4 Tenhemelopneming van Maria

Hooglied 8:5: Wie stijgt daar op uit de steppe Op haar beminde geleund? Onder de appelboom heb ik uw liefde gewekt: Daar, waar uw moeder u ontving, U baarde met smarten.

Hieronder staat een afbeelding die kan helpen met het overwegen van dit geheim:

De boodschap van dit geheim is de GENADE VAN EEN GELUKKIGE, HEILIGE DOOD.

De meest glorierijke gebeurtenis in het leven van Maria, Moeder van Jezus, is een favoriete gebeurtenis voor de Katholieken die toegewijd zijn aan de H. Maagd.

De Tenhemelopneming van Maria is niet opgeschreven in de Bijbel. Maar het kan afgeleid worden van de Bijbel en het is een dogma van het Katholiek geloof.

In de Bijbel :

Maria sprak: Mijn ziel prijst groot den Heer, Mijn geest jubelt van vreugde in God, mijn Redder; want Hij ziet op de geringheid neer van zijn dienstmaagd. Zie, van nu af prijzen mij zalig alle geslachten; want de Machtige heeft aan mij grote dingen gedaan: Zijn Naam is heilig! Zijn barmhartigheid reikt van geslacht tot geslacht Over hen, die Hem vrezen. Lucas 1:46-50

Mijn beminde heft aan, En spreekt tot mij! Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede! Want zie, de winter is voorbij, De regen is voorgoed verdwenen. De bloemen prijken op het land, Men hoort de duiven al kirren; de vijg kleurt reeds zijn jonge vrucht, De wingerds bloeien en geuren. Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede; Hooglied 2:10-13

Zij was al enig voor haar moeder, De lieveling van haar, die haar baarde; Als de meisjes haar zagen, dan roemden ze haar. Koninginnen en bijvrouwen prezen haar.  Wie rijst daar op als het morgenrood, Schoon als de maan, En klaar als de zon, Maar ook geducht als een leger? Hooglied 6:9-10

Uit de geschriften van Anna Katarina Emmerick:

In het huisje te Efese: ik zag reeds gisterenmiddag grote droefheid en zorg in het huis der H. Maagd. De smart van Maria’s dienstmeid kende geen maat: zij wierp zich nu hier of daar in hoeken van het huis op de grond, dan weer buiten het huis op de knieën en bad onder tranen met uitgestrekte armen. De H. Maagd lag in haar cel roerloos te bed, als was zij de dood nabij, zij was geheel, tot zelfs aan de hals, in een lange witte slaapdoek gewikkeld, zoals ik het bij haar slapengaan in het huis van Elisabet in de tijd van haar bezoek aan haar nicht heb beschreven. De sluier op haar hoofd was met dwarsplooien op haar voorhoofd omhooggeslagen; om met mannen te spreken trok zij hem vóór haar aangezicht neer; zelfs haar handen hield zij slechts onbedekt, wanneer zij alleen was.

Ik zag haar in de laatste tijd niets meer tot zich nemen, tenzij nu en dan een vol lepeltje sap, dat haar meid uit een druifachtige (trosvormige) vrucht van gele bessen uitperste in het schoteltje dat op de kleine tafel naast haar legerstede stond. Tegen de avond voelde de H. Maagd haar einde naderen en nu verlangde zij, volgens de uitdrukkelijke wil van Jezus, de samengekomen apostelen en leerlingen en vrouwen te zegenen en hun een afscheidswoord toe te sturen. Haar slaapcel was naar alle zijden geopend, de schermen opengezet; Maria zag er glanzend wit uit, van licht doordrongen en als doorschijnend; zij zat op haar legerstede opgericht. De bezoekers bevonden zich bijeen in het voorste gedeelte van het huis. De apostelen traden nu in het achtergedeelte, waarin zich Maria bevond en kwamen één voor één in haar opengezette cel (of alkoof) en knielden bij haar bed. De H. Maagd bad en zegende elk van de aanwezigen door hem de handen kruiswijze op te leggen, terwijl zij zijn voorhoofd even aanraakte. Zij richtte dan nog een woord tot allen gezamenlijk en liet niets na van wat Jezus haar te Betanië bevolen had. Maria had toen aan Jezus gevraagd om na Jezus’ Hemelvaart spoedig te mogen sterven om bij Hem in de hemel te zijn. Jezus had toen met Maria andere plannen en daarom kon Hij deze bede niet toestaan. Daar nochtans geen enkel gebed onverhoord blijft deed Hij haar de een of andere belofte of verzekering met betrekking tot haar dood en gaf haar ook te kennen wat zij op haar sterfbed tot de apostelen moest zeggen. Maria onderwierp zich aanstonds aan Jezus’ wil.

Toen Petrus tot haar ging, zag ik dat hij een rol in de hand hield. Aan Joannes vertrouwde zij de zorg voor haar lichaam toe en zegde wat en hoe ermee gedaan moest worden; zij droeg hem op haar klederen tussen haar dienstmeid en een andere behoeftige dienstvrouw uit het gewest te verdelen. Deze laatste was Maria zeer dikwijls behulpzaam geweest. De H. Maagd wees daarbij op het kleerkamertje tegenover haar slaapcel, en ik zag de dienstmeid er naartoe gaan, de deur ervan openen en weer toedoen. Toen zag ik al Maria’s kledingstukken, die ik later zal beschrijven. Na de apostelen naderden de aanwezige leerlingen tot het bed der H. Maagd en ontvingen de zegen gelijk de apostelen.

Hierop kwamen de mannen weer samen in het voorste gedeelte van het huis en maakten zich gereed voor de goddelijke dienst, terwijl nu de vrouwen, die zich hier bevonden, op hun beurt tot Maria’s legerstede naderden; zij knielden neer en ontvingen haar zegen. Ik zag dat ene onder hen zich geheel over Maria heen boog en door haar omhelsd werd. Ondertussen werd het altaar in gereedheid gebracht en de apostelen dosten zich voor de goddelijke dienst uit in hun lange, witte, heilige gewaden en in hun brede, met letters versierde gordel. Vijf hunner, die aan het altaar dienst moesten doen, deden lange, prachtige priestergewaden aan. Dezelfde heilige offerhandeling had ik Petrus voor het eerst na de Hemelvaart in de nieuwe kerk bij de vijver Bethesda zien verrichten.

De priestermantel van Petrus, die als celebrant de heilige handeling verrichtte, was van achteren zeer lang, zonder nochtans te slepen. Beneden moest er wel iets als een vaste band ingewerkt zijn, want ik zag de mantel wijd rond de voeten uitstaan. Terwijl zij zich nog aan het aankleden waren, kwam Jakobus (noot: niet Jacobus de Meerdere, hij was 8 jaar na Jezus’ Hemelvaart een marteldood te Jeruzalem gestorven) met de 3 reisgezellen aan. Hij kwam met de diaken Timon uit Spanje, was over Rome gereisd en had Eremenzear en nog een derde leerling ontmoet. De aanwezigen stonden op het punt om de dienst aan het altaar te beginnen, doch heetten de aangekomen apostel met plechtige ernst nog eerst welkom en wezen hem erop dat het hoog tijd was om afscheid te nemen van de H. Maagd. Men waste hun vlug de voeten en zij schikten behoorlijk hun gewaad, zonder evenwel hun reisklederen af te leggen, en zo traden zij de cel der H. Maagd binnen en ontvingen haar zegen, gelijk de anderen, eerst de apostel alleen, en daarna zijn 3 gezellen samen. Na zijn bezoek aan Maria ging de apostel aanstonds de godsdienstplechtigheid bijwonen. Deze was reeds een eind gevorderd, toen nu ook Filippus met een gezel uit Egypte aankwam. Hij begaf zich onverwijld tot de moeder van de Heer en ontving haar zegen en stortte overvloedige tranen.

Petrus had ondertussen het H. Misoffer geëindigd; hij had geconsacreerd, het lichaam des Heren genuttigd en het ook aan de aanwezige apostelen en leerlingen uitgereikt. De H. Maagd kon het altaar niet zien, doch zij had gedurende de hele plechtigheid op haar legerstede diep godvruchtig overeind gezeten. Nadat Petrus gecommuniceerd en ook aan alle apostelen de H. Communie uitgereikt had, begaf hij zich naar de H. Maagd om haar de H. Teerspijs en ook het laatste H. Oliesel toe te dienen. Alle apostelen begeleidden hem in plechtige rangschikking. Taddeüs ging met een wierookvat wierokend voorop en werd gevolgd door de H. Petrus, die vóór de borst het Allerheiligste droeg in de kruisvormige bedieningvaas, waarvan ik reeds gewag heb gemaakt. Na hem volgde Joannes; deze droeg een schoteltje, waarop de kelk met het H. Bloed en enige doosjes stonden.

De kelk was klein, dik en als gegoten; hij had een zo korte schacht of greep, dat men hem slechts met een paar vingers kon grijpen; hij had een deksel en overigens de vorm van de kelk van het laatste avondmaal.

In de bidplaats, naast de slaapcel der H. Maagd, hadden de apostelen vóór het kruis een klein altaar opgericht. De dienstmeid had er een tafel aangebracht, die zij met een rood en een wit kleed overdekt hadden; er brandden lichten op; ik geloof dat het kaarsen en lampen waren. De H. Maagd lag op de rug, roerloos en bleek; zij hield haar blikken onafgewend omhoog gericht, sprak met niemand en scheen bestendig in geestverrukking te zijn; zij straalde van verlangen; dit heimwee naar de hemel dat haar omhoogtrok, was voor mij voelbaar. Ach! mijn hart wilde eveneens, met het hare, hemelwaarts naar God.

Petrus trad bij haar bed en diende haar de laatste heilige zalving toe, en wel ongeveer op dezelfde wijze, gelijk ze nog heden wordt toegediend. Hij zalfde haar met de H. Olie uit de busjes die Joannes vasthield, in het aangezicht, op handen en voeten en op een zijde, waar haar klederen een opening hadden, zodat haar lichaam in genen dele ontbloot werd. Ondertussen baden de overige apostelen koorsgewijze almaar door. Daarna reikte Petrus haar ook de H. Communie toe: zonder eigen inspanning zonder steun van anderen richtte zij zich op om ze te ontvangen en zonk dan weer terug. De apostelen baden hierop een wijle en nu, wat minder hoog opgericht, nuttigde zij het heilig Bloed uit de kelk die Joannes droeg en die hij aan haar lippen bracht. Op het ogenblik dat Maria het H. Sacrament ontving, zag ik een schitterend licht in haar overgaan, waarna zij als in geestverrukking neerzonk en sprakeloos bleef liggen. De apostelen keerden nu in plechtige rangschikking met de heilige vaten naar het altaar in het voorste gedeelte van het huis terug, waar zij hun godsdienstoefening eindigden. Nu ontving ook nog Filippus het H. Sacrament. Slechts een paar vrouwen waren bij de H. Maagd blijven waken.

Later zag ik de apostelen en leerlingen nogmaals in gebed rondom de legerstede van Maria geschaard. Op Maria’s aangezicht speelde een verrukkelijke glimlach; het bloosde als in haar jeugd. Nu was ik getuige van een wonderbaar en aangrijpend schouwspel. Het dak boven Maria’s cel was verdwenen, de lamp hing in de volle lucht; als door de geopende hemel drong mijn blik tot in het hemelse Jeruzalem door. Twee lichtkringen daalden er als schitterende wolken uit neer en daarin zag ik vele aangezichten van engelen. Tussen deze heldere wolken kwam een lichtbaan neer tot op Maria. Ik zag langs de steile helling van een lichtende berg, die bij Maria begon, opwaarts tot in het hemelse Jeruzalem. Zij strekte haar armen met een oneindig verlangen die lichtkringen tegemoet, en ik zag haar lichaam, geheel in zijn kleding gehuld, zo hoog boven haar legerstede zweven, dat men tussen beide door kon zien. En op dit ogenblik zag ik haar ziel als een kleine, oneindig zuivere lichtgestalte met omhooggestoken armen haar lichaam verlaten en in die baan van licht, die als een schitterende berg tot de hemel omhoog steeg, opwaarts zweven. De 2 engelenkoren in de wolken verenigden zich onder haar ziel en scheidden ze van het lichaam af, dat, op het ogenblik van deze scheiding, de armen op de borst kruiste, en op de legerstede weer neerzonk.

Mijn blik volgde haar ziel langs die weg van licht die in het hemelse Jeruzalem uitkwam, waarin ik Maria’s ziel zag binnenvaren tot vóór de troon van de allerheiligste Drie-eenheid. Ik zag talrijke zielen, waaronder ik vele aartsvaders, ook Joakim, Anna, Jozef, Elisabet, Zakarias en Joannes de Doper herkende, haar met eerbiedige vreugde op haar weg komen begroeten. Zij echter vloog tussen allen door tot vóór de troon van God en van haar Zoon. Deze overstraalde met het licht van zijn wonden het licht dat van heel zijn verschijning uitging. Met goddelijke liefde verwelkomde Hij zijn Moeder en terwijl Hij in het rond neerwaarts als over de aarde rondwees als deelde Hij haar de macht en heerschappij erover mee, reikte Hij haar iets als een scepter over. Zo zag ik haar ziel in de hemelse glorie haar intrede doen; het visioen nam me zo volkomen in beslag, dat ik het tafereel van haar afsterven op aarde helemaal vergeten was. Enige apostelen, b.v. Petrus en Joannes moeten dit ook gezien hebben, want zij hielden hun aangezicht naar de hemel gericht. De meeste anderen knielden neer en bogen zich tot tegen de grond. Alles was vol licht en klaarheid; het was als bij de Hemelvaart van Christus.

Ik zag tot mijn allergrootste vreugde Maria’s ziel, toen zij de hemel binnenzweefde, door een groot aantal verloste zielen uit het vagevuur gevolgd worden, en ook heden waarop wij de gedachtenis van haar Hemelvaart vieren, zag ik vele arme zielen de hemel binnengaan en daaronder meerdere die ik ken. Ik ontving ook de troostelijke verzekering dat jaarlijks op Maria’s sterfdag aan vele arme zielen die haar op aarde trouw vereerd hebben, dezelfde genade der verlossing ten deel valt. Toen ik eindelijk mijn blik weer naar de aarde richtte, zag ik het lichaam der H. Maagd schitterend, met een fris en jeugdig aangezicht, met gesloten ogen en met op de borst gekruiste armen op het sterfbed liggen. De apostelen, leerlingen en vrouwen lagen in een kring op de knieën in gebed er omheen. Terwijl ik dit alles zag, weerklonk er in de lucht een welluidend gezang; een beweging van blijdschap vervulde de gehele natuur op dezelfde wijze als ik het in de Kerstnacht heb waargenomen. Ik stelde vast dat haar afsterven plaats heeft gehad om 3 uur in de namiddag, hetzelfde waarop ook de Heer is gestorven.

De begrafenis

Nu spreidden de vrouwen een deken over Maria’s heilig lichaam uit, en de apostelen en leerlingen begaven zich in het voorste gedeelte van het huis. Het vuur in de haard was toegedekt en alle huisraad werd ter zijde gesteld en overdekt. De vrouwen hulden zich in mantels en sluiers en gingen in de kamer in het voorhuis op de grond neerzitten, waar zij, nu eens gezeten en dan geknield, de gebruikelijke klaagliederen zongen. De mannen omhulden hun hoofd met die strook doek, die zij gewoonlijk om de hals droegen en verrichtten een goddelijke rouwdienst. Steeds lagen er twee, die regelmatig afgelost werden, aan het hoofd en de voeten van het heilig lichaam in gebed geknield.

Matteüs en Andreas begaven zich langs Maria’s kruisweg naar die spelonk welke het graf van Christus voorstelde en de laatste statie van de kruisweg was. (Noot: Maria had een kleine kruisweg gemaakt aan haar huisje te Efese.) Zij droegen gereedschappen bij zich om de lijkbank nog meer uit te diepen, want hierop moest het lichaam der H. Maagd rusten. De grafspelonk was hier niet zo ruim als het graf van de Heer en was nauwelijks zo hoog dat een man er kon binnengaan zonder te moeten bukken. Viermaal heb ik de apostelen, die biddend bij het heilig lijk waakten, elkander zien aflossen. Heden zag ik een aantal vrouwen hier aankomen, onder wie ik mij een dochter van Veronika en de moeder van Joannes Markus herinner; zij kwamen de lijkbereiding doen, (zoals ze ook voor Jezus door mannen uitgevoerd werd). Zij hadden doeken en reukwerk mee, om het lichaam te balsemen, zoals de Joden dit plegen te doen. Zij hadden allemaal ook kleine potten met een nog fris, groen kruid aangebracht. Het huis werd gesloten; zij verrichtten het werk bij het licht van lampen; ondertussen baden de apostelen koorsgewijs in de voorkamer.

De apostelen hadden inmiddels het H. Misoffer dat Petrus plechtig opgedragen had, bijgewoond en na hem de H. Communie uit zijn handen ontvangen en hierna zag ik Petrus en Joannes, nog in lange bisschoppelijke mantels, zich uit het voorhuis naar het stoffelijk overschot van Maria begeven. Joannes droeg een bus met zalf. Petrus doopte de vinger van zijn rechterhand daarin en zalfde onder gebed, het voorhoofd, het midden der borst, de handen en voeten der H. Maagd. Dit was niet het laatste H. Oliesel. Maria had dit vóór haar dood ontvangen. Petrus streek met de zalf over handen en voeten en tekende kruisen op voorhoofd en borst. Ik geloof dat dit een eerbewijs was, gebracht aan het heilig lichaam, zoals men het ook gedaan heeft aan het heilig lichaam van Jezus bij zijn begrafenis.

Toen de beide apostelen het heilig lichaam van Maria weer verlaten hadden, gingen de vrouwen met de lijkbereiding door. Nu kruisten zij de armen op de borst en sloegen de grote lijkwade om het heilig lichaam en wikkelden het als een lange pop of bakerkind in een lang windsel, waarvan zij het begin onder een arm vastklemden. De doorzichtige zweetdoek, die het aangezicht moest bedekken, lag nog boven het gelaat omhooggeslagen, zodat het aangezicht wit, helder glimmend tussen de kruidbosjes zichtbaar bleef. Nu legden zij het heilig lichaam in een kist, die als een bedje daar ter zijde stond. Het was als een plank met een lage, opstaande rand, waarop een licht, gewelfd deksel geplaatst werd, zodat de kist op een lange korf geleek.

Nu legden zij op de borst van Maria’s stoffelijk overblijfsel een krans van witte, rode en hemelsblauwe bloemen, ten teken van haar maagdelijkheid. Op dit ogenblik traden de apostelen, de leerlingen en alle overigen die naar Maria gekomen waren, binnen om het dierbare, teergeliefde, heilige aangezicht een laatste maal te zien, eer de gelaatsdoek er over geslagen werd. Zij knielden onder een vloed van tranen in alle stilte rondom de H. Maagd neer, raakten nog eens de op de borst gekruiste, in de windsels verborgen handen van Maria ten teken van afscheid aan en gingen van haar weg. Thans namen ook de H. Vrouwen het allerlaatste afscheid van de hun zo dierbare Moeder van de Heer. Na een laatste treurige liefdesblik bedekten zij haar heilig gelaat met de zweetdoek en legden het deksel op de kist, die zij aan beide einden en in het midden met grijze banden omwonden.

Hierna zag ik hen de kist op een draagbaar plaatsen, die ik door Petrus en Joannes uit het huis gedragen zag worden. Zij moeten wel afgelost geworden zijn, want later zag ik de 6 apostels aan de berrie dragen: van voren (de opvolger van) Jakobus de Meerdere en de Mindere, in het midden Bartolomeüs en Andreas en van achteren Taddeüs en Mattias. De draagbomen zullen wel in een mat of in leder gezeten hebben, want ik zag de kist tussen hen als in een wieg hangen. Een deel der aanwezige apostelen en leerlingen gingen vooruit; de overigen en de vrouwen volgden. Het begon avond te worden en men droeg rondom de kist 4 lantaarnen op stokken.

Zo trok de stoet vooruit op het pad van Maria’s kruisweg tot bij de laatste statie; hij trok over de heuvel (Kalvarië), voorbij de laatste gedenksteen en hield stil, rechts van de ingang van de grafspelonk. Hier zetten zij het heilig lichaam neer en 4 van hen droegen het in de spelonk en legden het neer op de uitgediepte lijkbank. Alle aanwezigen gingen nu één voor één nog eens binnen, strooiden nog reukkruiden en bloemen er overheen en knielden een laatste maal neer, terwijl zij het offer van hun gebed en tranen plengden. De aanwezigen vormden een hele groep. Smart en liefde hield die velen lang aan deze plaats gekluisterd; het was inderdaad reeds volop nacht, toen de apostelen de grafingang dichtmaakten. Zij keerden niet in groep, maar verspreid terug en bleven nog hier en daar op de kruisweg bidden, terwijl enigen bij het graf in gebed bleven waken. De huiswaarts kerenden zagen uit de verte boven het graf van Maria, als zij zich omkeerden, een wonderbaar licht en zij waren er diep door getroffen, zonder evenwel te weten wat het eigenlijk was of beduidde. Ook ik zag het en van het vele herinner ik me nog slechts het volgende daarover.

Het was als daalde er uit de hemel een lichtbaan naar het graf neer, en als zweefde er in dit licht een subtiele, onstoffelijke gestalte neer, namelijk de ziel der H. Maagd, die vergezeld was van de verschijning van Onze Heer. Nu verhief zich verheerlijkt uit het graf het lichaam van Maria en verenigd met haar lichtende ziel vloog het in gezelschap van Jezus’ heilige mensheid de hoogte in, naar de hemel.

Op een andere gelegenheid vertelde Anna Katarina meer gedetailleerd wat er gebeurde:

Ik zag in de nacht (van 14 op 15 augustus) verscheidene apostelen en H. Vrouwen in het tuintje vóór de grafrots bidden en zingen. Een brede lichtbaan daalde uit de hemel op de rots neer en ik zag daarin een heerlijkheid of glorie neerzweven, bestaande uit 3 lichtkringen vol engelen en hemelse geesten, die de verschijning van Onze Heer en Maria’s lichtende ziel omringden. De verschijning van Jezus Christus met helder-stralende wondtekenen zweefde vóór haar uit. Rondom Maria’s ziel zag ik in de binnenste kring van de heerlijkheid slechts engeltjes, niet groter dan kindertjes; in de tweede kring hadden de gestalten de grootte van zesjarige kinderen en in de derde van groter jongelingen. Slechts de aangezichten kon ik duidelijk onderscheiden; al het overige der lichtgestalten schitterde en vloeide zonder onderscheidbare aflijning ineen. Toen deze verschijning die ik hoe langer hoe duidelijker onderscheidde, zich tenslotte met haar licht op de rots had uitgestort, zag ik een lichtbaan ontstaan, die zich uit die verschijning tot in het hemelse Jeruzalem verhief. Nu zag ik de ziel der H. Maagd, die de verschijning van Jezus volgde, Jezus’ verschijning voorbijsteken, zwevend door de rots dringen, in het graf neerzijgen en spoedig daarna, verenigd met haar verheerlijkt lichaam, veel duidelijker en schitterender weer uit het graf opstijgen en met de Heer en heel het glorierijk heir (= legerschare, menigte) van hemelse geesten in het bovennatuurlijk licht opwieken naar het hemelse Jeruzalem.

Hierop verdween alle licht en luister en overwelfde weer de stille sterrenhemel het vredige, donkere landschap. Of de apostelen en H. Vrouwen, die in gebed bij het graf waakten, dat alles ook zo gezien hebben, kan ik niet zeggen, maar ik zag dat zij in aanbidding vol verbazing omhoog staarden of zich ontsteld op hun knieën neerwierpen met het aangezicht tot tegen de grond. Ook zag ik hoe sommigen, die onder gebed en gezang met de draagbaar langs de kruisweg huiswaarts keerden en bij de verschillende staties een weinig vertoefden, getroffen waren en zich met gevoelens van godsvrucht in de richting van het licht boven de spelonk omkeerden.

Zo heb ik dus de H. Maagd geen gewone dood zien sterven, en ook niet zonder te sterven ten hemel zien varen, doch eerst haar ziel en vervolgens het lichaam (met de ziel verenigd) van de aarde opgenomen zien worden.

Deze avond (15 augustus) zag ik de apostelen nog in gebed en rouw in hun zaal. De vrouwen waren reeds ter ruste gegaan. Nu zag ik de apostel Tomas, in gezelschap van 2 mannen, met het kleed als voor de reis nog opgeschort, aan het hek van het voorhof aankomen en kloppen om binnengelaten te worden. Hij was vergezeld van een leerling die Jonatan heette en een bloedverwant van de H. Familie was. Zijn andere reisgezel was een zeer eenvoudig mens uit het land van de verst afwonende der H. Driekoningen. O! hoe bedroefd waren zij, toen zij vernamen dat zij te laat gekomen waren. Tomas weende als een kind bij het vernemen van Maria’s dood. De leerlingen wasten hun de voeten en zetten hun een verversing voor.

Tomas verlangde, evenals Jonatan, naar het graf van de H. Maagd gebracht te worden en de apostelen ontstaken lantaarnen, die op stokken bevestigd waren en trokken met hen langs de kruisweg van Maria naar haar graf. Zij spraken niet veel, verwijlden een korte tijd bij de gedenksteen van iedere statie en overwogen het bitter lijden van de Heer en de mede-lijdende liefde van zijn Moeder, die hier deze kruisweg met de gedenkstenen had aangelegd en hem zo dikwijls met een stroom van tranen had besproeid. Bij de grafrots aangekomen vielen zij allen op hun knieën er omheen, behalve Tomas en Jonatan, die zich zonder uitstel naar de grot-ingang spoedden en gevolgd werden door Joannes. Twee leerlingen bogen het struikgewas, dat de ingang bedekte, terzijde en zij traden binnen en knielden vol eerbiedige vrees vóór de lijkbank der H. Maagd neer. Nu naderde Joannes tot de lichte, lange, korfvormige kist, die een weinig boven de lijkbank uitstak, maakte de 3 grijze banden los, die kist en deksel samen en gesloten hielden, nam dit laatste af en stelde het ter zijde. Zij staken het licht nader bij de kist en stelden met grote verbazing vast dat de lijkdoeken en windsels, die daar nog onveranderd in de stand der omhulling voor hen lagen, ledig waren.

Met opgeheven armen staarden allen met de grootste verbazing omhoog alsof het heilig lichaam nu eerst voor hen verdwenen was en Joannes riep uit de grot naar buiten: “Komt, komt zien en overtuigt u van het wonder: zij is niet meer hier!”

Nu traden zij beurtelings twee aan twee de enge grot binnen en zagen met verwondering de ledige lijkdoeken daar vóór zich liggen. En buiten gekomen knielden allen neer, hieven de armen omhoog en blikten met heimwee ten hemel, weenden en baden en prezen de Heer en zijn lieve, beminde, verheerlijkte Moeder. Tot haar die ook hún lieve, trouwe Moeder was, stuurden zij als dankbare, minnende kinderen allerlei zoete liefdeswoorden, zoals de H. Geest hun die in het hart en op de lippen legde. Nu herinnerden zij zich met verrassing die lichtwolk, welke zij aanstonds na de begrafenis op hun terugweg uit de verte gezien, hadden, hoe ze op het graf neergedaald en daarna weer ten hemel opgestegen was. Joannes nam met grote eerbied de lijkdoeken der H. Maagd uit de korfvormige kist, vouwde en rolde ze zorgvuldig tezamen en nam ze met zich; dan legde en bond hij het deksel weer op de kist en nu verlieten zij de grafspelonk, waarvan de ingang weer achter het struikgewas verborgen werd. Biddend en psalmen zingend keerden zij langs de kruisweg naar de woning terug. Hier verzamelden zij zich in het woonvertrek der H. Maagd. Joannes legde hier vol eerbied de lijkdoeken op het tafeltje vóór Maria’s bidvertrek. Tomas en de anderen baden nog in het celletje waarin zij gestorven was.

Maria was zonder zonde ontvangen en Jezus liet niet toe dat haar lichaam zou ontbinden. De duivel had geen macht over haar. Jezus nam haar lichaam en ziel naar de Hemel waar Hij een plaats had voorbereid voor haar. Daar is zij nu, onder de Engelen en Heiligen, God prijzend en bemiddelen voor haar lieve kinderen.

Een greep uit de overwegingen van de Tenhemelopneming van Maria…

Hooglied 4:7: Want alles is schoon aan u, liefste, Geen vlek op u!

Smetteloze ziel

De dood had geen macht over Maria, wiens ziel smetteloos was net zoals die van haar Zoon Jezus. Lijden en dood zijn het resultaat van de zonde van Adam. Maar omdat Maria op Jezus geleek in alle dingen, was het passend dat ook zij de dood zou ervaren.

Niet bang zijn voor de dood

Openbaring 14:13: Toen hoorde ik een stem uit de hemel, die sprak: "Schrijf op: Zalig de doden, die in den Heer sterven; van nu af! Ja, zegt de Geest, ze zullen uitrusten van hun zwoegen; want hun werken volgen hen achterna."

Waarom is de dood zo beangstigend?

Onzekerheid van wat er gaat komen maakt het beangstigend, maar zekerheid in je eeuwige redding maakt het zoet.

Gehechtheid aan de zaken van deze wereld, evenals een gebrek aan controle die je hebt over de dood maakt het ook beangstigend.

Gewetensrust zal je grootste vriend zijn in het uur van de dood.

Maria’s dood was heilig en zoet omdat ze zeker was van haar eeuwige thuis, de Hemel, en ze was niet gehecht aan wereldse dingen.

Jezus’ verzoek

De H. Johannes, de geliefde Apostel zorgde voor Maria, en vervulde zo Jezus’ verzoek op het Kruis. Jezus beoogde twee doelstellingen toen Hij de H. Johannes vroeg om voor Maria te zorgen.

·        Hij gaf Maria aan de hele mensheid als hun eigen Moeder, en Hij stelde een voorbeeld.

·        Jezus zorgde ervoor dat er voor Zijn Moeder zou gezorgd worden.

Je moet zeker zijn dat de noden van je ouders worden gelenigd evenals alle oudere mensen die je kent.

Het vierde gebod : Eer uw vader en moeder, is als volwassenen te zorgen voor de noden van je ouders als ze bejaard zijn.

Onthechting aan het wereldse

Maria was volledig aan God gehecht en onthecht aan alle wereldse zaken. Ze omarmde de dood als een geluk, omdat ze wist dat ze nog dichter zou verenigd zijn met God.

Maria verlangde naar de Hemel. Haar gedachten en geest waren altijd in de liefdevolle aanwezigheid van God. Toen ze stierf ging ze van een wereld van duisternis naar een wereld van licht, van geloof naar aanschouwing, van hoop tot vervulling. Als je jouw ziel voorbereid op de dood, zal het stervensuur veel vredevoller zijn.

Maria was perfect in alle deugden

Je hebt gemerkt dat elk geheim van de Rozenkrans een boodschap bevat. Hoe meer je elk geheim bidt en God vraagt om je de genade te schenken om die boodschap in praktijk te brengen, hoe heiliger je zal worden en je leven zal steeds meer lijken op het leven van Jezus. In dit vierde geheim, de Tenhemelopneming van Maria, kan je zien dat Maria al deze vruchten perfect beleefde. Volg haar heilig voorbeeld en de vrede die je zult verkrijgen is onmetelijk.

Maria was de perfectie van alle vruchten van de Rozenkrans. Veel van deze deugden en vruchten zijn hier opgenomen:

·         Maria’s nederigheid straalde om haar, zelfs al kreeg ze het privilege Moeder van God te zijn.

·         Maria’s naastenliefde wordt getoond in haar teder medelijden voor de zielen van haar kinderen op aarde.

·         Maria omarmde volledig armoede en wilde nooit iets. Ze wist dat God zou voorzien in al haar noden.

·         Maria’s gehoorzaamheid wordt prachtig geïllustreerd in de Aankondiging, toen God vroeg om de moeder van God te zijn, antwoordde Maria “JA”.

·         Maria vertrouwde volledig op God.

·         Maria’s zuiverheid straalt in haar bescheidenheid en zachtmoedigheid.

·         Maria’s moed werd vele keren gedemonstreerd door haar vertrouwen in God. Al de blijde geheimen tonen deze moed.

·         Maria’s geduld faalde nooit in al het lijden dat ze moest doorstaan.

·         Maria’s geloof was standvastig.

·         Maria’s hoop was duidelijk te zien in de Bruiloft van Cana, toen ze de bedienden zei: Doe wat Hij jullie opdraagt.

·         Maria ijverde voor de glorie van God. Haar liefde voor God was perfect en haar wil was volledig in overeenstemming met de Zijne.

Heiligheid bereiken

Vele keren, als ik de heiligenlevens las, was ik diep door hen geïnspireerd maar mijn modern denken vroeg zich af: Hoe konden ze zo heilig worden?

Maar uiteindelijk ken ik de sleutel tot heiligheid, die zij hebben bereikt. Deze sleutel is niets anders de het bidden van de Rozenkrans. Bid elke dag de Rozenkrans. Zijn geheimen zijn de geheimen van het geloof in Jezus Christus. En zijn vruchten zijn de vruchten van heiligheid. De H. Rozenkrans zal je tot heiligheid brengen.

Nieuwe Ark van het Verbond

Wanneer je deze woorden van de profeet David overweegt, denk dan aan Jezus en Zijn Moeder Maria.

Psalm 131:8: Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!

Omdat Maria Jezus, de Heer, droeg in haar schoot, is zij de nieuwe Ark van het Verbond. Deze vers is een voorzegging van Jezus’ Hemelvaart gevolgd door de Tenhemelopneming van Maria.

Laatste Oordeel

Het is waar dat het verlies van een geliefde veel pijn en verdriet met zich meebrengt. Maar een ware Christen die een standvastig geloof heeft kan dat verdriet in vreugde veranderen in de wetenschap dat de pijn van geliefde voorbij is en dat hun ziel in vrede rust. Op het einde der tijden zal Jezus terugkomen om zowel over de levenden als de doden te oordelen. Deze gebeurtenis is bekend als het Laatste Oordeel. In die tijd zal je lichaam en ziel verenigd worden en verheerlijkt worden op de manier zoals met Maria, zoals in de Tenhemelopneming van Maria, als je leeft en sterft in Gods genade.

Opname door de Engelen

Bid dat je wordt opgenomen naar de Hemel door Gods heilige Engelen op het tijdstip van je dood. Houd je hoop op de Hemel gericht en maak van je leven een weerspiegeling van Jezus’ leven en dit privilege dat Maria genoot, zal ook het jouwe zijn. Zoals in de Tenhemelopneming van Maria wacht de Hemel ook op jouw komst.

Filippenzen 3:20: Maar òns Vaderland is in de hemel. Vandaar verwachten we den Verlosser, Jesus Christus, de Heer;

Deze belofte zou je vertrouwen en zekerheid moeten geven in je eeuwige redding.

Johannes 14:3: En wanneer Ik zal zijn heengegaan en u een plaats zal hebben bereid, dan kom Ik terug, en zal u tot Mij nemen; opdat ook gij moogt zijn, waar Ikzelf ben.

Verheerlijkt lichaam

Terwijl Maria op aarde leefde, ervaarde ze pijn, verdriet en dood. Maar in de Hemel wordt ze verheerlijkt en is ze prachtig boven alle menselijke verbeelding. In de Hemel kan ze niet langer lijden of verdriet ervaren. Ze is bekleed met luister en licht, net zoals Jezus’ gedaanteverwisseling op de Berg Tabor.

Gebed : Lieve Heer Jezus, U bent gezeten aan de rechterhand van de Vader in al Uw glorie. Ik dank U omdat U Uw Moeder, de H. Maagd gegeven hebt om ook mijn Moeder te zijn. Ik zal haar altijd vereren en vragen om de genaden die U toegelaten hebt te verdelen. Ik heb spijt voor de keren dat ik gefaald heb om haar bijstand in te roepen en voor de tijden dat ik niet geluisterd heb naar haar boodschappen die mij oproepen tot gebed en boete. Ik beloof elke dag de H. Rozenkrans te bidden als vervulling van haar verzoeken in Fatima, als eerherstel van de zonden van de wereld en voor de heiligschennissen die gepleegd werden tegen U, mijn lieve Redder. Verleen mij alstublieft een gelukkige dood. Behoed mij voor een plotselinge dood en zend mij de genade om elke dag te leven als was het mijn laatste. Zodat ik klaar zal zijn om U te ontmoeten en rekenschap te geven voor al mijn daden, zowel de goede als de slechte die U als de Rechtvaardige Rechter moet over oordelen. Amen.