Motie van wantrouwen tegen euro: Nieuwe Italiaanse staatsleningen in dollars 11/10/2019 Xandernieuws    

Een belangrijke financiële gebeurtenis is vrijwel geheel voorbij gegaan aan de massamedia: Italië heeft een serie nieuwe staatsleningen niet in euro’s, maar in dollars uitgevaardigd. Dit is feitelijk niets anders dan een motie van wantrouwen tegen de euro. Volgens de Amerikaanse econoom Martin Armstrong is het ‘eindspel’ van de eurozone nu echt begonnen. Politici en media doen er echter het zwijgen toe, omdat de burgers pas op het allerlaatste moment –als de crisis is losgebarsten en er geen ontkomen meer aan is- door mogen krijgen hoe slecht de eurozone er voorstaat. De economie stagneert, de EU is intern diep verdeeld en verdrinkt in schuld, en het complete bankensysteem staat op omvallen.

Het feest van jarenlang onbeperkt virtueel geld bijdrukken en ladingen nieuwe schulden maken om een fake welvaart te creëren is bijna voorbij in Europa. Door een serie nieuwe staatsleningen in dollars uit te vaardigen hoopt Italië weer buitenlandse investeerders aan te trekken . Dit geeft aan dat niet alleen de markten buiten Europa het vertrouwen in de euro beginnen te verliezen, maar nu lidstaten van de EU zelf.

Armstrong wees er afgelopen zondag op dat de liquiditeitscrisis in 2008-2009 vooral Europa heeft geraakt. De oorzaak was volgens hem de weigering van het Noorden om de –feitelijk failliete- Zuid Europese banken met bailouts uit de problemen te helpen. Uiteindelijk probeerde de ECB met negatieve rente de banken in staat te stellen hun verliezen te compenseren, ‘maar dat is nooit gelukt.’

‘Al met al is het enige wat ik kan adviseren is het grootste deel van je geld uit Europa te halen… Het beleid in Europa zal elke bailout verhinderen. Dit zal tot nog meer onvrede leiden (zodra banken failliet beginnen te gaan en mensen al hun geld kwijtraken), en afscheidingsbewegingen onder nog grotere druk zetten.’

‘EU wacht monumentale crisis’

In februari voorspelde de econoom een ‘monumentale crisis die de Europese Unie compleet uit elkaar zal scheuren.’ Volgens hem hadden alle schulden bij de invoering van de euro meteen op één centrale hoop gegooid moeten worden, waarna vervolgens iedere staat financieel volledig voor zichzelf zou moeten zorgen (= het Amerikaanse systeem), maar dan in euro’s.

‘Van de buitenkant was het alsof je doet dat je één grote familie bent, maar je ondertussen niets te maken wil hebben met je dronken zwager die altijd om geld vraagt. O ja, op begrafenissen en huwelijken doe je alsof alles oké is, maar daar houdt de familie dan wel mee op. De EU is niet anders.’

Omdat Matteo Salvini’s Lega partij aangaf zich niet langer aan de voor Italië schadelijke begrotingsregels te willen houden, en men hem sowieso al haatte vanwege zijn anti-immigratie en anti-islamisering beleid, bedachten de eurocraten in Rome en Brussel een list om hem buitenspel te zetten. Dat lukte, en daarmee leek een aanstaande eurocrisis in de kiem gesmoord. Met de nieuwe dollar staatsleningen lijkt het echter slechts uitstel van executie te zijn geweest.

‘Brussel is er niet meer voor het volk, maar wil enkel heersen over het volk’

‘De EU is helemaal van het pad af, en ziet zichzelf niet langer als een orgaan voor het volk, maar enkel om over het volk te heersen. In een wanhopige poging om de euro te redden zijn ze het zicht op het doel van een regering kwijtgeraakt.’

‘Er komt een dag waarop de Europese Commissie keihard geconfronteerd wordt met de realiteit. Dit is niet hoe democratische regeringen behoren te functioneren. Ze zijn geschokt dat het separatisme (en nationalisme) zo sterk in opkomst is. Het gaat hen er nu enkel nog om hun baantjes te redden voordat de euro verdwijnt, en daarmee ook hun baantjes. Het gaat hen niet om de Europeanen, maar om het redden van hun bureaucratie.’

Brussel gaat megacrisis aangrijpen voor dictatoriale federale superstaat

‘Het gaat heel erg worden,’ schrijft de econoom vandaag. ‘De structuur van de eurozone is een absolute ramp.’ Het is volgens hem onmogelijk om een handelsdeal met de EU te sluiten omdat iedere lidstaat vetorecht heeft. ‘Daarom zeg ik dat Brexit de enige manier voor Groot Brittannië is om te overleven… Ze hebben hun soevereiniteit overgegeven, en dat ondermijnt de Europese economie.’

De eurocrisis is er in feite dus al, maar wordt zorgvuldig en zo lang mogelijk uit het nieuws gehouden. Wij denken zelf dat Brussel alles klaarzet om de komende megacrisis aan te grijpen voor een finale poging om alle macht naar zich toe trekken, en de vorming van een federale EU-superstaat met één regering, één begroting, een bankunie, één sociaal systeem en ook een eigen leger te realiseren. De laatste resten democratie, soevereiniteit, zelfbeschikking, grenzen en de vrijheid van meningsuiting zullen in de dan niet langer onafhankelijke lidstaten vermorzeld worden, en plaats moeten maken voor een pan-Europese ‘socialistische’ dictatuur.

Wij vermoeden echter dat ook dit plan al na korte tijd faliekant gaat mislukken, en vooral de toch al zwaar getroffen Italianen en Fransen massaal in opstand zullen komen. Dan zal de Europese Unie inderdaad op pijnlijke en mogelijk ook gewelddadige wijze uit elkaar worden gerukt, wat de huidige megalomane commissarissen en andere machthebbers, die duidelijk geen enkele affiniteit meer hebben met de burgers, maar enkel hun even kostbare als waanzinnige luchtkastelen over het klimaat, immigratie/islam en diversiteit najagen, geheel aan zichzelf te wijten zullen hebben.

Enige weg vooruit is weg terug

‘Europa zal het alleen overleven als de eurozone daadwerkelijk instort,’ besluit Armstrong in zijn commentaar vandaag. ‘Dan kan ieder land voor zichzelf onderhandelen zonder dat een ander land dit met een veto kan blokkeren over iets dat irrelevant voor de eigen economie is. Als de eurozone toch wil overleven, moet ieder land alle autonomie over alles aan Brussel overgeven, en enkel de lokale cultuur en wetten behouden. Brussel probeert hard om er de Verenigde Staten van Europa van te maken, maar het eerste dat dan moet verdwijnen is de weigering om de schulden op één hoop te gooien. Daarnaast moet het bail-in beleid worden beëindigd. Iets anders is spelen met vuur.’

Omdat de historie bewijst dat Brussel zich juist inspant om de lokale culturen en wetten te vernietigen en deze te onderwerpen aan een alomvattende dictatuur, is de enige weg vooruit die ons wel een betere toekomst kan geven het ontmantelen van de EU in zijn huidige vorm, en het opheffen van de Europese Commissie. Vervolgens moet de EU worden teruggebouwd naar het ooit succesvolle vrijwillige samenwerkingsverband van de E.E.G., waarbij grenzen, culturen, financiële systemen (nationale munten naast de euro, tenminste, als die nog bestaansrecht heeft) en soevereiniteit weer worden hersteld.

Zwitserland en Noorwegen bewijzen dat je buiten de EU in alle opzichten veel beter af bent dan erin, en als klein land economisch prima kunt blijven concurreren. Het opheffen van de EU zal beslist niet van een leien dakje gaan en enkele moeilijke jaren veroorzaken, maar het Sovjet-achtige superstaat-alternatief wat ons nu alternativlos wordt opgelegd zal voor iedereen –met uitzondering van de elite die dit nu aan het uitvoeren is en daar enorm profijt van heeft- vele, vele malen erger worden.