sarah zei dat het normaal is dat de Kerk moeilijkheden en verdeeldheid ervaart, maar elke Christen wordt geroepen om “eenheid te zoeken in Christus.”

“Ik zou eraan toevoegen dat elke paus juist is voor zijn tijd,” zei de kardinaal. “De Voorzienigheid zorgt zeer goed voor ons, weet je.”

Toch is Sarah’s nieuwe boek vol waarschuwingen over hoe een gebrek aan geloof, vertrouwen in God en gehechtheid aan de traditie de Kerk bedreigen, vooral in Europa en het rijke Westen. Maar hij richt zich vooral op het seksueel misbruik door priesters en hoe dat “het mysterie van verraad uit de muren van de Kerk druipt.”

In het hoofdstuk “De Crisis van de Kerk” zegt de kardinaal “ik zou iedereen willen herinneren aan Jezus’ woorden aan de H. Petrus ‘Jij bent Petrus en op deze rots zal Ik mijn Kerk bouwen’ (Matt 16:18). We hebben de verzekering dat Jezus woord gerealiseerd is in wat we noemen de onfeilbaarheid van de Kerk. De bruid van Christus, met aan het hoofd de opvolger van Petrus, kan crises en stormen doorstaan.”

“We moeten opmerken dat sommige Katholieken vlug zijn in anathema’s te roepen tegen degenen die hun gedachtengang niet volgen”, zei de kardinaal en dat het tijd was om “een beetje vrede en goedheid te herontdekken. Enkel geloof, vertrouwen in het magisterium en zijn continuϊteit door de eeuwen heen kan ons eenheid geven.”

Katholieken van tegenwoordig moeten zich de vraag stellen of ze werkelijk het geloof dat de Kerk altijd heeft geleerd, het geloof van hun voorouders, dat nog steeds geldig is, geloven, vertelde Sarah aan de Corriere. “We worden geroepen om de waarheid van deze leerstellingen te herontdekken zowel met de onvergelijkbare analyse van Benedictus’ gedachten en met grote en zonnige ijver van Franciscus.”

Hoewel de twee pausen duidelijke verschillen hebben, zei Sarah, “er is een grote harmonie en grote continuϊteit tussen hen zoals iedereen deze laatste paar jaren reeds heeft kunnen vaststellen.”

“De geschiedenis van de Kerk is prachtig,” zei hij, en vergeleek het met een politiek debat “typisch zoals een televisiedebat een marketingspel is, niet een zoektocht naar waarheid.”