3 De Neerdaling van de H. Geest geeft moed om je leven te leiden dat aangenaam is voor God

Johannes 14:26: Maar de Helper, de Heilige Geest, dien de Vader zal zenden in mijn naam, Hij zal u alles leren en alles u in herinnering brengen, wat Ik u heb gezegd.

Deze afbeelding kan helpen bij je overweging van dit geheim:

De boodschap van dit geheim is VURIGE LIEFDE VOOR GOD.

Laat vrede en vertrouwen die komen van de gaven van de H. Geest je leven doordringen, als je tot een beter begrip komt van deze gaven.

Na de Hemelvaart van Jezus gingen de Apostelen en Maria naar Jeruzalem, omdat Jezus had gezegd daar te verschijnen.

Door veel bewijzen had Hij hun getoond, dat Hij ook na zijn lijden nog leefde; veertig dagen lang was Hij hun verschenen, en had hun gesproken over het koninkrijk Gods. Terwijl Hij nu met hen samen was, gelastte Hij hun: Verlaat Jerusalem niet, maar wacht de belofte des Vaders af, die gij van Mij hebt vernomen. Want Johannes doopte met water, maar over enkele dagen zult gij worden gedoopt met de Heilige Geest. Handelingen 1:3-5

En in de stad gekomen, gingen ze naar de opperzaal, waar ze gewoonlijk vertoefden: Petrus en Johannes, Jakobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeus en Matteus, Jakobus van Alfeus en Simon de IJveraar, en Judas, de broer van Jakobus. Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed, tezamen met enige vrouwen, met Maria, de moeder van Jesus, en met zijn broeders. Handelingen 1:13-14

Dan zal Ik tot de Vader bidden, en Hij zal u een andere Helper geven, om bij u te blijven voor eeuwig. Het is de Geest der waarheid, die de wereld niet kan ontvangen, omdat ze Hem ziet noch kent; gij echter kent Hem; want Hij blijft bij u, en is in u. Ik zal u niet als wezen achterlaten; Ik kom tot u terug. Johannes 14:16-18

Toen de dag van het pinksterfeest was aangebroken, waren ze allen op één plaats bijeen. Eensklaps kwam er een geruis uit de hemel als van een hevige windvlaag, en vulde het hele huis, waar ze waren vergaderd. Vurige tongen verschenen hun, spreidden zich rond, en zetten zich op ieder van hen neer. Allen werden vervuld van de Heilige Geest, en begonnen verschillende talen te spreken, naar gelang de Geest hen liet spreken. Nu vertoefden er te Jerusalem godvrezende Joden uit alle volken onder de hemel. Bij dat geruis liepen de mensen te hoop; ze stonden verwonderd, dat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken. Ze raakten buiten zichzelf van verbazing, en zeiden: Zie, zijn allen, die daar spreken, geen Galileërs? En hoe horen wij allen ze dan in onze eigen moedertaal spreken? Parten, Meden en Elamieten; bewoners van Mesopotámië, Judea en Kappadócië, van Pontus en Azië, van Frúgië en Pamfúlië, van Egypte en de streken van Lybië bij Cyrene: romeinse kolonisten, Joden en proselieten, Kretenzen en Arabieren: we horen ze in onze eigen taal Gods grote werken verkondigen.

Allen stonden verbaasd en in twijfel. Sommigen zeiden tot elkander: Wat zou dat betekenen? Maar anderen zeiden spottend: Ze zijn dronken van zoete wijn. Toen stond Petrus op, omringd van al de elf; hij verhief zijn stem, en sprak hun toe: Joodse mannen, en gij allen, die in Jerusalem woont: Dit moet gij weten; geeft acht op mijn woorden. Neen, deze mannen zijn niet dronken, zoals gij vermoedt; want het is eerst het derde uur van de dag. Maar hier geschiedt, wat door den profeet Joël voorzegd is: En het zal geschieden op het einde der dagen, zegt God "Ik zal uitstorten van mijn Geest over alle vlees; Uw zonen en dochters zullen profeteren, Uw jonge mannen visioenen schouwen, Uw grijsaards dromen ontvangen; Zelfs over mijn slaven en slavinnen in die dagen, stort Ik uit van mijn Geest Geest, en ze zullen profeteren. Ik zal wonderen doen in de hemel daar boven, En tekenen op de aarde beneden: Bloed en vuur, en walm van rook. De zon zal in duisternis verkeren, de maan in bloed, voordat de Dag des Heren komt, groot en heerlijk. Dan zal iedereen worden gered, die de naam des Heren aanroept!

Mannen van Israël, hoort deze woorden: Jesus van Názaret, een man, voor wie God bij u heeft getuigd door krachten en wonderen en tekenen, welke God, zo gij weet, door Hem in uw midden verrichtte: Hem hebt gij overgeleverd naar het vaste raadsbesluit en de voorkennis Gods Gods, en door de hand van heidenen aan het kruis geslagen en gedood. Maar God heeft Hem opgewekt, en verbroken de strikken van de dood; daar het niet mogelijk was, dat deze Hem vasthield. Want David zei van Hem: "Den Heer hield ik altijd voor ogen; Want Hij staat mij ter zijde, opdat ik niet wankele. Handelingen 2:1-25

Petrus zei hun: Bekeert u allen, en laat u dopen in de naam van Jesus Christus, tot vergiffenis uwer zonden; dan zult gij de gaven ontvangen van de Heilige Geest. Want voor u is de belofte; ook voor uw kinderen, en voor allen die van verre zijn: voor allen, die de Heer onze God Zich zal roepen. Handelingen 2:38-39

Deze neerdaling van de H. Geest wordt Pinksteren genoemd en is de verjaardag van de Kerk. Petrus die pas nog Jezus had ontkend, predikte vurig over het Koninkrijk van God en over Jezus.

En zij, die zijn woord aanvaardden, ontvingen het doopsel; die dag traden er ongeveer drie duizend mensen toe.

De eerste Christenen

Ze bleven volharden in de leer der apostelen en de onderlinge gemeenschap, in het breken van het brood en in het gebed. Allen leefden in vrees. De apostelen verrichtten vele wonderen en tekenen. En al de gelovigen waren ten nauwste vereend, en bezaten alles in gemeenschap. Ze verkochten have en goed, en verdeelden het onder elkander, naar ieders behoefte. Iedere dag bezochten ze eendrachtig de tempel, en thuis braken ze het brood. Ze genoten hun voedsel in opgeruimdheid en eenvoud van hart. Ze loofden God, en stonden in gunst bij heel het volk. En de Heer bracht iedere dag meer geredden bijeen. Handelingen 2:41-47

Uit de geschriften van Anna Katarina Emmerick:

Tegen de morgen zag ik boven de Olijfberg, vanwaar onze Heer ten hemel gevaren was, een zilverwitte, watten, glanzende lichtwolk uit de hemel in dalende richting naar het huis van de apostelen op Sion neerkomen. In het begin zag ik ze in de verte als een ronde bol, die in zijn beweging van een zachte, warme windstroom vergezeld was. Nader komend werd die lichtwolk groter en gleed als een glansrijke nevelige massa over de stad. Boven Sion en het Cenakel trok ze zich hoe langer hoe dichter samen, schitterde hoe langer hoe doorzichtiger, tot zij, als een dichte, blinkende zon stilstond en tenslotte met een toenemend windgedruis, als een laaghangende onweerswolk neerzonk. Bij dit gedruis zag ik vele Joden, die de wolk zagen, op hun weg verschrikt naar de tempel lopen. Maar ik, terwijl dat suizen naderde en gedurig sterker werd, kreeg de kinderachtige angst dat het met een knal zou eindigen. Ik dacht keer op keer: “Waar zal je je toch verbergen, als de donderslag losbarst?” Het verschijnsel geleek op een opstekend onweer dat van de hemel neerkwam in plaats van zich van de aarde te verheffen, dat licht verspreidde in plaats van duisternis, dat niet met dondergerommel, doch suizend aangevlogen kwam, en men voelde dat suizende varen als een warme en zeer verkwikkende luchtstroom.

Als nu de lichtwolk heel laag boven het Cenakel hing en met het aangroeiende gedruis gedurig schitterender werd, zag ik ook het huis der apostelen en de omstreken altijd helderder worden, terwijl de apostelen, leerlingen en de H. Vrouwen in een steeds ingetogener, stiller en rustiger stemming kwamen. O! ik zag alles zo helder! ik zag dwars door alles heen! Nu zag ik vóór zonsopgang – het was omstreeks 3 uur – opeens uit de suizende wolk (zeven) witte lichtstromen (die de 7 gaven verbeeldden) neerstorten; ze kruisten elkaar zevenvoudig en onder dit kruispunt losten ze zich op in afzonderlijke stralen en druppelen van vuur, die op het huis en zijn omgeving neerstroomden. Het punt waar de 7 lichtstromen elkaar doorsneden, was met een kring van (zeven-) kleurig regenbooglicht omgeven; en ik zag hoe zich in die kring als een schitterende, zwevende gedaante vormde (hoe die gedaante zich geleidelijk duidelijker aflijnde). Het scheen mij ook als had die gedaante uitgebreide vleugelen onder de schouders. Doch ik kan eigenlijk niet zeggen dat het vleugelen waren, want alles aan die gedaante scheen als een louter uitstroming van licht.

Op dit ogenblik was het hele huis met alle zalen door en door met licht overstroomd en doordrenkt. Ik zag de luchter met zijn 5 armen en lampen niet meer lichten. Alle aanwezigen waren als buiten zichzelf, verrukt en verstijfd (in extase). Zij hieven als bewusteloos hun aangezichten smachtend en dorstig omhoog, en ik zag in de mond van ieder aanwezige een lichtstroom vloeien, in de gedaante van kleine laaiende, vlam-vormige vuurtongen. Het was als ademden zij, als dronken zij het vuur dorstig in, en als flakkerde hun begeerte, als laaide iets uit hun mond deze vlammen dorstend tegemoet. Ook op de leerlingen in de zijzalen en op de aanwezige vrouwen in de voorzaal goot zich die glanzende, heilige vuurwolk uit, en zo verminderde geleidelijk en verdween tenslotte die lichtwolk, gelijk een wolk van lichtregen die zich (na een zekere tijd) geheel uitgestort heeft. De lichtende vlammen daalden op ieder van hen neer, verschillend in kleuren en intensiteit.

Dit gedruis als van een onweer wekte vele mensen uit hun slaap. De Geest vervulde ook met ontroering vele aanhangers en leerlingen die in de omgeving woonden. Als die uitstorting voorbij was, was de gehele verzameling met een blijde kloekmoedigheid (= moed, durf, dapperheid, onversaagd) bezield. Allen waren bewogen, als dronken van vreugde en met vertrouwen vervuld. Zij schaarden zich rondom de H. Maagd die ik, hoewel ook zij zeer verkwikt was, toch niet zo uitbundig vol geestdrift zag, maar eerder zeer kalm en stil en, zoals altijd, in haar binnenste vol heilige zelfbeheersing.

De apostelen echter omarmden elkander en waren van een heilige vreugde, durf en vrijmoedigheid om te spreken doordrongen. Het was als riepen zij elkander toe: “Hoe waren wij? Wat is er van ons geworden?”. Ook de H. Vrouwen omarmden elkander. Alle leerlingen in de gangen waren op dezelfde wijze ontroerd en geestdriftig. De apostelen liepen tot hen en waren als met een nieuw leven, met vreugde, vertrouwen vervuld en met een stoutmoedigheid, die vrees noch aarzelen kende. Deze eerste ontboezeming van de ontvangen inwendige verlichting en versterking ging nu in een vurige dankzegging over. Zij plaatsten zich als naar gewoonte in de rangschikking voor het gebed. Zij loofden God en betuigden Hem met grote vurigheid hun diepgevoelde dank.

Een greep uit de overwegingen van de Neerdaling van de H. Geest …