Leven in de Goddelijke Wil

gebaseerd op de geschriften van Luisa Piccarreta

Een druppel in de immense zee van de Goddelijke Wil.

Ieder is bekend met dit tafereel :

Onze Heer Jezus Christus die sterft op het Kruis voor ons. Maar er is iets dat Jezus openbaarde aan een Italiaanse dame, Luisa Piccarreta, over dit tafereel dat we nog niet eerder wisten. Twee mensen in dit tafereel leven in de Goddelijke Wil. Deze twee mensen zijn Jezus en Maria. Niemand anders in de wereld leefde in die tijd in de Goddelijke Wil – enkel Jezus en Maria.

Jezus leefde in de Goddelijke Wil omdat Hij God is. De Goddelijke Wil is de essentie van God, en daarom is Jezus de Goddelijke Wil door Zijn natuur. Maria leefde in de Goddelijke Wil door genade – een gave dus.

Waarom was er niemand anders die in de Goddelijke Wil leefde? Daarvoor moeten we teruggaan naar Adam en Eva om te kijken wat er is gebeurd in de grote Zondeval, toen Adam en Eva de erfzonde hebben gepleegd.

In de Tuin van Eden leefde alles in de Goddelijke Wil. Al de dieren, planten – alles – waaronder ook Adam en Eva. Bij elke ademtocht, elke stap, elke glimlach, elk woord van hen werd Gods Wil gebruikt, niet hun eigen menselijke wil.

Ze hadden nog steeds hun menselijke wil, maar ze verenigden het met de Goddelijke Wil. Omdat ze alles in de Goddelijke Wil deden, waren al hun daden, woorden en gedachten Goddelijk – perfect op alle manieren en oneindig – net zoals God.

Er waren vele gevolgen van het leven in de Goddelijke Wil:

Adam en Eva waren onschuldig en heilig. Zij bezaten het Goddelijk Leven. Zij waren geneigd tot het goede en niet tot het kwade. Ze hadden ook Goddelijke integriteit – alles was in perfecte orde en harmonie in hun hoofd. Ze dachten, wilden, of deden niets wat niet goed was en van God kwam.

Adam en Eva hadden de buiten-natuurlijke gaven van God ontvangen: ingestorte kennis, een goed verstand, een sterke vrije wil, de geneigdheid tot het goede, het vrij zijn van zwaar en vermoeiend werk, evenals van ziekte, lijden en dood. Adam en Eva waren dus onsterfelijk – ze werden niet oud. Het was zelfs zo dat alles wat ze deden hen meer leven gaf, omdat deze allemaal Goddelijke handelingen waren.

De gave van ingestorte kennis houdt het volgende in:  Zij konden bijvoorbeeld kijken naar een paard en ze wisten exact hoe zijn organen werkten. Ze wisten waarom God de dingen had geschapen, de kwaliteiten dat dingen bezitten, en hoe ze te gebruiken.

Adam en Eva waren door God in de staat van de heiligmakende genade geschapen, waardoor zij gelukkig waren naar ziel en lichaam, en waardoor zij deel hadden aan het goddelijk leven en recht hadden op de hemel.

Adam en Eva beheersten de schepping – alle dieren, lucht, planten, aarde – alles gehoorzaamde Adam en Eva. Adam en Eva waren verschillend van dieren, planten, wind, water en alle andere dingen in de Tuin op een bijzondere manier. De platen, dieren en andere dingen hadden geen eigen wil. Deze dingen konden enkel handelen in de Goddelijke Wil. Ze hadden geen keuze. Maar Adam en Eva waren door God geschapen met een menselijke wil bovenop de Goddelijke Wil die ze bezaten. Op dit punt gebruikten ze alleen de Goddelijke Wil.

Maar de zaken veranderden spoedig.

De grote Zondeval van de Mens

God had Adam en Eva de gave gegeven van leven in de Goddelijke Wil. Ze hadden niets gedaan om het te verdienen. God was altijd van plan geweest hen op de proef te stellen om te zien of Hij hen kon de gave en al de vruchten ervan kon toevertrouwen die uit het leven in de Goddelijke Wil voortkomen.

Adam en Eva faalden in de beproeving – ze gehoorzaamden God niet en aten van de Boom van de kennis van goed en kwaad. Ze hadden Gods Wil gebruikt om alles te doen – lopen, praten, eten, slapen, alles. Nu hadden ze hun eigen menselijke wil gebruikt voor de eerste keer buiten het Koninkrijk van de Goddelijke Wil. Daarom nam God de gave van leven in de Goddelijke Wil weg van hen en hun nageslacht: WIJ.

De Goddelijke Wil was nog steeds in hen aanwezig omdat de Goddelijke Wil overal is, maar Adam en Eva’s menselijke wil was achtergelaten om hun handelingen te bezielen. Dit was een groot verlies omdat hun wil niet door God was gemaakt om afgescheiden te werken van Zijn Goddelijke Wil. Zonder de Goddelijke Wil waren de menselijke wil van Adam en Eva zwak, veranderlijk en ongeordend.

De menselijke wil alleen sloot de Hemel af.

Met het verlies van de gave verloren Adam en Eva ook de vruchten ervan. Ze genoten niet langer God ingestorte kennis. Ze ervaarden nu wat het was om pijn en ongeluk te hebben. Ze begonnen te verouderen en zouden sterven.

Ze kunnen nu slechte gedachten hebben, wilden slechte zaken en deden slechte daden.

En met het licht van de Goddelijke Wil dat was uitgedoofd in Adam en Eva, omringden de dieren hen niet langer. Vele schepselen liepen weg. De vegetatie werkte niet langer met hen samen. De aarde en de schepping waren nog altijd in de Goddelijke Wil aan het leven – Adam en Eva waren echter niet langer in staat zo te leven. Ze leefden nu in onenigheid met de schepping.

Dit was ook hard voor God. Het hele doel van de schepping was opgeschort. Hij kon niet langer van Zijn schepping genieten en het onschuldig plezier dat Hij had met Adam en Eva.

Adam en Eva leefden nog altijd zeer lang en waren zeer intelligent. Maar als de jaren voorbij gingen in de Tuin werden de gevolgen van te leven in de Goddelijke Wil steeds minder voor hen, hun kinderen en de kinderen van hun kinderen.

Dit was de zondeval – van het leven in de Goddelijke Wil naar het leven in de menselijke wil. De mens werd steeds dieper meegesleurd in de chaos van de menselijke wil.

De Goddelijke Wil controleerde nog steeds de adem van de mens, zijn harstalg en de werking van zijn lichaam. Maar voor zover het zijn woorden, gedachten en daden betrof stond de mens er alleen voor. In het beste geval kon hij alleen Gods Wil doen met behulp van zijn menselijke wil. De gave van het leven in de Goddelijke Wil is verloren voor de mens en zou 6000 jaar niet teruggewonnen worden.

Maar Gods doel voor de schepping moest gebeuren, anders zou God niet God zijn. Het is enkel dat Zijn plan tijdelijk werd uitgesteld voor een paar duizend jaar terwijl de mens een omweg van 6000 jaar nam van de weg dat God wilde dat we zouden volgen.

Als we deze 6000 jarige omweg nader bekijken, kunnen we zien dat God de mens niet heeft in de steek gelaten. Hij had een plan B om ons terug naar het oorspronkelijk plan te brengen. Dit plan bevatte alle soorten hulp, maar he was nog altijd een lange en moeilijke weg omdat we niet langer het gebruik van de Goddelijke Wil hadden en Satan alle soorten van beroerde listen gebruikt om ons op een dwaalspoor te brengen.

Satans listen betreffen : wellust, afgoden, geld, bezit, macht, trots enz.