Overweging

Huwelijk en bruiloften zijn metaforen die gebruikt worden in de H. Schrift om Gods redding en het Koninkrijk van God te beschrijven. Hier bij het begin van Jezus’ openbaar leven, zoekt het evangelie van Johannes ons te doen begrijpen dat Jezus Gods belofte aan Israël zal vervullen. Jezus sluit het Nieuwe Verbond. Een hint naar wat dit Nieuw Verbond zal zijn wordt duidelijk in het mirakel dat Jezus bewerkt. Hij wordt gevraagd om iets te doen aan de vervelende situatie dat de wijn op is op de bruiloft. Jezus’ mirakel zorgt dat er een grote voorraad wijn ter beschikking staat -6 grote stenen kruiken van de meest voortreffelijke wijn. Het mirakel van Kana was het eerste mirakel dat het openbaar leven van Jezus startte.

Deze respons voor een eenvoudige menselijke nood is een visie voor ons van de overvloed van Gods Koninkrijk. Het daagt ons uit om vrijgevig te zijn wanneer we tegenwoordig met menselijke noden worden geconfronteerd. We worden aangemoedigd om zo goed mogelijk te helpen, met het volle vertrouwen dat God onze inspanningen kan transformeren en het Koninkrijk van God tot stand te brengen onder ons. — Loyola Press Sunday Connection

Dag 4 : Genezing van de blinde man te Betsaida

Jezus geeft ons kracht om onze mensheid te omarmen in al zijn mooie complexiteit. Hoe meer we onze mensheid uitdrukken in het beminnen, genezen, vergeven, dienen en ons verheugen, hoe meer onze goddelijkheid of heiligheid wordt geopenbaard.

Geen definitie of leer kan volledig vatten wie Jezus Christus is. We worden achtergelaten met een aantrekkingskracht tot een mysterie. Onze diepste verlangen om te kennen, lief te hebben, en Jezus Christus te dienen trekt ons in dit mysterie van God die mens voor ons is geworden.

Ik bid om de volgende genade: Jezus intiemer te kennen, Hem dieper lief te hebben en Hem dichter te volgen.

Marcus 8:22-26 : Zij kwamen in Betsaïda. Daar bracht men een blinde bij Hem en smeekte Hem die te willen aanraken. Jezus nam de blinde bij de hand en bracht hem buiten het dorp. Daar deed Hij speeksel op zijn ogen, legde hem de hand op en vroeg hem: “Kunt ge al iets zien?” Hij keek en hij antwoordde: “Ik zie mensen, want ik zie ze lopen, maar ze lijken op bomen.” Daarna legde Hij nog eens de handen op zijn ogen. Nu zag hij scherp en was zo volkomen genezen dat hij alles duidelijk zag. Hij stuurde hem naar huis met de waarschuwing: “Ga zelfs het dorp niet in.”

Overweging : Gods genade en onze inspanningen - Vinita Hampton Wright

Ik heb mijzelf en andere mensen zien bewegen tussen twee extremen van verwachting, wanneer het de geestelijke groei betreft.

De eerste extreme verwachting bestaat erin enkel te geloof te hebben en geduldig te wachten en dat God alles zal bewerkstelligen. Deze visie is zorgt ervoor dat ik in mijn wachten en geloof, passief word. Ik bid maar handel niet. Ik bid maar ben niet betrokken met de realiteit in mijn dagelijks leven. Wanneer ik geestelijk passief wordt, gaan mijn gebeden meer over een ontsnappen aan de werkelijkheid of mijzelf als slachtoffer te gedragen, die moet wachten op Gods redding.

God vraagt ons om ons te engageren in het leven. God vroeg aan Abram om met zijn gezin en zijn bezittingen te verhuizen. Jezus vroeg dat de man met de verschrompelde hand zijn hand naar Hem uitstak-Jezus nam niet eerst de hand van de man, omdat dat een soort dwang zou betekend hebben. Nee, Jezus nodigde de man uit door te zeggen “Strek je hand uit” In het geloofsleven is er een toenadering van beide kanten; God begrijpt dat door onze eigen actie en wil we deelnemen aan de genade.

De andere extreme verwachting is dat “God enkel degenen helpt die zichzelf helpen” (wat niet uit de Bijbel komt). In deze houding gelooft men dat God de wereld in beweging heeft gezet, maar het aan de mens is om de zaken gedaan te krijgen. Soms zijn de mensen die proberen het meest goed te doen, degenen die deze extreme verwachting koesteren, zoals activisten die op de barricades staan van de strijd om sociale rechtvaardigheid. Het is niet verwonderlijk dat deze goed-menende activisten opbranden-ze hebben hun persoonlijke bronnen uitgeput en hebben niet geleerd om samen te werken met Gods genade.

Maar ook gewone mensen kunnen deze visie aanhangen. Hoeveel mensen zijn weigeren om hun strijd met anderen te delen omdat ze denken dat, als Christenen, we in staat zouden moeten zijn elke strijd te overwinnen? Of wie heeft er geen gezinslid die helpt, helpt, helpt en zelden mindert tot de emotionele en lichamelijke stress en vermoeidheid hun tol eisen en de persoon in het ziekenhuis belandt of in bed met een depressie?

Jezus bedoelde dit wanneer Hij zei : “Kom naar Mij, jullie allen die afgemat zijn en met zware lasten beladen, en Ik zal jullie verlichting bieden.” Hij wist dat de inspanning om zichzelf te geven voor Gods liefdevolle doelstellingen een verpletterende last zou worden als we zouden pogen dit zonder de hulp van de goddelijke genade en kracht te doen. Jezus zei ook tot zijn discipelen dat Hij de wijnstok was en zij de ranken end at ze moesten in Hem blijven, energie trekken en hun vermogen uit Hem, de Bron.

Daarom is het goed om jezelf deze vragen te stellen:

·         Ben ik te passief geworden, wachtend op God om op een miraculeuze wijze in te grijpen en alles in orde te maken, hoewel ik niet meewerk aan taken of problemen oplossen?

·         Ben ik te zelfgenoegzaam geworden, hard werkend om Gods werk te doen in de wereld, zonder mee te werken met Gods genade door gebed, pauzes, raad en rust?

Dag 5 : De dankbare melaatse

Blijf je bewust van de gebieden in je leven waarin je grotere vrijheid ervaart en deze waarin ongeordende hartstochten aanwezig zijn. De praktijk van een dagelijks gewetensonderzoek is zeer nuttig om onderscheid te maken waar je de weg van Christus volgt en waar je ervan afwijkt, en te groeien in vrijheid.

Ik bid om de volgende genade: Jezus intiemer te leren kennen, hem intenser lief te hebben, en hem dichter te volgen.

Lukas 17:11-19 : Op zijn reis naar Jeruzalem trok Hij door het grensgebied van Samaria en Galilea. Toen Hij een dorp binnenging, kwamen Hem tien melaatsen tegemoet; zij bleven op een grote afstand staan en riepen luidkeels: 'Jezus, Meester, ontferm U over ons!' Hij zag hen en sprak: 'Gaat u laten zien aan de priesters.' En onderweg werden ze gereinigd. Een van hen keerde terug, toen hij zag dat hij genezen was, en verheerlijkte God met luider stem. Vol dankbaarheid wierp hij zich voor Jezus’ voeten neer, en deze man was een Samaritaan. Hierop vroeg Jezus: 'Zijn niet alle tien gereinigd? Waar zijn dan de negen anderen? Is er niemand teruggekeerd om aan God eer te brengen dan alleen deze vreemdeling?' En Hij sprak tot hem: 'Sta op en ga heen; uw geloof heeft u gered.'

Overweging

Overloop maximaal een dag, of een uur, en leg jezelf op bij elk moment stil te staan zoals het komt en te zien wat er lovenswaardig is in dat moment. Probeer om deze gewoonte te kweken om volledig in het huidig moment op te gaan in plaats van in het verleden of in de toekomst. —Vinita Hampton Wright

Dag 6 : Martha en Maria

Ik bid om de volgende genade: Jezus intiemer te leren kennen, hem intenser lief te hebben, en hem dichter te volgen.

Lukas 10:38-42 : Op hun tocht kwam Hij in een dorp, waar een vrouw die Marta heette, Hem in haar woning ontving. Ze had een zuster, Maria, die gezeten aan de voeten van de Heer, luisterde naar zijn woorden. Marta werd in beslag genomen door de drukte van het bedienen, maar ze kwam er een ogenblik bij staan en zei: 'Heer, laat het U onverschillig, dat mijn zuster mij alleen laat bedienen? Zeg haar dan dat ze mij moet helpen.' De Heer gaf haar ten antwoord: 'Marta, Marta, wat maak je je bezorgd en druk over veel dingen. Slechts een ding is nodig. Maria heeft het beste deel gekozen, en het zal haar niet ontnomen worden.'

Overweging : Een gebed van H. Teresa van Avila

Laat niets u verstoren, laat niets u ontstellen,

alle dingen gaan voorbij: God veranderd nooit.

Geduld bereikt alles waarnaar het streeft.

Hij die God heeft, vindt dat hem niets ontbreekt.

God alleen is voldoende.

Dag 7 : Jezus en kinderen

Om Jezus te leren kennen, moeten we Zijn mensheid ernstig nemen. We mogen niet vergeten dat hoewel Hij volledig goddelijk is, Hij ook volledig menselijk is. Om terloops naar Jezus’ mensheid te kijken is het missen van een van de centrale punten van de Menswording: Jezus toont ons dat de weg naar onze goddelijkheid (of heiligheid) door onze mensheid komt, niet errond. Met andere woorden, Jezus leert ons hoe volledig menselijk te zijn. Hoe meer wij, die geschapen zijn naar het beeld van God, onze mensheid omarmen, met zal zijn schoonheid en beperkingen, hoe meer onze goddelijkheid wordt geopenbaard-dat wil zeggen, hoe meer we zoals God worden.

Ik bid om de volgende genade: Jezus intiemer te leren kennen, hem intenser lief te hebben, en hem dichter te volgen.

Marcus 10:13-16 : De mensen brachten kinderen bij Hem met de bedoeling dat Hij ze zou aanraken. Maar bars wezen de leerlingen ze af. Toen Jezus dat zag, zei Hij verontwaardigd: “Laat die kinderen toch bij Mij komen en houdt ze niet tegen. Want aan hen die zijn zoals zij behoort het Koninkrijk Gods. Voorwaar, Ik zeg u: wie het Koninkrijk Gods niet aanneemt als een kind, zal er zeker niet binnengaan.” Daarop omarmde Hij ze en zegende hen, terwijl Hij hun de handen oplegde.

Overweging

Gebed tot Jezus Christus, ons voorbeeld – Pedro Arrupe (1907-1991) 

Heer, ik heb gemediteerd over onze manier van doen, en ik heb ontdekt dat het ideaal van onze-manier-van-doen uw manier-van-doen is. Op U richt ik dan ook mijn blik, de ogen van het geloof. 

Ik beschouw uw gezicht: vol licht, zoals het in het evangelie naar voren komt. Ik ben als een van diegenen aan wie Petrus schrijft: ‘Hem hebt u lief, zonder Hem ooit gezien te hebben. In Hem gelooft u, hoewel u Hem ook nu niet ziet. Hoe onuitsprekelijk, hoe hemels zal uw vreugde zijn.’ 

Heer, U hebt zelf gezegd: “Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat jullie zouden doen zoals Ik gedaan heb.” Ik wil U navolgen totdat ik aan anderen zal kunnen zeggen: ‘Weest navolgers van mij, zoals ik het ben van Christus.’

Ik kan het wel niet op even concrete gronden zeggen als Johannes, maar toch zou ik willen kunnen zeggen met alle kracht en wijsheid die U mij geeft: ‘Wat ik gehoord hebben wat ik met eigen ogen gezien heb, en wat mijn eigen handen hebben aangeraakt van het Woord, van het Leven…; want het Leven is geopenbaard geworden en wij hebben het gezien, en wij getuigen ervan.’

Geef mij vooral die gezindheid van Jezus Christus zoals Paulus die had. Dan kan ik uw gevoelens navoelen, de gevoelens van uw hart, waarmee Gij van de Vader houdt en van de mensen. Niemand heeft ooit groter liefde getoond.

Gij hebt uw leven gegeven voor uw vrienden tot de totale ontlediging door uw dood aan het kruis. Ik wil U navolgen in die uiterste zelfopoffering, maar ook in uw leven van alledag, door in de mate van het mogelijke – net zo te doen als U deed. 

Leer mij uw manier van omgaan met de leerlingen, met de zondaars, met de kinderen, met de Farizeeën of met Pilatus en Herodes. En ook met Johannes de Doper vóór zijn geboorte, en later aan de oever van de Jordaan.

Leer mij hoe u omging met uw leerlingen, vooral met de meest intieme: met Petrus, met Johannes en ook met Judas, de verrader.

Laat mij delen in de fijngevoeligheid waarmee Gij hun iets te eten hebt bereid aan de oever van het Meer van Tiberias, of toen u hun de voeten hebt gewassen. 

Laat mij – net als Ignatius – leren hoe U at en dronk, hoe U deelnam aan feestmaaltijden; hoe U deed als U honger en dorst had, of wanneer U moe was van een reis; wanneer U behoefte had aan rust en slaap.

Leer mij te lijden met hen die lijden: met de armen, de melaatsen, de blinden, de lammen.

Laat mij zien hoe Gij uw diepste gevoelens de vrije loop liet, wanneer U tot tranen toe geroerd was of toen U die doodsangst doormaakte die U bloed deed zweten en troost van een engel deed nodig hebben.

En ik wil bovenal leren kennen de manier waarop Gij van dat ontzaglijke verdriet blijk gaf, toen U zich verlaten voelde door de Vader. 

Dat is uw gezicht, zoals ik het in het evangelie voor me zie: iemand die edel is, hoogstaand, beminnelijk, voorbeeldig. Iemand die blijk geeft van een volmaakte uitgewogenheid in zijn leven en in zijn onderricht. Iemand waarvan zelfs de vijanden moeten zeggen: ‘U bent oprecht; U onderricht de weg van de Heer in alle waarheid; U kijkt de mensen niet naar de ogen.’ Iemand die manhaftig is, veeleisend voor zichzelf, maar vol goedheid voor de anderen; vol liefde en verlangen hen te dienen. 

Weliswaar waart Gij streng voor kwaadwillende mensen. Maar tegelijk was uw goedheid een bron van aantrekkingskracht voor de massa, zodat men zelfs vergat te eten. De zieken waren er zeker van, dat U medelijden met ze zou hebben. 

Uw kennis van het leven van alledag stelde U in staat in gelijkenissen te spreken die de gewone man verstond. Uw vriendschap ging uit naar iedereen, maar met een bijzondere aandacht voor een paar: Johannes, Lazarus, Martha en Maria. U wist een familiefeest te vervullen met vreugde, in Kana bijvoorbeeld. 

Uw voortdurende band met de Vader – in een gebed dat al begon vóór zonsopgang en nog niet opgehouden was als de anderen alweer sliepen – is voor U een troost geweest en een krachtbron om het Koninkrijk aan te kondigen. 

Leer mij uw manier van kijken: hoe Gij Petrus hebt aangekeken, toen Gij hem riep om U te volgen of toen U hem weer opbeurde na zijn misstap. Of hoe u de rijke jongeling hebt aangekeken, die er niet toe kon komen om U na te volgen. Of hoe U met liefde gekeken hebt naar de menigte die zich om U heen verdrong. Of hoe U woedend de Farizeeën aankeek. 

Ik zou U willen kennen zoals U was: alleen al uw gezicht voor ogen hebben zou me veranderen. Johannes de Doper heeft de eerste ontmoeting met U nooit meer vergeten. De honderdman van Kafarnaüm was ondersteboven van uw goedheid. Verbijstering en verwondering beving hen die getuige waren van uw wonderen. De leerlingen zijn al net zo gefascineerd. 

En in de Hof van Olijven bijt de hele verschrikte bende in het stof. Pilatus voelt zich onzeker, zijn vrouw is beangst. De honderdman die u ziet sterven, roept al over uw goddelijkheid nog vóór Gij zelf de geest hebt gegeven.

Ik zou U willen zien zoals Petrus toen deze zich er voor u van bewust werd dat hij een zondig mens was. Dat was toen hij perplex stond van de wonderbare visvangst. 

Ik zou uw stem willen horen, zoals in de synagoge van Kafarnaüm of op de berg van de Zaligsprekingen, of toen U zich richtte tot de menigte ‘lerend met gezag’, een gezag dat allen maar van de Vader afkomstig kan zijn.

Maak, dat wij evenzeer uw leerlingen zijn in het grote als in het bescheidene; dat we – net als U – helemaal aan de liefde voor de Vader zijn gewijd, en aan de liefde voor de mensen, onze broeders en zusters. In het besef dat we U zó nabij zijn, want U bent afgedaald tot ons; en tegelijk, dat we zo mijlenver van u afstaan, eindeloze God. 

Geef ons die genade. Maak dat de gezindheid van Christus ons leven bezielt en ons leert handelen in uw geest – ook in de uiterlijke zaken. Leer ons uw-manier-van-doen, opdat ze vandaag onze manier-van-doen wordt; opdat we het ideaal van Ignatius kunnen verwezenlijken: dat wij uw gezellen zijn, dat ieder van ons een ‘alter Christus’ – een andere Christus mag zijn; dat wij meewerken aan uw verlossingswerk. 

Ik vraag aan Maria, uw allerheiligste moeder, van wie U het leven hebt ontvangen, bij wie U drieëndertig jaar hebt geleefd, en die er zo toe heeft bijgedragen om uw manier-van-leven en van-doen te vormen, dat zij in mij en in alle zonen van de Sociëteit vele andere Jezussen vormt naar uw beeld: authentieke jezuïeten.

Gebed van H. Franciscus

Heer, maak mij tot instrument van uw vrede:

laat mij liefde brengen waar haat is,

eenheid waar mensen verdeeld zijn,

vergiffenis aan mensen die zwak zijn,

laat mij hoop geven aan wie niet meer hoopt,

geloof aan wie twijfelt;

laat mij licht brengen waar het duister is

en vreugde waar mensen bedroefd zijn.

Heer, help mij

niet zozeer om zelf gelukkig te zijn als om anderen gelukkig te maken;

niet zozeer om zelf begrepen te worden als om anderen te begrijpen;

niet zozeer om zelf getroost te worden als om anderen te troosten;

niet zozeer om bemind te worden als om te beminnen;

want als ik geef, zal mij gegeven worden,

als ik vergeef, zal mij vergeven worden,

als ik sterf, zal ik voor eeuwig leven.

Persoonlijk gebed – Pedro Arrupe SJ

Verleen mij, O Heer, nu alles te zien met nieuwe ogen, om de geesten te onderscheiden die mij helpen om de tekenen des tijds te zien, om van de dingen te genieten die van U zijn, en ze aan anderen door te geven. Geef me helderheid van begrip zoals je het aan Ignatius hebt gegeven.

In de Handen van God – Pedro Arrupe SJ

Meer dan ooit bevind ik mij in de handen van God. Dit is wat ik al heel mijn leven, vanaf mijn jeugdjaren, naar verlangd heb. Maar er is een verschil: het initiatief ligt nu volledig bij God’, schreef hij. “Het is een diepe spirituele ervaring om mijzelf zo volledig in Gods handen te weten en te voelen.